En Den Helder raakt weer eens haast iets kwijt

Ik woon in Den Helder.
Iemand moet het doen.

Den Helder is zo'n stad waar politieke partijen splijten op het moment dat ze in de gemeenteraad worden gekozen, er is tenslotte altijd wel een principiële komma waarover je nietsontziende ruzie kunt krijgen. Het is zo'n stad waar erg lang wordt gepraat en gedacht over hoe een winkelstraat moet worden heringericht. Verkeersplannen, artist impressions, rare keien in de middenberm, dat soort dingen. En zodra het dan aangelegd is wordt er iemand bozig en staan er een week later allemaal bordjes die het oorspronkelijke idee onderuit halen en waardoor je er nu alleen nog van 10 tot 8 over 10 mag fietsen mits je naam met een F begint en het warmer is dan 19,5 graden.

In Den Helder staat een postkantoor. Tenminste, ooit was het een postkantoor. Over wat er met dat gebouw moet gebeuren is al menige burgeroorlog uitgebroken. Over die oorlogen ga ik niks zeggen, ik wil nog even kunnen blijven wonen in Den Helder.

Tot 2013 stond het postkantoor leeg. Leeg laten staan is vaak makkelijker dan ergens voor kiezen.

Ergens in 2013 werd er plots gerommeld in het gebouw, er leek weer iets van leven in te komen. Omdat veel me ontgaat duurde het even voor ik doorhad dat er een museum werd gehuisvest, het Rob Scholte museum.

Voor wie niet meteen iets heeft van "Oh, Rob Scholte!", klik hier.

Ja, die Rob Scholte dus.

Werd er gejubeld over het museum? Werd er door de huisbaas, de gemeente fijn soepel meegedacht? Werd er gedacht van "Zo, dat is even mooie positieve publiciteit voor de stad", of "Daar stappen misschien mensen voor uit de auto als ze op weg zijn naar Texel"?

Ik heb het niet gemerkt. Misschien had iedereen het druk met het verklooien van een winkelstraat, dat kan.

De laatste dagen wordt er een hoop geruzied tussen de gemeente en Scholte. Er moet een nieuw huurcontract komen en na een jarenlang liefdeloos negeren van het gebouw zijn er plots wilde, misschien zelfs ambitieuze gemeentelijke plannen voor het pand. Waar Scholte dan weer weinig mee kan. Nou ja, persbericht hier.

Ik struikelde over de zin, "De gemeente zoekt een deskundige die de verbinding kan vormen tussen kunst en vastgoed". Ik zie alweer zo'n ingevlogen modern gekapte huppel met glanzende schoenen en een iPad in een tropisch hardhouten houder door het gebouw lopen terwijl hij/zij uitgekauwde herhaalzinnen mompelt over "open structuren", "verbinden van disciplines" of "het naar binnen halen van de buitenwereld".

Het gaat nergens over, het gaat nergens heen, het lost niks op. En het kost toch een bak geld.

Den Helder heeft nu nog een fijn museum. Het is misschien niet zo blinkend en glanzend als andere musea. Maar dat past wel bij stad. Er hangen nu mooie dingen. Scholte regelt het zelf, geen gedoe, voor niemand.

Dus. Hou de hipster kapsels buiten de deur, maak geen ingewikkelde businessplannen die toch niet op gaan leveren wat je berekent, bemoei je er niet mee, ga eens rustig kijken wat er gebeurt, laat Scholte fijn zitten en ga iets doen aan de echte problemen van de stad. Want die zijn er zat.

Gedachtes voor een toegift

(Zouden ze nu wat zeggen, tegen elkaar, terwijl ze staan te wachten tot ze weer terug komen? Iets als "Zo, dat laatste nummer ging precies goed zeg", of kennen ze elkaar daar al te lang voor?)

(Waarom heeft die vrouw op de eerste rij in hemelsnaam binnen een muts op?)

(Zijn er tegenwoordig eigenlijk al meer congressen en bijeenkomsten en geef het een naam dingen dan dat er mensen zijn die in een bibliotheek werken?)

(Rotstoeltjes zijn het, het ziet er leuk uit maar na een half uur weet je echt niet meer hoe je moet zitten.)

(Hoe zou het eigenlijk met die Hema academia gaan?)

(De vriend van de mevrouw met de muts heeft een vlassig sjaaltje om. Is er een dresscode? Hebben ze niemand die zegt "Maar dan heb je er buiten niets meer aan?")

(Hebben we The Bad Plus eigenlijk vaker gezien dan Dylan, of Paul Weller?)

(Ik zou weer eens wat vaker moeten bloggen. Met al dat bezuinigingsgedoe is de taal zowat verdwenen.)

(Ik ga stoppen met klappen hoor. Iedereen weet dat er een toegift komt. Gekkigheid dit.)

(Als dat Gastlenen al niet op tijd af is, hoe moet dat dan wel niet met die Landelijke Bibliotheekpas gaan?)

(The Bad Plus 6, Weller 4, Dylan 5. Ingewikkelde Bleekneuzen Jazz wint.)

(Daar komen ze al, zie je wel, ze stonden gewoon op een kluitje te wachten tot het afgemaakt kon worden.)

Wat bedoelt ze nou?

 

Het zal best dom zijn, of mosterd na een maaltijd. 

Maar, ik liep net met iemand naar de buitendeur toen ik de poster die hier boven staat zag hangen.  En ik snap hem niet. Echt niet.

En nu weet ik wel dat ik door al dat bezuinigingsgedoe tegenwoordig veel beter kan rekenen dan dat ik kan lezen, en dat er ook wat weinig ruimte in m'n hoofd is om zinnen op allerlei creatieve manieren uit te leggen. 

En ik was ook wat anders aan het doen en ik kan bar slecht multitasken. 

Maar, ook met die slagen om de arm snap ik het nog steeds niet.

"Door te lenen, werk ik niet voor niets".

Omdat ze leent krijgt ze salaris?

Als ze dan niet zou lenen, zou ze dan wel voor niets werken? 

Als ze niet leent, en ze werkt voor niets, hoe kan ze dan wat kopen (als ze tenminste iets koopt wat ze anders zou lenen)?

En als ze niet voor niets werkt, verdient ze dan zo weinig dat dat bedrag gelijk staat aan dat wat ze kan lenen?

En wat doet ze eigenlijk?

Ik zie haar niet werken. Misschien heeft ze een smartphoneding in de hand. Misschien kan je daar op werken, maar echt heel duidelijk is het me weer niet. 

Of is het dat ze, omdat ze leent nog iets van geld overhoudt? 

Ik zie het gewoon niet. Het klopt vast. Het is tenslotte een weluitgedachte en ook niet geheel goedkope campagne. Dus het moet aan mij liggen. Aan mij met m'n cijferhersenen.

Maar, kan iemand me het dan uitleggen?

De oplossing ligt vast voor de hand.

Want anders weet ik precies hoe het gaat. 

Ik ga hier weer veel te lang over nadenken.

En daar wordt niemand blij van. 

Echt niet.

Geloof me.