De bibliothecaresse van Basra

Het is een boek, maar een boek dat ik nog niet las. Alia's mission, saving the books of Iraq. Het is een stripboek, ik heb het nooit in handen gehad maar het verhaal is te mooi om niet even na te vertellen.

Alia Muhammad Baker werkte in 2003 in de openbare bibliotheek van Basra, Irak. Net zoals wij in het westen zag zij de oorlog aankomen. Iedereen zag die oorlog aankomen. Ook het regime zelf. Militairen trokken de bibliotheek in en op het dak kwam luchtafweergeschut te staan. Alia Muhammad Baker vroeg om toestemming om de bibliotheekboeken uit het gebouw te halen. Dat werd geweigerd.

En toe deed ze iets bijzonders. Ze besloot de afwijzing naast zich neer te leggen. In het Irak van Saddam Hussein was dat niet bepaald iets dat je lichtzinnig deed, tegen een verbod ingaan.

Elke avond smokkelde Alia Muhammad Baker zoveel boeken als er in haar auto gingen naar buiten. En toen de bibliotheek na de invasie werd geplunderd bracht ze samen met buurtbewoners zoveel mogelijk boeken in veiligheid in het restaurant naast de bibliotheek. De bibliotheek brandde af maar toen waren er al 30.000 boeken gered.

In 2004 werd de bibliotheek herbouwd en gingen de boeken weer terug.

Op Twitter zou je achter de naam Alia Muhammad Baker #held tikken.

In de VS verschenen twee boeken over Alia Muhammad Baker. Alia's mission en The librarian of Basra.

Wat we ook zouden kunnen doen

Na afloop van het concert van Faithless, afgelopen vrijdag, zag ik een tweet voorbij komen.
"Nog nooit zoveel 50plussers zien springen".
Waarop iemand anders reageerde.
"Maar die 50plussers sprongen wel een stuk hoger dan de jonkies".

Was het leuk? Meer dan dat. Geen onvertogen woord, brede glimlachen waar je maar keek. En een hoop nagehijg.
Je zou kunnen twitteren "Faithless in het basispakket van elke ziektekostenverzekeraar".

Twee mensen die ik volg op Twitter waren er ook, één zelfs maar
5 meter naar rechts. Maar dat las ik pas de volgende dag.
Misschien moet dat de volgende keer anders.
Trouwens, misschien moet de volgende keer gewoon de hele bibliotheekbranche heen. Een soort landelijk uitje. Eerst met z'n allen fijn los gaan en daarna, wanneer we met bevende enkels op de parkeerplaats zijn even vlotjes alle dingen waar we mee zitten doorpraten.
Ik weet haast zeker dat dan alles met een minuut of vijf is opgelost.

Het zal het weer wel wezen

Schrijverdezes blogt helemaal niet meer, Bas stopt misschien een tijdje. Mark Deckers is somber en Tenaanval is moe.

En ik heb op dit blog ook al anderhalve week niks meer gezegd. Op de één of andere manier komen de zinnen niet echt op gang. Of helemaal niet eigenlijk.
Ik kan het op het weer, of het jaargetijde gooien. Of op werkchagrijn, of vakchagrijn. Maar dat is eigenlijk niet helemaal het goeie woord en voor je het weet krijg je daar weer een hele discussie over. Loopgraven enzo. Dat schiet allemaal niet op.

Vandaag dan maar een glimlachfilmpje, morgen Faithless, zaterdag de NCC & Typhoon en dan volgende week maar weer eens kijken of het nog wat gaat worden.

Op saxofoon Bill Clinton (ja, die Bill Clinton)

In 1994 bezocht president Bill Clinton Tsjechië. Er was nog niks aan de hand. Geen Foster, geen Jones of Lewinsky, dat moest allemaal nog komen. Tijdens een bezoek aan de Reduta Jazz Club kreeg Clinton van Vaclav Havel een cadeautje, een Amati saxofoon. En wat doe je met een saxofoon in een jazz club? Daar ga je op spelen.

Clinton speelde eerder saxofoon in het openbaar. In 1992 deed hij nog een aardig stukje "Heartbreak Hotel" in de Arsenio Hall show. Maar dat had misschien iets met de verkiezingen te maken.

In 1994, in Tsjechië, hoefde Clinton niet gekozen te worden, er waren dan ook geen camera's aanwezig. Maar er is bijna altijd iemand die toch iets vastlegt.

Curieus. Laten we het daar maar op houden.

My funny Valentine

Sweet comic Valentine

You make me smile with my heart

Your looks are laughable, unphotographable

Yet you're my favorite work of art

Is your figure less than Greek?

Is your mouth a little weak?

When you open it to speak, are you smart?

But don't change a hair for me

Not if you care for me

Stay little Valentine, stay

Each day is Valentine's Day

A Life On Facebook

Eerst maar even, ik heb niks met Facebook. Of Hyves. Voor de bibliotheek is dat weer anders maar dat komt in een volgend blogje nog eens terug. Maar zelf kan ik er dus niets mee. Of misschien is "heb ik er niets mee" beter. Al dat geklik, dat "krabbelen" of "poken", het gaat totaal langs me heen.

Maar het filmpje dat ik vanmorgen bij Mashable zag, dat was toch wel weer heel erg mooi. Een leven op, en eigenlijk ook weer door Facebook. Heel knap gemaakt ook.

Tenminste, dat vond ik tot iemand op YouTube de kijkers wees op een fout, rond 1:54. Waar je denkt te kijken naar het uitwisselen van boodschappen tussen twee mensen staat daar steeds, en als je goed kijkt zie je het inderdaad, "There are many variations of passages of Lorem Ipsum available [...]"

En dat is dan toch wel weer jammer. Nu is het een knap filmpje, niet meer heel knap. Al laat het wel meteen zien dat er altijd iemand is die heel goed kijkt.

Paris vs New York

Je hebt blogs met meningen, veel woorden, bewegende dingetjes, hyperhijgende nieuwerigheidjes, van alles.
En je hebt blogs met heel weinig woorden.

Paris vs New York is een blog met nog minder woorden. Zo om de dag verschijnt er een illustratie. Met een enkel woord.

Paris vs New York, a tally of two cities.

Un match visuel amical entre ces deux villes, c'est le regard d'un amoureux de Paris sur un New York rempli de détails, de clichés et de contradictions : suivez le guide.

A visual but friendly match between those two cities seen by a lover of Paris wandering through New York's infinite details, clichés and contradictions : this way, please.

Heerlijk. Je hoeft nergens iets van te vinden. 

Je hoeft alleen maar te kijken. 

En soms te glimlachen.

Gefilmd werk

Bibliotheken doen een hoop zinvol werk. De meeste lezers van dit blog weten dat. Of vinden het. Alleen is het zo jammer dat een flink deel van dat werk nooit door de gemiddelde bibliotheekbezoeker gezien wordt.

Zelfs mijn eigen moeder vraagt wel eens "Maar jongen, wat doe jij dan de hele dag?".

De bibliotheek Langedijk is maar een kleine bibliotheek, met niet al teveel formatie. Maar er gebeurt best een hoop. Heel gewone dingen hoor, niks wereldschokkends. Maar van een hoop dingen heeft de gemiddelde medemens geen weet. Dat kan ook moeilijk, een hoop dingen gebeuren als de bibliotheek niet open is.

Dus heb ik mezelf maar de opdracht gegeven van die onbekende werkzaamheden filmpjes te maken. Die dan op de website kunnen. Zodat de mensen die daar kijken een wat beter beeld krijgen van wat er allemaal gebeurd. Als de bibliotheek dicht is.

Een "stille" kersthit door Facebook?

Welk liedje staat er op nummer 1 met kerst? In Nederland doet het er geloof ik niet zoveel toe maar in Engeland wel. Een kersthit is daar een traditie. En om tradities maak je je druk.
De laatste jaren gaat het er daar vaak om of de winnende kandidaat van een programma als X-Factor of So You Think You Can Sing of iets anders onbenulligs op de eerste plaats komt. Marketing enzo. Vorig jaar lukte dat niet. Een sociale mediacampagne van een Facebookgroep zorgde ervoor dat "Killing in the name" van Rage Against The Machine de kersthit was. Verfrissende teringherrie.

Dit jaar is er een soortgelijke actie. Alleen heet de Facebookclub nu Cage Against The Machine. En gaat het om allesbehalve teringherrie.

John Cage schreef 4'33 in 1952 nadat hij er een paar jaar over had nagedacht. Het idee voor het stuk kreeg hij in een geluiddichte studio, waar hij toch een geluid hoorde, volgens de technicus was het het stromen van zijn eigen bloed. Waarna Cage zich realiseerde dat hij, tot zijn dood, nooit meer volledige stilte zou ervaren.

4'33 is afgesproken stilte. In drie delen. Cage schreef het (ja, er is bladmuziek voor) met duidelijke aanwijzingen. Zo dienen de muzikanten bijvoorbeeld serieus te kijken wanneer zij het stuk "spelen".
Je kunt er om lachen, of er heel boos om worden. Maar ik vind het mooi. 4'33 laat je de geluiden horen die er zijn maar die je eigenlijk nooit meer hoort. Omdat het te druk is om stil te zijn.

Ik kende het stuk alleen in een versie voor piano maar laatst hoorde ik op een niet geheel legale cd een uitvoering voor orkest. En daar is gelukkig ook een filmpje van.

Hoe de media veranderen door de sociale media

Ook het nieuws is niet meer hetzelfde sinds de opkomst van de sociale media. daar kun je een hele hoop serieuze dingen over gaan zeggen. Maar je kunt er ook een filmpje over maken. Met een knipoog.
Nou ja, ik moest er in ieder geval om lachen. En dat is met al die bezuinigingen en portals die op één oor gaan liggen ook al best wat.

Het schiet weer lekker op met de eBoeken

Net nu er een paar nieuwe eReaders afgeleverd waren. En ik eindelijk een leuk idee voor een filmpje had. En dan zie je 's ochtends wat onheilspellende tweets over de ePortal van de NBD voorbij komen. Met een link naar een nieuwsbrief. Die op het werk ook in mijn postvakje zat.

Kopiëren en plakken maar weer.

"Indertijd heeft NBD/Biblion een overeenkomst gesloten met uitgeverij NDC/VBK voor de levering van eBooks voor de ePortal. [...]Doordat NDC/VBK het contract heeft opgezegd kan NBD/Biblion tot 31-12-2010 nog titels van deze uitgeverij aanbieden via de ePortal. Na deze datum mogen wij geen titels van NDC/VBK meer leveren."

Er komt dus niets of weinig nieuws meer in de ePortal.

Stond er nog meer in de nieuwsbrief? Iets van een reden waarom de NDC/VBK het contract heeft opgezegd?

"Onderdeel van deze overeenkomst was dat er een leenvergoeding betaald wordt per uitlening, een gelijk bedrag als voor een papieren boek. Dit in afwachting van een definitieve regeling voor leengeld voor eBooks. Deze definitieve regeling is echter een verantwoordelijkheid van de VOB, zoals men dit ook geregeld heeft voor alle andere materiaalsoorten. NBD/Biblion exploiteert vervolgens binnen deze kaders.
De onderhandelingen tussen VOB en de rechthebbenden zijn echter nog steeds niet afgerond. Men heeft inmiddels wel vastgesteld dat een eBook niet onder de bestaande leenrechtregeling valt. Het in de ogen van NDC/VBK trage verloop van deze onderhandelingen, was voor deze partij aanleiding om de levering van nieuwe titels voor onze ePortal op te schorten. Vanzelfsprekend betreurt NBD/Biblion deze gang van zaken in hoge mate."

En ja, ik weet het, de ePortal van de NBD was niet het toppunt van gebruiksvriendelijkheid (en dat is een understatement ja) en ja, er valt van alles te bediscussiëren over DRM. Maar de portal was er wel en klanten konden er, na wat gevloek, ook iets mee. Soms werden ze zelfs lid om toegang tot die ePortal te krijgen.

Maar nu komt er niets meer bij. Omdat het overleg te traag ging.
Zou de VOB er misschien ook nog iets over gaan zeggen? Ik kreeg verbluffend regelmatig mailtjes van ze over de petitie. En er komt geloof ik morgen weer een nieuwe nieuwsbrief. Want ik wil eigenlijk wel heel graag weten hoe het zit. Of hoe het gaat zitten. Met die eBoeken. En de onderhandelingen. En de toekomst. Want het is zo alweer morgen.

"Fuck Social Media Strategy!"

You Don't Need a Social Media Strategy (Los Angeles Edition)

View more presentations from Eric Weaver.

Kijk, dat is nog eens een kopje dat de aandacht trekt. Letsgosocial zette het boven een bericht over de slideshow die Eric ("Hi Eric") van reclamebureau DDB maakte met de titel "You don't need a social media strategy".

Eric stelt dat je geen strategie hoeft te hebben voor sociale media. Omdat je er ook geen hebt voor bijvoorbeeld mobiele telefoons. Het gaat tenslotte niet om het middel dat je gebruikt maar om het doel dat je wilt bereiken.

Ergens geen strategie voor hebben is best een prikkelende gedachte en het is een aardige presentatie waar ook wat mooie voorbeelden in zitten over een campagne voor Knorr. Maar dan wel voor één die wij in Nederland niet gezien hebben. Dacht ik. En anders is hij me ontgaan.

Zouden er eigenlijk bibliotheken zijn die zo'n strategie wel hebben?

Peter Rabbit op de iPad

Met de boekjes over Peter Rabbit heb ik nooit iets gehad. Hoogstens was ik in de tijd dat ik in een boekhandel werkte blij met die boekjes. Ideale cadeaudingetjes waren het, en omzet is best fijn.
Maar verder, Flopsy, Dopsy, Fluffy of Muffy, het zal allemaal wel.

Maar ik moet eerlijk toegeven, PopOut! the tale of Peter Rabbit voor de iPad ziet er mooi uit. Tenminste, op het promofilmpje ziet het er mooi uit. Zo te zien blijft het dicht bij het orgineel en is er niet gekozen voor een volledig rondhupsend adhd konijntje dat je scherm vervuilt. De makers keken naar al bestaande pop-up boeken en bouwden een soortgelijke functie in. En natuurlijk kun je er nog heel veel meer dingen mee.

In Europa is het appje nog niet te krijgen. Iets met rechten geloof ik.