Ministers twitteren, kamerleden ook. Oprah twittert. Youp van 't Hek en Paul de Leeuw, ze twitteren.
Ik volg ze niet, maar het zou kunnen.
Vorige week, op zoek naar nog meer nieuws over zijn aanstaande kerstalbum vroeg ik me plots af of die ene beroemdheid wiens zinnen ik wel zou willen lezen zou twitteren.
Kortom, twittert Bob?
Nu zie ik de oude man nog niet, s' avonds in zijn tourbus nadat hij zich weer eens door het rijtje toegiften heeft gesleept, gaan zoeken in de online Applewinkel jagend op dat ene appje voor zijn mobieltje. De nieuwste IPhone heeft een pracht kompas. Maar Dylan is al jaren zijn eigen kompas. Ook al lijkt het noorden dan soms een beetje zoek.
En bovendien, met 140 tekens komt Bob pas aarzelend op stoom.
Het "Bob Dylan in (het) Nederland(s)" blog had, dacht ik, nog geen melding gemaakt van een twitterende Bob. Maar met wat rondklikken vond ik op de officiële Dylan website toch echt een opmerking over Dylan op Twitter.
Maar helaas. Aan de ene kant dan. De twitterzinnen horend bij @bobdylan komen gewoon van zijn maatschappij. Kaartjes die on sale gaan en dat soort dingen.
Maar aan de andere kant. Er zat toch iets opmerkelijks tussen de zinnetjes. Sony, de maatschappij van ome Bob plaatst af en toe linkjes naar door fans opgenomen filmpjes die op YouTube staan. Nu zal dat de gemiddelde medemens verder ook oud brood zijn maar ik vond het aardig. Sony weet natuurlijk best dat er van het gemiddelde Dylanoptreden al opnames op het internet staan als de band nog staat te buigen op het podium. Daar tegen vechten heeft weinig zin. En bovendien, dat soort fans koopt toch alles. Waarmee een grote maatschappij een kleine scheiding tussen piraterij en piraterij aanbrengt. De piraterij van het klakkeloos rippen van een cd uit de winkel en die onder het roepen van "zakkenvullers!" op het net gooien en de piraterij van het opnemen van een concert.
Subtiel. Maar toch.
Hieronder een filmpje waar Sony naar linkte. Het beeld is ... Ach, het beeld is er eigenlijk niet. Je ziet wat lichtjes, heel ver weg. Maar het geluid is voor een heimelijke opname lang niet slecht. En ik had Dylan nog nooit een lied van Elvis horen zingen.
Met dank aan Sony.
maandag 31 augustus 2009
vrijdag 28 augustus 2009
Vrijdag, muziekjesdag met de Young Marble Giants
Final day is een kort lied.
Klein. Weinig.
De stem van Alison Statton is zo haast terloops en breekbaar dat al teveel woorden er niet bij passen.
Zo is het wel genoeg.
Klein. Weinig.
De stem van Alison Statton is zo haast terloops en breekbaar dat al teveel woorden er niet bij passen.
Zo is het wel genoeg.
donderdag 27 augustus 2009
Creative Commons muziek
Dit is mijn blog. Weliswaar werk ik in de bibliotheek Langedijk, maar dit is mijn blog. Wat ik hier schrijf en inplak is mijn verantwoordelijkheid. Mocht er iets "illegaals" tussen zitten en Brein wil mijn straffen dan is dat mijn probleem (al ken ik iemand bij de Buma, misschien wil die dan bemiddelen).
Op dat andere blog, Bosgroet4, is de situatie natuurlijk anders. Dat is het blog van de bibliotheek. Toen daar deze week een filmpje opkwam met een niet-rechtenvrij muziekje eronder realiseerde ik me dat dat eigenlijk niet kon. Waar we zelf de klant soms pijnigen met regeltjes zullen we ons er zelf ook aan moeten houden.
Zucht. Ik weet het, het klinkt reuze braaf.
Gelukkig zijn er creative commons muziekjesplekken. Die muziekjes mag je dan wel weer gebruiken. Mashable geeft in een artikel over creative commons sites een paar voorbeelden.
Terwijl ik dit tik luister ik naar een ambientdingetje dat op de site Jamendo staat. En als ik eerlijk ben klinkt het net zo bruikbaar als de niet-rechtenvrije muziekjes die je illegaal kunt downloaden.
Ik zou het kunnen downloaden en het als voorbeeld hieronder kunnen plakken. Maar dat is me nu net weer teveel moeite voor een doordreutelend ambientmuziekje.
Op dat andere blog, Bosgroet4, is de situatie natuurlijk anders. Dat is het blog van de bibliotheek. Toen daar deze week een filmpje opkwam met een niet-rechtenvrij muziekje eronder realiseerde ik me dat dat eigenlijk niet kon. Waar we zelf de klant soms pijnigen met regeltjes zullen we ons er zelf ook aan moeten houden.
Zucht. Ik weet het, het klinkt reuze braaf.
Gelukkig zijn er creative commons muziekjesplekken. Die muziekjes mag je dan wel weer gebruiken. Mashable geeft in een artikel over creative commons sites een paar voorbeelden.
Terwijl ik dit tik luister ik naar een ambientdingetje dat op de site Jamendo staat. En als ik eerlijk ben klinkt het net zo bruikbaar als de niet-rechtenvrije muziekjes die je illegaal kunt downloaden.
Ik zou het kunnen downloaden en het als voorbeeld hieronder kunnen plakken. Maar dat is me nu net weer teveel moeite voor een doordreutelend ambientmuziekje.
woensdag 26 augustus 2009
Ezels Open Dag, de film
Het is de week van "knutsel je eigen filmpjes in elkaar".
De voormalig medecursist van een deur verderop maakte gister een Stupefix filmpje met foto's van de open dag van afgelopen zaterdag. Dat staat nu op de website van de bibliotheek. Vanmorgen kwam ik in de rss berichtjes iets tegen over een soortgelijke website, Animoto. Ook dat zou het helemaal zijn.
Het nadeel van Animoto is dat je filmpjes (in een gratis account) maar iets van 30 seconden mogen duren. Mijn foto's uit Den Helder zouden daardoor wel heel erg op een speedfreaksnelheid voorbij gaan komen.
Maar er zijn ook voordelen. Je kunt er naast foto's ook een stukje video in zetten. Handig daarbij is weer dat het oorspronkelijke geluid van dat filmpje gestript wordt. Animoto heeft een "bibliotheek" van muziekjes waardoor je niet met copyright hoofdbrekens zit en de interface is bijna geheel "idiot proof".
Filmpje maar weer.
De voormalig medecursist van een deur verderop maakte gister een Stupefix filmpje met foto's van de open dag van afgelopen zaterdag. Dat staat nu op de website van de bibliotheek. Vanmorgen kwam ik in de rss berichtjes iets tegen over een soortgelijke website, Animoto. Ook dat zou het helemaal zijn.
Het nadeel van Animoto is dat je filmpjes (in een gratis account) maar iets van 30 seconden mogen duren. Mijn foto's uit Den Helder zouden daardoor wel heel erg op een speedfreaksnelheid voorbij gaan komen.
Maar er zijn ook voordelen. Je kunt er naast foto's ook een stukje video in zetten. Handig daarbij is weer dat het oorspronkelijke geluid van dat filmpje gestript wordt. Animoto heeft een "bibliotheek" van muziekjes waardoor je niet met copyright hoofdbrekens zit en de interface is bijna geheel "idiot proof".
Filmpje maar weer.
maandag 24 augustus 2009
Stupeflix, the movie
Flickr is mooi, Flickr is prachtig maar zo'n fotopresentatie kan toch wat statisch worden.
Vorige week las ik ergens iets over Stupeflix. Het was NIEUW!, het was MOOI!, het was BETER! Nu kennen de doorgewinterde inlognamen- en wachtwoordenverzamelaars die termen zo langzamerhand wel maar ik moet zeggen, Stupeflix is handig.
Je kunt er je foto's naar uploaden, daar weer tekstjes onder zetten, effecten meegeven, je kunt er ook nog een video tussen proppen en je kan er een muziekje onder zetten. Van dit alles maken ze dan in een handomdraai bij Stupeflix een filmpje.
Omdat ik maar een beperkt aantal foto's op de thuispc heb staan heb ik de foto's die al eerder in dit blog stonden van een wandeling door Den Helder weer gebruikt, paar zinnen eronder gezet en een muziekje erbij gedaan. OK, de zinnen gaan te vlug en de efecten hadden wat beter overdacht kunnen worden maar het was dan ook maar een test en de test was in 10 minuten gemaakt.
Het muziekje is van Soil & Pimp Sessions en heet "We want more". Die titel past wel bij Stupeflix.
Vorige week las ik ergens iets over Stupeflix. Het was NIEUW!, het was MOOI!, het was BETER! Nu kennen de doorgewinterde inlognamen- en wachtwoordenverzamelaars die termen zo langzamerhand wel maar ik moet zeggen, Stupeflix is handig.
Je kunt er je foto's naar uploaden, daar weer tekstjes onder zetten, effecten meegeven, je kunt er ook nog een video tussen proppen en je kan er een muziekje onder zetten. Van dit alles maken ze dan in een handomdraai bij Stupeflix een filmpje.
Omdat ik maar een beperkt aantal foto's op de thuispc heb staan heb ik de foto's die al eerder in dit blog stonden van een wandeling door Den Helder weer gebruikt, paar zinnen eronder gezet en een muziekje erbij gedaan. OK, de zinnen gaan te vlug en de efecten hadden wat beter overdacht kunnen worden maar het was dan ook maar een test en de test was in 10 minuten gemaakt.
Het muziekje is van Soil & Pimp Sessions en heet "We want more". Die titel past wel bij Stupeflix.
vrijdag 21 augustus 2009
Vrijdag, muziekjesdag met Philip Lynott
Gisteren zou hij 60 geworden zijn. Als hij was blijven leven natuurlijk, maar Philip Lynott overleed al in 1986 aan de gevolgen van een overdosis. Tijdens zijn leven was hij zanger en bassist van de Ierse groep Thin Lizzy. Een hardrock band die een paar hits had
Het lied van deze vrijdag, "Old Town", heeft echter niks met hardrock te maken. Lynott nam het op voor één van zijn maar matig succesvolle solo lp's.
"Old Town". Soms hoor ik het jaren niet en dan plots is het er weer eens.
In de nacht, op de radio, na Los Lobos. Het werd door iemand anders gezongen. Dat is vaak zo "Old Town" is vaak nagedaan.
Het vreselijke vrouwengroepje The Corrs had er een hit mee, Barry Hay zong het en ik kan me een versie van het Nederlandse Ten Sharp herinneren. Maar geen van de karaoke versies haalt het bij het orgineel.
Het is een beetje een raar lied, dat "Old Town". De tekst is weinig bijzonder en volgt het "zonder jou is het leven ..." patroon. De muziek is echter raar vrolijk, beetje kitscherig, met een tingelend pianootje, een dot strijkers en een protserig trompetje. Maar voeg de bas en stem van Lynott bij de tegenstrijdigheden en je krijgt een zichzelf voortstuwend lied dat tegelijkertijd triest is maar ook optimistisch klinkt.
Er is een video van het nummer maar die is zo gedateerd dat het gniffelen af gaat leiden van de muziek. En dat kan de bedoeling niet zijn. Stilstaand beeld dus maar.
Het lied van deze vrijdag, "Old Town", heeft echter niks met hardrock te maken. Lynott nam het op voor één van zijn maar matig succesvolle solo lp's.
"Old Town". Soms hoor ik het jaren niet en dan plots is het er weer eens.
In de nacht, op de radio, na Los Lobos. Het werd door iemand anders gezongen. Dat is vaak zo "Old Town" is vaak nagedaan.
Het vreselijke vrouwengroepje The Corrs had er een hit mee, Barry Hay zong het en ik kan me een versie van het Nederlandse Ten Sharp herinneren. Maar geen van de karaoke versies haalt het bij het orgineel.
Het is een beetje een raar lied, dat "Old Town". De tekst is weinig bijzonder en volgt het "zonder jou is het leven ..." patroon. De muziek is echter raar vrolijk, beetje kitscherig, met een tingelend pianootje, een dot strijkers en een protserig trompetje. Maar voeg de bas en stem van Lynott bij de tegenstrijdigheden en je krijgt een zichzelf voortstuwend lied dat tegelijkertijd triest is maar ook optimistisch klinkt.
Er is een video van het nummer maar die is zo gedateerd dat het gniffelen af gaat leiden van de muziek. En dat kan de bedoeling niet zijn. Stilstaand beeld dus maar.
donderdag 20 augustus 2009
Met blijdschap geven wij kennis enzo
Volgens de voormalig medecursist van een deur verderop roepen mannen van 46 geen "Hoera!".
Maar nu mag het vast van haar ook wel even.
Maar nu mag het vast van haar ook wel even.
Dierlijk ontslag
Begin 2009 besloot de staat New York dat er fors bezuinigd moest worden op de Bronx Zoo en het New York aquarium. De Wildlife Conservation Society voerde actie tegen dit besluit. Een onderdeel van de campagne was een filmpje op YouTube.
De actie hielp.
Nu gaan bibliotheken vast last krijgen van de kredietcrisis. Misschien moeten we vast een scriptje gaan verzinnen.
De actie hielp.
Nu gaan bibliotheken vast last krijgen van de kredietcrisis. Misschien moeten we vast een scriptje gaan verzinnen.
woensdag 19 augustus 2009
Hoe moet het toch verder met Sjoerd Kuyper?
Ik zit de laatste tijd een beetje met Sjoerd Kuyper in mijn maag.
Dat zit zo.
Kuyper, schrijver van prachtige jeugdboeken als Het Zakmes, Eiber en Robin en God, hield een tijdje terug een toespraak waarin hij aangaf dat hij niet zo geheel en al gelukkig werd van het honorarium dat hij kreeg van zijn uitgever. Zevenenhalf procent van elk verkocht boek. Nu weet ik niet of dat over de inkoop dan wel de verkoopprijs is maar veel lijkt het me niet.
De uitgever kon de uitspraken van Kuyper niet bepaald waarderen. Geroezemoes volgde en aan het eind van het lied had Kuyper geen uitgever meer.
En dat is jammer voor zo'n goed schrijver.
Maar, wat kan Sjoerd Kuyper doen?
Stel. Het is even een sprongetje maar, stel. Stel de ebook-reader neemt plots een enorme vlucht. Digitale boeken zijn zomaar een enorme hit. Kuyper zou bij zo'n ontwikkeling kunnen besluiten dat hij helemaal geen uitgeverij meer nodig heeft. Hij kan immers gewoon zijn boek schrijven, door de tekstverwerker halen, beetje opmaken, overzetten naar een leesbaar bestand voor ebook-readers, kopieerbeveiliging erop en klaar. Een website heeft hij al dus via dat kanaal kan hij de verkoop zelf regelen. Geen tussenpersonen meer en zelfs als hij zijn digitale boeken heel aantrekkelijk prijst is zijn nettowinst een stuk hoger dan met zijn oude percentage van zevenenhalf procent.
Toch?
Nu weet ik ook wel dat ebook-readers nog alles behalve een hit zijn maar toch, ik weet het niet. Andrew Keen schreef het afgelopen zaterdag weer eens in De Volkskrant (je moet betalen om het artikel te lezen dus ik kan er niet naar linken) dat een enorme groep internetters (lelijk woord, sorry) het de gewoonste zaak van de wereld vindt om beschermd materiaal via torrentsites als The Pirate Bay te verspreiden. Nu zijn we dat al haast gewoon gaan vinden bij muziek en films. Maar hoe moet dat straks nu met Sjoerd Kuyper? Vinden we het dan ook nog ok? Gaan we dan tegen hem ook roepen dat hij dan maar een ander business model moet verzinnen? En hoe arrogant is het eigenlijk wel niet om zoiets te roepen, lui achterover leunend achter je pc?
Information wants to be free, witte kadetjes want to be free.
Maar Sjoerd Kuyper wil vast ook wel eens vrij zijn.
Dat zit zo.
Kuyper, schrijver van prachtige jeugdboeken als Het Zakmes, Eiber en Robin en God, hield een tijdje terug een toespraak waarin hij aangaf dat hij niet zo geheel en al gelukkig werd van het honorarium dat hij kreeg van zijn uitgever. Zevenenhalf procent van elk verkocht boek. Nu weet ik niet of dat over de inkoop dan wel de verkoopprijs is maar veel lijkt het me niet.
De uitgever kon de uitspraken van Kuyper niet bepaald waarderen. Geroezemoes volgde en aan het eind van het lied had Kuyper geen uitgever meer.
En dat is jammer voor zo'n goed schrijver.
Maar, wat kan Sjoerd Kuyper doen?
Stel. Het is even een sprongetje maar, stel. Stel de ebook-reader neemt plots een enorme vlucht. Digitale boeken zijn zomaar een enorme hit. Kuyper zou bij zo'n ontwikkeling kunnen besluiten dat hij helemaal geen uitgeverij meer nodig heeft. Hij kan immers gewoon zijn boek schrijven, door de tekstverwerker halen, beetje opmaken, overzetten naar een leesbaar bestand voor ebook-readers, kopieerbeveiliging erop en klaar. Een website heeft hij al dus via dat kanaal kan hij de verkoop zelf regelen. Geen tussenpersonen meer en zelfs als hij zijn digitale boeken heel aantrekkelijk prijst is zijn nettowinst een stuk hoger dan met zijn oude percentage van zevenenhalf procent.
Toch?
Nu weet ik ook wel dat ebook-readers nog alles behalve een hit zijn maar toch, ik weet het niet. Andrew Keen schreef het afgelopen zaterdag weer eens in De Volkskrant (je moet betalen om het artikel te lezen dus ik kan er niet naar linken) dat een enorme groep internetters (lelijk woord, sorry) het de gewoonste zaak van de wereld vindt om beschermd materiaal via torrentsites als The Pirate Bay te verspreiden. Nu zijn we dat al haast gewoon gaan vinden bij muziek en films. Maar hoe moet dat straks nu met Sjoerd Kuyper? Vinden we het dan ook nog ok? Gaan we dan tegen hem ook roepen dat hij dan maar een ander business model moet verzinnen? En hoe arrogant is het eigenlijk wel niet om zoiets te roepen, lui achterover leunend achter je pc?
Information wants to be free, witte kadetjes want to be free.
Maar Sjoerd Kuyper wil vast ook wel eens vrij zijn.
maandag 17 augustus 2009
Het is maandag en we gaan gewoon verder
De cursus is voorbij. En ik probeer echt wat van dit bloggen af te kicken. Ik kan natuurlijk niet elke dag wat blijven zeggen. Niemand gaat dat meer lezen, zélf ga ik het niet eens meer lezen.
En als je een blogje tikt is het misschien ook niet slim om dat te doen na de tandarts, met de mond nog gezwollen van de verdoving.
Maar, vorige week werd er een nieuwe discussie gestart op Bibliotheek 2.0. ZB Digitaal schreef er meteen al over en gezien mijn verdoving verwijs ik graag even naar dat postje.
Wel wil ik ook op dit blog even het meest "aansprekende" stukje uit het stuk (te lezen via de link bij bibliotheek 2.0) citeren. Gewoon. Omdat het er echt staat.
"Door de digitalisering van informatie neemt het geouwehoer duizendvoudig toe en is het steeds lastiger om de zin van de onzin te scheiden (wat toch de taak van een culturele, gesubsidieerde instelling als de openbare bibliotheek zou kunnen zijn). Ik pleit er voor de functie ”ontmoeting en web 2.0-gebabbel” buiten de deur te houden."
Tranentrekkend triest vind ik die zinnen. 2009 en de knotjes kunnen weer uit de mottenballen.
En omdat we ons natuurlijk niets van dit soort zinnen aan gaan trekken doe ik er een linkje bij naar een pagina van Wakoopa (google zelf even naar wat dat is) waarop je veel gebruikte en nieuwe 2.0 progjes kunt ontdekken. Dat is tenslotte leuker én zinvoller dan je kop in het zand steken en doen alsof de rest van de wereld nog met een ganzenveer schrijft
En als je een blogje tikt is het misschien ook niet slim om dat te doen na de tandarts, met de mond nog gezwollen van de verdoving.
Maar, vorige week werd er een nieuwe discussie gestart op Bibliotheek 2.0. ZB Digitaal schreef er meteen al over en gezien mijn verdoving verwijs ik graag even naar dat postje.
Wel wil ik ook op dit blog even het meest "aansprekende" stukje uit het stuk (te lezen via de link bij bibliotheek 2.0) citeren. Gewoon. Omdat het er echt staat.
"Door de digitalisering van informatie neemt het geouwehoer duizendvoudig toe en is het steeds lastiger om de zin van de onzin te scheiden (wat toch de taak van een culturele, gesubsidieerde instelling als de openbare bibliotheek zou kunnen zijn). Ik pleit er voor de functie ”ontmoeting en web 2.0-gebabbel” buiten de deur te houden."
Tranentrekkend triest vind ik die zinnen. 2009 en de knotjes kunnen weer uit de mottenballen.
En omdat we ons natuurlijk niets van dit soort zinnen aan gaan trekken doe ik er een linkje bij naar een pagina van Wakoopa (google zelf even naar wat dat is) waarop je veel gebruikte en nieuwe 2.0 progjes kunt ontdekken. Dat is tenslotte leuker én zinvoller dan je kop in het zand steken en doen alsof de rest van de wereld nog met een ganzenveer schrijft
vrijdag 14 augustus 2009
Vrijdag, muziekjesdag met R.E.M.
2003. Dat is langer geleden dan ik dacht maar het staat op het internet
dus ...
Ik schreef al eerder dat ik een deel van mijn gehoor verloor bij de Ramones. Dat gehoor werd nog veel slechter na het concert van R.E.M. in 2003 in Utrecht.
Het meest 2.0 aan het internet waren toen nog de nieuwsgroepen. Als daar iemand wat zei kon je meteen wat terugzeggen. En dat deden veel mensen op een regenachtige zondagmiddag toen er iemand een berichtje plaatste waarin stond dat R.E.M. een optreden zou gaan geven in het piepkleine Tivoli in Utrecht. Veel mensen "riepen" dat dat "onzin" was en dat "REM de dag daarna al in de Heineken Music Hall speelde". En bovendien "Tivoli is veels te klein!"
De niet-roepers waren slimmer en probeerde meteen of je online kaartjes kon kopen.
Nu was en ben ik geen groot R.E.M. liefhebber maar hoe vaak krijg je de kans om zo'n bekend groepje in zo'n klein zaaltje te zien spelen?
R.E.M. speelde in 2003 in het piepkleine Tivoli als warming-up voor hun wereldtournee. De band kwam gewoon gezellig keuvelend over straat aanlopen en speelde vervolgens de zaal totaal omver. Letterlijk. Het geluid stond denk ik al afgesteld op de Heineken Music Hall. De krijsend luide piep in mijn oren heeft dagen en dagen aangehouden en sinds die tijd is het met mijn gehoor nooit meer echt goed gekomen.
Maar als ik eerlijk ben was het dat wel waard.
Het liedje van vandaag komt overduidelijk niet uit Tivoli, daar zijn zover ik weet geen bewegende beelden van. Michael Stipe keek in Utrecht een stuk intenser en meer betrokken maar het blijft een wereldlied en met wat goede wil is de titel ook nog heel erg Bibliotheek 2.0.
dus ...
Ik schreef al eerder dat ik een deel van mijn gehoor verloor bij de Ramones. Dat gehoor werd nog veel slechter na het concert van R.E.M. in 2003 in Utrecht.
Het meest 2.0 aan het internet waren toen nog de nieuwsgroepen. Als daar iemand wat zei kon je meteen wat terugzeggen. En dat deden veel mensen op een regenachtige zondagmiddag toen er iemand een berichtje plaatste waarin stond dat R.E.M. een optreden zou gaan geven in het piepkleine Tivoli in Utrecht. Veel mensen "riepen" dat dat "onzin" was en dat "REM de dag daarna al in de Heineken Music Hall speelde". En bovendien "Tivoli is veels te klein!"
De niet-roepers waren slimmer en probeerde meteen of je online kaartjes kon kopen.
Nu was en ben ik geen groot R.E.M. liefhebber maar hoe vaak krijg je de kans om zo'n bekend groepje in zo'n klein zaaltje te zien spelen?
R.E.M. speelde in 2003 in het piepkleine Tivoli als warming-up voor hun wereldtournee. De band kwam gewoon gezellig keuvelend over straat aanlopen en speelde vervolgens de zaal totaal omver. Letterlijk. Het geluid stond denk ik al afgesteld op de Heineken Music Hall. De krijsend luide piep in mijn oren heeft dagen en dagen aangehouden en sinds die tijd is het met mijn gehoor nooit meer echt goed gekomen.
Maar als ik eerlijk ben was het dat wel waard.
Het liedje van vandaag komt overduidelijk niet uit Tivoli, daar zijn zover ik weet geen bewegende beelden van. Michael Stipe keek in Utrecht een stuk intenser en meer betrokken maar het blijft een wereldlied en met wat goede wil is de titel ook nog heel erg Bibliotheek 2.0.
donderdag 13 augustus 2009
Ding 23 (!)
Het staat er echt. In een mail aanSandra444444 ergens in november 2008. Zij volgde toen de 23dingen cursus. Ik mailde haar toen "Moet er toch niet aan denken om een weblog te beginnen".
Ik mag graag van mening veranderen. Hoogstens staan mijn standpunten over homeopathie, astrologie en Bono nogal vast.
De hoeveelheid postjes op dit blog zal mensen misschien verbaasd hebben. Zoveel postjes, dat was toch niet de bedoeling? Misschien niet. Maar het leek mij een aardig experiment om te zien of je elke dag wat kunt schrijven.
Een onderwerp vinden om over te schrijven is geen probleem. RSS, dat was ook meteen de grootste ontdekking van de cursus.
Al loop je met al die feeds soms wel het risico van "tunnelvisie". Twitter kreeg vorige week een DDoS aanval te verduren. De feeds stonden er vol mee. Maar de mensheid ademde rustig verder en de kranten en de tv bleven er stil bij.
De stortvloed rss berichtjes gaven me soms een een wat onbehagelijk gevoel. Alsof je, als je even niet oplet, alweer een niet-te-missen-ding had gemist waarmee alles goed zou komen. Met de wereld en de bibliotheek in het bijzonder.
Ik ben over 2.0, de internettoepassingen en het idee op zichzelf, erg anders gaan denken sinds het begin van de cursus. Ik zie nog steeds sommige dingen als redelijk hyperig en soms ook als het amechtig zoeken naar "the next big thing" maar over bv Twitter ben ik toch anders gaan denken. Dat vond ik voor de cursus echt te suf voor woorden terwijl ik nu toch regelmatig aardige en handige linkjes zie in de tweets.
Gistermiddag hoorde ik een medecursist al roepen "Is die cursus nou al eens voorbij? Ik wil nu wel eens echt aan de slag". En ze bedoelde niet dat ze wilde gaan opruimen.
Genoeg gepraat, laten we nu maar eens aan de slag gaan.
Om de Dingen op zijn Langedijks af te sluiten, nogmaals Claudia op saxofoon.
Ik mag graag van mening veranderen. Hoogstens staan mijn standpunten over homeopathie, astrologie en Bono nogal vast.
De hoeveelheid postjes op dit blog zal mensen misschien verbaasd hebben. Zoveel postjes, dat was toch niet de bedoeling? Misschien niet. Maar het leek mij een aardig experiment om te zien of je elke dag wat kunt schrijven.
Een onderwerp vinden om over te schrijven is geen probleem. RSS, dat was ook meteen de grootste ontdekking van de cursus.
Al loop je met al die feeds soms wel het risico van "tunnelvisie". Twitter kreeg vorige week een DDoS aanval te verduren. De feeds stonden er vol mee. Maar de mensheid ademde rustig verder en de kranten en de tv bleven er stil bij.
De stortvloed rss berichtjes gaven me soms een een wat onbehagelijk gevoel. Alsof je, als je even niet oplet, alweer een niet-te-missen-ding had gemist waarmee alles goed zou komen. Met de wereld en de bibliotheek in het bijzonder.
Ik ben over 2.0, de internettoepassingen en het idee op zichzelf, erg anders gaan denken sinds het begin van de cursus. Ik zie nog steeds sommige dingen als redelijk hyperig en soms ook als het amechtig zoeken naar "the next big thing" maar over bv Twitter ben ik toch anders gaan denken. Dat vond ik voor de cursus echt te suf voor woorden terwijl ik nu toch regelmatig aardige en handige linkjes zie in de tweets.
Gistermiddag hoorde ik een medecursist al roepen "Is die cursus nou al eens voorbij? Ik wil nu wel eens echt aan de slag". En ze bedoelde niet dat ze wilde gaan opruimen.
Genoeg gepraat, laten we nu maar eens aan de slag gaan.
Om de Dingen op zijn Langedijks af te sluiten, nogmaals Claudia op saxofoon.
woensdag 12 augustus 2009
Vang die laptop
Omdat Saavedra er om vroeg. Hier een wel erg opmerkelijk filmpje.
Computerfabrikant MSI verzon een wedstrijd waarvoor je een promofilmpje voor hun ultra-platte laptop op YouTube moest zetten. Onderstaand filmpje is één van de resultaten.
In een paar uur steeg het aantal bekijkers van een paar duizend naar 75.000. En al die mensen peinzen zich suf over hoe de truc gedaan is.
Share and, hmmm, enjoy?
Computerfabrikant MSI verzon een wedstrijd waarvoor je een promofilmpje voor hun ultra-platte laptop op YouTube moest zetten. Onderstaand filmpje is één van de resultaten.
In een paar uur steeg het aantal bekijkers van een paar duizend naar 75.000. En al die mensen peinzen zich suf over hoe de truc gedaan is.
Share and, hmmm, enjoy?
Microsoft Synth
Het embedden werkt niet lekker. Klik om het probeersel goed te bekijken op het meest rechtse icoontje nadat je op "click to view the synth" hebt geklikt.
dinsdag 11 augustus 2009
Kadetjes
Over weinig dingen kan men op het internet zo van mening verschillen als over copyrights (er is net weer een nieuw Engelstalig blog over). En over de vraag of je je daar wat van aan moet trekken, van copyrights. Nu gaat het vrijwel nooit over het copyright op het ontwerp van iets als een Gispen stoel.
De discussie gaat altijd over het downloaden van muziek en films.
In de discussie zijn een aantal posities.
a. Het kan maar het mag niet dus ik doe het niet
b. Het kan, het mag niet maar dat vind ik onzin dus ik doe het gewoon want:
1. De industrie is rijk zat en ik niet.
2. De industrie is rijk zat en is te lui om een goedkoop alternatief te verzinnen voor de dvd en cd
3. Information wants to be free
Vooral de laatste reden heeft iets bevlogens over zich. De zin, het idee kom je op tal van plekken op het internet tegen.
Ik moest vanmorgen vroeg, net na de supermarkt, even aan de discussie denken.
Het meisje achter de kassa van de supermarkt was net bezig om me mijn wisselgeld te geven toen er achter mij langs iemand naar buiten wilde gaan. "Mag ik er even langs?" zei hij nog, en ook nog "Goeiemorgen". Maar dat zei hij tegen het meisje achter de kassa die hem wat wantrouwig aankeek. "Ik kon niks vinden", hij glimlachte er vriendelijk bij.
Toen ik buiten naar het station liep zag ik hem voor me lopen. een eind verder. Maar ondanks de afstand kon ik nog wel zien dat hij zijn jas openritste en er een zak kadetjes uithaalde.
"Witte kadetjes want to be free", Misschien moet ik daar eens iets mee gaan doen.
De discussie gaat altijd over het downloaden van muziek en films.
In de discussie zijn een aantal posities.
a. Het kan maar het mag niet dus ik doe het niet
b. Het kan, het mag niet maar dat vind ik onzin dus ik doe het gewoon want:
1. De industrie is rijk zat en ik niet.
2. De industrie is rijk zat en is te lui om een goedkoop alternatief te verzinnen voor de dvd en cd
3. Information wants to be free
Vooral de laatste reden heeft iets bevlogens over zich. De zin, het idee kom je op tal van plekken op het internet tegen.
Ik moest vanmorgen vroeg, net na de supermarkt, even aan de discussie denken.
Het meisje achter de kassa van de supermarkt was net bezig om me mijn wisselgeld te geven toen er achter mij langs iemand naar buiten wilde gaan. "Mag ik er even langs?" zei hij nog, en ook nog "Goeiemorgen". Maar dat zei hij tegen het meisje achter de kassa die hem wat wantrouwig aankeek. "Ik kon niks vinden", hij glimlachte er vriendelijk bij.
Toen ik buiten naar het station liep zag ik hem voor me lopen. een eind verder. Maar ondanks de afstand kon ik nog wel zien dat hij zijn jas openritste en er een zak kadetjes uithaalde.
"Witte kadetjes want to be free", Misschien moet ik daar eens iets mee gaan doen.
maandag 10 augustus 2009
Lokaal
In de bibliotheek Langedijk proberen we zoveel mogelijk boeken die over de gemeente gaan en/of geschreven zijn door iemand uit één van de dorpen bij elkaar te brengen. Ook folders en dergelijke van lokale instellingen, verenigingen en wat of wie niet hebben we.
Het is natuurlijk dommig dat ik het niet eerder probeerde maar ik tikte net bij YouTube eens "sint pancras" in (en filterde het engelse sint pancras even weg) en kwam toen onderstaand filmpje tegen.
"langedijk" en "binding" (het gebouw waar de bibliotheek in zit) gaf ook wat hits.
Misschien moeten we er over na gaan denken of we iets kunnen doen met die lokale filmpjes op bv de Hyves site (die nog maar heel even in oprichting is). Het is toch zonde dat er met die lokale beelden verder niets gebeurd.
Ik kwam op het idee om te gaan zoeken op YouTube door een discussie vorige week op Geen Stijl. Die hadden het videokanaal van Egbert Hennen ondekt.
Nu ga ik me ver houden van een discussie over meneer Hennen. De discussie op Geen Stijl was van het gebruikelijke "van dik hout zaagt men blokhutten" niveau.
Ik hou me bij een zo objectief mogelijke bibliothecarissenblik en vraag me alleen maar of we, waar we ook boeken van Langedijkers verzamelen, iets moeten gaan doen met de internetfilmpjes en webpagina's van inwoners.
Mij lijkt eigenlijk van wel.
Egbert Hennen woont (zover ik weet) in Broek. En voor wie er bij het lezen van zijn naam nog geen bel gaat luiden plak ik één van zijn filmpjes in.
Het is natuurlijk dommig dat ik het niet eerder probeerde maar ik tikte net bij YouTube eens "sint pancras" in (en filterde het engelse sint pancras even weg) en kwam toen onderstaand filmpje tegen.
"langedijk" en "binding" (het gebouw waar de bibliotheek in zit) gaf ook wat hits.
Misschien moeten we er over na gaan denken of we iets kunnen doen met die lokale filmpjes op bv de Hyves site (die nog maar heel even in oprichting is). Het is toch zonde dat er met die lokale beelden verder niets gebeurd.
Ik kwam op het idee om te gaan zoeken op YouTube door een discussie vorige week op Geen Stijl. Die hadden het videokanaal van Egbert Hennen ondekt.
Nu ga ik me ver houden van een discussie over meneer Hennen. De discussie op Geen Stijl was van het gebruikelijke "van dik hout zaagt men blokhutten" niveau.
Ik hou me bij een zo objectief mogelijke bibliothecarissenblik en vraag me alleen maar of we, waar we ook boeken van Langedijkers verzamelen, iets moeten gaan doen met de internetfilmpjes en webpagina's van inwoners.
Mij lijkt eigenlijk van wel.
Egbert Hennen woont (zover ik weet) in Broek. En voor wie er bij het lezen van zijn naam nog geen bel gaat luiden plak ik één van zijn filmpjes in.
zaterdag 8 augustus 2009
vrijdag 7 augustus 2009
ScribeFire
Nu wilde ik het blog deze week echt even laten voor wat het was. Maar al klikkend kwam ik ScribeFire tegen. Het zou een add-on zijn voor Firefox die er voor zorgt dat je, wanneer je maar denkt "kom, laat ik nog eens een blogje tikken" je alleen maar op F8 hoeft te drukken en, hup je kunt aan de slag.
Omdat de gemiddelde lezer van dit blog toch al geheel tureluurs wordt van de hoeveelheid postjes bedacht ik me natuurlijk meteen "dat moet ik eens proberen".
En dat zit ik dan nu ook te doen. Een test dus.
Meer niet.
Actueel filmpje toevoegen en klaar.
Twitter Get Hit With Denial Of Service Attack
Omdat de gemiddelde lezer van dit blog toch al geheel tureluurs wordt van de hoeveelheid postjes bedacht ik me natuurlijk meteen "dat moet ik eens proberen".
En dat zit ik dan nu ook te doen. Een test dus.
Meer niet.
Actueel filmpje toevoegen en klaar.
Twitter Get Hit With Denial Of Service Attack
Vrijdag, muziekjesdag met Morton Feldman
"I don't push the sounds around", zoiets zou Morton Feldman tegen Stockhausen gezegd hebben. "Not even a little bit?". Waarschijnlijk heeft Karlheinz wat verbaasd gekeken toen hij het vroeg, als er iemand sounds around pushte was hij het wel.
Er staan veel woorden op het blog deze week. En er is veel gedoe te volgen rond de DDoS aanval op Twitter en Facebook. Dus blijft het vandaag hier rustig
"Palais de Marie", het muziekje van vandaag, was het laatste ding dat Feldman afkreeg. Het is een rustig, spaarzaam stuk pianomuziek. Een beetje als Satie op Prozac. En voor Feldman's doen relatief kort. Maar 28 minuten. Dat lijkt nog heel wat maar in vergelijking met zijn "For Philip Guston" (4 uur) en het "String Quartet" van bijna 6 uur is het bijna een singeltje.
Er staan veel woorden op het blog deze week. En er is veel gedoe te volgen rond de DDoS aanval op Twitter en Facebook. Dus blijft het vandaag hier rustig
"Palais de Marie", het muziekje van vandaag, was het laatste ding dat Feldman afkreeg. Het is een rustig, spaarzaam stuk pianomuziek. Een beetje als Satie op Prozac. En voor Feldman's doen relatief kort. Maar 28 minuten. Dat lijkt nog heel wat maar in vergelijking met zijn "For Philip Guston" (4 uur) en het "String Quartet" van bijna 6 uur is het bijna een singeltje.
Discover Simple, Private Sharing at Drop.io
donderdag 6 augustus 2009
Ding 22 Bibliotheek 2.0 (2)
Binnen, denk ik, een minuut of tien was Rammy hoog binnen gekomen op de top 10 van 's lands meest irritante personen.
Dat was meer dan twintig jaar geleden. In de bibliotheek Den Helder. Er was daar toen van alles aan de hand en om de boel weer enigszins op de rit te krijgen werd er een blik PBC'ers (voor de jongere lezers, ProBiblio heette vroeger PBC) opengetrokken. Rammy was er één van. Bij alles wat we daar op een bepaalde manier deden vroeg hij "waarom?" en na elk antwoord vroeg hij dan weer "waarom?". Hij bleef er vriendelijk bij lachen, dat wel. Maar dat eeuwige "waarom?". Steeds maar weer. Tot je er gek van werd.
Of er van ging nadenken. Waarna de irritatie ook weer wegebte.
De bibliotheek 2.0 en wat ik daar van vind? Wat is dat 2.0 nou precies? Dat blijft wat lastig. Deze zinnen (van de website van 23 dingen) vond ik het aardigst "Kernpunt is, dat "2.0″ alle ruimte biedt aan gebruikers om mee te werken aan- en te participeren in de verdere ontwikkeling van bestaande en nieuwe diensten, zowel online als in de echte wereld".
Het opvallendste zijn natuurlijk de laatste woorden, "als in de echte wereld".
Laten we voor het gemak even aannemen dat alle cursisten van 23 dingen nu geheel vol zijn van de 2.0 tools die we leerden (gisteren hadden we hier een groepsgesprek en men was nauwelijks te houden). Stel dat we al de dingen die over tafel gingen (niks revolutionairs, gewoon een fijn aantal toepassingen) ook echt gaan doen. Zijn we dan 2.0?
Ik ben bang van niet.
Want in hoeverre kan die bezoeker nu eigenlijk participeren? Wat is zijn of haar inbreng? Op welke diensten die wij aanbieden is er invloed?
2.0 gaat volgens mij om wederkerigheid, openheid, participatie maar ook over invloed. Natuurlijk, wij, bibliotheekmedewerkers zijn deskundig, weten van alles, kunnen en moeten keuzes maken voor de inwoners van de gemeentes waarvoor we werken. Al dat soort dingen. En natuurlijk is er voor elk regeltje dat we hebben een reden.
Maar moet er zo langzamerhand niet een pseudo-Rammy irritant "waarom?" gaan roepen bij een aantal dingen?
Bibliotheek 2.0 is een mooi idee, noodzakelijk zelfs. Niet alleen omdat de wereld om ons heen digitaler wordt en wij dat dus ook wel moeten worden. 2.0 heeft wel maar lang niet alleen met digitaal en internet te maken.
Bibliotheken zoals deze in Langedijk bestaan door de inwoners van deze gemeente, tenslotte betalen zij direct dan wel indirect de redelijk omvangrijke kosten. Bibliotheken zoals deze bestaan omdat de lokale bevolking ons bestaan op prijs stelt en ons belangrijk vindt.
Maar als we echt vinden dat we een lokale instelling zijn voor de inwoners van deze gemeente dan moet de wederkerigheid ook bij ons vandaan komen. Dan moeten we de participatie en de invloed van de inwoners echt gaan regelen. Dan zullen we moeten luisteren naar het "waarom?". Hoe irritant dat woord soms ook kan zijn.
Dat was meer dan twintig jaar geleden. In de bibliotheek Den Helder. Er was daar toen van alles aan de hand en om de boel weer enigszins op de rit te krijgen werd er een blik PBC'ers (voor de jongere lezers, ProBiblio heette vroeger PBC) opengetrokken. Rammy was er één van. Bij alles wat we daar op een bepaalde manier deden vroeg hij "waarom?" en na elk antwoord vroeg hij dan weer "waarom?". Hij bleef er vriendelijk bij lachen, dat wel. Maar dat eeuwige "waarom?". Steeds maar weer. Tot je er gek van werd.
Of er van ging nadenken. Waarna de irritatie ook weer wegebte.
De bibliotheek 2.0 en wat ik daar van vind? Wat is dat 2.0 nou precies? Dat blijft wat lastig. Deze zinnen (van de website van 23 dingen) vond ik het aardigst "Kernpunt is, dat "2.0″ alle ruimte biedt aan gebruikers om mee te werken aan- en te participeren in de verdere ontwikkeling van bestaande en nieuwe diensten, zowel online als in de echte wereld".
Het opvallendste zijn natuurlijk de laatste woorden, "als in de echte wereld".
Laten we voor het gemak even aannemen dat alle cursisten van 23 dingen nu geheel vol zijn van de 2.0 tools die we leerden (gisteren hadden we hier een groepsgesprek en men was nauwelijks te houden). Stel dat we al de dingen die over tafel gingen (niks revolutionairs, gewoon een fijn aantal toepassingen) ook echt gaan doen. Zijn we dan 2.0?
Ik ben bang van niet.
Want in hoeverre kan die bezoeker nu eigenlijk participeren? Wat is zijn of haar inbreng? Op welke diensten die wij aanbieden is er invloed?
2.0 gaat volgens mij om wederkerigheid, openheid, participatie maar ook over invloed. Natuurlijk, wij, bibliotheekmedewerkers zijn deskundig, weten van alles, kunnen en moeten keuzes maken voor de inwoners van de gemeentes waarvoor we werken. Al dat soort dingen. En natuurlijk is er voor elk regeltje dat we hebben een reden.
Maar moet er zo langzamerhand niet een pseudo-Rammy irritant "waarom?" gaan roepen bij een aantal dingen?
Bibliotheek 2.0 is een mooi idee, noodzakelijk zelfs. Niet alleen omdat de wereld om ons heen digitaler wordt en wij dat dus ook wel moeten worden. 2.0 heeft wel maar lang niet alleen met digitaal en internet te maken.
Bibliotheken zoals deze in Langedijk bestaan door de inwoners van deze gemeente, tenslotte betalen zij direct dan wel indirect de redelijk omvangrijke kosten. Bibliotheken zoals deze bestaan omdat de lokale bevolking ons bestaan op prijs stelt en ons belangrijk vindt.
Maar als we echt vinden dat we een lokale instelling zijn voor de inwoners van deze gemeente dan moet de wederkerigheid ook bij ons vandaan komen. Dan moeten we de participatie en de invloed van de inwoners echt gaan regelen. Dan zullen we moeten luisteren naar het "waarom?". Hoe irritant dat woord soms ook kan zijn.
woensdag 5 augustus 2009
Library Love
Zo. Die titel trekt de aandacht.
Edo verwees in een reactie op een eerder postje op dit blog naar een artikel van Helene Blowers, "Future of the book is not a "container question". Terwijl ik het las en me afvroeg wat ik vond van het stuk viel me een linkje naar een eerder postje op haar blog op. "Share your libary love". Dat klonk vrij oubollig en om die mening bevestigd te zien klikte ik er maar eens op.
Mijn mening werd niet bevestigd. Altijd fijn. Libary Love, om het maar zo te noemen is een mooi stukje software dat bezoekers op een website de mogelijkheid geeft om een verhaal of foto op diezelfde site te plaatsen zonder (ZONDER!) dat ze daarvoor een account, password of wat dan ook nodig hebben. Je hoeft niet eens je mailadres op te geven.
Zoiets zou prachtig staan op de website van de bibliotheek. Kan dat ook met Joomla?
Edo verwees in een reactie op een eerder postje op dit blog naar een artikel van Helene Blowers, "Future of the book is not a "container question". Terwijl ik het las en me afvroeg wat ik vond van het stuk viel me een linkje naar een eerder postje op haar blog op. "Share your libary love". Dat klonk vrij oubollig en om die mening bevestigd te zien klikte ik er maar eens op.
Mijn mening werd niet bevestigd. Altijd fijn. Libary Love, om het maar zo te noemen is een mooi stukje software dat bezoekers op een website de mogelijkheid geeft om een verhaal of foto op diezelfde site te plaatsen zonder (ZONDER!) dat ze daarvoor een account, password of wat dan ook nodig hebben. Je hoeft niet eens je mailadres op te geven.
Zoiets zou prachtig staan op de website van de bibliotheek. Kan dat ook met Joomla?
dinsdag 4 augustus 2009
Ding 22 Bibliotheek 2.0 (1)
Zie ik toch nog net op tijd dat Ding 22 in twee delen behandeld dient te worden. Eerst artikelen. Het lijkt het FMA wel.
Tijdens het lezen van de wikipedia bijdrage over Bibliotheek 2.0 viel me het begrip "Radical Trust" op. Edo noemde dat begrip al eens ergens in een reply op een postje dus ik heb daar wat dingen over nagelezen.
Ik kwam een aardige blogpost tegen over het begrip. Radical Trust is van belang bij een volwassen gebruik/aanwenden van 2.0 zaken. Eigenlijk zegt het postje alles al maar ik kwam nog een artikel tegen waaruit ik een aantal stellingen overneem (en gebrekkig vertaal).
"Je moet een radicaal vertrouwen hebben in het idee dat mensen:
1. Zelf het beste kunnen bepalen wat ze nodig hebben en dat ze, wanneer je ze het zelf uit laat zoeken, het best zijn uitgerust om dat wat ze nodig hebben te bereiken.
2. Liever willen dat er met ze gecommuniceerd wordt ipv dat er tegen heb gesproken wordt.
3. vrijheid van expressie nodig hebben maar vaak richtlijnen nodig hebben om zich binnen die vrijheid uit te kunnen spreken (beetje vrij vertaald)
4. communities waar ze deel van uitmaken zelf zullen reguleren tot de aangegeven grens en de grens die de community zelf aanvaardt
5. Zich af zullen keren van een merk dat hen het zwijgen opgelegd en zich zullen verbinden aan een merk dat hen een stem geeft
6. (deze is de moeilijkste (en dat zegt de schrijver zelf)) Mensen zijn van zichzelf goed"
De schrijver komt uit de marketinghoek, dat kun je zien aan woorden als "merk". Maar dat betekent niet dat de punten (of een aantal) niet van belang zijn. In sommige ben ik de loop van 23 dingen wat meer gaan geloven maar, in ieder geval voor mij is het goed dat punt 4 en punt 6 er nog eens staan.
Voor wie trouwens eens over de schutting van de gegeven en gevonden 2.0 artikelen wil kijken is er altijd nog "nice guys finish first".
Maandag stond er al een stukje biologie op dit blog. Vandaag weer. Denkend over 2.0 stuiterde het woord "wederkerigheid" door mijn hoofd. Zonder wederkerigheid geen 2.0. Het gaat wat ver om over dat begrip een heel stuk te schrijven maar er is een vlug leesbare bijdrage op wikipedia over.
Wie er meer over wil weten kan naar het bijgevoegde programma van Richard Dawkins kijken. Fascinerend, ook al moet je zelf de link naar 2.0 even maken. Denken is een werkwoord.
Tijdens het lezen van de wikipedia bijdrage over Bibliotheek 2.0 viel me het begrip "Radical Trust" op. Edo noemde dat begrip al eens ergens in een reply op een postje dus ik heb daar wat dingen over nagelezen.
Ik kwam een aardige blogpost tegen over het begrip. Radical Trust is van belang bij een volwassen gebruik/aanwenden van 2.0 zaken. Eigenlijk zegt het postje alles al maar ik kwam nog een artikel tegen waaruit ik een aantal stellingen overneem (en gebrekkig vertaal).
"Je moet een radicaal vertrouwen hebben in het idee dat mensen:
1. Zelf het beste kunnen bepalen wat ze nodig hebben en dat ze, wanneer je ze het zelf uit laat zoeken, het best zijn uitgerust om dat wat ze nodig hebben te bereiken.
2. Liever willen dat er met ze gecommuniceerd wordt ipv dat er tegen heb gesproken wordt.
3. vrijheid van expressie nodig hebben maar vaak richtlijnen nodig hebben om zich binnen die vrijheid uit te kunnen spreken (beetje vrij vertaald)
4. communities waar ze deel van uitmaken zelf zullen reguleren tot de aangegeven grens en de grens die de community zelf aanvaardt
5. Zich af zullen keren van een merk dat hen het zwijgen opgelegd en zich zullen verbinden aan een merk dat hen een stem geeft
6. (deze is de moeilijkste (en dat zegt de schrijver zelf)) Mensen zijn van zichzelf goed"
De schrijver komt uit de marketinghoek, dat kun je zien aan woorden als "merk". Maar dat betekent niet dat de punten (of een aantal) niet van belang zijn. In sommige ben ik de loop van 23 dingen wat meer gaan geloven maar, in ieder geval voor mij is het goed dat punt 4 en punt 6 er nog eens staan.
Voor wie trouwens eens over de schutting van de gegeven en gevonden 2.0 artikelen wil kijken is er altijd nog "nice guys finish first".
Maandag stond er al een stukje biologie op dit blog. Vandaag weer. Denkend over 2.0 stuiterde het woord "wederkerigheid" door mijn hoofd. Zonder wederkerigheid geen 2.0. Het gaat wat ver om over dat begrip een heel stuk te schrijven maar er is een vlug leesbare bijdrage op wikipedia over.
Wie er meer over wil weten kan naar het bijgevoegde programma van Richard Dawkins kijken. Fascinerend, ook al moet je zelf de link naar 2.0 even maken. Denken is een werkwoord.
"What the f..k is social media?"
Mashable, een internet "tijdschrift" over sociale media pompt elke dag flink wat lezenswaardige artikelen mijn rss reader in.
Vanochtend las ik een bericht dat verwees naar de bijgevoegde diashow.
De presentatie is in het engels, hij gaat over Amerika, dat is allemaal waar maar het ding is wel erg fijn "down to earth" om het ook maar eens in het engels te zeggen.
Vanochtend las ik een bericht dat verwees naar de bijgevoegde diashow.
De presentatie is in het engels, hij gaat over Amerika, dat is allemaal waar maar het ding is wel erg fijn "down to earth" om het ook maar eens in het engels te zeggen.
What the F**K is Social Media: One Year Later
View more documents from Marta Kagan.
maandag 3 augustus 2009
De bibliotheek is een vink
De dngen zitten er bijna op. Tijd voor meningen en bevindingen.
Voor ik daar zelf aan begin kopieer en plak ik vandaag een stelling die
Gerdie schreef voor een scriptie. Het onderwerp van die scriptie ben ik even kwijt maar hij had niets te maken met het onderwerp "bibliotheek 2.0".
Maar dat maakt hem niet minder bruikbaar.
De bibliotheek is een vink.
“Het zijn de best aangepasten die zullen overleven” zei nee, niet Charles Darwin al was hij de grote inspirator voor deze uitspraak. Als de openbare bibliotheek in de tweede helft van de eenentwintigste eeuw méér wil zijn dan een op sterven-na-dood organisme met rudimentaire overblijfselen uit een groots verleden dan zal zij deze uitspraak ter harte moeten nemen. Net als voor zeepokken en hagedissen zal deze universele waarheid moeten leiden tot een zo goed mogelijke aanpassing aan de lokale situatie. In de eenentwintigste eeuw gaan bibliotheken steeds meer van elkaar gaan verschillen. Alle landelijke brancheformules en nationale certificerings-trajecten ten spijt. Zoals de beroemde Darwinvinken al aantoonden is een eigen, locale niche vinden hét recept om te overleven. Door diversificatie verdienden zij hun bestaansrecht. Zo zal ook de openbare bibliotheek haar bestaanrecht moeten verdienen. Als alternatief wacht haar het lot van de dodo.
Voor ik daar zelf aan begin kopieer en plak ik vandaag een stelling die
Gerdie schreef voor een scriptie. Het onderwerp van die scriptie ben ik even kwijt maar hij had niets te maken met het onderwerp "bibliotheek 2.0".
Maar dat maakt hem niet minder bruikbaar.
De bibliotheek is een vink.
“Het zijn de best aangepasten die zullen overleven” zei nee, niet Charles Darwin al was hij de grote inspirator voor deze uitspraak. Als de openbare bibliotheek in de tweede helft van de eenentwintigste eeuw méér wil zijn dan een op sterven-na-dood organisme met rudimentaire overblijfselen uit een groots verleden dan zal zij deze uitspraak ter harte moeten nemen. Net als voor zeepokken en hagedissen zal deze universele waarheid moeten leiden tot een zo goed mogelijke aanpassing aan de lokale situatie. In de eenentwintigste eeuw gaan bibliotheken steeds meer van elkaar gaan verschillen. Alle landelijke brancheformules en nationale certificerings-trajecten ten spijt. Zoals de beroemde Darwinvinken al aantoonden is een eigen, locale niche vinden hét recept om te overleven. Door diversificatie verdienden zij hun bestaansrecht. Zo zal ook de openbare bibliotheek haar bestaanrecht moeten verdienen. Als alternatief wacht haar het lot van de dodo.
zaterdag 1 augustus 2009
Clarkson Beatbox
Verder commentaar lijkt me verder niet nodig.
Of hoogstens "Share and enjoy", 27 juli op YouTUbe gezet nu al meer dan 160.000 keer bekeken.
Of hoogstens "Share and enjoy", 27 juli op YouTUbe gezet nu al meer dan 160.000 keer bekeken.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
