tag:blogger.com,1999:blog-74702245510372688002024-03-16T22:22:07.137+01:00L.A.R.STon de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.comBlogger763125tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-78185131322697110392024-03-14T14:02:00.003+01:002024-03-14T15:20:38.946+01:00Het staat en het vergaat<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCCGFKOc64JJXcGIJpwlaMBkGJ8PhSsnX2F1znZ4n3d5JVPtWyVK_eBQ1QjUGQIU4Rq6EPiR7X1QS2UqMt04DYAoDWfHl8cN91xYv-0sMN-IVWe26XcqRfx9i3uNVZRWfm1I0T4AIUc1_idhQt9j3tWi-B5pRdVLEUpMBfjq_vuYBjDXxzAi2Wmxeo_snM/s2048/IMG_6309.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCCGFKOc64JJXcGIJpwlaMBkGJ8PhSsnX2F1znZ4n3d5JVPtWyVK_eBQ1QjUGQIU4Rq6EPiR7X1QS2UqMt04DYAoDWfHl8cN91xYv-0sMN-IVWe26XcqRfx9i3uNVZRWfm1I0T4AIUc1_idhQt9j3tWi-B5pRdVLEUpMBfjq_vuYBjDXxzAi2Wmxeo_snM/w400-h300/IMG_6309.jpeg" width="400" /></a></div>(гориво няма = geen brandstof)<br /><p>Er staat hier, in de buurt van waar wij wonen van alles leeg. Dat is misschien niet opwekkend of vrolijk, maar het is wel waar. En het miezerregent hier dus ik ben wel in de stemming voor iets niet opwekkend waars. Er is hier zoveel ruimte dat verlaten huizen, boerderijen en fabrieken niet worden gesloopt en opgeruimd. Ze blijven staan, en vervallen erg langzaam. Vlak voor Targovishte, waar we Bulgaarse les hebben en de oogkliniek is, staat een moderne en enorme glasfabriek. De oude fabriek, die zeker zo enorm was staat er nog gewoon naast. En vervalt langzaam. De fabriek afbreken zou alleen maar geld kosten. En geld is hier schaarser dan ruimte.</p><p>We hebben een nieuwe hobby. Het fotograferen van verlaten benzinestations. In Nederland zou een verlaten benzinestation worden gesloopt, de grond zou worden schoongemaakt en er zou iets nieuws worden neergezet. Hier wordt bij sluiting een briefje opgeplakt met "gesloten" en dat is het dan wel. </p><p>Tot nu toe hebben we nog niet veel moeite hoeven te doen voor de nieuwe hobby. In een straal van 10 km rondom Palamartsa hebben we 5 verlaten benzinestations gevonden. Ja, en ik ga ze nog laten zien ook.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD0eZnx1IK9sXJxO8KPfH7oqH3Ebg1rBBz4UO4DQ9r1xOrZt0HolPE-oRG-U8N7CYsFODYtZS4voiEk5f136iKtfbcouj3ctJLFsDM9ltzYGbV-zgiZVeLtR-iUFkxTm2MjYYaKywEY416HYppwUflY79WyUHgiyQJBK6eolplxLNHPcwxQhiPILuDCTJj/s2048/IMG_6298.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD0eZnx1IK9sXJxO8KPfH7oqH3Ebg1rBBz4UO4DQ9r1xOrZt0HolPE-oRG-U8N7CYsFODYtZS4voiEk5f136iKtfbcouj3ctJLFsDM9ltzYGbV-zgiZVeLtR-iUFkxTm2MjYYaKywEY416HYppwUflY79WyUHgiyQJBK6eolplxLNHPcwxQhiPILuDCTJj/w400-h300/IMG_6298.jpeg" width="400" /></a></div><p>Voditsa was ooit een groot tot fors groot dorp. Maar dat was, zoals zoveel dingen hier, flink vroeger. Er is een fabriek voor mineraalwater, dat wel. Maar het drinkwater in het dorp zelf is bruinig. Voditsa's claim to fame is dat er een heuse geldautomaat is. Daar hebben we een tijdje in stille verplettering naar staan kijken. Het benzinestation is al erg lang verlaten. Er hangt een verkiezingsposter van de burgemeester van Popovo, Vesselinov. Maar die is al meer dan 30 jaar burgemeester.</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIj9vpcTQarIjzKw4Iu1gpe_WPzXXVkwBNFQ4Yly7JPWy_S32xU7nR0GQTnBW7xGDraV7i8PWE-iL1sV2Xcj_LFjU2tzupyNxl1PBX0cocmlNdHAb1wKRwz-MQmwbjoqHfDP8Kg1EL0U9w0CjJn2xtZNdAF8CN1PpfMYsTb95yOfYaBPkz1wKbysBrXKFs/s2048/IMG_6307.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIj9vpcTQarIjzKw4Iu1gpe_WPzXXVkwBNFQ4Yly7JPWy_S32xU7nR0GQTnBW7xGDraV7i8PWE-iL1sV2Xcj_LFjU2tzupyNxl1PBX0cocmlNdHAb1wKRwz-MQmwbjoqHfDP8Kg1EL0U9w0CjJn2xtZNdAF8CN1PpfMYsTb95yOfYaBPkz1wKbysBrXKFs/w400-h300/IMG_6307.jpeg" width="400" /></a></div><p>Via het ook bij prachtig weer treurig stemmende dorpje Tsar Asen, we hebben er nog nooit iemand zien (glim)lachen, kom je bij het vrijwel volledig Turks Bulgaarse Krepcha. Mooi dorpje. Er is een oud rotsklooster, je kunt er naar een vrijwel verdwenen kasteelruïne lopen en er is een verlaten benzinestation.</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwEwzElnmIAmVVd45EpjYNvFjUtA-LLlJgb0j-PYLItqUGiSkrQpiq9UxrZ0b929xX0fpvgPJaeyvzpkX2BBEOqE-Bd5l7U_DZr5iZiewW20lZhHhFdcQNWIJhHbNWVdVnOHAMqn-jpvRdAvEL-eWPA5pJQUS0KJgrpnLJR3jTLXrhhZg0PCEQ00tQrOmi/s2048/IMG_6313.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwEwzElnmIAmVVd45EpjYNvFjUtA-LLlJgb0j-PYLItqUGiSkrQpiq9UxrZ0b929xX0fpvgPJaeyvzpkX2BBEOqE-Bd5l7U_DZr5iZiewW20lZhHhFdcQNWIJhHbNWVdVnOHAMqn-jpvRdAvEL-eWPA5pJQUS0KJgrpnLJR3jTLXrhhZg0PCEQ00tQrOmi/w400-h300/IMG_6313.jpeg" width="400" /></a></div><p>Het verlaten benzinestation van Opaka heeft als bonus een achtergelaten oogstmachine. Het benzinestation is al buiten werking sinds we hier wonen. En de oogstmachine staat al sinds die tijd bij het tankstation waar nooit meer getankt gaat worden. Waarom staat hij daar? Wie liet hem achter? Waarom heeft niemand hem later opgehaald? Vragen, vragen maar als zo vaak, geen antwoorden.</p><p>In Popovo, waar we vlak bij wonen kun je op 4 plekken tanken, en er zijn 2 verlaten benzinestations. In Popovo wonen krap 15.000 mensen.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3LWOGD8T92YTCuu44qkyWp-lk_-ljwjds8nJMWSSIYvEKdUPKiNW0-MZgwaUGDFfXn3YOPQBj3NjO7aa5QLqwoEMCYyORoxdjNfjZaQkjvtF_4d7G5EQ3j7QRBBmh66yjSYPqxbv1i2Gkj7A3rynsIiqq_PMTzP82FT8oJqacIcv9DIFhZXw9ZA1kWKLf/s2048/IMG_6387.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3LWOGD8T92YTCuu44qkyWp-lk_-ljwjds8nJMWSSIYvEKdUPKiNW0-MZgwaUGDFfXn3YOPQBj3NjO7aa5QLqwoEMCYyORoxdjNfjZaQkjvtF_4d7G5EQ3j7QRBBmh66yjSYPqxbv1i2Gkj7A3rynsIiqq_PMTzP82FT8oJqacIcv9DIFhZXw9ZA1kWKLf/w400-h300/IMG_6387.jpeg" width="400" /></a></div><p>Deze staat aan de rand van de stad, aan de weg naar Razgrad. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqDTVTBYN22UqxTBsRh7DppYav-AVE-So27NeHQPpKJSE4qXnoWxT9FEhBLKIRp_9aY0wAmwSE_xOtJ_SmjScErbs6rf6bX4O7AroCEWF5j3LQlf2ok2d84pHKW2FMR4BFnQ6oept4rk7MV-nIHxndNgjPJ97irUiKEKx4EFkwVUaEMTPvjcSMVm7Hhh0L/s2048/IMG_6393.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqDTVTBYN22UqxTBsRh7DppYav-AVE-So27NeHQPpKJSE4qXnoWxT9FEhBLKIRp_9aY0wAmwSE_xOtJ_SmjScErbs6rf6bX4O7AroCEWF5j3LQlf2ok2d84pHKW2FMR4BFnQ6oept4rk7MV-nIHxndNgjPJ97irUiKEKx4EFkwVUaEMTPvjcSMVm7Hhh0L/w400-h300/IMG_6393.jpeg" width="400" /></a></div><p>De mooiste, vind ik dan, staat in de buurt van een grote graanfabriek. Mooi afdakje, twee pompen achter elkaar. Op de deur hangt een briefje waarin de geachte klant wordt uitgelegd dat het station helaas tijdelijk zal zijn gesloten in verband met een verbouwing. Het briefje is in de loop van de jaren al flink geel geworden.</p><p>Annet vindt dat ik dit blogje pas had moeten tikken als we klaar waren. Maar daarna zei ze meteen "Maar dan hebben we er misschien wel 42". </p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-44697257599663381602024-03-08T14:30:00.002+01:002024-03-08T14:30:22.523+01:00De buurt waar we wonen (2)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilKzCg5CY65MvaxW6qpboMQN6z349MTt0QSBF5cgy0ynb3TDWB9FrmT8cl_HG9dldQy_4Cx3IrinIzaQCw4hB2SB85xLvclYF5T-40SEjjQChqXoKbwOeqyvNQqylVf9SEFQ2Su9mcpvgnDx6a2BlMOq1CwaEZMKspocDLkB0MLntIgSQVtw3bkmyCKB3v/s2048/IMG_6362.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilKzCg5CY65MvaxW6qpboMQN6z349MTt0QSBF5cgy0ynb3TDWB9FrmT8cl_HG9dldQy_4Cx3IrinIzaQCw4hB2SB85xLvclYF5T-40SEjjQChqXoKbwOeqyvNQqylVf9SEFQ2Su9mcpvgnDx6a2BlMOq1CwaEZMKspocDLkB0MLntIgSQVtw3bkmyCKB3v/w400-h300/IMG_6362.jpeg" width="400" /></a></div><p>De <a href="https://tyke63.blogspot.com/2023/12/de-buurt-waar-we-wonen.html" target="_blank">vorige keer</a> liet ik de straat waar Annet en ik in wonen zien, ulitsa Pirin (ulitsa betekent straat). Deze keer gaan we iets verder over de geasfalteerde ulitsa Aleko Konstantinov naar het centrum.</p><p>De vorige keer tikte ik wat zinnen over twee broers. Ze woonden eerst bij elkaar maar omdat één van de twee vreselijk dronk ging de drinker aan de overkant van de straat wonen. De drinkende broer is verdwenen. Voor het geld dat hij, en andere ouderen kreeg om hout te kopen voor de winter kocht hij drank. De laatste keer dat ik hem zag zag hij er erg slecht uit. Ik denk eigenlijk dat hij dood is. Aan het huis van de andere broer hangt al een paar weken een rood "te koop" bordje. Hij wil er 30.000 lev (15.000 euro) voor hebben. Maar ik denk niet dat iemand dat gaat betalen. Er is geen wc, geen douche en het is verder een enorme zooi.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY0dfOHvIxU6ErZjox5s4f3VuwkvHcPVO5f-frD_ocVVrRPWNxUliOIHQYUZOlrFs9Pj5jKTmLw614YUq3B-_AyVy2jqRdRV3AlgQ1w-nnOO-N7_0naCjTXg9lROrxxjh5vEwvrwoh0neVgh8RK3cPDF3v6TwVP_dvbGvBTDjCzCoy4RFrh4QQBLUZKNGZ/s2048/IMG_6361.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY0dfOHvIxU6ErZjox5s4f3VuwkvHcPVO5f-frD_ocVVrRPWNxUliOIHQYUZOlrFs9Pj5jKTmLw614YUq3B-_AyVy2jqRdRV3AlgQ1w-nnOO-N7_0naCjTXg9lROrxxjh5vEwvrwoh0neVgh8RK3cPDF3v6TwVP_dvbGvBTDjCzCoy4RFrh4QQBLUZKNGZ/w400-h300/IMG_6361.jpeg" width="400" /></a></div><p>Wat verder, aan de linkerkant staat de dorpskroeg. Misschien heeft de kroeg een Bulgaarse naam maar de overvloedig aanwezige Engelsen noemen het "The pub". De kroeg is van Miltjo. Miltjo is de vorige, niet onomstreden burgemeester. Sommige Engelsen komen er vaak en drinken zich dan volledig suf. Er wil dan soms een vuistslag vallen. Andere Engelsen gaan er daarom niet naar toe. Ik ben niet Engels en ik heb een bloedhekel aan dronken mensen. De kroeg, waar ook een levensmiddelen winkeltje bij hoort staat te koop. Mocht je een kroeg in Bulgarije willen bezitten, Miltjo wil er 70.000 euro voor hebben. De kroeg staat al heel erg lang te koop.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpng8f8CSVHvmR6j2guSqhyphenhyphenpN-UFBpdkGaO7jeW7SYoQQ_pLc7EREB8IrjiSOKjnp6bDAh5aKJq1mqYtDwRGJ5x5hNA_xZxTyUJg0x4QRmpxAvIrFw88bZMqJaUdDOV9VTQk7N1Yl2L0iWRIuQANxg47icIuYaW2olgWFkvosuKs7pRfnLOvXdO-Yce1wT/s2048/IMG_6359.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpng8f8CSVHvmR6j2guSqhyphenhyphenpN-UFBpdkGaO7jeW7SYoQQ_pLc7EREB8IrjiSOKjnp6bDAh5aKJq1mqYtDwRGJ5x5hNA_xZxTyUJg0x4QRmpxAvIrFw88bZMqJaUdDOV9VTQk7N1Yl2L0iWRIuQANxg47icIuYaW2olgWFkvosuKs7pRfnLOvXdO-Yce1wT/w400-h300/IMG_6359.jpeg" width="400" /></a></div><p>Tegenover de kroeg staat het gemeentehuis. De benedenverdieping staat leeg. Op de eerste verdieping is het postkantoortje en burgemeester Gosho en ambtenaar Ralitsa hebben er elk een kamer. Verder staat die verdieping leeg. Op de bovenste verdieping is een kantoor van de coöperatie. Ook die verdieping staat verder leeg.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXjOpPYx7qhnb8hOC80bE6FqWOKYM5WjdsM7S0yvA1IfZr4VEJzWb71j_JlcXhg7uq4FHH9HB5X9E4f1dd9ZAZr8gJRkb68jWTXvgImmZZwAO65OM_V8D3Ra08lNeGvobsiS5O_CNZnAhxikTEVSLaONkIp2HiUyZjEDVWlOgeVrScG8gWYbwajmmjtetj/s2048/IMG_6337.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXjOpPYx7qhnb8hOC80bE6FqWOKYM5WjdsM7S0yvA1IfZr4VEJzWb71j_JlcXhg7uq4FHH9HB5X9E4f1dd9ZAZr8gJRkb68jWTXvgImmZZwAO65OM_V8D3Ra08lNeGvobsiS5O_CNZnAhxikTEVSLaONkIp2HiUyZjEDVWlOgeVrScG8gWYbwajmmjtetj/w400-h300/IMG_6337.jpeg" width="400" /></a></div><p>En dan, het plein. Dat heeft geloof ik geen naam. Maar, aan het plein ligt een hele hoop. Links eerst twee gebouwtjes waarvan er 1 elke donderdagavond door de Social Club wordt gebruikt. De Social Club probeert dingen te organiseren voor alle inwoners (Bulgaren en buitenlanders) van het dorp. Dat "voor alle" lukt nog niet zo heel erg. Elke maand komt het bestuur van de club bij elkaar en elke maand blijkt, tot mijn herhaalde verbijstering dat ik penningmeester ben van die club.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzo1pkzZsKFvhmbq403cgu-q-5iG2ZJmEb6mgC3n8px0CsJAOagxX6D7NuanyOqcV-AtBW9Drk-fH41JVCXHe63eLXF0GOg3-tdkSKLl7h-oEm9d239br7esrWSPqMzDWmKbbVZUxUVEn8RdP1VH1eWEU3ko4GTAaNshCxt_8QdsKFb_vZlnFDJZHp8VQ0/s2048/IMG_2434.JPEG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzo1pkzZsKFvhmbq403cgu-q-5iG2ZJmEb6mgC3n8px0CsJAOagxX6D7NuanyOqcV-AtBW9Drk-fH41JVCXHe63eLXF0GOg3-tdkSKLl7h-oEm9d239br7esrWSPqMzDWmKbbVZUxUVEn8RdP1VH1eWEU3ko4GTAaNshCxt_8QdsKFb_vZlnFDJZHp8VQ0/w400-h300/IMG_2434.JPEG" width="400" /></a></div><p>In het midden van het grote pand is de winkel van Stefka. De ingang is tevens terras. Al moet dat woord, wanneer je er met Nederlandse ogen naar kijkt wellicht tussen aanhalingstekens staan. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmiWWZnfGpnsHL3DZpN4uaBKht7TEJNrRvMPYvc5jY2fLjBJ7meKBIMmGuMUHkw5bKlplrl6uu1tJvwMTmnEKfmKBQ0AXb_ct5uYs4GtchqIr8rmF0mhyjyg_mQrzSedPR7GP1kML6hUjQ5y4uppCBBmd83ljf8U0HiMMNTxk7awRHQvWOv4KP9lkRwNOA/s2048/IMG_2274.JPEG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmiWWZnfGpnsHL3DZpN4uaBKht7TEJNrRvMPYvc5jY2fLjBJ7meKBIMmGuMUHkw5bKlplrl6uu1tJvwMTmnEKfmKBQ0AXb_ct5uYs4GtchqIr8rmF0mhyjyg_mQrzSedPR7GP1kML6hUjQ5y4uppCBBmd83ljf8U0HiMMNTxk7awRHQvWOv4KP9lkRwNOA/w400-h300/IMG_2274.JPEG" width="400" /></a></div><p>Naast de winkel van Stefka was vroeger, toen het hier nog communistisch was, een gezamenlijke eetzaal/restaurant. Ook die staat te koop, ik weet niet wat het moet kosten maar je moet erg handig zijn wil je er nog wat van willen maken.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQAM38PzB7skmUF5EIBY2_Tma0gl3VGCoVacbbQlf4Nh8zYCQswows8IOhM7FCm0i-sh2953f4G7iyoNVfzKZCk8dVKmB7kOqlqyBSLj4DKATrxUqPeOM99XuJvxHJvXeQXgguUX7tCekaMwgV3y6XtHcNxXooObe2XE09nfF13Hwfdmhc1vS96eEfvB0u/s2048/IMG_6339.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQAM38PzB7skmUF5EIBY2_Tma0gl3VGCoVacbbQlf4Nh8zYCQswows8IOhM7FCm0i-sh2953f4G7iyoNVfzKZCk8dVKmB7kOqlqyBSLj4DKATrxUqPeOM99XuJvxHJvXeQXgguUX7tCekaMwgV3y6XtHcNxXooObe2XE09nfF13Hwfdmhc1vS96eEfvB0u/w400-h300/IMG_6339.jpeg" width="400" /></a></div><p>Aan het plein ligt ook de chitalishte Iskra. Een chitalishte is een gemeenschappelijk gebouw met een bibliotheek, uitvoeringszaal en nog wat ruimtes zijn. In de chitalishte, en trouwens ook in het gemeentehuis is momenteel veel onrust. De burgemeester van de hele gemeente Popovo, de al eeuwig regerende Vesselinov heeft na mooie beloftes in de verkiezingstijd de subsidiestroom naar het dorp aangepast. En ook hier is aanpassen een eufemisme voor verminderen. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKoXtneFCiT13U51ckUxAOB0TZXGkCnZSwFvXyLxqsz9No1LO2wbeUo33CAAbwHKKCZ3USmTBzJpotL8zxKMmF3zNfhG0X1UNnbfEeNnJAaiXLaCeRGB-DDbRmUy-UeQbL3ZXlmbBoGDhSC8B04JEDKJAPZ0HvwX5hyFQgOlsswDUDsP4j13iLOYDgvra_/s2048/IMG_6356.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKoXtneFCiT13U51ckUxAOB0TZXGkCnZSwFvXyLxqsz9No1LO2wbeUo33CAAbwHKKCZ3USmTBzJpotL8zxKMmF3zNfhG0X1UNnbfEeNnJAaiXLaCeRGB-DDbRmUy-UeQbL3ZXlmbBoGDhSC8B04JEDKJAPZ0HvwX5hyFQgOlsswDUDsP4j13iLOYDgvra_/w400-h300/IMG_6356.jpeg" width="400" /></a></div><p>Tegenover de Iskra staat een fontein die ooit speciaal is neergezet om Hristo Tonev te eren. Tonev kwam uit Palamartsa, studeerde in de jaren 30 van de vorige eeuw in Berlijn en hij zorgde ervoor dat er in het dorp overal fonteinen kwamen waar mensen water konden halen. Ironisch genoeg, maar niet bepaald onverwacht werkt de fontein die hem eert al heel erg lang niet meer.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLL7jJyOIFt9mK2kouvZHKxVm1musgmygSs8pv7tDBIXlbz6sb49h1IAPNID1hptxz1jhp4i9_LrXGcx2fRAsgATO62UAdhB4IrkNsEaloaR292fT6tOEb9x1_8F5khwVMs9uuXAmAAA5OC2uWuAy0WPJuxhn8IgDPt7Cbgpy4Ugdbxb70uNyFPeaz6why/s2048/IMG_3085.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLL7jJyOIFt9mK2kouvZHKxVm1musgmygSs8pv7tDBIXlbz6sb49h1IAPNID1hptxz1jhp4i9_LrXGcx2fRAsgATO62UAdhB4IrkNsEaloaR292fT6tOEb9x1_8F5khwVMs9uuXAmAAA5OC2uWuAy0WPJuxhn8IgDPt7Cbgpy4Ugdbxb70uNyFPeaz6why/w300-h400/IMG_3085.JPEG" width="300" /></a></div><p>Aan het eind van de straat, rechtsachter het paard en wagen op de foto staat wat ooit de bakkerij van het dorp was. Je kunt de, van binnen geheel vervallen bakkerij kopen voor 50.000 euro. Je moet dan wel een nieuwe schoorsteen laten bouwen want op de nu bestaande schoorsteen zit de de ooievaar van het dorp. Nou ja, nu zit die er nog niet maar, net als elk jaar, net wanneer je gaat twijfelen of de ooievaar ooit nog gaat komen zit die er plotseling. En dan klopt alles weer. </p><p><span style="font-size: x-small;">(Het kan zijn dat er wat meer tikfouten dan anders in dit stukje staan. Ik had staaroperatie nummer 1 en ik weet nog niet precies door welk oog ik nu moet kijken)</span></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-70726826550959433022024-03-01T14:17:00.000+01:002024-03-01T14:17:21.498+01:00De stuttende stok<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzUrhxr97MsJanEbETnjMjjA20RtMiTl3rmtmZsGOeFYESdoAI5lf1An6REvhTDcbacJM0AwTpC9j1nuur3MIAIlbhn_zXK24uffdHbOt1tmb5enWdg4vagT3uM03GJGih_zSV7-o1WwflYkihK5kzvmV6NL0-990yA3i0iYmFG2bYsy41ehyphenhyphenb9_vwBdT8/s2048/IMG_6153.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzUrhxr97MsJanEbETnjMjjA20RtMiTl3rmtmZsGOeFYESdoAI5lf1An6REvhTDcbacJM0AwTpC9j1nuur3MIAIlbhn_zXK24uffdHbOt1tmb5enWdg4vagT3uM03GJGih_zSV7-o1WwflYkihK5kzvmV6NL0-990yA3i0iYmFG2bYsy41ehyphenhyphenb9_vwBdT8/w400-h300/IMG_6153.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ik kom er niet vaak. Misschien één, twee keer per jaar. En eigenlijk alleen maar als ik wil weten of de steen er nog staat. De steen staat in de punt van een stuk verwilderd land dat als een ongelukkig afgesneden taartpunt in heuvelige landbouwgrond steekt. Helemaal in het begin, toen we hier net woonden liep er nog een tractorweggetje doorheen. Maar de laatste twee jaar is de taartpunt helemaal gaan verwilderen, met onkruid dat in de zomer bijna boven me uitsteekt. En ik ben 1 meter 93. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXHQ_6CKBeApr8bgHyyEGzH8D4vXyg-SKzloWH7SAHfSycyQMcfaxbziJLAC2TxPCAKNMY9Zw9gYJgdhmu5KJs7W3FY-AJKCHQ8IYxn9Z1qFhMV3ab5QSWlMgJ107hisCFUiBzDxaCLQCXUdj6cvzCh5FfvJucZ1QmmhpBQbXXRm6NumOMkJzvaplL4D8c/s2048/IMG_6222.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXHQ_6CKBeApr8bgHyyEGzH8D4vXyg-SKzloWH7SAHfSycyQMcfaxbziJLAC2TxPCAKNMY9Zw9gYJgdhmu5KJs7W3FY-AJKCHQ8IYxn9Z1qFhMV3ab5QSWlMgJ107hisCFUiBzDxaCLQCXUdj6cvzCh5FfvJucZ1QmmhpBQbXXRm6NumOMkJzvaplL4D8c/w300-h400/IMG_6222.jpeg" width="300" /></a></div><p>Laatst reden we door het dorp Konak. Daar woont bijna niemand meer. Zomers is het water er niet op rantsoen. Er is gewoon helemaal geen water meer. Op een hoek staat een verweerd monumentje. Ik probeerde er al eerder een foto van te maken maar de zon zorgde voor teveel geschitter, of zoiets. Soms is het fijn als het bewolkt is, nu kon ik lezen dat het monumentje voor een Ivan Iliev Kodsjamanov was. Maar een naam alleen maar lezen is al een tijdje niet meer genoeg. Tijdens het zoeken aan de cyrillische kant van het internet kwam ik een excelbestand tegen met ruim 3000 namen. 3000 mensen, verzetsstrijders zou je kunnen zeggen die gedood zijn in wat wij de Tweede Wereldoorlog noemen. Naam, geboortedatum, geboorteplaats, datum van overlijden, plaats van overlijden, rol in het verzet, of er een proces is geweest. Ivan Iliev werd doodgeschoten in een hinderlaag. op straat in Konak, zonder proces. Hij was geen echte partizaan maar een jatak. Ik moest een tijdje verder zoeken maar nu weet ik dat een jatak een helper van partizanen was.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdpfdiqNGTQiW33G5GrKSDGaEYm2kEcmKAM4Ub3u8gkeVhdiCXwLwnBNMngOERnSnOVumTLtxSMJMbTIdavw3SKgbiDLVbmUduoIoX2r7u-2Xj9rky6Xbj-DKPoE9mY7GXz62is7CC7qRjXZmwwUM3qtLYZ9pb1w6xciE1bPcKzYXfoj6daG6N1ymgP8Wd/s1800/image_123650291.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdpfdiqNGTQiW33G5GrKSDGaEYm2kEcmKAM4Ub3u8gkeVhdiCXwLwnBNMngOERnSnOVumTLtxSMJMbTIdavw3SKgbiDLVbmUduoIoX2r7u-2Xj9rky6Xbj-DKPoE9mY7GXz62is7CC7qRjXZmwwUM3qtLYZ9pb1w6xciE1bPcKzYXfoj6daG6N1ymgP8Wd/w400-h266/image_123650291.JPG" width="400" /></a></div><p>In de taartpunt, hier bij het dorp gebeurt niet veel. Het ene jaar vindt je er een skelet van een hert, of een ree. En het volgende jaar liggen de botten van het skelet wat meer verspreidt. Dat is het wel zo'n beetje. En er staat een steen. In de steen is een uitsparing gemaakt en in de uitsparing is weer een steen gezet met inscriptie. Er staat тук почина марин хр маринов на 50г 16 6 1993, ofwel "Hier stierf Marin Christof Marinov op 50jarige leeftijd 16 6 1993". De steen in de uitsparing wordt gestut, anders valt hij eruit. De verandering dit jaar was dat de stok die stutte was vervangen.</p><p>In Nederland liep ik vast ook zo soms langs een steen met tekst. Toch kan ik me niet herinneren dat ik die tekst dan las, of later ging zoeken wat er dan gebeurd was. Misschien doe ik dat hier wel omdat "modern" Bulgarije soms bar onduidelijk en onbegrijpelijk kan zijn. Gerommel met dit, gerommel met dat. En zo'n steen met lastig leesbare tekst, die staat vast. Er is iets gebeurd. Iets dat je kunt achterhalen, iets duidelijks. Iets dat niet steeds iets anders blijkt te zijn. Zoiets. </p><p>Over Marin Marinov was niets te vinden. Helemaal niets. Er waren op het internet wel Marin Marinovs maar die leefden allemaal. Daar heb je niks aan, aan levenden. Ik vroeg het wel eens, hier in het dorp. Maar dat leverde ook niets op. Al kan dat komen omdat we de verleden tijd nog niet echt gehad hebben met Bulgaarse les. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTSD1DfFMWyxru5_ZRZmO5ezArTo422cMLFjPMEP1UDVfR5q9yIdilDRiuReHN6HRPk9jBOlgC2GSRZXdzQqX1A9tvY-OF7sCUEJUPfFTz9HTFB-Y_gmNRiGatWZAq5DsxdrfmpuvzdkJj_bO09k_sOPIX1kBS3Ym85QIo36WmtOJzgxFnWv-hJy7IHo5N/s2048/IMG_6155.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTSD1DfFMWyxru5_ZRZmO5ezArTo422cMLFjPMEP1UDVfR5q9yIdilDRiuReHN6HRPk9jBOlgC2GSRZXdzQqX1A9tvY-OF7sCUEJUPfFTz9HTFB-Y_gmNRiGatWZAq5DsxdrfmpuvzdkJj_bO09k_sOPIX1kBS3Ym85QIo36WmtOJzgxFnWv-hJy7IHo5N/w300-h400/IMG_6155.jpeg" width="300" /></a></div><p>Toen een paar weken de stok die het stuk steen stutte dat de tekst bevatte een andere was geworden dan ik me kon herinneren van een jaar geleden vroeg ik het maar eens aan Aneta. Die werkt voor de club van gepensioneerden en kent een hoop mensen. Maar zij wilde dan weer weten waarom ik dat eigenlijk wilde weten. Ze begreep mijn nieuwsgierigheid totaal niet. Haar man, die hier geboren is wist het ook al niet. </p><p>Toen deed ik wat ik natuurlijk meteen had moeten doen. Ik vroeg het aan burgemeester Gosho. En die wist het ook niet. Licht verslagen liep ik naar het winkeltje van Stefka, kocht brood en liep terug naar huis. Op de terugweg kwam ik Gosho weer tegen. Hij wees naar een weggetje, daar moest ik naar rechts. En aan het einde van die straat had Marin Marinov gewoond. En in de paar minuten dat ik brood ging kopen had hij achterhaald dat Marin Marinov in 1993, daar waar nu de steen in het hoge onkruid staat een hartaanval had gekregen en was gestorven.</p><p>De naam van Ivan Iliev Kodsjamanov op de steen in Konak zal steeds verder wegslijten. Daar kijkt niemand meer naar om. Het monumentje is te veel verweven met wat daarna allemaal gebeurde. De steen van Marin Marinov, daar komt soms nog iemand. Iemand die de stuttende stok vervangt. Misschien kom ik hem of haar ooit wel tegen. En dan kan ik vragen wat Marin daar deed, op die dag in 1993. Al bestaat de kans dat de man of vrouw me dan vraagt waarom ik dat eigenlijk wil weten. Maar misschien kan ik het dan wel uitleggen.</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-27779342605300790282024-02-22T14:54:00.003+01:002024-02-22T14:54:42.094+01:00Geheim!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJnZtIsPoRTMSsaxVFGVo_lzNzt2M35H7ZG-9qqv5ZUkKGV5PNltrJD-GCbuIY3Na1pqxDBLN7YCKcsu5TqLpsBGPlKUgtv8Y5xoK8QiPP3kE9aF3YJEgYpIpzkhNu-_5N2BeZjqLQsYM78pbviS-oSWgYcthlGqlUzQ-Dqyh7kEBXpkxBB5_V8hljRqIg/s2048/IMG_6176.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJnZtIsPoRTMSsaxVFGVo_lzNzt2M35H7ZG-9qqv5ZUkKGV5PNltrJD-GCbuIY3Na1pqxDBLN7YCKcsu5TqLpsBGPlKUgtv8Y5xoK8QiPP3kE9aF3YJEgYpIpzkhNu-_5N2BeZjqLQsYM78pbviS-oSWgYcthlGqlUzQ-Dqyh7kEBXpkxBB5_V8hljRqIg/w300-h400/IMG_6176.jpeg" width="300" /></a></div><p>"Nee nee!" De directeur was er duidelijk in. Heel duidelijk. Ze gingen hier nog geen publiciteit aan geven. Je wist nooit wie er dan op af zou gaan komen. Voor de zekerheid hadden ze ook een camera op laten hangen zodat de politie het in de gaten kon houden. "Nee nee, geen enkele publiciteit!". </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1XJwmjiBwxBoX3BwGO_ODBPs8XsoAGN8-kln7ovteeBBqjPfP2_oCAxDbdNzNxZt_stLU9ZIY6LFZaO9hatzVrk707TQLsJuWA_olnupX0CS2arhjDIzPaK8Wc6l4-JpqmOrZLwZUUP-TXw36uNY31tA-hZ1p1L028DDXmBwRYEL99EW6t1mt6h6e5KJ/s2048/IMG_5471.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1XJwmjiBwxBoX3BwGO_ODBPs8XsoAGN8-kln7ovteeBBqjPfP2_oCAxDbdNzNxZt_stLU9ZIY6LFZaO9hatzVrk707TQLsJuWA_olnupX0CS2arhjDIzPaK8Wc6l4-JpqmOrZLwZUUP-TXw36uNY31tA-hZ1p1L028DDXmBwRYEL99EW6t1mt6h6e5KJ/w400-h300/IMG_5471.JPG" width="400" /></a></div><p>Zo om de zoveel weken of maanden duikt het ding hier weer op, <a href="https://tyke63.blogspot.com/2023/09/het-ding-op-de-heuvel-is-hol.html" target="_blank">het heuveltje bovenop de heuvel Kalakotch</a>. Al sinds we hier komen lopen we er soms heen, we kijken wat rond, vragen ons af wat het is, waarom het is en waarvoor het is. Daarna lopen we weer terug naar huis. Om hetzelfde een tijd later weer te doen.</p><p>Ergens in het vroege voorjaar van 2023 publiceerde het Historisch Museum Popovo op haar Facebookpagina het voornemen om het heuveltje op de heuvel voor eens en voor altijd grondig te gaan bestuderen. Er was iets met een bepaalde techniek maar dat ontging me verder. En het kostte geld. Dus maakten we wat geld over. Tenslotte verbazen we ons al heel lang over dat heuveltje.</p><p>In de zomer zag ik er twee auto's staan. En er liepen mannen op het heuveltje. Er gebeurde iets. Al gebeurde er daarna meteen niets meer.</p><p>Omdat het maar stil bleef rond de heuvel en we toch Nederlanders zijn wilden we toch wel graag weten wat er nu gebeurd was, op die heuvel (eigenlijk staat daar ook nog "met deels ons geld"). Dus stuurde Annet het museum een berichtje. Heel optimistisch was ik daar niet over. Ik stuur een gemeente met een raar communistisch monument ook wel eens een berichtje en daar hoor ik nooit meer iets over. Maar nu, bijna onmiddellijk, volgde er een uitnodiging om eens langs te komen. Voor uitleg over de resultaten van het onderzoek.</p><p>Het gesprek was, als gesprek een beetje moeizaam. Annet en ik kennen weinig Bulgaarse woorden die met archeologisch onderzoek te maken hebben en de directeur van het museum kende weer eens geen Engels. Maar, ondanks die hobbel was het een vriendelijk gesprek waarin de directeur duidelijk maakte dat er in het heuveltje maar liefst 6 graven waren gelokaliseerd. We zagen op een plaatje waar de graven in de heuvel zitten, en iets met allerlei kleurtje waarvan me niet duidelijk was wat het liet zien. Maar, 6 graven, dat is een hoop. Onduidelijk is of het Thracische of Romeinse graven zijn. Daarvoor moet er gegraven worden. En bij dat stukje begon de directeur zwaar te zuchten. Ja, er was een aanvraag gedaan bij het ministerie, maar dat kon wel eens heel lang gaan duren. En dan waren er natuurlijk nog de kosten. Nee, het duurt nog wel even. En tot die tijd houdt men het stil, van die graven. Want anders gaat er weer allerlei raar volk met metaaldetectors aan de slag. Hopend op een schat, die ze dan op zwarte markt willen verkopen.</p><p>Ergens in het gesprek liet de directeur ook nog een velletje zien met stippen, heel veel stippen, tientallen. Elke stip bleek een archeologische vondst in de gemeente Popovo te zijn. Steek een schep in de grond en je vindt hier iets. De directeur lachte toen hij mijn "Zoveel? Echt zoveel?" blik zag. Maar er zat in die lach ook iets van "Het is zoveel, zo heel erg veel. Er is niet tegenop te graven".</p><p>In heel Bulgarije zijn zo'n 60.000 grafheuvels. Daarvan is 1% onderzocht.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR4NI51r4TxVkuk-gcVqXU2hGENgUiDz819gM6KwLivATLeJwzuJEfC2yXtcaTR0IIJ0cWBaNUhut6mkuEq6HnjgwjFd6I1jgVlZGOdnsTf4sADNpds6K9VG44ZUI-LZR6q5FVwWRGHDhyphenhyphenN1s6GZs6BD10dlpkZlqPFcw4EAD7vmqBD5As-5VBME6__UWI/s2048/IMG_6177.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR4NI51r4TxVkuk-gcVqXU2hGENgUiDz819gM6KwLivATLeJwzuJEfC2yXtcaTR0IIJ0cWBaNUhut6mkuEq6HnjgwjFd6I1jgVlZGOdnsTf4sADNpds6K9VG44ZUI-LZR6q5FVwWRGHDhyphenhyphenN1s6GZs6BD10dlpkZlqPFcw4EAD7vmqBD5As-5VBME6__UWI/w300-h400/IMG_6177.jpeg" width="300" /></a></div><p>Na het gesprek liet de directeur het museum, waar we al geweest waren, aan ons zien. Hij was blij en enthousiast. Wat weer mooi was om te zien. Van dat bezoek staan nu weer foto's op de Facebook pagina van het museum. Maar daar ga ik natuurlijk niet naar linken. </p><p>Er zijn dus 6 graven gevonden in het heuveltje op de heuvel. Maar dat is dus geheim. En ik ga er vanuit dat iedereen die dit nu leest deze kennis wel zorgvuldig voor zicht houdt. Want anders vertelt nooit meer iemand ons iets.</p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-1881198064440419532024-02-15T13:13:00.000+01:002024-02-15T13:13:09.463+01:00"Do you have auro?"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUxDFQGlHZ7Q88JJvR5vVXwG8WEyp8ux1taoUDDCqYhsjTcojlDOV_562ASqBgGdkQmteH6dxLj0F-2t7m6SppX-fF0_VWQaLn3zBZNP69EuB_kEgxELs-6h1cEKqw6TSfpDvo7lOl3OxNBS18UyaG_bdQ1GkqBg9XRQOhE31kiXjyFnxuGIY8OmDZKBiZ/s740/euro.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="416" data-original-width="740" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUxDFQGlHZ7Q88JJvR5vVXwG8WEyp8ux1taoUDDCqYhsjTcojlDOV_562ASqBgGdkQmteH6dxLj0F-2t7m6SppX-fF0_VWQaLn3zBZNP69EuB_kEgxELs-6h1cEKqw6TSfpDvo7lOl3OxNBS18UyaG_bdQ1GkqBg9XRQOhE31kiXjyFnxuGIY8OmDZKBiZ/w400-h225/euro.jpeg" width="400" /></a></div><p>Eerst leek het alsof hij, "Do you have aura?" zei. Net toen ik me af begon te vragen waarom ik, van alle taxichauffeurs in Varna net die ene had getroffen die me ging onderhouden over aura's reden we langs het roma gettho van die stad en ging hij even helemaal los over die bevolkingsgroep. Een moslim wordt in een wijk met allemaal overtuigde pvv'ers met minder achterdocht bekeken dan roma in Bulgarije. Maar dat komt misschien een andere keer nog. Na de roma wijk zei hij het nog een keer, maar nu verstond ik "Do you have auro?". Auro, auro? Oh, hij bedoelde euro! Waarna we genoeglijk scheldend op de toekomstige munt verder reden naar het vliegveld.</p><p>Bulgarije krijgt de euro. Nou ja, dat is de bedoeling. Al was het al eerder de bedoeling. Januari 2024 was de oorspronkelijke bedoeling. Nu is het 1 januari 2025 en als het met de inflatie niet zo heel erg lekker gaat wordt het 1 juli 2025. Of weer later als de regering valt. En die kans is er hier er altijd. </p><p>Niemand, maar dan ook niemand die ik wel eens spreek is blij met de komst van de euro. Iedereen begint onmiddellijk over stijgende prijzen. En als ik eerlijk ben ben ik daar zelf ook wel bang voor. Bijna elke keer als wij staan te wachten in een rij van een supermarkt breekt er wel onenigheid uit over het verschil tussen de prijs op de kassabon en de eerder waargenomen prijs op een etiket of kaartje. Ik zie al die kleine Bulgaarse winkeltjes de prijzen nog niet eerlijk omrekenen. </p><p><a href="https://www.euractiv.com/section/politics/news/bulgarian-business-wants-to-join-eurozone-but-society-has-doubts/" target="_blank">Maar ja, de economie he?</a> </p><p>De enige lol die ik nu al heb met betrekking tot de euro heb is dat hier best wat zelfbenoemde "vluchtelingen" uit West Europa wonen die een grondige afkeer van de EU (en veel andere dingen) hebben. En die krijgen dan in één van de ultieme "doe waar je zin in hebt" landen te maken met het summum van Europese eenwording. Ha!</p><p>Hoewel het dus nog wat onduidelijk is wanneer de euro hier echt wordt ingevoerd is het sinds deze week wel al duidelijk hoe de munt er uit gaat zien.</p><p>De 1 euromunt krijgt een afbeelding van <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/John_of_Rila" target="_blank">Ivan Rilski</a>. Rilski is de nationale heilige van Bulgarije. Er is een werkelijk prachtig <a href="https://www.unesco.nl/nl/erfgoed/rila-klooster" target="_blank">klooster</a> dat naar hem genoemd is. Maar dat ligt erg ver weg van hier. Dus dat ken ik alleen van plaatjes.</p><p>De 2 euromunt krijgt een afbeelding van <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Paisius_of_Hilendar" target="_blank">Paisiy Hilendarski</a>. Hilendarski was een Bulgaars geestelijke die hier wordt gezien als degene die als eerste het Bulgaarse nationale zelfbewustzijn begon te propageren. Dat nationale bewustzijn heet vazrazhdane en je kunt er uren over praten. <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Revival_(Bulgarian_political_party)" target="_blank">Vazrazhdane</a> is ook de naam van een politieke partij die het best valt te omschrijven als extreem rechtse Putin knuffelaars. Het is op dit moment de tweede politieke partij van dit land.</p><p>Klein geld krijgt een afbeelding van de <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Madara_Rider" target="_blank">ruiter van Madara</a>. Die ruiter is een enorme (23 meter) uitgehakt figuur in rotsen op een <a href="https://www.google.com/maps/place/Ruiter+van+Madara/@43.2768504,27.116871,831m/data=!3m1!1e3!4m6!3m5!1s0x40a58fc5722e651f:0xe33a2485fa8f1a1e!8m2!3d43.2773953!4d27.1189202!16zL20vMDNocjd2?entry=ttu" target="_blank">anderhalf uur rijden</a>. Busladingen mensen gaan er naar kijken. Je ziet een ruiter die met een lans een leeuw steekt. En er loopt ook nog een hondje achter de ruiter. Ik tikte met opzet "je ziet" want ik heb het beeld twee keer bekeken en ik zie misschien iets dat op een paard lijkt en een hondje maar die leeuw, ik zie het niet. Maar dat kan natuurlijk ook aan de staar liggen.</p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-19999398523090984502024-02-09T14:25:00.000+01:002024-02-09T14:25:06.499+01:00dichtslibbend<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCqkcwVTxbGiSf7E81ti7qzAMHlCG-mpp_WFcCByBymX8GZHPQBErAuLKWxLaIMzKuvfWN6QK2VSktfAZhdpA89vxllniHnR_IbXgzSBrfeWZgqnbohNHY6jhLuCVmKSEgNRdZkEIozjbITMNZySOtlI9gr6YlMjFLlCgzeSU7Z5DHtREjd2prvqUAQoss/s2048/bronkalakotch.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCqkcwVTxbGiSf7E81ti7qzAMHlCG-mpp_WFcCByBymX8GZHPQBErAuLKWxLaIMzKuvfWN6QK2VSktfAZhdpA89vxllniHnR_IbXgzSBrfeWZgqnbohNHY6jhLuCVmKSEgNRdZkEIozjbITMNZySOtlI9gr6YlMjFLlCgzeSU7Z5DHtREjd2prvqUAQoss/w400-h300/bronkalakotch.jpeg" width="400" /></a></div><p>Ergens, zo'n beetje op driekwart van de Kalakotch heuvel is een bron, of een fontein, of, nou ja een door mensen gemaakt ding waar water uit een pijpje komt. Zoals wel vaker nu het winter is (al wordt het vandaag 19 graden) liep ik wat rond door stukken waar anders menshoog onkruid (en ik ben 1.93m) staat staat of waar dichtbegroeide prikstruiken het de rest van het jaar onmogelijk maken om te komen.</p><p>Er kwam een heel dun straaltje water uit het pijpje van de fontein. En op de grond, in de hard geworden modder waren alleen sporen van herten of reeën te zien. Nu zal dat de lezer wellicht worst zijn maar het ontbreken van sporen van schapen laat een verschuiving in het gebruik van het land zien.</p><p>Palamartsa is een boerendorp. Maar anders dan in Nederland staan de boerderijen waar vee gehouden wordt in het dorp. Er zijn hier geen biljardlakenachtige weilanden. In de ochtend loopt de herder met het vee het dorp uit en dat graast dan de rest van de dag op gemeenschappelijke graasgronden. Dat land is verder niet speciaal bewerkt, er zijn bomen, struiken, gras groeit waar het kan. In Nederland zou je het natuur noemen.</p><p>Toen Annet en ik hier voor het eerst kwamen, iets van 8 of 9 jaar geleden waren er vier boeren met vee. Er waren daarom ook vier kuddes. Er zijn nog steeds vier boeren maar er zijn nog maar twee kuddes. O nee, drie. De derde kudde is van de herder die ook grafdelver is en die met de schapen van andere inwoners op pad gaat. Als je twee schapen hebt kun je die in de ochtend aan hem meegeven. In de avond komt hij ze dan weer terugbrengen. </p><p>Twee van de vier boeren houden hun vee nu bij hun eigen bedrijf. Dat kan best want het zijn maar 10, 15 koeien of zo. Ze staan op grasveldjes langs de weg, dan weer hier, dan weer daar. Het scheelt een plantsoenendienst. </p><p>Steeds meer land dat eerst werd gebruikt om vee op te laten grazen wordt bewerkt tot landbouwgrond. Die percelen worden ook steeds groter. Een paar jaar terug waren er nog veel lapjes grond waarop frambozen werden verbouwd. Maar ook die lapjes worden steeds vaker omgeploegd en aan elkaar geknoopt. En hup, alweer een enorm veld vol graan of zonnebloemen. </p><p>Het lijkt hier soms de jaren '50. Maar ook hier veranderd het langzaam maar zeker. Een boer waar je melk kunt kopen kwam twee jaar terug nog met paard en wagen naar het winkeltje van Stefka. Nu komt hij met de auto. Ook al past hij daar maar moeizaam in. </p><p>De fontein op de heuvel Kalakotch zal dichtslibben, niemand maakt hem meer schoon. De schaapskudde die er vroeger kwam heeft er niets meer te zoeken. De fontein is nu omsloten door graanvelden. En de schapenboerderij staat te koop. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-69965258407734474952024-02-01T14:54:00.000+01:002024-02-01T14:54:50.936+01:00Staar<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgteguekEWeiWobhQh5pbqbxstSPhRGHx57OAT2uaPIJHtjzD9lnQ_VZhzCq2mYQqJnudW5Axv79iDP8tIAtobJLtCcEOUqYdkCh7BGZiHNKUhqdcKhyphenhyphen22SPGfijQlPDSsjU7-KqHumJ39n1Ynl_Cuwjk_TH5V7bMmtNuVpAXUqhAjrCVhk49A3BjiZZIJW/s1611/gijs%20met%20staar.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1095" data-original-width="1611" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgteguekEWeiWobhQh5pbqbxstSPhRGHx57OAT2uaPIJHtjzD9lnQ_VZhzCq2mYQqJnudW5Axv79iDP8tIAtobJLtCcEOUqYdkCh7BGZiHNKUhqdcKhyphenhyphen22SPGfijQlPDSsjU7-KqHumJ39n1Ynl_Cuwjk_TH5V7bMmtNuVpAXUqhAjrCVhk49A3BjiZZIJW/w400-h272/gijs%20met%20staar.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Het was op Utrecht Centraal, laatst toen ik in Nederland was. Ik had familie bezocht en wilde terug naar Alkmaar. Maar hoe ik ook probeerde de uiterst moderne informatieborden te lezen, ik stond erbij als een blinde mol, die misschien ook nog op z'n hoofd gaat worden gepoept. Ik zag alleen maar vage vlekken op de borden. En dat terwijl ik een week of drie geleden net nieuwe, sterkere glazen in mijn bril had laten zetten. </span></div><p>Wat weken later zaten Annet en ik in de wachtkamer van de oogkliniek in Targovishte. Nelly, de mevrouw die ons Bulgaars probeert te leren en die zelf ook allerlei gedoe met haar ogen heeft kende daar een goede dokter. En we konden haar voor vertaaldoeleinden altijd bellen als we er tijdens het gesprek met de dokter in haar beperkte Engels en ons beperkte Bulgaars niet uitkwamen.</p><p>Dokter Mehmedova keek ongeveer 3 seconden in mijn rechteroog en zei toen "Cataract" (staar). Daarna keek ze in mijn linkeroog en zei, nog vlugger, alweer "Cataract". Daarna mocht Annet, die hoorde maar één keer "cataract". </p><p>Wat staar is, dat kun je verder opzoeken maar het ziet eruit zoals de foto hierboven. Links is Gijs gewoon scherp, rechts is met staar. Je ziet dus niets scherp meer.</p><p>Ik heb verder niets met blogjes of verhalen over lichamelijke ongemakken dan wel gebreken, het is allemaal wat. Maar, mijn staar is een leuk bruggetje naar het Bulgaarse ziekenfonds.</p><p>Nadat we hier kwamen wonen hebben we ons vlug ingeschreven bij het Bulgaarse ziekenfonds. Dat was een vrij bureaucratisch gedoe met veel mevrouwen achter kleine loketten. Al waren ze niet onvriendelijk. De premie die wij hier per maand per persoon betalen bedraagt het megabedrag van €16,35 per maand. Jaja. We betaalden bijna juichend kan ik me vaag herinneren. Betalen kan verder via een ondoorgrondelijke website of wanneer je maar wilt bij de loketmevrouwen in Targovishte. Meestal betalen we maar meteen voor een heel jaar. Dat zorgt altijd voor veel opwinding.</p><p>Maar er is natuurlijk wel een adder onder het gras. Een flinke zelfs. Elke keer wanneer je een huisarts bezoekt betaal je hem of haar € 2,50. Voor medicijnen moet je een onbekend deel zelf betalen. En, voor mijn staaroperatie moet ik zelf de nieuwe lenzen betalen. Het opereren, de menskracht zeg maar, die wordt door het ziekenfonds gedekt. Mijn nieuwe lens kost €760,- per lens. En dat kost hij ook voor een Bulgaar. Het gemiddelde maandinkomen in Bulgarije was in 2023 €1007,75. Ziek zijn in Bulgarije is dus een dure aangelegenheid. Misschien is dat ook de verklaring voor de vele erg moeilijk lopende ouderen die je hier in het dorp ziet. Het zou best eens kunnen dat een operatie voor hen niet te betalen is.</p><p>Dat betalen moet je trouwens erg letterlijk nemen. Als ik straks een nieuwe lens krijg moet ik eerst het bedrag voor de lens aan een baliemeisje van de oogkliniek geven. Toen Annet vorig jaar in Sofia aan haar oog werd geholpen waren er door de dag heen wat onderzoekjes nodig. En voor elk onderzoekje moest ze eerst betalen. Echt. Van de kassamevrouw kreeg ze dan een bonnetje en pas na het zien van het bonnetje gebeurde er iets. </p><p>Misschien is het wat om aan te denken als het weer eens over de Nederlandse ziektekosten toestand of de gezondheidszorg in het algemeen gaat.</p><p>Gisteren, woensdag waren we weer in de oogkliniek. Om een operatieafspraak te maken en een type lens te kiezen. Het was er, dat moet gezegd, best gezellig. Enige haast leek er niet te zijn. Menige mevrouw in een ziekenhuispakje liep het kantoor binnen en bleef even staan kijken en luisteren. Er werd gelachen, er werd gekletst, er werd commentaar geleverd. Ze hadden er zin in. En ik denk dat ik dat maar als positief zie.</p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-79433359809603592692024-01-23T13:51:00.000+01:002024-01-23T13:51:33.000+01:00Sneeuwloopdagen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-oMsEl7Ii5V16icQ5iBvtKwGw37GykE5EKTlSIhTJ7iCBde6kZzWd_EU2StP4P6zar8RQMqfUT64VIropTWzoMSuX8kI8LI8au5vGGHRMBGZcZr6IRqJwfIPc8E-_ZbX87e0i5IlhmZFHuxBqpVEaPwgpPu7957pu0lw5167uWmOXn41E99ZMEVZsJdWH/s2048/IMG_6004.JPEG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-oMsEl7Ii5V16icQ5iBvtKwGw37GykE5EKTlSIhTJ7iCBde6kZzWd_EU2StP4P6zar8RQMqfUT64VIropTWzoMSuX8kI8LI8au5vGGHRMBGZcZr6IRqJwfIPc8E-_ZbX87e0i5IlhmZFHuxBqpVEaPwgpPu7957pu0lw5167uWmOXn41E99ZMEVZsJdWH/w400-h300/IMG_6004.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div>Het sneeuwde voor de derde keer deze winter. Misschien was het ook de vierde keer, dat kan best. Er is geen Bulgaar die zich daar verder druk om maakt. Misschien is het in de stad anders maar hier, in de het dorp zijn geen groepjes opgewonden mensen, geen sleetjes, geen schaatsen en een sneeuwman heb ik ook nog niet gezien.</div><div><br /></div><div>Voor ons, uit Nederland en dan nog erger uit het vrijwel permanent sneeuwarme Den Helder blijft sneeuw, zeker als die net gevallen is nog iets bijzonders. Misschien komt dat bij mij omdat ik geboren werd in een winter waarvan de sneeuwbergen langs de kant van de weg, op weg naar het ziekenhuis in Utrecht elke keer dat mijn ouders het er over hadden hoger werden. </div><div><br /></div><div>Maar waarom zou je naar een reden zoeken als je ook gewoon door de sneeuw kunt lopen. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEV5ZMfBAUMQUSu_Da6F6aND_Kia3YPonKPvsAl0M4rzdYwSqCCeK_MDC8MQKD548pyPCyCXATfRHSjcqXVCjuA15ViVji4xw8BF95pEk978b2dioEOhDDOlMz7zpCUXAZaOcX2QbhzLe6Q-NfMeCcVBNk1FdamaV7ALIFhlB1LpUeqE0NW5_d7JIcafyG/s2048/IMG_5952.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEV5ZMfBAUMQUSu_Da6F6aND_Kia3YPonKPvsAl0M4rzdYwSqCCeK_MDC8MQKD548pyPCyCXATfRHSjcqXVCjuA15ViVji4xw8BF95pEk978b2dioEOhDDOlMz7zpCUXAZaOcX2QbhzLe6Q-NfMeCcVBNk1FdamaV7ALIFhlB1LpUeqE0NW5_d7JIcafyG/w400-h300/IMG_5952.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3iol51wSe07xXqNwlQwLHywBWoiduwFp6uwBfI-fEQdwICIz7HdQLr84l3W9_Z3AGFGA3ejWGsvDfDPD9rC5cjJTfS9Kq76PbBPTc9DJCh4fkwyA56Al0TxWAOh-9yxNpwA7ASg4kbNcD2-_QSxQR_F_8k4BP2NC8havaJUCyoymMevHSVYyWnf_djHKd/s2048/IMG_5947.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3iol51wSe07xXqNwlQwLHywBWoiduwFp6uwBfI-fEQdwICIz7HdQLr84l3W9_Z3AGFGA3ejWGsvDfDPD9rC5cjJTfS9Kq76PbBPTc9DJCh4fkwyA56Al0TxWAOh-9yxNpwA7ASg4kbNcD2-_QSxQR_F_8k4BP2NC8havaJUCyoymMevHSVYyWnf_djHKd/w400-h300/IMG_5947.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJU6DB6HG-II-GnCLGjoMdLRum9rcTZAYLLryS-NMZIUVUEARZaS01Os8U7bzUAhKSDdJ0iFvw-iFggeXez0kdTA75L5OiBkZxHsXH6o6Kjc0B2D_l6trLjy78rsczBel4JPiFt6m28qu6-_YtmekX7sl0qy2t1c4udqx7xi0HsJpqQmiXKWzuvG-ZZbXN/s2048/IMG_5957.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJU6DB6HG-II-GnCLGjoMdLRum9rcTZAYLLryS-NMZIUVUEARZaS01Os8U7bzUAhKSDdJ0iFvw-iFggeXez0kdTA75L5OiBkZxHsXH6o6Kjc0B2D_l6trLjy78rsczBel4JPiFt6m28qu6-_YtmekX7sl0qy2t1c4udqx7xi0HsJpqQmiXKWzuvG-ZZbXN/w400-h300/IMG_5957.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiR3_lSgdLVY0N-ixKY50z5o-kOxnOk7fRih-z1kvrRpreyFLWOMO1D5h0v8C2PR-vQdVshJRelc0LNUymaGiuCYDf2UuepDevZFEjf5jhhi9EHrd2RBVvAtjoegr7KblCrHX8zDIMREiQ42GEOmK5AIIaPnIJxq6SCAvQHyRVkaKWlFRivtcr8EdS7mEG/s2048/IMG_5950.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiR3_lSgdLVY0N-ixKY50z5o-kOxnOk7fRih-z1kvrRpreyFLWOMO1D5h0v8C2PR-vQdVshJRelc0LNUymaGiuCYDf2UuepDevZFEjf5jhhi9EHrd2RBVvAtjoegr7KblCrHX8zDIMREiQ42GEOmK5AIIaPnIJxq6SCAvQHyRVkaKWlFRivtcr8EdS7mEG/w400-h300/IMG_5950.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div>Sneeuwloopdag 1 was zoals we die kenden. Witte sneeuw met een grijze lucht. We zagen een spoor door de sneeuw lopen. Alsof iemand een fiets ergens heen had geduwd, en met een verschil van 10 centimeter naar links dezelfde weg terug was gegaan. Het duurde even voor we doorhadden dat bij 15 cm hoge sneeuw je schoen niet helemaal loskomt van de sneeuw en er dus een lang ononderbroken spoor ontstaat. Woudlopers zijn we. Later zagen we de man die het spoor maakte. Het was een jager. Maar we hoorden gelukkig geen schot. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh56XFw5G8OoeChQOgW4KRJPNCuIKqUCZ64miw_WAeQPE5b83v2TPqz_9WPB9VXP_BEpVYZCp69XDMyrtidaUenCGl1T2SS7MmAF1kGXplMKkSVMaSwa-smQETatfIUP8EuARCes1a_y3OqmHkpzyOaKNuB7XSaB-oKestbYvJLtYoNZzSO16AFX1Z38yEk/s2048/IMG_5977.JPEG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh56XFw5G8OoeChQOgW4KRJPNCuIKqUCZ64miw_WAeQPE5b83v2TPqz_9WPB9VXP_BEpVYZCp69XDMyrtidaUenCGl1T2SS7MmAF1kGXplMKkSVMaSwa-smQETatfIUP8EuARCes1a_y3OqmHkpzyOaKNuB7XSaB-oKestbYvJLtYoNZzSO16AFX1Z38yEk/w400-h300/IMG_5977.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNaeEErIdFrMJ2aVwaqncdKrg8Aj2NYlNcPLic12LBje-AIqp9-LYhiNujyh5mI468UqTnUnRBiltGKgJfewAJZ9ctOj9WllqguS6QHGsp6qQQmc-_IJLF3viRMzhD4DaiApSI44S9CvpVnx-LFX7GsQ1AuMLFnIyZgndbGQ1U3-kyEuLo9vT0PLzrc3-Q/s2048/IMG_5994.JPEG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNaeEErIdFrMJ2aVwaqncdKrg8Aj2NYlNcPLic12LBje-AIqp9-LYhiNujyh5mI468UqTnUnRBiltGKgJfewAJZ9ctOj9WllqguS6QHGsp6qQQmc-_IJLF3viRMzhD4DaiApSI44S9CvpVnx-LFX7GsQ1AuMLFnIyZgndbGQ1U3-kyEuLo9vT0PLzrc3-Q/w400-h300/IMG_5994.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSbe3wOfNG52hXG_7GdfWh3kDinT57Bty9B_y6rHEbNPFUeKW_VTEVBgFOhwqKiVoA9FGL-phJH6KaGXm7KqSq1eG93b_BLuWTBdPJyNhNixxBCQ4uH8mCZB4G5OSSjHKPLHbdLdroZvh2S1aL_dEXJUi23lGryyLkMT1tieWkEQQGPxrDlOTn70NW5A6U/s2048/IMG_5999.JPEG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSbe3wOfNG52hXG_7GdfWh3kDinT57Bty9B_y6rHEbNPFUeKW_VTEVBgFOhwqKiVoA9FGL-phJH6KaGXm7KqSq1eG93b_BLuWTBdPJyNhNixxBCQ4uH8mCZB4G5OSSjHKPLHbdLdroZvh2S1aL_dEXJUi23lGryyLkMT1tieWkEQQGPxrDlOTn70NW5A6U/w400-h300/IMG_5999.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2m88xiYCKj6j9iEhe5JmLnBtTNgH9FB0GdCpLbKBVg09v-cUYNkTKk8sqbSgRXzaa9Oead8oBscjkn57RihRfyItStdGTDOCM3fpyTw2Kkrjtn6dhJAQN586xHBi8vLSWtfjqr70UNJJ9p5r2egh20_XZ8erIuu_ifGflHoJKT1KSNsKbjVMoU3eyq6e1/s2048/IMG_5986.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2m88xiYCKj6j9iEhe5JmLnBtTNgH9FB0GdCpLbKBVg09v-cUYNkTKk8sqbSgRXzaa9Oead8oBscjkn57RihRfyItStdGTDOCM3fpyTw2Kkrjtn6dhJAQN586xHBi8vLSWtfjqr70UNJJ9p5r2egh20_XZ8erIuu_ifGflHoJKT1KSNsKbjVMoU3eyq6e1/w300-h400/IMG_5986.JPEG" width="300" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbPyKT6aHAhgKGpamcD6reAmD0Y83Jg2lfdIz0lXRnfJWk_vxD9srKQpVeEpFiTIDvpuxgbUlFIUUd3wJUWswgkfe3CAMnO1mRUqhDj7wY7wzwRJGZ_RbqqyduvomBz27B73_ElXpYtdqSGco3pDH558zOQTbfNK9Ij778gfRA-ORPYGr-JWy2OfAg8RMu/s2048/IMG_6005.JPEG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbPyKT6aHAhgKGpamcD6reAmD0Y83Jg2lfdIz0lXRnfJWk_vxD9srKQpVeEpFiTIDvpuxgbUlFIUUd3wJUWswgkfe3CAMnO1mRUqhDj7wY7wzwRJGZ_RbqqyduvomBz27B73_ElXpYtdqSGco3pDH558zOQTbfNK9Ij778gfRA-ORPYGr-JWy2OfAg8RMu/w400-h300/IMG_6005.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Sneeuwloopdag 2 was geheel afwijkend. Witte sneeuw tegen een, en dat was voor het eerst hier, geheel blauwe lucht. Door een vallei, alweer een stroompje over, dierenpaadje omhoog, ergens verder weer naar beneden en door een landbouwdeel weer terug. Er komt daar allemaal graan en ik dacht dat ik het graan dat tegen de onderkant van de sneeuw aanduwde zachtjes "lente, lente" hoorde murmelen. Maar waarschijnlijk had ik gewoon niet genoeg gegeten. Of ik murmelde zelf zachtjes "lente". Want het is best leuk hoor, die sneeuw. Maar vannacht was het -11 en vandaag vriest het ook gewoon fijn verder en de poezen zijn ook al niet naar buiten te krijgen.</div>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-91468494705829452312024-01-16T13:48:00.000+01:002024-01-16T13:48:20.405+01:00Winterdingen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMsKbxnwT3AidZTGTaq3A3S8MGnu5gV4exGViiuvU-9YyhFl5XEFwPwGuT6vKYSCFWayQX-TvnyWZX8dEyHWEseu55MIj_16FM8_0xTR1mYekNFtbK_xiwU9JpmiJQneRJofKfwkClw39KgChrOFb8i5hB4Qc9MyYMDf3p0y2KMkhEXuUt-XjfMdAIPuhj/s2048/IMG_5901.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMsKbxnwT3AidZTGTaq3A3S8MGnu5gV4exGViiuvU-9YyhFl5XEFwPwGuT6vKYSCFWayQX-TvnyWZX8dEyHWEseu55MIj_16FM8_0xTR1mYekNFtbK_xiwU9JpmiJQneRJofKfwkClw39KgChrOFb8i5hB4Qc9MyYMDf3p0y2KMkhEXuUt-XjfMdAIPuhj/w300-h400/IMG_5901.jpeg" width="300" /></a></div><p>De vrouwen zitten 's ochtends in het winkeltje van Stefka, rond de kachel. Ze halen brood en blijven dan een tijdlang zitten. Je moet op hun voeten letten, in de winter. Daar zit het verschil. Hun schoenen zijn dezelfde als in de zomer, dun zijn ze, en van plastic. </p><p>Het is winter. En het is, meer dan vorig jaar vaak ijzig koud. De oude man die afgelopen zomer, na een ruzie met zijn broer met wie hij in één huis woonde, naar een bouwval aan de overkant van de straat verhuisde klaagt dat hij ziekig is en dat hij het koud heeft. Volgens Ralitsa, de ambtenaar van het dorp, heeft de man het geld dat hij kreeg van de gemeente om hout te kopen uitgegeven aan drank. Maar ze zou burgemeester Gosho vragen om eens bij hem langs te gaan.</p><p>De zoon van onze buren aan de rechterkant, Jordan en Duschka, werkt in Londen. Deeltijdbuurman Petar die een deel van het jaar links van ons woont werkte zelf in Italië. De zoon van Dancho die op de hoek van de straat woont werkt in Ierland. En dat is alleen de straat waar wij in wonen. De zoon van Anneta werkt als vrachtwagenchauffeur in Spanje, haar dochter is verpleegster in Engeland. Mustafa, die soms bij ons klust werkte, net als Ali de taxichauffeur een tijdlang in Duitsland. Een dochter van Mustafa werkt in een distributiecentrum in Nederland. Een zoon van de oude meneer die we laatst in de auto meenamen naar een etentje van de club van gepensioneerden in Popovo werkt in Nederland. Hij werd nog vrolijker dan hij al was toen hij begreep dat Annet en ik uit Nederland kwamen.</p><p>Voordat ik de poezen onderwerp aan hun dagelijkse cursus "De ontwikkeling van de gierende jazz in 3526 delen" luisteren Annet en ik tijdens het ontbijt naar de Nederlandse praatradio. Deze week hoorde ik de burgemeester van Hollands Kroon (Anna Paulowna, Breezand, Wieringen, een enorme lap grond zeg maar) zeggen dat haar gemeente nog nooit asielzoekers had opgevangen omdat ze geen plek hadden. We keken elkaar verbijsterd aan. Geen plek! Maar wel twee enorme, groene stroom slurpende datacentra neerzetten. Maar goed, even viel ook het woord "arbeidsmigrant". Want daar hadden ze er wel heel veel van. In Hollands Kroon. Het klonk alsof het een probleem was, de aanwezigheid van arbeidsmigranten. </p><p>Tegen de avond is de mooiste tijd op vliegveld Eindhoven. Uitgelaten en goed gekleed Nederland is op weg naar een vakantieplek. Het vliegveld wordt leger. De winkels gaan langzaam dicht. Om je heen hoor vrijwel alleen nog Pools, Roemeens, Bulgaars. Heen en weer migrerend Oost Europa. Grote, vierkante mannen met vermoeide ogen. Sommige met plastic tasjes van een blauwe supermarktketen als enige bagage. </p><p>Op wat ooit Twitter was las ik zinnen van iemand die leegliep over vluchtelingen. Want die waren helemaal niet op de vlucht. Ja, voor armoede. Maar verder voor niks.</p><p>Er waait een gure wind. De sneeuw is bijna weer verdwenen. Al valt er eind van de week geloof ik weer nieuwe. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p> </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-15024261931148524122024-01-08T12:48:00.000+01:002024-01-08T12:48:58.360+01:00Schumacher<p>"Nee. Nee, ik schrijf er geen blogje meer over. Dat heeft geen zin joh. En met zo'n blogtekst moet er een begin, een opbouw, een bepaalde logica zijn. En er is geen begin, geen opbouw, en al zeker helemaal geen logica. Dat is het nu net."</p><p>"Nee, met zo'n tekst op je blog moet je dan, tenminste dat denk ik dan weer, maar dan moet je weer helemaal uitleggen wat er gebeurde en dan zijn er altijd weer mensen die iets hebben van "Nou ja, zeg, het is maar een poes hoor". Of nog erger, die dan zeggen "Maar jullie hebben er nog vier toch?". Tenminste, nou ja, dat zeggen ze niet, of beter, dat hoor ik niet als ze het al zeggen. Maar ik denk wel dat ze het zeggen. Al kan dat natuurlijk aan mij liggen, dat ik dat denk". </p><p>"Dus nee, ik bel je gewoon even. Of ik doe alsof ik bel. Want ik heb echt helemaal niets met bellen. Maar als ik doe alsof kan ik dat hele logische gedoe van een getikte tekst overslaan. Denk ik. Misschien". </p><p>Nee, buiten dat het natuurlijk best ernstig dramatisch waardeloos is wanneer er een poes wordt doodgebeten waren we ook een paar dagen volledig hysterisch aan het opletten waar de andere poezen waren. Steeds maar kijken waar ze waren. Want een bijtend beest zit in een klein hoekje zeg maar. Dat opletten hebben we nog wel. Daar wordt je heel onrustig van, van het gevoel dat er steeds weer zoiets kan gebeuren. Maar gelukkig vriest het dus liggen ze allemaal binnen te slapen". </p><p>"Het heeft denk ik, misschien hoor, ook iets met het niet hebben, het niet kunnen hebben van controle te maken. Ik dacht een tijdje dat ik het hier wel begon te begrijpen. Maar dat is maar schijn hoor. Waarom al die Bulgaren, en een hoop buitenlanders trouwens ook, allemaal een enorm opgefokte hond moeten hebben, of meer dan één moeten hebben, mij ontgaat het. Als je naar Gagovo loopt, via het asfalt, zit er net voor het eind van het dorp een huis, er wonen twee oude mensen in. Daar kun je niet lopend langs zonder een stok waarmee je een tandenblootgrommende hond die naar je springt van je af te slaan. En aan castreren doen ze niet, te duur vinden ze, maar al dat bier drinken dat ze doen kost zeker niks? Dus die honden fokken zich allemaal een slag in de rondte".</p><p>"Ja. Nou en, ik hoef toch niet alles hier leuk te vinden? Er is best vaak wat hoor. Die ellende met Ollie, daarvoor Gijs die bijna dood was, Lies die verdween. De auto waarvan af en toen een deel lostrilt en en het oog van Annet dat bijna stuk was. Nee, dat oog is wel weer goed. Al heeft ze er wel staar in, dat is met zo'n operatie bijna altijd het resultaat. Maar ik heb dan plots weer staar in twee ogen en ik heb helemaal geen operatie gehad! Dus ja, er is best vaak wat ja".</p><p>"Ach nee, soms zit het gewoon allemaal wat tegen. Het is hier ook maar gewoon leven hoor. Vanmorgen nog, Nelly van de post stuurde een berichtje dat er post was. Een bekeuring! Vorige week was er ook al een bekeuring. We stonden bij haar loketje te wachten toen burgemeester Gosho langs liep. Hij lachen. Mij noemt hij om onduidelijke redenen Van Basten. Dus hij wees naar me en zei "You van Basten. Annet Schumacher!".</p><p>"Ja, ok, dat was ook best grappig van hem. Zie je. Soms kun je beter geen blogje schrijven maar gewoon doen alsof je belt". </p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-47306697221770040492023-12-29T13:06:00.000+01:002023-12-29T13:06:02.966+01:00Ollie is er niet meer<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6n1McIXtQTXdiC9Om8G-c0bqidY_jMJQ0ySFWOSf4Zkp0PAuqc1jF_4qWY_ABE8UjSaoYi_Pw9qz-6DJ3JOWnX2sESxVwSpvpnImKqMp4O8Ffddve1LliSgbSy3DJqwYiMh7RdI0aOv1CQQZydBYrXWZmrNxNPwnIHcerDasO3mJdrXV9eI5Mp4aYQIpV/s2048/IMG_3955.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6n1McIXtQTXdiC9Om8G-c0bqidY_jMJQ0ySFWOSf4Zkp0PAuqc1jF_4qWY_ABE8UjSaoYi_Pw9qz-6DJ3JOWnX2sESxVwSpvpnImKqMp4O8Ffddve1LliSgbSy3DJqwYiMh7RdI0aOv1CQQZydBYrXWZmrNxNPwnIHcerDasO3mJdrXV9eI5Mp4aYQIpV/w300-h400/IMG_3955.jpeg" width="300" /></a></div><p>Vlak naast onze tuin is een verwilderde tuin, of eigenlijk zijn het er twee. Ze horen bij twee bouwvallen. In die tuinen zat Ollie vaak. Soms, als ik terugkwam van een stukje lopen riep ik wel eens "Ollie, Ollie" en na een tijdje kwam hij dan aangehold. Vaak deed hij dan een wat pieperig miauwtje. Ollie had een kleine miauw. Hij was dan helemaal blij en liep, zich half om mijn been strengelend mee naar huis. </p><p>Ollie was de meest avontuurlijke van onze poezen. Hij kwam het verst. Te ver.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaG-mdM1ibi0p4wfdM8U0SCz-2XRr8mL0t3sVON4RMEisfD4K32v_bGUT89MyeVJeRDCW0EAdKXkcoDiUWOVUd_QmVMdfOS9odUqSK0ZbN3hu2S89C5llCq0PFciN9iMR0dVEiaP5zadq3LWIsdVzvKWBurmaGeQQWbaRkv1kJ1hQFZZNseh9ehN0d_4xo/s1440/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaG-mdM1ibi0p4wfdM8U0SCz-2XRr8mL0t3sVON4RMEisfD4K32v_bGUT89MyeVJeRDCW0EAdKXkcoDiUWOVUd_QmVMdfOS9odUqSK0ZbN3hu2S89C5llCq0PFciN9iMR0dVEiaP5zadq3LWIsdVzvKWBurmaGeQQWbaRkv1kJ1hQFZZNseh9ehN0d_4xo/w400-h400/unnamed.jpg" width="400" /></a></div><p>Ollie was het kind van Lenie en Steve (die eigenlijk Tigger heet) en werd zo'n beetje geboren toen wij hier kwamen wonen. Hij woonde eerst onder wat ijzeren platen die tegen het buitentoilet van onze deeltijdbuurman Petar stonden. Maar al vlug frommelde hij zich onder een hek door en was grote delen van de dag bij ons. Niet dat hij echt bij ons was, in de buurt komen mochten we eerst niet. Hoe aandoenlijk klein hij ook was, hij blies naar ons. Ollie was alleen van zijn moeder. De hele dag sjouwde hij achter haar aan, steeds op zoek naar haar staart om daar dan mee te spelen. Langzaam wende hij aan ons. En dat was maar goed ook want Lenie liet hem van de ene op de andere dag bruut in de steek. </p><p>De eerste winter sliep Ollie eerst in een soort iglo op de veranda. Maar toen het echt koud werd kwam hij op, en later in bed terecht. Och, zo'n klein poesje, helemaal onder de dekens. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWFn-UTtRmvsxfw8bP5lJ-YA2X-WDinqZ18YrMUJgonrPlBL75WO588f9ptgETfyrH67DR_I8GofkHrqhxSZCCYTPjiCa6Q2Cxw8MxsAn_T5jsS4dbZDWkdivcVd14rMkvgg017OhixU2yBuO0BBtJMnWcuPcR0so5VKqjhG165b1fhxUxAJ8ljnq7qkpk/s2048/IMG_4563.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWFn-UTtRmvsxfw8bP5lJ-YA2X-WDinqZ18YrMUJgonrPlBL75WO588f9ptgETfyrH67DR_I8GofkHrqhxSZCCYTPjiCa6Q2Cxw8MxsAn_T5jsS4dbZDWkdivcVd14rMkvgg017OhixU2yBuO0BBtJMnWcuPcR0so5VKqjhG165b1fhxUxAJ8ljnq7qkpk/w400-h300/IMG_4563.jpeg" width="400" /></a></div><p>Ollie was onze enige normale poes. De rest heeft allemaal afwijkingen, van autisme tot verlatingsangst. Maar Ollie was een echte, normale poes. Gek op eten, gek op kleine stukjes kaas, liefst Nederlandse kaas. Gek ook op de dieetbrokjes die Gijs krijgt. Dan liep hij weer eens quasi nonchalant naar binnen "Nee, ik ga gewoon even een beetje water drinken hoor", en dan vlug de peperdure brokjes van Gijs wegwerken.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMYcMcWubxcY2q4BpqPHlWzWn93uts2kfz1hoxY8g0VYLpObXt8jDf2BB7bS3Tuax_321cYhm0j324aB-SH4wWhE5Al0nYu3PWnBdlEeXnAiskelMVvrJv1mNQVZ7QxKoO-mXy06SI8ac6jsKSvlmF0ykr6md6cz0akhMMScAZG9zoXAx_YRfdunHuZttb/s2048/IMG_5352.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMYcMcWubxcY2q4BpqPHlWzWn93uts2kfz1hoxY8g0VYLpObXt8jDf2BB7bS3Tuax_321cYhm0j324aB-SH4wWhE5Al0nYu3PWnBdlEeXnAiskelMVvrJv1mNQVZ7QxKoO-mXy06SI8ac6jsKSvlmF0ykr6md6cz0akhMMScAZG9zoXAx_YRfdunHuZttb/w300-h400/IMG_5352.jpeg" width="300" /></a></div><br /><p>Ollie was vaak buiten, vaak 's nachts ook. Als ik dan 's ochtends de slaapkamerdeur opendeed stond hij daar al. Helemaal enthousiast liep hij dan heel erg in de weg de trap af. En ondertussen maar kopjes geven. Nadat hij gegeten had ging hij dan slapen. Op een goeie stoel, met daarop een wollig kleedje. Uren slapen deed hij dan. Als je hem aaide begon hij luid te spinnen. Van opbeuren, knuffelen of schootzitten hield hij niet. Ollie was een stoere poes. Hij speelde ook nooit lang met een touwtje, te kinderachtig. Ollie tikte gewoon met speels gemak een vlinder uit de lucht. Ollie kon ook prachtig soepel hollen en met speels gemak een boom inlopen.</p><p>Ollie was de enige poes die het met alle andere poezen goed kon vinden. Zelfs met Gijs. Als Ollie Gijs tegenkwam draaide hij soms zijn staart om de staart van Gijs heen. En daarna vochten ze een beetje speels. Hij holde met Wim door de tuin en samen verkenden ze de tuinen naast die van ons. Maar waar Wim dan weer terugging, ging Ollie juist verder. Te ver.</p><p>Misschien zijn er wel mensen die denken dat ik, dat we, onze poezen teveel vermenselijken.</p><p style="text-align: center;">"Maar liever dat nog, dan het bord voor zijn kop van de zakenman, want daar wordt hij alleen maar slechter van".</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWggYVyUe5r5muZFiySNWNoR5OM5ZYLZkJH6YmnnrXiVhhrm7gzE_528d1-TZamm46K0e97hTr3ixsFOVbjkTDlcoU6WG1pCJg-f4o4FWwMT-XWGa600cc09YCPm3JIhh7UR21wMRSz8Jo4yK94Iy9rIyc_cs7yiUCwnB9PgNmZkNX49hCYBuNKSfA4Gqp/s2048/IMG_5103.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWggYVyUe5r5muZFiySNWNoR5OM5ZYLZkJH6YmnnrXiVhhrm7gzE_528d1-TZamm46K0e97hTr3ixsFOVbjkTDlcoU6WG1pCJg-f4o4FWwMT-XWGa600cc09YCPm3JIhh7UR21wMRSz8Jo4yK94Iy9rIyc_cs7yiUCwnB9PgNmZkNX49hCYBuNKSfA4Gqp/w300-h400/IMG_5103.jpeg" width="300" /></a></div><p>Gisteren zag Annet Ollie om een uur of tien in de ochtend. Daarna kwam hij niet om te slapen, en ook niet om te eten. Nu was hij vaak langere tijd weg maar het is 's nachts best koud.</p><p>Annet vond Ollie vanmorgen, bij het elektriciteitshuisje aan de rand van het dorp. Doodgebeten door een hond, een vos, een jakhals, iets.</p><p>Ollie had een prachtig mooi poezenleven. Maar het duurde veel te kort.</p><p> </p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-45625794324862489852023-12-21T09:05:00.002+01:002023-12-21T09:05:40.161+01:00We gingen naar een begrafenis<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhzx9lKHJqNPmYM_yigOPn7fprCtgm02CrZdx6KJW8ICR8LNYGh4lWCEm5zuCfYbPAkgoA3XRJVL74ktFOVolxUrudeQLO_2f3q_4X8XfTUj3C2qMVTADRLmqZm7NZ1IiZTy2iF8IRLzQmwMHcCEYdUJDR4k9fCV3aLebTxoU5OJH7QT4jWStE2DODpacm/s2048/IMG_5728.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhzx9lKHJqNPmYM_yigOPn7fprCtgm02CrZdx6KJW8ICR8LNYGh4lWCEm5zuCfYbPAkgoA3XRJVL74ktFOVolxUrudeQLO_2f3q_4X8XfTUj3C2qMVTADRLmqZm7NZ1IiZTy2iF8IRLzQmwMHcCEYdUJDR4k9fCV3aLebTxoU5OJH7QT4jWStE2DODpacm/w300-h400/IMG_5728.jpeg" width="300" /></a></div><br /><div>Nadat we over het modderige pad naar het pas gegraven graf waren gelopen herkende ik één van de grafdelvers. Ik knikte naar de man die ik vaak als herder tegenkom aan de oostkant van het dorp. Nu, als grafdelver gaf hij iets van een onderhandse zwaai terug. Het wachten was nu op de priester. </div><div><br /></div><div>Het was afgelopen dinsdag een mooie dag om wat over de heuvel Kalakotch te lopen. De lucht was prachtig blauw, het voorzichtig opkomende graan felgroen en er was ruimte tussen de overdreven aanwezige prikstruiken. Het was volmaakt doelloos rondlopen, alleen maar om te kijken of het kon. En ik kwam ook nog, tussen bomen verstopt, een voor mij nieuwe bron tegen, en er kwam nog water uit ook. Helemaal vrolijk daalde ik de heuvel over een modderig pad af. </div><div><br /></div><div>Annet vertelde over de telefoon dat de moeder van Duschka, onze buurvrouw was overleden. Op maandag. Begraven gaat hier erg snel. De begrafenis zou al om half twaalf beginnen. Doordat het een paar weken terug vreselijk sneeuwde, en daarna veel regende zijn alle tractorweggetjes veranderd in een soort modderbaden. Vloekend en tierend schopte ik om de vijf stappen de opgehoopte modder onder mijn schoenen vandaan. Tegen twaalf uur was ik pas thuis. Gelukkig nemen Bulgaren een afgesproken tijd, zelfs die van een begrafenis nauwelijks serieus. </div><div><br /></div><div>De moeder van Duschka, Kina heette ze, lag in een open kist. Buiten. Er omheen zaten wat oudere vrouwen uit de buurt. Mensen die kwamen legden drie bloemen in de kist. Iedereen kreeg een plastic zakje. Wat er in zat kon je niet zien. Toen het opeens wel tijd was werd de kist, nog steeds zonder deksel in een witte bestelbus geschoven. </div><div><br /></div><div>Annet en ik kenden Kina nauwelijks. Ze was 91 en toen haar man tien jaar terug overleed kwamen Jordan en Duschka voor haar zorgen. Ze had een eigen kamer en als zo ons zag keek ze vaak met een licht verbaasde blik naar ons. Dan vertelde Duschka dat we de buren waren. Je kon zien dat ze dat vrijwel onmiddellijk weer vergat.</div><div><br /></div><div>De begraafplaats van Palamartsa ligt aan de rand van het dorp, aan de "weg" naar Gagovo. Toen we er aankwamen stond Gosho, de burgemeester al te wachten. Ik voegde in gedachte "begrafenissen bijwonen" toe aan de al flinke rij van zijn werkzaamheden. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix-992QlA9x7Z6StvpMnkuuzkCRw9LQH_k1BuWQkSlkaDSuPOEHHgdAXK5PWFiSvCdb-sS4DbpHrygHPOjhqaCCaYKnZ2D_-xbWkeqn7PSrcqB1Wi9fi1DwOE2lUieRb0thI0_9wqAAR-E3vuvLr1wFpG8QLSCCd144AUowXNEdisLIYxaD4lQ2laSSUQi/s2048/IMG_5734.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix-992QlA9x7Z6StvpMnkuuzkCRw9LQH_k1BuWQkSlkaDSuPOEHHgdAXK5PWFiSvCdb-sS4DbpHrygHPOjhqaCCaYKnZ2D_-xbWkeqn7PSrcqB1Wi9fi1DwOE2lUieRb0thI0_9wqAAR-E3vuvLr1wFpG8QLSCCd144AUowXNEdisLIYxaD4lQ2laSSUQi/w300-h400/IMG_5734.jpeg" width="300" /></a></div><br /><div>Toen de priester, die met de auto was en niet op zijn gebruikelijke Harley Davidson, er eindelijk was begon de uitvaart. De kist was nog steeds open. De priester vroeg en kreeg een vel met de namen van de moeder van de buurvrouw en wat andere gegevens en legde die in de kist. Zo wist hij voor wie hij daar eigenlijk was. Er waren gebeden, veel "voor nu en altijd" en daarna vertelde hij iets. Ik hoorde vaak de woorden benzine, Amerika en Argentinië voorbij komen. Het leek me niet dat dat iets met de moeder van Duschka te maken had maar ik kan daar geheel naast zitten. Toen de priester klaar was haalde hij het vel papier uit de kist. De twee grafdelvers legden een doek over het lichaam waarna de kist, nog steeds zonder deksel in het graf geschoven werd. Gelukkig hielp Gosho mee want anders had het nog een redelijk absurdistische scene kunnen worden. Pas in het graf werd de deksel op de kist gedaan. Buurman Jordan gaf de priester een plastic flesje. De inhoud werd over de kist gegoten. Het was wijn, dat kon je ruiken. Ongetwijfeld was het wijn die Jordan zelf gemaakt had. Er werden planken over de kist gelegd. De klei is hier zo dik en zwaar dat de kist zonder die planken er overheen meteen zou breken.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVBRBec7WReLip74vLopAxVyxX0rwjWM1cLzJuM1C7H3wWD7WpJkJ-_YKKjBXBgsc8YebQAsvuEv-Zsyd2vw8rsD2WJqGkCOx5LB0MdQ-C4FWJXxpSS6IiyUAIIDOBqsRPJZadX7arPadN6tWhvtOzp8tcwf05ZZxzX6Gdlva_23P2nJ0K3C9QIH3louHz/s2048/IMG_5736.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVBRBec7WReLip74vLopAxVyxX0rwjWM1cLzJuM1C7H3wWD7WpJkJ-_YKKjBXBgsc8YebQAsvuEv-Zsyd2vw8rsD2WJqGkCOx5LB0MdQ-C4FWJXxpSS6IiyUAIIDOBqsRPJZadX7arPadN6tWhvtOzp8tcwf05ZZxzX6Gdlva_23P2nJ0K3C9QIH3louHz/w300-h400/IMG_5736.jpeg" width="300" /></a></div><br /><div>Toen we thuis waren maakten we de plastic zakjes open. Er zat een tafelkleedje in, en wat eten. Het is hier (dat heeft Annet opgezocht) gebruikelijk dat mensen die naar een begrafenis komen wat eten meekrijgen zodat je dat na de begrafenis iets op kunt eten en aan de overledene kunt denken.</div><div><br /></div><div>Wat later aten we, een beetje tot onze eigen verbazing met Jordan, Duschka, hun dochter Kamilla, haar man Dimitr en hun kind Kalina in een restaurant in Popovo. Haast ongemerkt zijn we er hier schijnbaar een beetje bij gaan horen. Er werd gelachen om het gebit van Jordan dat te los zat om wat te zeggen en om het feit dat hij in Macedonië is geboren (dat kan ik uitleggen maar daar zijn drie blogjes voor nodig). Dimitr, die bij de luchtmacht zit vertelde hoe het was om drie jaar lang in Thessaloniki te zitten. Kalina oefende haar Engels op ons. Kamilla en Annet hadden het over oogproblemen.</div><div><br /></div><div>Toen we terug gingen naar de auto liep Jordan wat krom, hij hield zijn hand onder op zijn rug. Hij vroeg aan welke kant mijn rugpijn eigenlijk zat. "Rechts". Bij hem zat het ook aan de rechterkant. En hoe het nu precies kwam weet ik niet maar we moesten daar alle twee om lachen. De lucht was nog steeds helblauw. En Jordan zei dat dit het leven was. </div><div><br /></div><div> </div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-81830900273733784132023-12-15T13:48:00.001+01:002023-12-15T14:22:08.063+01:00Henk is binnen.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy7kKX6Y6_sv-LHgURPreQXalR_qExNl9Q3CCcsaVaUClVY8ql9sEoy99JDNp-3q6mF5IMPM-yaBSBDMZrKrLmU0cU3-cARstooQupzoxoujmXH72Flsgg8PCObmL0JvC5KZTM0pALPOhcG1YHTX2QZAK89Y_X7LKULACyaqzTKTbwKXcQ6iUTdMEiSZqf/s2048/IMG_4170.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy7kKX6Y6_sv-LHgURPreQXalR_qExNl9Q3CCcsaVaUClVY8ql9sEoy99JDNp-3q6mF5IMPM-yaBSBDMZrKrLmU0cU3-cARstooQupzoxoujmXH72Flsgg8PCObmL0JvC5KZTM0pALPOhcG1YHTX2QZAK89Y_X7LKULACyaqzTKTbwKXcQ6iUTdMEiSZqf/w300-h400/IMG_4170.jpeg" width="300" /></a></div><br /><div>Nu het buiten al een tijdje koud is, niet echt heel koud, meer Nederlands grauwkoud, zijn de taken van Annet en mij uitgebreid. Niet alleen vullen we om de zoveel minuten weer eens het etensbakje van een poes of maken we plek zodat er een poes op schoot kan schuiven, we doen nu ook de godganselijke dag de deur open voor een poes die naar buiten dan wel binnen wil. Om elkaar een beetje op de hoogte te houden van wie waar is gaat dat deur open doen soms onder begeleiding van kreten als "Gijs is buiten" of "Ollie is binnen". Met steeds grotere regelmaat klinkt er nu ook "Henk is binnen".</div><div><br /></div><div>Henk kwam februari van dit jaar voor het eerst langs. Annet was is Nederland en ja, we hadden afgesproken dat we niet nog meer katten zouden adopteren. Maar Henk had een slepend achterbeen en zag er verder ook niet best uit. Hij schrokte zijn eten naar binnen en vertrok. Na een tijdje dook hij weer op. Nu had hij iets aan zijn andere achterbeen. We lieten hem opknappen en ook maar meteen castreren bij de dierenarts. Henk was ons dankbaar, en om die dankbaarheid te tonen ging hij niet meer weg. Fijn Henk.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjac3xYVR_c4jz9gVvuH6gCPixuKWxgLn9ci_DjCX6ovU0-jjOngpqKZr6eMdaVzRNd8q_j-6QtUja95pwXaTKocR-xenXgjvIdX1jtEIoj3wVApSvdo-ZOg5UtalBMp_RAynT6h9p5BiN0D99fbQCVkRFGom2gMZO7bJPEboRDuv2hQ4UO7kKjafP0oyKB/s2048/IMG_4818.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjac3xYVR_c4jz9gVvuH6gCPixuKWxgLn9ci_DjCX6ovU0-jjOngpqKZr6eMdaVzRNd8q_j-6QtUja95pwXaTKocR-xenXgjvIdX1jtEIoj3wVApSvdo-ZOg5UtalBMp_RAynT6h9p5BiN0D99fbQCVkRFGom2gMZO7bJPEboRDuv2hQ4UO7kKjafP0oyKB/w300-h400/IMG_4818.jpeg" width="300" /></a></div><br /><div>Henk is een voorbeeldige poes. Echt heel slim is hij niet, ik gok dat er ongeveer 4 hersencellen soms contact met elkaar maken maar hij kan aanbiddelijk vriendelijk naar je kijken. Een knappe poes is het ook, al buit hij dat verder niet uit. Spelen kon Henk niet. Voor een touwtje holde hij hard weg en als je een walnoot naar hem toe rolde sprong hij steevast een kant op die alleen hij begreep. Na maanden oefenen horen we hem nu soms buiten zelf met walnoten spelen. Ze opruimen doet hij natuurlijk niet. Maar als je dat detail over het hoofd wilt zien is het eigenlijk de perfecte poes. Rustig, vriendelijk en hij staat goed in elk interieur.</div><div><br /></div><div>Henk zelf is dus het probleem niet. Het is zijn aanwezigheid die het lastig maakt. Wim vindt hem maar raar. Af en toe geeft hij Henk, zomaar uit het niets een stevige klap op het hoofd. Henk kijkt dan wat glazig maar laat het gewoon gebeuren. Gijs heeft een bloedhekel aan Henk, maar Gijs heeft een hekel aan de meeste poezen. Waarschijnlijk komt dat omdat Gijs vroeger door iedereen geslagen werd en een tijdlang geen huis had. Dat gaat Gijs niet nog eens gebeuren. Maar, Gijs kan Henk soms zomaar aanvliegen. Al met al, Henk zijn aanwezigheid zorgt voor onrust. Vandaar dat we afspraken dat Henk buiten moest blijven. Nee, binnen, dat kan echt niet. Echt niet. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRimwRfnycAjeQY0SY6f1CZ6Az-jY_yTimKpxkdUwjmtazPj27YZzzFALMIR5zv_oMyOym1zEdBPOMZs6CAbpL_IFRXoPsGvcKqdwV7KxXDlDnKxlD_pAEnSr8Y_aZhvF7FmC99WDEOGtq0ZL4SAD9Faj4EXBLjGnQXtQUdmUAxqqp27wWX3MXmQbIfwwT/s2048/IMG_4869.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRimwRfnycAjeQY0SY6f1CZ6Az-jY_yTimKpxkdUwjmtazPj27YZzzFALMIR5zv_oMyOym1zEdBPOMZs6CAbpL_IFRXoPsGvcKqdwV7KxXDlDnKxlD_pAEnSr8Y_aZhvF7FmC99WDEOGtq0ZL4SAD9Faj4EXBLjGnQXtQUdmUAxqqp27wWX3MXmQbIfwwT/w300-h400/IMG_4869.jpeg" width="300" /></a></div><br /><div>Dat voornemen hielden we precies vol tot het buiten licht begon te vriezen. Licht, niet eens min tien of zo. Watjes als we zijn lieten we hem natuurlijk toch maar binnen. Henk stommelde ontspannen en onverstoorbaar rond. Hij ging eens op de plek van Ollie liggen, hij at eens uit het bakje van Wim en snuffelde uitgebreid aan Lenie. Alleen om Gijs liep hij met een boog heen. We gaven Henk een daarom eigen plek. "Kijk Henk, dit is jouw eigen plek!".</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBTLlmSo_jucEhLRl5pvJKWOC1Gc3l89SH9Yg8vujPnvN7n2HPUhUz4TYhKNi6dlUO-kG3DOgRvqLCTHhofjHWK7cb5WajDFus5ZS2GQbH_lkKdGXvwAV9B_jRevWIrhvCw2ae_h8VT5Utns7R1MjXI7VLoKnCr71O8f8AsGU3ev8nEq900Ei0PrwnjkwG/s2048/IMG_5686.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBTLlmSo_jucEhLRl5pvJKWOC1Gc3l89SH9Yg8vujPnvN7n2HPUhUz4TYhKNi6dlUO-kG3DOgRvqLCTHhofjHWK7cb5WajDFus5ZS2GQbH_lkKdGXvwAV9B_jRevWIrhvCw2ae_h8VT5Utns7R1MjXI7VLoKnCr71O8f8AsGU3ev8nEq900Ei0PrwnjkwG/w300-h400/IMG_5686.jpeg" width="300" /></a></div><br /><div>Maar, en wie had het anders verwacht, hij ligt liever ergens ander, en het liefst op mijn stoel. En daar ligt hij nu steeds. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpQHXp7iF3keiZUmNlPZO9oxDxZepa7kUo2Aj2XL6UD7D7TNbgNBiuyOnZ-z-WnJRV7OsdcSvclChdElo7j7VqJErsjX8MHYaG5qRsuHeClG7irJI1EiEXK2cYyfNRqcE2mU70SwAQkMgaE5gKZK2n-7scHyAm2CJzV5xPjxiKWT0MtDvb10CxvHmMaMRk/s2048/IMG_5681.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpQHXp7iF3keiZUmNlPZO9oxDxZepa7kUo2Aj2XL6UD7D7TNbgNBiuyOnZ-z-WnJRV7OsdcSvclChdElo7j7VqJErsjX8MHYaG5qRsuHeClG7irJI1EiEXK2cYyfNRqcE2mU70SwAQkMgaE5gKZK2n-7scHyAm2CJzV5xPjxiKWT0MtDvb10CxvHmMaMRk/w400-h300/IMG_5681.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div>Het is allemaal niet hemelbestormend. Of reuze spannend.</div><div>Maar Henk is wel mooi binnen. </div>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-45782431200892588672023-12-08T10:26:00.001+01:002023-12-08T10:26:21.189+01:00De buurt waar we wonen.<p>Ik dacht, ik maak even wat foto's van de buurt waar we wonen want toen ik laatst in Nederland was vroeg je daar nog om. Maar, voor mij is dit ook echt gewoon de buurt waar ik woon, niets bijzonders dus ik had er geen foto's van. De foto's zijn, ik weet het, nogal grijs en grauw, we zitten in een wolk en het is winterig, zelfs de poezen zijn liever binnen. Zelf vind ik dit wel een mooie tijd. Een deel van de buitenlanders is terug naar hun andere land en sommige Bulgaren die eigenlijk in de stad wonen zie je ook niet meer. Dit is het dorp zoals het eigenlijk is. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVf6ll_IeVi7VxBkJdUVRTyEhESNs4OvTqnQrmrEUOz8kL1em4576wUoA5f7o2e0H42n9w5g3axVzugRur9-XExVCpbh9NeU9tW21iptbBxZDrUFEuTJham5l60oNI3i-AxHUCnctnNDpEaPeM4iBQ_F8-egzWxwzpZY-TdiML6bWzp_Ntsa8D_hVaOPE1/s2048/IMG_5633.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVf6ll_IeVi7VxBkJdUVRTyEhESNs4OvTqnQrmrEUOz8kL1em4576wUoA5f7o2e0H42n9w5g3axVzugRur9-XExVCpbh9NeU9tW21iptbBxZDrUFEuTJham5l60oNI3i-AxHUCnctnNDpEaPeM4iBQ_F8-egzWxwzpZY-TdiML6bWzp_Ntsa8D_hVaOPE1/w400-h300/IMG_5633.JPEG" width="400" /></a></div><p>Goed, eerst ons huis, gezien vanuit de tuin. Het is niet zo groot, maar groot genoeg voor ons en een stel poezen. De buren wisten dat het huis in 1942 is neergezet. Achter het huis, verder weg, zie je eigenlijk een heuvel maar ja, die wolk he.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_KtOGi7tuSjPlstQdleVRV5eEQoQFmunFTVk2voy0jlBBwy_GFthR4Q0G5WL11TZY1J5vlHjvOkXbB5L_97xvYyk44U_aJKaH9NymanSj20VmePianluZrVV-BAK85vj9KOuKhNidfW-9sGjkA2DaWoLbDgeExNAH-8S0ljzqNcocLFXoyRLzQyFGY1MV/s2048/IMG_5632.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_KtOGi7tuSjPlstQdleVRV5eEQoQFmunFTVk2voy0jlBBwy_GFthR4Q0G5WL11TZY1J5vlHjvOkXbB5L_97xvYyk44U_aJKaH9NymanSj20VmePianluZrVV-BAK85vj9KOuKhNidfW-9sGjkA2DaWoLbDgeExNAH-8S0ljzqNcocLFXoyRLzQyFGY1MV/w400-h300/IMG_5632.JPEG" width="400" /></a></div><p>Rechts van ons wonen Jordan en Duschka en de moeder van Duschka. Erg aardige mensen. Ze zijn nu 75. Een jaar of 10 geleden zijn ze vanuit Veliko Tarnovo, een grote stad, hier naar toe gekomen omdat de vader van Duschka overleed en iemand voor moeder moest zorgen. Die is nu 90 of zo. Ze hebben een grote moestuin, alles halen ze daar uit. Eind november komt er altijd een kleine tractor en die ploegt de hele tuin dan om. En volgend jaar begint alles weer van voor af aan.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf_XdtmVXVus9aCOgeRsLKwtgU9Ewi3UvTmToIdPQ2QtsKv5HluiJClPTwiFSQ6oCK1fP-jd9ETQrVDM_Tps_YPVfumzw752UtWkhrRkqEkd4IAcGBI8_nSq-80174DLbAr1F64uJG-BCgIfMCQHHdoet2QiHbwHn1YzjrZORRA55LK6nX8RuwHiZCuBDx/s2048/IMG_5634.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf_XdtmVXVus9aCOgeRsLKwtgU9Ewi3UvTmToIdPQ2QtsKv5HluiJClPTwiFSQ6oCK1fP-jd9ETQrVDM_Tps_YPVfumzw752UtWkhrRkqEkd4IAcGBI8_nSq-80174DLbAr1F64uJG-BCgIfMCQHHdoet2QiHbwHn1YzjrZORRA55LK6nX8RuwHiZCuBDx/w400-h300/IMG_5634.JPEG" width="400" /></a></div><p>Links woont Petar. Petar en zijn vrouw wonen in Popovo, een kleine stad op 10 minuten rijden. Petar is in de 70 en is hier zo'n acht maanden van het jaar. Zijn vrouw hebben we dit jaar maar één keer gezien. Die loopt zo slecht dat ze maar in de stad blijft. Heel veel contact hebben we niet met hem maar hij heeft laatst wel net op tijd Gijs gevonden toen die dood lag te gaan. Petar is altijd bezig met zijn druiven en de tuin. Een keurige tuin heeft hij, elk grassprietje maait hij onmiddellijk kort. Als ik het goed begrijp is hij een neef van Duschka.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwaPzq4ia1-S5LC7JMZoJkE7y2Yz4kVOsq3Bpcg3p5Udwt6V-iiN4Bxf4z5bPU_JuQAROugeXaqOep6MtKbDP-JHUV9Ubn0Fb4bEZpGYsGP2oDbhasLOM4wtYbEGaWdNP85xPff4Jbr8UPnohkjhLI7Ry_SsKCxkrHHlFM-yMq-DETmqs_yGauliFrizWo/s2048/IMG_5638.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwaPzq4ia1-S5LC7JMZoJkE7y2Yz4kVOsq3Bpcg3p5Udwt6V-iiN4Bxf4z5bPU_JuQAROugeXaqOep6MtKbDP-JHUV9Ubn0Fb4bEZpGYsGP2oDbhasLOM4wtYbEGaWdNP85xPff4Jbr8UPnohkjhLI7Ry_SsKCxkrHHlFM-yMq-DETmqs_yGauliFrizWo/w400-h300/IMG_5638.JPEG" width="400" /></a></div><br />Dit is de overkant van de straat. In het witte huis woont Stefka. Stefka heeft een winkeltje in het "centrum". Ze zal rond de 70 zijn. elke dag staat ze om 5 uur op en gaat de eieren rapen van haar kippen. Die eieren verkoopt ze dan weer. Haar winkeltje is elke dag open. Van 7.30 in de ochtend tot 12 uur en dan weer van 4 uur in de middag tot 6 uur 's avonds. Ze heeft alleen zondagsmiddags vrij, dan is de winkel dicht. Even een plaatje van Stefka. Mooi type, meestal vrolijk en nooit te beroerd om te zeggen dat we al best goed Bulgaars spreken.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizmbRFMGt9sIBxavUkA6xBfxER8thIEOKtjHH1cSgI6y2i_Bsd07gPA2VrpZqZPTl2BTgnC-gIvGJ5qUCn-YH5cMf-esjt_p-cnVyxboru_rJitAVv7icofii3iajwAdJIr0GPwaUPmimjVsH2dgPhpkQgIwj9zqGSuEWEAKFGDu_fYmNjVEqUzDkWXoeu/s2048/IMG_5646.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizmbRFMGt9sIBxavUkA6xBfxER8thIEOKtjHH1cSgI6y2i_Bsd07gPA2VrpZqZPTl2BTgnC-gIvGJ5qUCn-YH5cMf-esjt_p-cnVyxboru_rJitAVv7icofii3iajwAdJIr0GPwaUPmimjVsH2dgPhpkQgIwj9zqGSuEWEAKFGDu_fYmNjVEqUzDkWXoeu/w300-h400/IMG_5646.JPEG" width="300" /></a></div><p>Het huis rechts van Stefka staat leeg. Dan komt het huis van Darren. Darren is Engels en laat het huis opknappen door Simeon. Die is daar al mee bezig sinds we hier wonen. Ooit zal het huis wel afkomen maar of we hier dan nog wonen weet ik niet. Darren geeft leiding op internationale scholen, ik geloof dat hij nu in Cairo werkt. Het huis daar weer naast staat leeg.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCoRXAyIND-s4gvN0ciYE1nTJ6DvlrKzsltZUkd6rM-gIqfY3uUz-irGBeQ7IfHHXWcBEvCcn58TBjWDyfy6Jeo7FxY8fXvVG2JrF7HxVReSTrwRY4tNtBJiTJ-EEtgRzt6as1HxBYGShmh1yAiVB9k1qrLACJn3mTBgii43dfyrj55MFHrnZa2Do-kaRn/s2048/IMG_5639.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCoRXAyIND-s4gvN0ciYE1nTJ6DvlrKzsltZUkd6rM-gIqfY3uUz-irGBeQ7IfHHXWcBEvCcn58TBjWDyfy6Jeo7FxY8fXvVG2JrF7HxVReSTrwRY4tNtBJiTJ-EEtgRzt6as1HxBYGShmh1yAiVB9k1qrLACJn3mTBgii43dfyrj55MFHrnZa2Do-kaRn/w400-h300/IMG_5639.JPEG" width="400" /></a></div><p>De straat. Eerst het huis van Petar. Daarnaast woonde Nicolai. Die overleed op de dag dar we hier kwamen wonen. Gijs en Lenie woonden eerst daar. Zijn huis staat leeg. Helemaal links aan het eind van de straat woont Dancho. Die is ook in de 70. Mooi mannetje, meestal vrolijk maar je kunt het laatste jaar wel merken dat hij ouder wordt. Soms wordt hij wat vaag.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghqBhq3QhYdlM2Hboe8SBj9cTB8MKqb83aFKdV7j6jv-0MYG8uZ_iALhBs0Vqk7AJud4Yem5g6BZ33RWFZ_Ov7J95heAiBp7COHUhT5RVkCyXuY7D3NnoouUu8K6nArpobJFhyphenhyphenJPG0XY2XXcNgThGaHYxzqAqqi56w6TYUY6uKFAb8mPoh5FYgAOt1K4Yx/s2048/IMG_5640.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghqBhq3QhYdlM2Hboe8SBj9cTB8MKqb83aFKdV7j6jv-0MYG8uZ_iALhBs0Vqk7AJud4Yem5g6BZ33RWFZ_Ov7J95heAiBp7COHUhT5RVkCyXuY7D3NnoouUu8K6nArpobJFhyphenhyphenJPG0XY2XXcNgThGaHYxzqAqqi56w6TYUY6uKFAb8mPoh5FYgAOt1K4Yx/w400-h300/IMG_5640.JPEG" width="400" /></a></div><p>Aan de rechterkant van straat staat de moskee. Een tijdje terug kwam ik een Engelsman tegen die hier al tien jaar woont en zeker wist dat er geen moskee in het dorp was. Zo onbekend is het gebouw. Maar er hangt een bordje met "Cami" en dat, moest de Engelsman ook toegeven, is Turks voor moskee. Elk jaar wordt de tuin een keer gedaan door wat Turkse Bulgaren uit het dorp, maar dat is het wel.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw-05X4CgQyVf0GH5T8B4b6bZkfk-guMO1CtTSu2y9E7IBH7L__Blxi5zN81DasrT73S2eaubblaXRt_yRu26Xf0-Gitm9sQywvU-F61gn6aC7PVlMQvT5msGgOOqSIqA-S8yUDEHbMiPWGCA6ygc73Q4kVqq5NHg8VjS0VJ4lSGdrmdHUDa981X1H4jh6/s2048/IMG_5643.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw-05X4CgQyVf0GH5T8B4b6bZkfk-guMO1CtTSu2y9E7IBH7L__Blxi5zN81DasrT73S2eaubblaXRt_yRu26Xf0-Gitm9sQywvU-F61gn6aC7PVlMQvT5msGgOOqSIqA-S8yUDEHbMiPWGCA6ygc73Q4kVqq5NHg8VjS0VJ4lSGdrmdHUDa981X1H4jh6/w400-h300/IMG_5643.JPEG" width="400" /></a></div><br />Wanneer je aan het eind van de straat rechts gaat loop je over nog steeds prachtig asfalt naar het "centrum". Aan de linkerkant eerst een huis dat leeg staat en dan komt het huis waar tot deze zomer twee broers woonden. <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvVivixXYSgXH7ZWJd03NTcg8yiYgGPMhNIxqu9LKM4CqFjGF3Q-DIU33w2_3p0Xp0DP88fqYgq9PhnPplSkRBGExTiuj_Yq3eBV6EX0wR740evD4TbRD-Wj4pewQXxP0zXaojLguSlH5usm10azgJhihk6foYAOYXseIgCMERLAVarq75_Iev5rfMXBOb/s2048/IMG_5642.JPEG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvVivixXYSgXH7ZWJd03NTcg8yiYgGPMhNIxqu9LKM4CqFjGF3Q-DIU33w2_3p0Xp0DP88fqYgq9PhnPplSkRBGExTiuj_Yq3eBV6EX0wR740evD4TbRD-Wj4pewQXxP0zXaojLguSlH5usm10azgJhihk6foYAOYXseIgCMERLAVarq75_Iev5rfMXBOb/w400-h300/IMG_5642.JPEG" width="400" /></a></div><p>Maar één van de broers dronk zo vreselijk veel dat de andere broer in een bouwval aan de andere kant van de weg is gaan wonen. Ook alweer een vreselijk aardige man die altijd vrolijk zwaait. Hij zegt ook van alles maar daar verstaan we maar een enkel woord van. Al kan hem dat in het geheel niets schelen.</p><p>Daarna komt het gemeentehuis maar dat komt een andere keer. We moeten de kerstkaarten nog afgeven bij Nelly de postmevrouw en het is pensioenafhaaldag dus het duurt wel een half uur of langer voor we eindelijk de beurt zijn.</p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-57706116611523971722023-12-01T15:28:00.001+01:002023-12-01T15:28:30.368+01:00Een weekje in het buitenland<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBKko4n9QeL422WZTO8A9lz5mFLUBJYCd1iBhyphenhyphen2wthRBtM-2eUHat8-VWAH_4-qu1DxGbC_mvwZHch_UOyU4widuI1xZNv1UiFvvsV8J7c5-0XAOnsxgOvYGAgyDKaadCY5eonTWHLeC_uGxE26zw_V8QYfi43YvUQKSWHoKJzZzg-e8M0Ezr90l2wNQnX/s2048/IMG_5539.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBKko4n9QeL422WZTO8A9lz5mFLUBJYCd1iBhyphenhyphen2wthRBtM-2eUHat8-VWAH_4-qu1DxGbC_mvwZHch_UOyU4widuI1xZNv1UiFvvsV8J7c5-0XAOnsxgOvYGAgyDKaadCY5eonTWHLeC_uGxE26zw_V8QYfi43YvUQKSWHoKJzZzg-e8M0Ezr90l2wNQnX/w400-h300/IMG_5539.jpeg" width="400" /></a></div><p>Mijn vlucht terug naar Bulgarije kwam pas na elf uur 's avonds aan op het vliegveld van Varna. En sinds dat gedoe met haar oog rijdt Annet liever niet meer in het donker, vooral omdat op sommige stukken snelweg de witte belijning helemaal ontbreekt. Gelukkig is John, die hier een B&B zonder breakfast heeft onlangs een taxiservice van en naar het vliegveld begonnen. Om twee minuten over twaalf stopten we bij een groot, erg leeg "wij zijn 24 uur per dag open" tankstation. Terwijl John iemand zocht die de pomp wilde bedienen stapte ik gehaast naar binnen. De mevrouw achter de balie was druk aan het rommelen met zakjes geld en keek me, toen ik iets te eten bestelde aan met een totaal lege blik waarna ze doorging met wat ze deed. Nadat ik een tijdje niet geholpen werd liep ik naar buiten. Daar had John net iemand gevonden. John maakte duidelijk dat hij graag voor 50 leva diesel wilde. De man keek hem met dezelfde lege blik als de vrouw binnen aan, nam een trek van zijn sigaret en zei daarna, terwijl hij op zijn horloge wees, "pauza". Ik was overduidelijk weer thuis in mijn nieuwe woonland.</p><p>Ik was na anderhalf jaar weer eens een week in Nederland. En daar kan ik dan, als relatieve buitenstaander dan weer van alles over zeggen. Bijvoorbeeld dat mensen in Nederland in meerderheid op rare politieke partijen stemmen. Al hoort daar wel bij dat het me stomverbaasde dat de mensen die op de "goede" partijen stemden dat totaal niet zagen aankomen en dat het me nog meer verbaasde dat die mensen, die van de "goede" partijen zeg maar, meteen iedereen en alles de schuld gaven zonder ook maar een moment naar hun eigen falen te kijken. Om van het onvermogen om zich te verplaatsen in mensen die grote problemen in hun leven ervaren en om daar vervolgens dan wat mee te doen maar te zwijgen.</p><p>Maar, tjee zeg, wat is Nederland een fijn land. Echt. Er komt de hele dag water uit de kraan, en je kunt het nog drinken ook. En er is ook gewoon altijd stroom. Als er een gat in de weg zit komt er fluks een autootje met mensen die dat gat gaan repareren. Er rijden heel veel treinen. Zelfs in een plaats Heiloo, toch echt niet het centrum van het universum, stoppen er wel zes per uur. Er zijn musea (veel zelfs). Er zijn boekwinkels en bibliotheken. En die laatste hebben ook gewoon nieuwe boeken. Heel veel zelfs. Er zijn idioot veel winkels waar je van alles kunt kopen. En je wordt er over het algemeen met vriendelijkheid geholpen.</p><p>Misschien is het enige dat ontbreek het besef dat Nederland, het leven daar, de voorzieningen, al die glimmend glanzende dingen niet de regel is maar de uitzondering. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7qOALLb-aixVNmxQ7kRhiLmqzx1xbuH75Vtz_N3tpeqSmWpbYQONDusf3sS6BE2dDDbdtARbIYk6k_hwQrFzMlvrNu-tPIi43XfM57sOYYF9SLygw04xL573V36kJzGLKAuVPN_VLg2hsg7xoYf4YS7pSkCtPa5-Ka3YW6cyGYNFAtKxGLoiZsLBWvNFf/s2048/IMG_5527.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7qOALLb-aixVNmxQ7kRhiLmqzx1xbuH75Vtz_N3tpeqSmWpbYQONDusf3sS6BE2dDDbdtARbIYk6k_hwQrFzMlvrNu-tPIi43XfM57sOYYF9SLygw04xL573V36kJzGLKAuVPN_VLg2hsg7xoYf4YS7pSkCtPa5-Ka3YW6cyGYNFAtKxGLoiZsLBWvNFf/w400-h300/IMG_5527.jpeg" width="400" /></a></div><p>Ergens op zondag, ik stond te kijken naar een werk van Anselm Kiefer dat me erg aan mijn nieuwe thuis deed denken, sneeuwde het in Bulgarije nog steeds. Er werden wegen afgesloten. Dorpen werden onbereikbaar, sommige bleven dat vijf dagen. De stroom viel uit. Waterleidingen gingen kapot. Vrachtwagens stopten met rijden. Mensen zaten tien uur vast in een ingesneeuwde trein. </p><p>Na de storm, en toen de stroom het na 30 uur weer deed stuurde Annet een filmpje. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxjHswtAxiqdU7sR9sAHaA4-zoB9jhvqbYGwRetsgvd2jUj6KJkYhDYQMF-aOjjvSXjzjT0ABtStuVUsUHbWA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><p>En toen moest ik nog tot woensdag wachten voor ik terug mocht.</p><p>We liepen de ochtend nadat ik was thuisgekomen naar het winkeltje van Stefka. Uit een kapotte dakgoot bij haar winkeltje drupte met grote drup smeltwater. We gleden zonder schaatsen over de bevroren waterplassen en kwamen Gosho de burgemeester tegen. We kletsten wat en hij ging voor ons het winkeltje in. Daar kocht hij koffie en een zak zout. Terwijl Annet wat dingen kocht keek ik naar buiten. Gosho scheurde de zak open en strooide het zout over de spekgladde stoepdelen. </p><p>Misschien is Nederland het betere land. Maar wij blijven toch maar liever hier. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-69357601772156668522023-11-20T13:35:00.000+01:002023-11-20T13:35:08.170+01:00Over een bibliotheek die niet afschrijft en een verbrokkelende steen.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYk5rCQhFSZjtqrJxSwZvzMpc5HqyktU46LaBcALUeCoEoFIwSuVf2-2e_cCZhp_oe1X6nSafKYVsbCu9ir_JBHvy1EZ88dgco_cEjtuj_mvtlIG4YWQxFITBZAhQK2CH9myFkHyzP-BxgvI6B8FwxURGUF-YzM4jSA4kG2AT6vjvR38InGcncdfgVQIst/s2048/IMG_5466.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYk5rCQhFSZjtqrJxSwZvzMpc5HqyktU46LaBcALUeCoEoFIwSuVf2-2e_cCZhp_oe1X6nSafKYVsbCu9ir_JBHvy1EZ88dgco_cEjtuj_mvtlIG4YWQxFITBZAhQK2CH9myFkHyzP-BxgvI6B8FwxURGUF-YzM4jSA4kG2AT6vjvR38InGcncdfgVQIst/w300-h400/IMG_5466.jpeg" width="300" /></a></div><p>"Het is een klein boekje, met een rode omslag, en het staat er niet tussen". De bibliotheekmevrouw negeerde mijn woorden, of misschien sprak ik ze totaal verkeerd uit, dat kan ook heel goed. Ze ging zorgvuldig door de hele rij met boeken over plaatsen in de omgeving die hier in de bibliotheek Palamartsa staan. Na een tijdje vond ze, misschien triomfantelijk, het gezochte boek. Het was er, en het was blauwig. Maar dat het klein was had ik goed.</p><p>Vorig weekend liepen Annet en ik een stuk door het gebied dat tussen Palamartsa en het dorp Gagovo ligt. Ergens recht boven Gagovo ligt een bosje. Tien, vijftien bomen en een hoop struiken, meer is het niet. In de zomer kom je er wel eens een herder tegen die er met zijn schapen tegen de zon schuilt. Nu was het kaal, de bomen waren een deel van het blad kwijt en de struiken waren doordringbaar. Ergens in het bosje leek iets van steen te staan. En ja hoor, alweer een verbrokkelend monumentje. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5hYI2vBKQhxKnXpwzmR67RD6_unFawALlg4NPltNOCOMpPKDZzQExnso2uLmR7RH0UPOWxyi4cMNaoZ3EJkdnLGCG0hrRYel7IXDJDjb_CqUjALIKrTLGqIEpXOyPjbf7B4wKHPhVy0jWUWot5vtzCMKt95Tg4PQ1VZt8tjdCtjTrywvqnpwiAczLM5Jf/s2048/IMG_5421.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5hYI2vBKQhxKnXpwzmR67RD6_unFawALlg4NPltNOCOMpPKDZzQExnso2uLmR7RH0UPOWxyi4cMNaoZ3EJkdnLGCG0hrRYel7IXDJDjb_CqUjALIKrTLGqIEpXOyPjbf7B4wKHPhVy0jWUWot5vtzCMKt95Tg4PQ1VZt8tjdCtjTrywvqnpwiAczLM5Jf/w300-h400/IMG_5421.jpeg" width="300" /></a></div><p>Ik denk dat het door het cyrillisch komt, mijn toenemende mate van obsessie met afgelegen monumenten. In Nederland kom je ook wel eens een steen met inscriptie tegen. Je leest het, terloops misschien en de tekst komt ergens in je hersenen terecht maar daar blijft die dan ook vaak wat verlaten en zinloos zitten. Door de nog steeds relatieve vreemdheid van het cyrillisch moet je iets meer moeite doen. En vaak is de tekst maar deels leesbaar. Dat maakt misschien dat het door mijn hoofd blijft gaan. Wat staat er? Waarom staat het monumentje daar? </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhludcuYhIdfzMs7CJzsURI4r1G5q7VMdvBtEh_yHHlQxOtKqjoBuVUN6hNsRqmQNWKqsaYJVWkN8R4MH5_-H9zVoZDrZh1ci6OfB7WPdQv99Cj6ADniEJUvPWBBrRmiZ924DtmU95C9j0C10J8Iw2sEKsW7NPVyzUyGT8lsN1fbY1BqoWyNq-oTsHfahYD/s2048/IMG_5420.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhludcuYhIdfzMs7CJzsURI4r1G5q7VMdvBtEh_yHHlQxOtKqjoBuVUN6hNsRqmQNWKqsaYJVWkN8R4MH5_-H9zVoZDrZh1ci6OfB7WPdQv99Cj6ADniEJUvPWBBrRmiZ924DtmU95C9j0C10J8Iw2sEKsW7NPVyzUyGT8lsN1fbY1BqoWyNq-oTsHfahYD/w400-h300/IMG_5420.jpeg" width="400" /></a></div><p>De steen bij Gagovo was gebroken, en heel slecht leesbaar. Er stonden twee deels leesbare namen op, met geboortedata en het begon met september 1923. </p><p>In september 1923 werd er in delen van Bulgarije, en ook in de streek waar wij wonen, door voornamelijk communisten gevochten tegen de autoritaire regering van Bulgarije die in dat jaar net zelf aan de macht kwam door een staatsgreep. De opstand mislukte na een paar dagen. </p><p>Dat de gebroken steen iets met die opstand te maken had leek logisch. Maar wat? En wie? </p><p>Toen we hier pas woonden leende ik in de bibliotheek een boekje over de plaats Gagovo. Ik kon me herinneren dat er iets in stond over de opstand van 1923. </p><p>Gelukkig doet men hier in de lokale bibliotheek niet aan afschrijven. Daar heeft de enige bibliotheekmevrouw ook helemaal geen tijd voor. Ze moet de hele dag aanwezig zijn, nieuwe boeken inwerken, uitleningen in een groot schrift schrijven en ook nog het hele gebouw schoonhouden. En waarom zou je in hemelsnaam boeken wegdoen? Er kan altijd nog een zonderlinge buitenlander komen die iets zoekt.</p><p>Het boekje "Gagovo een historisch overzicht met foto's" stamt uit 1997. Zesentwintig jaar oud! Dat lukt in Nederland alleen als het boek achter een radiator valt. Hoewel, daar zou het vast een keer gevonden zijn bij de transformatie van klassieke bibliotheek naar een multi disciplinair verhalen uitwisselcentrum. Maar, hier stond dit onmisbare boekje gelukkig nog steeds in de kast.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhLV2wSU91dGCDtcVG5Hyjqrsrh8McTUwP9WowLm903nTFr22__7k3sGc75RouJ4_P2QvX8Eg52v3A5XWOMyUMz3Kdor9DiXx_4GKkt9xbzoZuD2nn96rexkmLAtHbWsCXjlE3tNxG1EiFK8YpuBjBngkFMHSVor5t0USqoEslCYz5nJRYLSbvAtC2ueSR/s2048/IMG_5462.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhLV2wSU91dGCDtcVG5Hyjqrsrh8McTUwP9WowLm903nTFr22__7k3sGc75RouJ4_P2QvX8Eg52v3A5XWOMyUMz3Kdor9DiXx_4GKkt9xbzoZuD2nn96rexkmLAtHbWsCXjlE3tNxG1EiFK8YpuBjBngkFMHSVor5t0USqoEslCYz5nJRYLSbvAtC2ueSR/w300-h400/IMG_5462.jpeg" width="300" /></a></div><p>Onderaan de pagina (nee, die kan ik niet goed lezen, dat duurt nog wel een winter of twee, maar GoogleTranslate leert vlugger dan ik) staat: </p><p>"Petko Genov Minchev
uit Gagovo, die achterbleef bij de ploeg. Michail Kolev Kostadinov werd ook
gevangengenomen in de oostelijke buitenwijken van het dorp. Geslagen, gemarteld en met
bloederige wonden aan hun lichamen namen de soldaten de twee mee naar het
noordwesten van het dorp naar de bovenkant van het "Kuriykata" gebied en daar
werden ze op brute wijze neergeschoten."</p><p>Minchev en Kostadinov zijn de namen die op de verbrokkelde steen staan (het zijn niet de mannen waar een foto van op de bladzijde te zien is. Dat zijn weer twee anderen die werden neergeschoten). De twee zijn honderd jaar geleden op de plek waar Annet en ik de steen vonden doodgeschoten. </p><p>De opstand van 1923 was in Bulgarije tijdens de communistische periode van 1944 tot 1989 een belangrijke historische gebeurtenis. Er werden monumenten gebouwd en de doden werden eerbiedig herdacht. Het honderdjarig jubileum van de opstand, afgelopen september, is nergens gevierd. Ook bij de steen bij Gagovo bleef het net zo stil als op elke andere dag. En dat is heel stil.</p><p>Dat ik nu weet wat er op die plek gebeurde betekent natuurlijk verder niets. Maar ik ben toch blij dat de bibliotheekmevrouw hier nooit afschrijft. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-90439193380446524892023-11-16T16:41:00.000+01:002023-11-16T16:41:12.802+01:00Losse eindjesSoms zijn er losse eindjes. Een verhaal is dan niet af, of er komt toch nog iets na. Losse eindjes dus. Al zijn er ook dagen, en toevallig is deze dag er zo één, dat alles hier een los eindje is. <div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1vctLnmiFDamlSKoaj0lnxTSrDUJKOqJQKTwo7mc5eo_RosrNiI5A47kXRZpZDRD6myEWLtOih7dKRYnqRPGSjcRnzfkwNJaudwkr-TzdaE6O2P3-8EEMqWDX93n0OSlPRCRQ5ZaIGlctCxsMyyY_nHABFLnB6CgVB4LUm7dZa3PzeXmv7tIklvEctTJw/s2048/IMG_3960.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1vctLnmiFDamlSKoaj0lnxTSrDUJKOqJQKTwo7mc5eo_RosrNiI5A47kXRZpZDRD6myEWLtOih7dKRYnqRPGSjcRnzfkwNJaudwkr-TzdaE6O2P3-8EEMqWDX93n0OSlPRCRQ5ZaIGlctCxsMyyY_nHABFLnB6CgVB4LUm7dZa3PzeXmv7tIklvEctTJw/w400-h300/IMG_3960.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div><div>Voor <a href="https://tyke63.blogspot.com/2023/10/lies-is-er-niet-meer.html" target="_blank">Lies</a>, die verdween heeft Annet nog een tijd 's avonds brokjes buiten gezet. Maar daar is ze mee gestopt. Lies is er niet meer. En dat is jammer. Al is jammer meteen weer een ontoereikend woord.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWiTuBsJGtC3IpjoWImf7c4G1a24dJtWBhw4cps3Tawz_afstlI1zG5Bsi6LJMUMS18g6s6dnfwJFf4xRSWZdtBaKTUtZoy3f4R-BBccoQYUpe5msU6GSn6LeKW_ZSpvls0Y02X9wDfaOg5wIkYfLyv8uQ03Q6Pw1g3V2mn5jyL92gapX6T6M2dfQciBbi/s2048/IMG_5312.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWiTuBsJGtC3IpjoWImf7c4G1a24dJtWBhw4cps3Tawz_afstlI1zG5Bsi6LJMUMS18g6s6dnfwJFf4xRSWZdtBaKTUtZoy3f4R-BBccoQYUpe5msU6GSn6LeKW_ZSpvls0Y02X9wDfaOg5wIkYfLyv8uQ03Q6Pw1g3V2mn5jyL92gapX6T6M2dfQciBbi/w300-h400/IMG_5312.jpeg" width="300" /></a></div><br /><div>De <a href="https://tyke63.blogspot.com/2023/10/er-zaten-vijf-mensen-achter-de-tafel.html" target="_blank">verkiezingen van een paar weken terug</a>. In de rest van het land was er een hoop kabaal over stemmachines die wel, niet en toen toch weer wel gebruikt mochten worden. Hier bleef het rustig. Gosho, de burgemeester van Palamartsa is gelukkig herkozen. Al was dat zonder tegenkandidaat ook weer niet zo heel moeilijk. Palamartsa hoort bij de gemeente Popovo. Ook de burgemeester van Popovo, Lyudmil Vesselinov is herkozen. Als hij de hele termijn uitzit, en alleen doodgaan kan dat waarschijnlijk verhinderen, is hij 36 jaar burgemeester. Er is ook een nieuwe gemeenteraad in Popovo maar elk nieuws daarover is mij ontgaan. </div><div><br /></div><div>Heel lang terug schreef ik iets over het <a href="https://tyke63.blogspot.com/2022/05/de-tracische-tombe-van-gagovo.html" target="_blank">Thracische graf bij Gagovo</a>. Gagovo is een half uurtje lopen van waar wij wonen. Het graf ligt midden in landbouwgrond maar dat mocht de pret nooit drukken. In de jaren 70 van de vorige eeuw is het graf gevonden en om het te beschermen tegen wind, regen en sneeuw werd er een houten constructie gebouwd, ijzeren platen er op als dak, klaar. Tot twee jaar geleden een boer zijn land in brand zette. Een vonk sloeg over en weg was de beschermende constructie. De gemeente Popovo, die van Lyudmil Vesselinov zou iets nieuws gaan bouwen. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSXFBl98WzPxIQ3YcXgutcjkIjikBT9_xAQWajwQg7Ny_oYCA-VEsQC7ZMeLxowdruWOodST6IEJNpYx2IwJyRrlvrRi-r-3ZTf5iOG09V9wx5vTktM2rZ_qkHCK7rqI-aQk6Fu2Zy92NPLLitXHb0rDJnlRdLy2UgzOGR1NkCO5wec49P9IZd7jSnzNbq/s2048/IMG_5140.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSXFBl98WzPxIQ3YcXgutcjkIjikBT9_xAQWajwQg7Ny_oYCA-VEsQC7ZMeLxowdruWOodST6IEJNpYx2IwJyRrlvrRi-r-3ZTf5iOG09V9wx5vTktM2rZ_qkHCK7rqI-aQk6Fu2Zy92NPLLitXHb0rDJnlRdLy2UgzOGR1NkCO5wec49P9IZd7jSnzNbq/w400-h300/IMG_5140.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div>Dat is dus nog steeds niet gebeurd. Misschien wil men het eerst totaal laten overgroeien om het dan quasi verbaasd opnieuw te ontdekken, Lyudmil kan dat denk ik.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFi9ie3s-vkjNpKuDZt1Dtoh9tP649Q4ZAHobvP3iehERyMZmSqcx0L-pA0-_O2WAOcZ26KzWsY9uKZdhJxy-iQNlMKsmS-UXfvYZwvstM9974dpo8SuRWVttqEhcsD6IlitqF4CsYbPO2Hbzb-EFtoUbk1ffoKYG40kLu0EyKHCZed8S6ZuYnomta1B7T/s2048/IMG_3189.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFi9ie3s-vkjNpKuDZt1Dtoh9tP649Q4ZAHobvP3iehERyMZmSqcx0L-pA0-_O2WAOcZ26KzWsY9uKZdhJxy-iQNlMKsmS-UXfvYZwvstM9974dpo8SuRWVttqEhcsD6IlitqF4CsYbPO2Hbzb-EFtoUbk1ffoKYG40kLu0EyKHCZed8S6ZuYnomta1B7T/w400-h300/IMG_3189.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div>We hebben sinds 1 of 2 november weer de hele dag water. Al betekent dat niet dat dit losse eindje niet meer los zit. Volgend jaar zal er weer geen water zijn. </div><div>Een tijd terug zette ik hier een <a href="https://tyke63.blogspot.com/2023/08/met-de-burgemeester-op-excursie.html" target="_blank">kaartje neer met daarop hoe het water in het dorp kwam</a>. En ik weet het, het kan niemand in Nederland verder wat schelen, maar dat kaartje klopt niet.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ213saEl4UKzFGFtqaGBUkQT4iJ_EJfXL8bHi4hJERFCTcCrPff_RCPtVrKVOXkx9w8Eah-0gdgcHs3UuHTec-9Giu05EV0FVvGh0llAayszt67u83uzEtiLUW1WxUQfKSAPtOAtvLKdHiHrQaLR15hUFD5CAuTeW-JDMGoz0NyvO7eYCHsogz8ww74D_/s1337/Naamloos%202.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="696" data-original-width="1337" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ213saEl4UKzFGFtqaGBUkQT4iJ_EJfXL8bHi4hJERFCTcCrPff_RCPtVrKVOXkx9w8Eah-0gdgcHs3UuHTec-9Giu05EV0FVvGh0llAayszt67u83uzEtiLUW1WxUQfKSAPtOAtvLKdHiHrQaLR15hUFD5CAuTeW-JDMGoz0NyvO7eYCHsogz8ww74D_/w400-h209/Naamloos%202.png" width="400" /></a></div><br /><div>Dit kaartje klopt wel.</div><div><br /></div><div>Ik kwam Joe (de enige buitenlander hier die perfect Bulgaars spreekt) tegen en vertelde hem over een gebouwtje dat ik vond in een vallei. Zonder veel moeite te doen kon je daar water hard horen stromen. Na een zondagse expeditie naar het gebouwtje en wat gesprekken van hem met oude Bulgaren (die zijn er hier zat) kwamen we tot de conclusie dat er op twee punten water het dorp in kwam. Het gebouwtje dat ik vond pompte water naar de coöperatie. Vandaar ging het weer verder het dorp in. De vraag is nu, kan het water dat daar nog steeds stroomt opnieuw in het dorp terecht komen. En hoe dan? En wie gaat dat doen? En vooral, wie gaat dat betalen? </div><div><br /></div><div>Ik zei toch dat het niemand in Nederland wat kon schelen.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div></div>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-5656425901363338722023-11-09T13:39:00.001+01:002023-11-09T13:40:26.222+01:00De eeuwigheid duurt hier soms maar een paar jaar.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-YJja9fa3Yu6Di-Hk9OAarGCfCv_ryvFKOiT6wq9ODG6e3_W8v0l95LCWcrYn0OQbOzy-Sm8fhYM9I1In6IOSvCVY-X56bxO2B7tUbwsnpALfsDnx5x5eY9WY2asUtw-qUjyQcJZCNuGWxdXyXI27gy6KRpk3k8Czk0iSmUTdxhJRsxkepV1oYPuD5jDq/s2048/IMG_5393.JPEG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-YJja9fa3Yu6Di-Hk9OAarGCfCv_ryvFKOiT6wq9ODG6e3_W8v0l95LCWcrYn0OQbOzy-Sm8fhYM9I1In6IOSvCVY-X56bxO2B7tUbwsnpALfsDnx5x5eY9WY2asUtw-qUjyQcJZCNuGWxdXyXI27gy6KRpk3k8Czk0iSmUTdxhJRsxkepV1oYPuD5jDq/w300-h400/IMG_5393.JPEG" width="300" /></a></div><br /><div>"Ik zie het! Denk ik. Er steekt daar iets betonnerigs boven de bomen uit". Annet zag het het eerst terwijl we reden op een doodstille weg, ergens tussen de op een afbrokkelende en verlopen nieuwbouwwijk uit begin jaren '70 lijkende "stad" Strazhitsa en het afgelegen dorp Asenovo. Ergens hier moest een monument zijn. Het stond zelfs, een beetje, op Google Maps. Al was onduidelijk wat het was, en waarom en al die andere dingen die hier zo vaak raadselachtig zijn.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKjAi2ECIKTBmLA6MBxcysyuurDce8sewnYHXWpf8Jgd0CT6mqCndBPxa-9TGxWpAGiK1lC-jayNp7DVtrXf47NPrd7XnGd2QwiUKWK2sqYXIzo-NPgROI-y0UJ3P2E2FDZyL1UKTHJOJC3CHGvHLWPvAJxRy4mTcsQmlcdnY9xeZ0qv1s7RbGLYej0Wkh/s2048/IMG_5400.JPEG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKjAi2ECIKTBmLA6MBxcysyuurDce8sewnYHXWpf8Jgd0CT6mqCndBPxa-9TGxWpAGiK1lC-jayNp7DVtrXf47NPrd7XnGd2QwiUKWK2sqYXIzo-NPgROI-y0UJ3P2E2FDZyL1UKTHJOJC3CHGvHLWPvAJxRy4mTcsQmlcdnY9xeZ0qv1s7RbGLYej0Wkh/w400-h300/IMG_5400.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div><div>Het eerste dat we tegenkwamen, nadat we lopend de weg die waarschijnlijk naar het monument liep in waren gegaan was een enorm parkeerterrein. Het was natuurlijk leeg. Onkruid groeide opgewekt uit barsten en gaten. Aan de zijkant lag het gebruikelijke gedumpte grof vuil. Op de grond lagen lachgas ampullen. En heel veel hulzen van kogels. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0HuAMWR3U___XOeVe4KiJGE425b0sdkqnkDOl6agKA2DDerXAN6S5Eb0Y8pko_mrYt3ecSa-g_Sw9Yfwumrydmy-OzmDBnIfyU6eGp8ksGSKVTU5NJsuZAqKzRnpZYVWONYC824wO5NDr0mDVzq5ncIm0mP7baSN3dqNMc6IAvOumGJBE2zzkqLj6Z18f/s2048/IMG_5373.JPEG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0HuAMWR3U___XOeVe4KiJGE425b0sdkqnkDOl6agKA2DDerXAN6S5Eb0Y8pko_mrYt3ecSa-g_Sw9Yfwumrydmy-OzmDBnIfyU6eGp8ksGSKVTU5NJsuZAqKzRnpZYVWONYC824wO5NDr0mDVzq5ncIm0mP7baSN3dqNMc6IAvOumGJBE2zzkqLj6Z18f/w300-h400/IMG_5373.JPEG" width="300" /></a></div><br /><div>Er stond zelfs een schietschijf. Een schietschijf! Het was mooi weer, dat wel. De sfeer was toch anders licht unheimisch geweest. Of geworden.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaDYlv4t_CMxb_sMHJdukkJ7Ru3N6CEcSHR7CBZ0unzf28WxCA2wTKkIgEtqpZxS0VQetfGUrOXOngzEiJXBuFtNICwCA-IktKKZd20Wr2b8gYKolnbeMrPQ8etVM8O232j5ZChhBUys8lUeBc9HXPZ5GSCYxay2aGncWI3ccXotNsw3XVWz_gHTKJGLqI/s2048/IMG_5377.JPEG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaDYlv4t_CMxb_sMHJdukkJ7Ru3N6CEcSHR7CBZ0unzf28WxCA2wTKkIgEtqpZxS0VQetfGUrOXOngzEiJXBuFtNICwCA-IktKKZd20Wr2b8gYKolnbeMrPQ8etVM8O232j5ZChhBUys8lUeBc9HXPZ5GSCYxay2aGncWI3ccXotNsw3XVWz_gHTKJGLqI/w300-h400/IMG_5377.JPEG" width="300" /></a></div><br /><div>Een niet onderhouden asfaltweggetje boog langzaam omhoog en om een dicht beboste heuvel heen. Dat bos zorgde ervoor dat het monument pas heel laat zichtbaar werd. Terwijl het toch een erg fors ding was.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi96yHjdqsQWzEd0PJDlNbomfjHFv59O5jMUvygRf_M5-91L1yW73_tGdBkecQqrfoT1vS29D0GatiWQbLakTItEl3wgs5eI2GCd6UI0_GqJ0HUIDdsURr7mqzEJb8Tezu7kyPnX9qQNAE5LI1zz7EVUmNpPq9BjPhMPZVWS4SGeVWVO-C4xjBlZnrkCMQf/s2048/IMG_5395.JPEG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi96yHjdqsQWzEd0PJDlNbomfjHFv59O5jMUvygRf_M5-91L1yW73_tGdBkecQqrfoT1vS29D0GatiWQbLakTItEl3wgs5eI2GCd6UI0_GqJ0HUIDdsURr7mqzEJb8Tezu7kyPnX9qQNAE5LI1zz7EVUmNpPq9BjPhMPZVWS4SGeVWVO-C4xjBlZnrkCMQf/w400-h300/IMG_5395.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div>Wanneer je de weg volgde zoals de bedoeling was (en je niet jezelf door allerlei struiken heen vloekte zoals wij deden) verscheen er eerst een langwerpig blok met daarop een rij mensen die waarschijnlijk de verworpenen en onderdrukten van de wereld moesten verbeelden. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtCSpx3ON9YM09lDfLuHeCkTDhb44cG38PEtxjP2oa3yOT14Y9OovojYvnJ-hLaywO4lq20dvNl53FtCtNwUZBgcDrRfQQCO66dcX-MJPICpcPG4tj_LHF9gbb-4U4c9JI5ApnACFjWpkkmYT1C-NAtEVyewV8tJ6eeZMo3vD6VRInXZ_72uNcTUqiLpqm/s2048/IMG_5389.JPEG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtCSpx3ON9YM09lDfLuHeCkTDhb44cG38PEtxjP2oa3yOT14Y9OovojYvnJ-hLaywO4lq20dvNl53FtCtNwUZBgcDrRfQQCO66dcX-MJPICpcPG4tj_LHF9gbb-4U4c9JI5ApnACFjWpkkmYT1C-NAtEVyewV8tJ6eeZMo3vD6VRInXZ_72uNcTUqiLpqm/w300-h400/IMG_5389.JPEG" width="300" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Daarna (wat een makkelijk en erg kort woord is voor geklauter en gestruikel over een met boomtakken overgroeide trap) kwam er een vrijstaand beeld van, denk ik, iemand die geslagen werd. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguJt4Wql6rzZzOZdTJ_PWwzUvRQYV_qX_kwdn2XVo-9oEK3liWDfcAuNDNydfFfDwNPycZSYT6NCT30kIJsG8zqbQ8Ei4NLg2cVcXEaAGCekwOg-2HqymkA71_nH-kRQJTZSv6KxwyPl7ZL3lgVkSKUSzTsZCULPIELCI_vEhQ2koA42zmVVwye4xM6HW1/s2048/IMG_5391.JPEG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguJt4Wql6rzZzOZdTJ_PWwzUvRQYV_qX_kwdn2XVo-9oEK3liWDfcAuNDNydfFfDwNPycZSYT6NCT30kIJsG8zqbQ8Ei4NLg2cVcXEaAGCekwOg-2HqymkA71_nH-kRQJTZSv6KxwyPl7ZL3lgVkSKUSzTsZCULPIELCI_vEhQ2koA42zmVVwye4xM6HW1/w300-h400/IMG_5391.JPEG" width="300" /></a></div><br /><div>En daarna was er dan het enorme, ik gok zo'n twintig meter of meer, hoge beeld, van, denk ik, een vlam. Dat het een vlam voor moet stellen weet ik niet zeker maar ik kwam erop omdat je in het monument kunt komen. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA8zXDjyYG6nGnEfx3jlRL4F1JlCw2EEPy6KKECmUhC1zu19polWjQjvNcoq3MDBmRsrgh6F0w-Ztd5VZt_W9mobTbRcCDmueGWoiSuPSyKt32EabU8d1K6R7D3nseJISimVzBfAICh77LKDoZrx-2lqamk1yGU7oKtTjjdu3r8uFQFB_3LudI7DFKS_lL/s2048/IMG_5381.JPEG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA8zXDjyYG6nGnEfx3jlRL4F1JlCw2EEPy6KKECmUhC1zu19polWjQjvNcoq3MDBmRsrgh6F0w-Ztd5VZt_W9mobTbRcCDmueGWoiSuPSyKt32EabU8d1K6R7D3nseJISimVzBfAICh77LKDoZrx-2lqamk1yGU7oKtTjjdu3r8uFQFB_3LudI7DFKS_lL/w300-h400/IMG_5381.JPEG" width="300" /></a></div><br /><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulMK6MVbl0I0ze6scAqCXSqFvFh_FkpmB-IykSYbXI9su3LUYUkjshkgv3C66zhCC3tq1_mPO-6DZQkCOcc2f15a77W7zY-dgG4UPGGgCJgHPduMgW4cjkR5lRDjTd8Si3O9noW8drq3plLcX5-B1Q6wemwC30ZxYndrsMMSE8hhFHCZJikw-m4dRxIui/s2048/IMG_5383.JPEG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulMK6MVbl0I0ze6scAqCXSqFvFh_FkpmB-IykSYbXI9su3LUYUkjshkgv3C66zhCC3tq1_mPO-6DZQkCOcc2f15a77W7zY-dgG4UPGGgCJgHPduMgW4cjkR5lRDjTd8Si3O9noW8drq3plLcX5-B1Q6wemwC30ZxYndrsMMSE8hhFHCZJikw-m4dRxIui/w400-h300/IMG_5383.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div>Het is allemaal nogal brokkelig en ook erg donker maar onder het monument zijn wat kamers. In de grootste is op de vloer een rond gat. Die zie je hier vaker. Er brandde een herdenkingsvuur, eeuwige vlam in. En het ronde gat bevindt zich precies onder het midden van het enorme gevaarte erboven. Een vlam dus, misschien.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkUALULJxiwwpwCYJE-WLHJCzE3jrGcOgEyBOskXfEdPyR69MBGGhyphenhyphen2BHx_88Qr4i-ImWABfktuWZqwCQeC_UmVnP5klMv3ZoFWkSPX8bGxCQZjxNDuayCCVN_VZJ6YbxhztnVwJZHCJUKNCZHpQQc2plo2JECMncYYwKgaLzft_Cv1thoYmqEkbl1oaAJ/s2048/IMG_5384.JPEG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkUALULJxiwwpwCYJE-WLHJCzE3jrGcOgEyBOskXfEdPyR69MBGGhyphenhyphen2BHx_88Qr4i-ImWABfktuWZqwCQeC_UmVnP5klMv3ZoFWkSPX8bGxCQZjxNDuayCCVN_VZJ6YbxhztnVwJZHCJUKNCZHpQQc2plo2JECMncYYwKgaLzft_Cv1thoYmqEkbl1oaAJ/w400-h300/IMG_5384.JPEG" width="400" /></a></div><br /><div>Waarschijnlijk stonden er ooit teksten op de muur maar de platen waarop die stonden lagen kapot op de grond. De enige uitgehakte, en daardoor nog leesbare tekst was "вечна слава", "eeuwige glorie". </div><div><br /></div><div>Later, aan de cyrillische kant van het internet werd duidelijk dat het monument het "<a href="https://gallery.gurgev.com/?p=17907" target="_blank">Monument van het partizanendetachement Goornoryakhov</a>" heet. Deze <a href="https://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%BE%D1%80%D0%BD%D0%BE%D0%BE%D1%80%D1%8F%D1%85%D0%BE%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%B8_%D0%BF%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B8%D0%B7%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8_%D0%BE%D1%82%D1%80%D1%8F%D0%B4" target="_blank">vrij grote partizanengroep</a> vocht in de Tweede Wereldoorlog al vanaf 1941. Het monument staat, waarschijnlijk, daar waar het staat omdat er in 1944 in die bossen langdurig, en hard is gevochten tussen partizanen en de politie en het leger van Bulgarije. </div><div><br /></div><div>Aan de cyrillische kant vond ik ook een oude ansichtkaart van het monument. Ik heb geen idee hoe oud het monument is (al gok ik dat het in 1981 is neergezet) maar zo zag het er dus ooit uit. Er was geen enkele boom op de heuvel, er was ruim zicht op het hele gevaarte.</div><div>Na de haast geluidloze overgang in 1989 van stilstaand communisme naar, nou ja, iets anders lijkt er niemand meer naar het monument omgekeken te hebben.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSJpNwQGp4bHu-iC2qnOm3sX4FyhjdvLI4DrwbFiw2aKdynMe8gBVgETLl4_RIoxaTB4PomYDJqL9zHvPvSM2KGu60CcW5iJ394zqzZTQjJd7lvdf53Xql__Q5M4gUh2JVjpzIKu_Fn567Xj4Hzvwe_oef6wjm7WfqOCnvto6S7q1zDTOtN-l_flMiU36d/s700/49_big.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="489" data-original-width="700" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSJpNwQGp4bHu-iC2qnOm3sX4FyhjdvLI4DrwbFiw2aKdynMe8gBVgETLl4_RIoxaTB4PomYDJqL9zHvPvSM2KGu60CcW5iJ394zqzZTQjJd7lvdf53Xql__Q5M4gUh2JVjpzIKu_Fn567Xj4Hzvwe_oef6wjm7WfqOCnvto6S7q1zDTOtN-l_flMiU36d/w400-h280/49_big.jpg" width="400" /></a></div><br /><div>Toen we weggingen was het net zo stil als toen we aankwamen. Er was niemand en nu het weer omslaat zal het ook met geweerschieters wel rustiger worden. Volgend jaar zal het monument weer iets onzichtbaarder zijn geworden door verder groeiende bomen en oprukkend onkruid. En over een paar jaar zal het er nog steeds zijn, maar ook weer niet want zien kun je het dan niet meer. Wat ik een mooi maar tegelijkertijd intens treurig idee vind.</div><div><br /></div><div><br /></div></div>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-61746149603205344262023-10-31T13:42:00.002+01:002023-10-31T13:42:30.366+01:00Er zaten vijf mensen achter de tafel.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDAzVrR-HYi1iLilEkJ3ZwcUyA8UD2Q9JJGxmasneS-dALHPMZB3kfS5FoKYd7QpxuWB6lHE2fqvhaXr1sK2ox-CM478iKmQVMMIPHC0ztLtUY64OniUQIzfpDaN8jBhK31ZRJn-w4gcERzpHayH6aQbhDg3BT5ZwWqXezhAMzeyCt2CCW01Lw_OG-Pgl2/s4032/stemmen2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDAzVrR-HYi1iLilEkJ3ZwcUyA8UD2Q9JJGxmasneS-dALHPMZB3kfS5FoKYd7QpxuWB6lHE2fqvhaXr1sK2ox-CM478iKmQVMMIPHC0ztLtUY64OniUQIzfpDaN8jBhK31ZRJn-w4gcERzpHayH6aQbhDg3BT5ZwWqXezhAMzeyCt2CCW01Lw_OG-Pgl2/w300-h400/stemmen2.jpg" width="300" /></a></div><p>Helemaal rechts zat een mevrouw aan een tafeltje ijverig door een stapel papier te bladeren. Links van haar, aan een lange tafel zaten vijf mensen. De eerste mevrouw kende we. Ooit werkte ze bij het postkantoortje hier op het dorp. We hadden eens een vrij schreeuwende aanvaring met haar maar dat is een ander verhaal. De mevrouw zocht ons op in de papieren kieslijst. Naast haar bladerde een mevrouw in een boekje. Waarschijnlijk zocht ze naar het hoofdstuk "Hoe om te gaan met buitenlandse stemmers?". Ze kon het hoofdstukje niet vinden. Naast haar zat een mevrouw die de stembiljetten gaf. Een jongen, waarvan we eerst dachten dat hij stond te wachten om te mogen stemmen, wees waar je mocht stemmen. Een uiterst slechtziende had het afgeschermde hoekje zelf nog kunnen vinden. Na het drie keer invullen van een papier leverde je ze in bij weer een andere mevrouw achter de tafel. Ze scheurde er iets af. En daarna mocht je de stembiljetten in een doorzichtige, grote kubus doen. De kubus werd bewaakt door een vriendelijke meneer die ook achter de tafel zat.</p><p>Aan de overkant van het zaaltje zaten twee mevrouwen met een sticker op hun jas. Zij keken of alles wel goed ging.</p><p>Ja, het was me allemaal wat.</p><p>Op 29 oktober mochten Annet en ik dan eindelijk stemmen voor de burgemeester van het dorp Palamartsa (er was maar één kandidaat), de burgemeester van de gemeente Popovo (iedereen wist dat meneer Veselinov zou winnen)(hij won)(voor de achtste of negende keer) en de gemeenteraad.</p><p>Het was een mooie zonnige dag en iedereen was er. We stonden zelfs in een heuse rij. En daarmee is eigenlijk het verhaal wel verteld. Na weken van zoeken naar waarom we op wie zouden gaan stemmen was het plots ook allemaal heel vlug voorbij.</p><p>Is er dan verder niets te melden?</p><p>Nou. Dit is Bulgarije dus was er weer van alles aan de hand.</p><p>Er zijn in de afgelopen periode meer dan 140 gevallen van mogelijke stemfraude geregistreerd. Er is al één mevrouw veroordeeld voor het kopen van stemmen. De andere zaken moeten nog voor de rechter komen. Het kopen van stemmen is het populairst, een stem kost zo'n (omgerekend) 50 euro. Er waren ook flink wat gevallen van wat hier stemtoerisme wordt genoemd. Mensen, gekochte mensen laten zich dan registreren in een bepaalde plaats om zo die specifieke lokale verkiezing te beïnvloeden. Zo werden er in de plaats Stamboliiski op één adres 652 stemmers ingeschreven. En in Gorna en dan nog wat woonden plots 172 mensen op een adres dat helemaal niet bestond.</p><p>Maar het ingrijpendst was de beslissing op het aller-, allerlaatste moment om het gebruik van stemcomputers te verbieden. Vroeger werd hier gestemd met papier maar na hardnekkige geruchten over fraude werd de stemcomputer geïntroduceerd. </p><p>Vorige week donderdag stuurde de binnenlandse veiligheidsdienst plotseling een memo naar de kiescommissie. De memo beschuldigde een minister van het filmen van de codes van de stemcomputers en hij zou die gegevens ook nog eens op een stickje hebben gezet en hebben meegenomen. De commissie besloot daarop dat de stemcomputers niet gebruikt mochten worden. De dag daarop bleken de stemcomputers ook niet de juiste veiligheidscertificaten te bezitten. Het was al met al een kolerebende. </p><p>Stemmen met behulp van een computer wordt hier door vooral wat progressievere mensen gezien als een beveiliging tegen papieren stemfraude door meer behoudende partijen. In Sofia werd er dan ook meteen fors gedemonstreerd. </p><p>(ik kan van al de bovenstaande info linkjes invoegen maar, die leest niemand en we moeten nog een deur schilderen)</p><p>Afgelopen zondag zijn er geen stemcomputers gebruikt. Zelf vond ik dat wel fijn want ik zag een <a href="https://www.cik.bg/suemg_29.10.2023/" target="_blank">online demo</a> van stemmen met de computer en waarschijnlijk had ik het ding totaal vast laten lopen. Maar, nu, een paar dagen na het stemmen blijkt dat van de papieren stemmen bijna 20% ongeldig is ingevuld. En heel erg veel mensen waren er toch al niet op komen dagen. </p><p>En dat alles gebeurde allemaal terwijl wij hier rustig in de rij stonden, zwaaiden naar de buren en even spraken met de meneer wiens naam we steeds vergeten maar hij loopt altijd in een trainingspak van Ajax dus noemen we hem de Ajax fan. Het was erg mooi weer en iedereen die stemde wist dat er niets ging veranderen. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-57465779774584287972023-10-24T14:34:00.000+02:002023-10-24T14:34:34.942+02:00Lies is er niet meer<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8J1-7t3hYWN0sy0xSyBtdo6dh0Cv1crmIJG2Ft-MkN2-sTN6-K7nJ2o9quaQiEO4PeVqDJJFNyu7cP6lQr0CeRYc1QctEAzqZEHGAssZyPFt4j26QPldMHsBg8SZ1v-Htz1cl81ZQxiZSjxi57szQLGOyeITrjNEcmjeTQhPO73rsB4YFo97vQed0Mmos/s2048/IMG_4409%20(2).jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8J1-7t3hYWN0sy0xSyBtdo6dh0Cv1crmIJG2Ft-MkN2-sTN6-K7nJ2o9quaQiEO4PeVqDJJFNyu7cP6lQr0CeRYc1QctEAzqZEHGAssZyPFt4j26QPldMHsBg8SZ1v-Htz1cl81ZQxiZSjxi57szQLGOyeITrjNEcmjeTQhPO73rsB4YFo97vQed0Mmos/w300-h400/IMG_4409%20(2).jpeg" width="300" /></a></div><p>We zagen haar, de poes die veel later Lies zou gaan heten voor het eerst zo'n acht jaar terug. Ze zat een eindje weg in de tuin met de rug naar ons toe. Na een tijdje liep ze, zonder naar ons te kijken weg. Dat was denk ik niet omdat ze ons niet wilde zien. In haar wereld was er gewoon geen plek voor iets dat zoveel ruimte innam als mensen. </p><p>Lies, die toen nog steeds geen Lies heette zagen we toen we hier eenmaal woonden vaak aan het begin van de straat. Daar staat een vuilcontainer. Ze sprong er uit als er mensen aankwamen. En dan rende ze weg. Heel hard.</p><p>Na een tijdje kwam ze wel eens kijken bij ons huis. Eerst holde ze al weg als je alleen al naar haar keek. Toen ze zag dat het gerucht als zouden er nu mensen in het dorp wonen die iedere poes eten gaven waar was bleef ze wat langer. Wanneer ze klaar was met eten deed Annet de poort open en dan ging ze heel voorzichtig naar buiten. Om daarna alsnog hard weg te hollen.</p><p>Weer later kwam ze langs en was er een klein, jong zwart katertje bij haar. Die had er al vlug genoeg van om steeds het hele stuk heen en dan weer terug te lopen. Het katertje bleef, hij werd Wim. Moeder bedacht zich misschien wat weken later dat ze er ook niet jonger op werd en bleef ook. Ik denk dat ze toen Lies ging heten.</p><p>Lies heeft zo'n jaar bij en rond het huis gewoond. Het voorjaar was haar beste tijd. Ze lag in de tuin, rolde door het zand en trok zich over het algemeen weinig van ons of de andere poezen aan. Wanneer de andere poezen speelden keek ze er naar, maar deed nooit mee. Nooit heb ik een poes gezien die zo op zichzelf was. Haar aaien is nooit gelukt. Soms deed ik het wel eens, per ongeluk in het voorbij gaan, maar dan dook ze snel weg. Ze werd wel steeds minder schuw, kwam binnen en kon uren onder de kleine kachel zitten kijken. Heel soms ging ze op een stoel zitten. Dat verbaasde haar zelf ook.</p><p>De meeste van onze katten hebben rarigheden, doen domme dingen, zijn op zijn tijd lachwekkend apart. Lies was er gewoon. Ze keek, ze sliep, ze at, en daarna ging ze weer wat in de tuin zitten. Soms keek ze je lang aan, met een blik die iets zei als "Sprak je maar beter Bulgaars, dan begreep ik tenminste wat je bedoelde". Maar ondanks dat Lies niets speciaals deed was het fijn dat ze er was. Alleen al van naar haar kijken en je beseffen hoeveel comfortabeler haar leven was geworden kon je vrolijk worden.</p><p>Lies was een leuke poes. Maar ze was ook een zieke poes. Haar ademhaling ging steeds vlugger, haar lijf schokte er soms van. Maar nadat we haar hebben laten steriliseren is het nooit meer gelukt haar bij de dierenarts te krijgen. Ik denk ook dat de dierenarts gezegd had dat ze niet meer te helpen was. Misschien krijg je dat als je je leven lang uit vuilnisbakken hebt moeten eten. </p><p>Lies ging twee keer eerder dood. Tenminste, dat dachten we. Ze ging ziekig weg maar kwam dan na een dag of twee, drie doodkalm weer aanlopen en ging verder waar ze gebleven was. Maar ze is nu al langer dan een week weg. En haar ademhaling ging de laatste dagen absurd snel. Dus nee. Lies is er niet meer.</p><p>De laatste dagen sliep Lies 's nachts binnen, op een groot kussen waar ze eerst lang aan gesnuffeld had. Ze at de makreel die Gijs niet wilde met smaak op. Maar de laatste keer dat we haar zagen wilde ze niet naar binnen, ze bleef 's avonds buiten zitten. Nadat wij naar bed gingen is ze weggegaan en is ze waarschijnlijk ergens in of onder gekropen. We zullen wel nooit weten waar ze gebleven is.</p><p>En hoewel we weten dat Lies erg ziek was en dat ze nu al te lang weg is zet Annet 's avonds nog wel een bakje met brokjes buiten. Voor het geval dat ze toch nog langs komt.</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-82728890692848001472023-10-19T14:04:00.002+02:002023-10-19T14:04:44.631+02:00De kapper weet het ook niet<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ3Utz6xTo5eIyvMRWXi6S4OsptYNoSloh9HH3iK6SBIvwT3MId29auom-ddFT-GjFKVRTwVFGrW4Ah9ayCWsFcbo60i3oNLOh7VlDSOCc87ll1GyvVlnJJrvZt4X65Mn_Nsmwe4z3mzrS4fevNMa1MwDUk4kpbRglklAkzX7jmpTn-evhyphenhyphenTsKMXwabiBl/s4032/unnamed%20(6).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ3Utz6xTo5eIyvMRWXi6S4OsptYNoSloh9HH3iK6SBIvwT3MId29auom-ddFT-GjFKVRTwVFGrW4Ah9ayCWsFcbo60i3oNLOh7VlDSOCc87ll1GyvVlnJJrvZt4X65Mn_Nsmwe4z3mzrS4fevNMa1MwDUk4kpbRglklAkzX7jmpTn-evhyphenhyphenTsKMXwabiBl/w300-h400/unnamed%20(6).jpg" width="300" /></a><span style="text-align: left;"> </span></div><p>Het begon allemaal weken geleden al toen burgemeester Gosho vroeg of Annet en ik op het gemeentehuis langs wilden komen. Wij dachten dat het om kaartjes voor het voetbal ging maar het bleek te gaan om onze registratie als kiezer voor de burgemeestersverkiezing. Ik kreeg bar langdurige formulieren mee die we met kopieën van onze id kaart weer in moesten leveren. Daarna hoorden we niets meer. Al gingen we wel naar het voetbal maar dat is een <a href="https://tyke63.blogspot.com/2023/08/we-gaan-voor-een-seizoenkaart.html" target="_blank">ander verhaal</a>.</p><p>Dat we mochten stemmen vond ik al erg bijzonder. Vooral ook omdat de heel veel Engelsen die hier wonen dat sinds de Brexit niet meer mogen. </p><p>Om de vier jaar wordt de burgemeester van Palamartsa gekozen. Nou ja, Palamartsa is onderdeel van de gemeente Popovo en die gemeente heeft ook een burgemeester dus die van ons dorp is meer een onderburgemeester. Zoiets. </p><p>Toen Annet's haar laatst door ambtenaar Ralitsa geknipt werd begrepen we van haar dat we officieel geregistreerd waren als kiezer. Hoera! Er wonen zo'n 240 mensen die mogen stemmen in het dorp. Dus een stem doet er toe. </p><p>Een paar dagen terug kwamen we er achter dat er in Palamartsa deze verkiezingen maar één kandidaat is. Gosho, de bejaarden thuis brengende, bomen hakkende, menig probleem oplossende en voetbalkaarten regelende burgemeester blijft burgemeester. Opgelucht haalden we adem.</p><p>Tot Annet zich bedacht dat als Palamartsa onderdeel is van de gemeente Popovo we ook aan die verkiezing mee mogen doen. En de gemeenteraad wordt ook op dezelfde dag, 29 oktober gekozen. En omdat er in de hele gemeente maar een krappe 26.000 mensen wonen doet onze er stem er nog steeds toe. </p><p>Ook dat nog.</p><p>De burgemeester van Popovo, <a href="https://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D1%8E%D0%B4%D0%BC%D0%B8%D0%BB_%D0%92%D0%B5%D1%81%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D0%BE%D0%B2_(%D0%BF%D0%BE%D0%BB%D0%B8%D1%82%D0%B8%D0%BA)" target="_blank">Ljoedmil Veselinov</a> is al burgemeester sinds 1991. 1991! Dat is meer dan 30 jaar. Eerst als kandidaat van de sociaal democratische BSP en na een intern conflict (linkse partijen zijn hier ook erg goed in conflicten) als vertegenwoordiger van een coalitie van linkse fracties, "Burgers voor de gemeente".</p><p>(De streek waar we wonen is van oudsher links. In 1923 was het één van de plekken in Bulgarije waar een communistische opstand tegen de regering losbarstte. Na 1944 profiteerde de streek sterk van het communisme. Er kwamen in het dorp drie scholen, er was werk bij de landbouwcoöperatie, er was zelfs een klein ziekenhuisje (nu een onder woekerstruiken verborgen ruïne). Na de omwenteling van 1989, tja, toen stortte hier letterlijk zo'n beetje alles in) </p><p>Veselinov's campagnekreet is "laten we stemmen op ervaring!". Zijn verkiezingsposters laat hij door werknemers van de gemeente overal opplakken en hij heeft een heus verkiezingskantoor in een net afgebouwd duur winkelpand. En hoewel Popovo er best redelijk onderhouden uitziet zien de dorpen die bij de gemeente horen er, nou ja, we hebben op dit moment nog steeds maar een deel van de dag stromend water.</p><p>Het waterprobleem is voor ons eigenlijk het belangrijkste ding bij de verkiezingen. De burgemeester van het dorp kan er weinig aan doen maar de burgemeester van de hele gemeente wel. Dus, wat gaan de vier kandidaten aan het probleem doen? </p><p>In Nederland zou je dan op websites gaan kijken, of bladeren door folders. Dat lukt hier dus niet. Websites zijn er niet, hoogstens heeft elke partij een niet bijgehouden Facebookpagina. En folders, nee, nergens. Nou ja, we vonden er één van de heersende burgemeester bij de meneer die kattenbrokjes verkoopt. We mochten de folder meenemen. Fijn.</p><p>Meneer Veselinov belooft met een oplossing te komen voor het waterprobleem. Al blijft hij onduidelijk over wat die oplossing is. Wel verwerkt hij als geharde en getrainde politicus terloops de opmerking dat het waterbedrijf onafhankelijk is in zijn tekst. </p><p>Maar, als we niet op Veselinov willen stemmen, op wie dan wel? Er zijn nog 3 andere kandidaten. Er is een kandidaat van <a href="https://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D1%8A%D0%B7%D1%80%D0%B0%D0%B6%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%B5_(%D0%BF%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B8%D1%8F_%D0%B2_%D0%91%D1%8A%D0%BB%D0%B3%D0%B0%D1%80%D0%B8%D1%8F)" target="_blank">Vuzrazdahne</a>, maar dat zijn fascistische Putin fanboys. Er is iemand van een partij met de weinig opwekkende naam "Orde, recht en gerechtigheid" en een onafhankelijk iemand. Maar die laatste meneer blijkt door allerlei gevestigde centrum rechtse partijen te worden gesteund. En wat ze willen is onduidelijk en alweer onvindbaar. </p><p>En dan moeten, mogen kan ook, we ook nog stemmen voor de gemeenteraad. En die kandidaten zijn, nou ja, er is een lijst <a href="https://targovishtenews.net/2023/09/28/vizhte-kandidatite-za-kmet-i-obshtinski-savetnitsi-v-obshtina-popovo" target="_blank">hier</a> in een krant. Maar wie zijn ze en wat willen die ze? Zelf begon ik van dat hele stemmen alweer zwaar genoeg te krijgen. </p><p>Tot ik de partij левичата! ontdekte, Links! Nu is "Links!" de titel van een <a href="https://www.dbnl.org/tekst/buch001link02_01/buch001link02_01_0004.php" target="_blank">niet helemaal mislukt boek</a> van Boudewijn Buch dus dat helpt al een beetje en, op plek 117 staat Nedjmettin, "mijn" kapper. </p><p>Hopend op antwoorden op mijn vele vragen ging ik op de kappersstoel zitten. Maar terwijl Nedjmettin met de tondeuse over mijn hoofd ging werd me al vlug duidelijk dat die antwoorden niet gingen komen. Nedjmettin had weinig zin in praten over politiek. Het zal deels de taalbarrière geweest zijn maar hij vertelde dat hij ook geen idee had wat hij op de lijst van "Links!" deed. Liever had hij het over zijn dubbele liesbreuk, de start van het jachtseizoen en de betonnen vloer die hij ging storten. </p><p>Een verschil met Nederlandse verkiezingen is dat er hier, op de stembiljetten een hokje staat met daarnaast de tekst "ik stem op geen van de kandidaten". Ik geloofde het eerst niet, van dat hokje. Maar het staat er echt. Of ik dat weet omdat ik de stembiljetten al gezien laat ik geheel in het midden.</p><p>Op elke politieke poster staat hier de tekst "Het kopen en verkopen van stemmen is een misdaad!". De politie heeft de afgelopen week al in vier gemeentes in Bulgarije mensen opgepakt die deze misdaad pleegden.</p><p>Maar er betaalt natuurlijk niemand geld om op geen van de kandidaten te stemmen.</p><p><br /></p><p><br /></p><p> </p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-8437397257229217312023-10-12T14:24:00.006+02:002023-10-21T14:27:50.020+02:00Gijs, of "Voor de dood weggehaald"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNdHqzC_nQlf5X_PWkReJoLjJ0ZHhKYxeXSEj7ui0Ic4ffqulESI9FbyNpQKBNmL7IRWeuN0XFFVGoOOF2eTcaUPrDoDZx4RnNC3kuUIbyE4oqz5ssyrkuyqVvJr-yGi9OYRXGvcANbcYmpqIFWnjuhS_D1bz3gfLN56iRdQDQaTIDZ0LJnsHhmHLsps5K/s4032/unnamed%20(1).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNdHqzC_nQlf5X_PWkReJoLjJ0ZHhKYxeXSEj7ui0Ic4ffqulESI9FbyNpQKBNmL7IRWeuN0XFFVGoOOF2eTcaUPrDoDZx4RnNC3kuUIbyE4oqz5ssyrkuyqVvJr-yGi9OYRXGvcANbcYmpqIFWnjuhS_D1bz3gfLN56iRdQDQaTIDZ0LJnsHhmHLsps5K/w300-h400/unnamed%20(1).jpg" width="300" /></a></div><p>Hij lag half onder een oude, roestige kachel. Je kon zijn staart zien, zijn achterpoten en een stuk van zijn buik. Er zat vuil in zijn vacht en hij stonk naar poep. Hij miauwde, nee, het was geen miauwen, het was kermen wat hij deed. Zijn ogen waren omhoog gedraaid. En hij voelde koud aan, heel koud.</p><p>Gijs zag ik vrijdagmiddag rond 14.00 uur door de tuin van de deeltijdbuurman uit Popovo lopen. Dat doet hij wel vaker na het tussen-de-middag-hapje. Na een uur of twee was hij nog steeds niet terug. Omdat Gijs soms een hond in een poezenpakje is ben ik hem gaan roepen, "Gijsje! Gijsje kom maar!". Eigenlijk komt hij dan altijd. Het kan even duren, Gijs komt altijd wel een interessante grasspriet tegen, maar hij komt wel. Vrijdag kwam hij niet. Toen het ging schemeren was hij er nog niet. Terwijl hij dan altijd al klaarligt om, nadat hij een tijdje achter een touwtje heeft aangehold naar binnen te gaan. Vroeger wilde hij nooit naar binnen, ik holde dan achter hem aan, tilde hem op en droeg hem naar binnen. Nu, Gijs is een aparte poes, blijft hij bij de deur zitten wachten en moet ik hem optillen. </p><p>Ik liep roepend een rondje door de buurt, Annet deed het later nog een keer. Geen Gijs.</p><p>Zaterdagochtend was er nog steeds geen Gijs. We zouden die ochtend met het bezoek uit Nederland (een zus van Annet en haar man kwamen kijken hoe dat nou was, wonen in Bulgarije) naar Veliki Preslav en daarna Shumen gaan. Na het ontbijt zouden we nog even koffie drinken. Net toen ik de bekertjes op het tafeltje buiten wilde zetten riep deeltijdbuurman Petar me. Er was iets met een poes in zijn schuur.</p><p>Annet belde meteen "onze" dierenartsen Aleksander en Veronika en ik liet een luid kermende Gijs in de, hoe heet zoiets, transportbox glijden. In de praktijk in Popovo bleek de temperatuur van Gijs lager te zijn dan de thermometer aan kon geven. Er ging een infuus in een pootje en een elektrisch warmteding werd onder hem gelegd. Medicijnen zouden later komen. </p><p>Later die dag, toen we even gingen kijken ging het een minimaal kleine fractie minder slecht met hem. Misschien had hij een vergiftigde muis gegeten? Gijs vangt hoogst zelden een muis. Daar is hij niet vlug genoeg voor, of het hele gedoe duurt hem te lang. Maar afgelopen woensdag was hij inderdaad met een muis in de weer geweest. Dat moest het dan wel geweest zijn. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwOKg53xQvIH0DiHRB9s6qJ3m3JYoIJEFfWsOAqIqCVl-qFaH7yZzXEE7_NILHkZD3GPJWZF4epdU0kUmL5xA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><p>Zondag, de dierenartsenparktijk zat natuurlijk dicht, hoorden we via de telefoon dat het beter ging en wat later volgde een korte video. Kijk, Gijs kon weer staan en hij keek ook weer wat nieuwsgierig rond.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOIfMz-UQeTyYpvT0Qet4FL9WVfZLJgMT68qr4BFyHPgkpuhPw94hRQB9k68-p3Re_llgAmLl8gyHsvYNxyfxseKwOFPLcGzl7FuLox9Ey7Ix1Bt3F-gjVxSjr3jrnqTYFRkXhnO1Dg8V_GcV4qDi_XMMtBy8dhfsfKwMp97_umslp9s51nzO5C5DmVx0d/s4032/unnamed.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOIfMz-UQeTyYpvT0Qet4FL9WVfZLJgMT68qr4BFyHPgkpuhPw94hRQB9k68-p3Re_llgAmLl8gyHsvYNxyfxseKwOFPLcGzl7FuLox9Ey7Ix1Bt3F-gjVxSjr3jrnqTYFRkXhnO1Dg8V_GcV4qDi_XMMtBy8dhfsfKwMp97_umslp9s51nzO5C5DmVx0d/w300-h400/unnamed.jpg" width="300" /></a></div><p>Maandag zwaaiden we het bezoek uit. Van de geplande excursies was ernstig weinig terecht gekomen. Bij de dierenarts wachtte een duidelijk opgeknapte Gijs op ons. Hij kon weer spinnen en gaf mijn neus een fijne kopstoot. Maar hij at en dronk niets. Een vergiftigde muis bleek ondertussen als reden van de ellende afgevoerd te zijn. Muizengif zorgt voor inwendige bloedingen en die waren er (voeg hier een opperwezen naar believen in) niet. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTeEnwFcIgtIXuaBvRs8cLonoVWJ0LxJhnXlzdoBcoF6Hf07hxRCryGwzI8uujvZe2_UMlvYT4WSAUG0aDHYFM-Xyb8ylt4KQVtC9nnT1XQVGE1aoxHT4RbD2ugDWq-5OpvSYKmPQ55guNoUFfXUxBd1IIB4tn0UaPMHvNlJiNpgyh7oaMWUWAwjqivAWY/s4032/unnamed%20(2).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTeEnwFcIgtIXuaBvRs8cLonoVWJ0LxJhnXlzdoBcoF6Hf07hxRCryGwzI8uujvZe2_UMlvYT4WSAUG0aDHYFM-Xyb8ylt4KQVtC9nnT1XQVGE1aoxHT4RbD2ugDWq-5OpvSYKmPQ55guNoUFfXUxBd1IIB4tn0UaPMHvNlJiNpgyh7oaMWUWAwjqivAWY/w300-h400/unnamed%20(2).jpg" width="300" /></a></div><p>Omdat Gijs een poes van vaste gewoontes is brachten Annet en ik dinsdag zijn eigen brokjes en etensbakje mee naar de dierenartsen. Gijs bleek plotseling best trek te hebben. Maar drinken deed hij nog steeds niet. </p><p>Woensdag mocht hij naar huis. Hij had gegeten, drinken deed hij nog niet maar doordat hij steeds aan een infuus lag kreeg hij ook niet echt dorst. Met een bergje medicijnen om zijn lever weer op orde te krijgen en herhaalde benadrukkingen dat we moesten bellen als er iets was of nee, kom dan maar meteen met hem langs gingen we naar huis. In zijn poot zat nog de infuusingang, voor als hij weer terug moest.</p><p>Het was natuurlijk verregaand onvolwassen van me om te verwachten dat Gijs meteen op zijn rug in de tuin zou gaan liggen. Want verder dan wat apathisch op een kussen liggen kwam hij niet. Eten? Nauwelijks. Drinken? Nee. </p><p>Wanneer we, vorige week zaterdagochtend niet hadden besloten om koffie te drinken voor het excursieprogramma, wanneer buurman Petar niet juist toen iets in zijn schuur had gezocht, dan was Gijs er niet meer geweest. Wat het geweest is waardoor hij zo ziek werd zullen we wel nooit weten. Waarschijnlijk is het iets van gif voor in de tuin geweest. Hier op het dorp heeft bijna iedereen een groentetuin. Dat is allemaal reuze zelfvoorzienend en het klinkt ook heel romantisch maar bijna iedereen heeft ook een gifspuituitrusting. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3MxEC-EUnMY1h6cAsoUkvJQEknLqlVT1KPqLqn9ljhMiiuaem1N3cIP3J0haeKeA57vz0vr1bI8nHuZhJ_7GTaJ0d4lILDKlMiJsKVrS4098__QTM3hhShFD2knDiM0RkwHCNTNh36ibDnrwl_icXI6iarScmtprW0Ha9lf7Qh2BAqJR_d544Vab4KOZj/s4032/unnamed%20(3).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3MxEC-EUnMY1h6cAsoUkvJQEknLqlVT1KPqLqn9ljhMiiuaem1N3cIP3J0haeKeA57vz0vr1bI8nHuZhJ_7GTaJ0d4lILDKlMiJsKVrS4098__QTM3hhShFD2knDiM0RkwHCNTNh36ibDnrwl_icXI6iarScmtprW0Ha9lf7Qh2BAqJR_d544Vab4KOZj/w300-h400/unnamed%20(3).jpg" width="300" /></a></div><p>Woensdagavond klauwde Gijs zich letterlijk op mijn schoot. Er is iets gebeurd met een achterpoot, daar zit niet veel kracht meer in. En hij had al een half kreupele voorpoot. Maar goed, hij lag een tijdlang gewoon op schoot. Vanmorgen at hij wat en, hij dronk! Met veel gedoe en gevloek hebben we het infuusdingetje uit zijn poot gehaald. Over zijn pillen doet hij zoals gebruikelijk weer eens erg moeilijk. Maar Stefka blijkt in haar winkeltje ook ingevroren makreel te verkopen. Daar kun je een pil in verstoppen. </p><p>De meeste blogpostjes eindigen op een duidelijk punt. Of de onduidelijkheid is zo groot dat je daar het bericht mee kunt laten eindigen. Zo'n punt is er nu niet. Gijs is niet dood. Maar nog lang niet de oude. </p><p>Ik zal deze blogpost aanvullen als er weer iets te melden is over de pechpoes, de harige dikke, de ceo van Pirin 6, de fat controller. Wie wil weten hoe het met hem verder gaat (en als je tot hier gekomen bent en je wilt dat niet weten wat doe je hier dan eigenlijk?) kan af en toe hier even kijken. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNaAtowkiUKXSBfvrnnW2jdsjIrfL-UiwCCYeYrpDSbYTHuc5qXjxESMmhEnCZ7SBtDztxGkmasmoNbJOLhcSmPHBxyZxydyQshX5WOPPT9ejAuUjHcRNry3ckb4d1eP1QeIGi68q5cqtGwP9oDfKY57PSWREXHh3yf9_djQU4p8OEd8kyswNU0EGBvRhe/s3212/unnamed%20(4).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3212" data-original-width="2618" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNaAtowkiUKXSBfvrnnW2jdsjIrfL-UiwCCYeYrpDSbYTHuc5qXjxESMmhEnCZ7SBtDztxGkmasmoNbJOLhcSmPHBxyZxydyQshX5WOPPT9ejAuUjHcRNry3ckb4d1eP1QeIGi68q5cqtGwP9oDfKY57PSWREXHh3yf9_djQU4p8OEd8kyswNU0EGBvRhe/w326-h400/unnamed%20(4).jpg" width="326" /></a></div><p>Zaterdag, een week nadat de buurman Gijs vond. </p><p>Eerst even, kijk, het is best leuk dat er steeds nieuwe en beter, beter, betere! Apple producten komen. Warmtepompen, ook leuk en Artificial Intelligence, wat een uitvinding. Maar kan iemand eens iets gaan bedenken om pillen voor poezen minder goor te laten smaken? Dat moet toch een enorme markt zijn? Het lukte precies één keer om de medicijnen van Gijs in een stuk makreel te verbergen maar daarna hoefde de verder toch erg meegaande theemuts aller theemutsen het niet meer. Annet lost nu de pillen op, doet er wat opgelost oppep eten door en spuit het dan in zijn mond. Het werkt maar het is wel een gemartel.</p><p>De zieke is vandaag naar buiten geweest. Dat was mooi. Het ging allemaal erg voorzichtig maar hij heeft toch even mooi op zijn rug in de zon liggen rollen. Elk blaadje werd afgesnuffeld, elk luchtje werd geroken. Na een uur of twee kwam Ollie aangehold en, hoewel hij Ollie al zijn hele leven kent werd Gijs daar zo bang van dat hij ondanks zijn slechte achterbeen wegholde. Ik kon hem nog net vangen. Het lijkt wel alsof hij alles vergeten is. Hopelijk is dat iets tijdelijks. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRlf0co63el1FJvzpAI2Q5VlAW-OQDrq6QISo9Dl4FwTMLfpiQm9THZb2T7D6ZLRhvhz1sTxTYtHgzOJM36t-EQ7IB6zJSUhQEnxeZM9uPszXM8OMpJ72X3hNz0fH-0V4e6kk2v0ZjHa_kLrTNT8QNpn7ZXAiSbqbcAXPQnTWwd1alWR5ep0pO0v7Ij1uS/s4032/unnamed%20(5).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRlf0co63el1FJvzpAI2Q5VlAW-OQDrq6QISo9Dl4FwTMLfpiQm9THZb2T7D6ZLRhvhz1sTxTYtHgzOJM36t-EQ7IB6zJSUhQEnxeZM9uPszXM8OMpJ72X3hNz0fH-0V4e6kk2v0ZjHa_kLrTNT8QNpn7ZXAiSbqbcAXPQnTWwd1alWR5ep0pO0v7Ij1uS/w300-h400/unnamed%20(5).jpg" width="300" /></a></div><div><br /></div>Het is natuurlijk fantastisch, mooi en fijn dat we hier een tuin van zo'n 1000 vierkante meter hebben. Maar aangezien Gijs allang weer is vergeten dat hij bijna dood was en er overal plekken in het gaas tussen onze tuin en die van de omliggende Bulgaren zijn waar gaten in zitten zitten we een beetje in de actieve re-integratie rol. Gijs wil naar buiten, en dat is ook goed want hoe meer hij loopt hoe beter zijn weigerachtige achterpoot het gaat doen maar aangezien nog lang niet alle rook om zijn hoofd is verdwenen lopen we nu het risico dat hij zich uit onze tuin wurmt, ergens heen gaat en dan niet meer weet hoe hij terug moet. We zitten dus veel buiten. Gelukkig wordt het morgen weer 30 graden.<div><br /></div><div>Maar, het gaat steeds wat beter. Steeds vaker is de mistigheid in zijn hoofd minder en herkent hij weer iets. Dat is mooi. Nu is het afwachten tot zijn leverwaardes (die totaal en belachelijk veel te hoog waren) zaterdag bij de dierenarts gecontroleerd gaan worden. <br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN4iH9miQCl2uYkyLUPBpdiaWFWeTL-AXDfbOvEPb0a-7HN1WulHCqA2pgThVoqYy64xkIRAjXZjwKwKDw_yzhvwNPB5eNkQGC4IfCvLeSPkMc0_txkQQneWsW5lraboaxXNd2a3qaNYTBM0Y1lqU_cqpO5a6kzGg45tvINEgXxtXQV0vO8LL8ekUnL0jA/s4032/unnamed%20(7).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN4iH9miQCl2uYkyLUPBpdiaWFWeTL-AXDfbOvEPb0a-7HN1WulHCqA2pgThVoqYy64xkIRAjXZjwKwKDw_yzhvwNPB5eNkQGC4IfCvLeSPkMc0_txkQQneWsW5lraboaxXNd2a3qaNYTBM0Y1lqU_cqpO5a6kzGg45tvINEgXxtXQV0vO8LL8ekUnL0jA/w400-h300/unnamed%20(7).jpg" width="400" /></a></div><br /><p>Twee weken nadat we Gijs bijna dood in de schuur van de buurman vonden was het tijd voor een bloedonderzoek. Dat ging, toen hij zwaar verzwakt was natuurlijk erg makkelijk. Maar zwaar verzwakt is hij al een tijdje niet meer. De onbenullige pluizenbol vond al het geprik naar bloed maar helemaal niks. Zelden zag ik hem zo boos.</p><p>Maar, alle waardes die de vorige keer nog helemaal fout en van slag waren zagen er nu weer keurig uit. We waren al helemaal blij en opgelucht. Tot bleek dat nu de waardes van zijn alvlees niet goed waren. Dat betekent weer andere medicijnen die hij natuurlijk ook weer niet in wil nemen. Wat weer betekent dat ik volgende week niet naar Nederland ga/kan. Maar, ondanks de tegenvaller gaat het goed met Gijs. Hij kijkt weer onbenullig van zich af, rolt op zijn rug en is eigenlijk zijn oude zelf. </p><p>Deze blogpost is, o wacht, er was nog iets. De dierenartsmevrouw had opgezocht wat voor ras Gijs eigenlijk was, of is. Ze liet een foto zien, dat was gewoon Gijs! We blijken in Bulgarije tegen een heuse Noorse boskat aangelopen te zijn. Of eigenlijk is hij tegen ons aangelopen. </p><p>Deze blogpost sluit ik nu af. Gijs komt er wel. Van een Noorse boskat verwacht je ook niets anders.</p></div>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-47104461436186351522023-09-25T14:56:00.000+02:002023-09-25T14:56:44.475+02:00"Vaak doen we niets, en dan gebeurt er van alles"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib1teF2bY5Mf4bJ88F2l_qIA3ie1rrUk-cMlOrNxmESOazIgcsbSidaYMikDxxUrxpKFKlxeULiDo2P5unu8UL6vyCyA-Z41C56sBKHTOmVP7-rU3qUQyaULZ-9BSZ5KXhcpQeowjZ1rMNSj9pcNQkWB0EV0tG_F-cljRWlcGZ7CxGlKOPXbQg1Rx3UbH5/s1982/IMG_5017.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1982" data-original-width="1586" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib1teF2bY5Mf4bJ88F2l_qIA3ie1rrUk-cMlOrNxmESOazIgcsbSidaYMikDxxUrxpKFKlxeULiDo2P5unu8UL6vyCyA-Z41C56sBKHTOmVP7-rU3qUQyaULZ-9BSZ5KXhcpQeowjZ1rMNSj9pcNQkWB0EV0tG_F-cljRWlcGZ7CxGlKOPXbQg1Rx3UbH5/w320-h400/IMG_5017.jpeg" width="320" /></a></div><p>"Nee, we zijn hier niet alleen maar op zoek naar oude monumenten, soms doen we niets. En dan gebeurt er toch weer van alles".</p><p>"We gingen eigenlijk naar de bibliotheek, maar omdat we langs het postkantoor-in-het-gemeentehuis liepen probeerden we het water maar weer eens te betalen. Dat doe je hier bij het postkantoor. Maar dat lukte dus al weken niet. Nelly, de postmevrouw brak een tijd terug haar arm en sindsdien is het postkantoor maar heel erg soms open. En als het dan open is staan er meteen 15 bejaarden in een rij om hun aow te halen. Dat duurt eeuwig en langer. Maar, Nelly was er dus weer eens niet. Annet bedacht dat ze aan Ralitsa, de enige ambtenaar van het gemeentehuis kon vragen of die nog een kapper wist. Kappers, voor vrouwen dan zijn hier een kleine ramp. In Popovo zijn er best een aantal maar die zijn of net dicht, of ze gaan dicht, of er is wat anders. Maar, Ralitsa kende ook alleen maar kappers die Annet al geprobeerd had. Helaas". </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi77MgLKmZJRYqbDV4tAvy7RRBSRIKNpvYukk3eJ8Eppj75UH_5p5eoKBsBxaXBl6kdnUD9tgNMJ-ozQYhn9rs1IA8lVf9i7iPEqH5AxKyenr14TB7x3yHMTdWyASG6-k7qjixEldeR6UgVIc0Gt6e-ps85IOmXEes-FifjnDIEdfLQ5Fk-tCPqRlkQv2Ta/s2048/IMG_4983.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi77MgLKmZJRYqbDV4tAvy7RRBSRIKNpvYukk3eJ8Eppj75UH_5p5eoKBsBxaXBl6kdnUD9tgNMJ-ozQYhn9rs1IA8lVf9i7iPEqH5AxKyenr14TB7x3yHMTdWyASG6-k7qjixEldeR6UgVIc0Gt6e-ps85IOmXEes-FifjnDIEdfLQ5Fk-tCPqRlkQv2Ta/w300-h400/IMG_4983.jpeg" width="300" /></a></div><p>"We liepen naar de bibliotheek, en, hoe kan het anders, die was dicht. Er hing een enorm hangslot aan de deuren en toen we wegliepen zag ik nog een ieniemini handgeschreven briefje. De bibliotheekmevrouw was met vakantie".</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm5LU3Kt2_doRq256B7p2HlEKo_ebpzmVV_0lDnWMHoeZF01kt-knx78u2lnK-sGIEISLA660DTkGlhu1uMdgRnMwDs9_UQgxlIgN9smlz3BcQf_TjarKh80s_AlPzCxa0mY-5ne1hpzJonh1qsz3-vHYMVbBJFcwJzTOYuQ1WgrqUlp_iIpNTBsBIDjXY/s2048/IMG_4986.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm5LU3Kt2_doRq256B7p2HlEKo_ebpzmVV_0lDnWMHoeZF01kt-knx78u2lnK-sGIEISLA660DTkGlhu1uMdgRnMwDs9_UQgxlIgN9smlz3BcQf_TjarKh80s_AlPzCxa0mY-5ne1hpzJonh1qsz3-vHYMVbBJFcwJzTOYuQ1WgrqUlp_iIpNTBsBIDjXY/w300-h400/IMG_4986.jpeg" width="300" /></a></div><p>"Toen we, op de weg terug naar huis weer langs het gemeentehuis liepen riep Ralitsa dat zij Annet wel wilde knippen. Na wat twijfels of we het werkwoord wel goed verstaan hadden haalde ze een knipset en zo'n schoonhoudschort uit een kast. Ze knipte de burgemeester ook vertelde ze. En zo werd Annet naar tevredenheid geknipt door de enige ambtenaar van Palamartsa". </p><p>"Apart? Dat zou ik vroeger ook gedacht hebben. Tegenwoordig vind ik het net zo normaal als de burgemeester die aan de deur komt om te zeggen dat we naar het voetbal gaan". </p><p>"Nee, ook vorige week. Gosho belde aan en, omdat hij denkt dat ik maar 2 woorden Bulgaars versta zei hij in een soort verkorte telegramstijl dat Annet en ik morgen naar het voetbal gingen. Niet vragen of we zin hadden, nee, morgen gaan jullie naar het voetbal. Om 6 uur moesten we bij James en Dimka zijn en met hen zouden we naar Razgrad rijden. En weg was Gosho". </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyKzvkCfjbZM1tWBTyjC2i8bVZfPiZ-1y60sRmmKZCs4WluI7Wcy9njjpCrlFWm6dviWs9Us6Oirru5MFRjcovvc2a_bSduAR97eG0vrhcRCUAvr-wFcTtD2JyCfObh9GzJS6KJEn6v60JWeYqfDGQaLY1kwhdymoeFJIhixBHpqK4B9dv9PqCG44Zxbwv/s2048/IMG_5009.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyKzvkCfjbZM1tWBTyjC2i8bVZfPiZ-1y60sRmmKZCs4WluI7Wcy9njjpCrlFWm6dviWs9Us6Oirru5MFRjcovvc2a_bSduAR97eG0vrhcRCUAvr-wFcTtD2JyCfObh9GzJS6KJEn6v60JWeYqfDGQaLY1kwhdymoeFJIhixBHpqK4B9dv9PqCG44Zxbwv/w400-h300/IMG_5009.jpeg" width="400" /></a></div><p>"Nee, we wonnen deze keer. De anderen kwamen uit Slowakije en speelden als een versleten vaatdoek. De eerste helft was niks maar in de tweede helft scoorden de helden van FC Ludogorets 4 keer. Mooi is dat, Bulgaren zijn niet zo uitzinnig maar met zo'n doelpunt, iedereen juichen en roepen. Heerlijk, eindelijk eens wat anders dan een dorp vol dutterige oude mensen". </p><p>"We plukten nog druiven bij Jordan en Dushka, de buren links. Ze zijn al dik in de zeventig en vooral Jordan is best stram. Als hij elke keer z'n houten trapje op en af moet om te knippen duurt het weken voor hij klaar is. Ik rek me uit en klaar". "</p><p>"We helpen hen elk jaar maar dit jaar was de eerste keer dat de poezen er niets van snapten. We waren nog maar nauwelijks daar of ik hoorde Gijs al miauwen. Nou ja, Gijs miauwt niet echt, hij doet mie mie mie, een soort muizerig miauwtje. Hij ging maar door. Wurmde zich door het hek heen en ging in de tuin van de buren verder met miemiemie'en. Daarna ging Wim ook nog meedoen, hartverscheurend miauwen, "Kom terug! We missen jullie! Jullie horen daar niet!". </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH2cdLgQ2bGlZxBwUI35K3IFfTzeO1NfnCt9g_a_i8A6fIuhN5LcfcMiI7ojlm850rbSDFL7n20XxcUT-XUaVkaqIUF70ZCz9zoLCRoW154UmLOkeXxPL-jpKOqBWk8QIPatEvBy0EU2bQr7DGLpyxLah4IMIkqbzt3SSuEbzD-4c3ytUmyygkeFbEBhPp/s2048/IMG_5020.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH2cdLgQ2bGlZxBwUI35K3IFfTzeO1NfnCt9g_a_i8A6fIuhN5LcfcMiI7ojlm850rbSDFL7n20XxcUT-XUaVkaqIUF70ZCz9zoLCRoW154UmLOkeXxPL-jpKOqBWk8QIPatEvBy0EU2bQr7DGLpyxLah4IMIkqbzt3SSuEbzD-4c3ytUmyygkeFbEBhPp/w300-h400/IMG_5020.jpeg" width="300" /></a></div><p>"Na het plukken zette Dushka allerlei fantastisch eten op tafel, allemaal van groenten uit eigen tuin. Waar we eerst moeizaam Engels met Jordan spraken ging het nu allemaal in, ok, moeizaam maar toch Bulgaars. Maar Jordan wordt oud, soms was hij even heel stil, leek hij er even niet te zijn. Misschien vroeg hij zich af hoeveel jaar hij nog druiven zou plukken. Al kan hij natuurlijk net zo goed hebben gedacht "Waarom verbuigen die Nederlanders na twee jaar nog steeds onze werkwoorden zo houterig?"</p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-81953598882757834132023-09-20T15:54:00.000+02:002023-09-20T15:54:48.778+02:00Boze boeren blokkeren Bulgarije<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFn9vq3-DZgv1sn2b_LPBR9yUVnr_CTCdmR5BUAKbJ3zPIrpH0sg6XdzE0kmhR9b5sB_4_mLZOgKm6dP4NQuIr5Tzb59teibvAKdgknWIQpKUpwQoZbqMudR-VChH61Wkbzb4V1lXshsFd3yrGJPD_I2w32ec89thQXJJ_DvdPMlwWg9apsJvfPjKs_9EQ/s712/tractor.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="479" data-original-width="712" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFn9vq3-DZgv1sn2b_LPBR9yUVnr_CTCdmR5BUAKbJ3zPIrpH0sg6XdzE0kmhR9b5sB_4_mLZOgKm6dP4NQuIr5Tzb59teibvAKdgknWIQpKUpwQoZbqMudR-VChH61Wkbzb4V1lXshsFd3yrGJPD_I2w32ec89thQXJJ_DvdPMlwWg9apsJvfPjKs_9EQ/w400-h269/tractor.jpg" width="400" /></a></div><p><span style="font-size: x-small;">(Deze foto komt van het internet, hier in Palamartsa merkten we nergens wat van en door ruggedoe konden we ook niet even sensatiezoekerig naar een protest rijden)</span></p><p>Het lijkt allemaal best overzichtelijk, begrijpelijk zelfs. Maar "lijkt" is, zoals vaker hier een belangrijk woord in die zin.</p><p>Deze week blokkeerden boze boeren in Bulgarije een veertigtal doorgaande wegen. Ze deden dit omdat de regering besloot het importverbod op graan, zonnebloemen, honing en nog meer dingen uit Oekraïne op te heffen. </p><p> Nee, niet afhaken nu, het is best interessant.</p><p>Na de Russische inval in Oekraïne en het verlies van hun zeehavens werd het voor Oekraïne onmogelijk om nog graan en andere goederen via de Zwarte zee te exporteren. Paniek alom. Hier vlogen mensen elkaar in supermarkten letterlijk in de haren omdat plots de prijs van zonnebloemolie omhoog schoot. Maar die vechtpartijtjes vielen in het niet bij de paniek die ontstond door het op de wereldmarkt wegvallen van goedkoop Oekraïens graan. Er werd hongersnood in arme landen voorspeld. </p><p>Om Oekraïens graan toch op de markt te krijgen verzon de EU zogenaamde <a href="https://transport.ec.europa.eu/system/files/2022-06/COM20220217.pdf" target="_blank">solidatiteitswegen</a>, routes door vooral in Oost Europa gelegen EU landen waarbij Oekraïense goederen vrij werden gesteld van importheffingen. Zo werd het betaalbaar om graan etc over land naar havens in andere landen te vervoeren. Vandaar konden de producten dan alsnog naar de eerder genoemde arme landen worden vervoerd.</p><p>Tot daar begreep ik het allemaal. Of, dat had ik allemaal al eens eerder gehoord. Mooie oplossing, hup solidariteit enzo.</p><p>Maar, tot waar ik het begreep greep ook het kapitalisme hard in. Graanhandelaren in Polen, Roemenië, Bulgarije zagen plots goedkoper Oekraïens graan op de markt verschijnen en kochten liever dat graan in plaats van het duurdere graan uit eigen land. Gevolg, graan uit Bulgarije bleef, volgens de graanproducenten onverkocht in de opslagsilo's liggen. Boeren boos. </p><p>Om het graanhandelaren moeilijker te maken Oekraïens graan in plaats van lokaal graan in te kopen besloten Bulgarije, Slowakije, Polen, Roemenie en Hongarije tot een importverbod. Vervoeren door die landen mocht maar verkopen niet. De EU nam dit verbod over. </p><p>Vorige week, half september, stopte de EU het importverbod. Bulgarije en Roemenië gingen ook overstag. <a href="https://sofiaglobe.com/2023/09/13/imports-from-ukraine-bulgarian-sunflower-oil-producers-happy-grain-producers-threaten-protest/" target="_blank">Volgens de Bulgaarse regering</a> omdat de staat enorm veel btw gelden misliep. Dat de twee landen beide heel erg graag tot de Schengen zone toe willen treden zal ongetwijfeld toeval zijn. Polen, Slowakije en Hongarije houden hun importverbod nog vol.</p><p>En daarom zijn de boeren in Bulgarije woedend. Boos op de Bulgaarse regering, boos op de EU. Goedkoop Oekraïens graan gaat waarschijnlijk opnieuw hun lokaal geproduceerde, duurdere graan moeilijker verkoopbaar maken. Vandaar de snelweg blokkades. En de boeren gaan Sofia ook nog platleggen. Zeggen ze. </p><p>Nu was ik gedoe met boze boeren nog wel gewend uit Nederland. Maar hier gaat het toch wel anders. De premier van dit moment, Denkov <a href="https://sofiaglobe.com/2023/09/16/bulgarias-pm-grain-producers-started-behaving-like-terrorists/" target="_blank">vergeleek</a> de organisatoren van de protesten met terroristen. En als ze zo <a href="https://www.novinite.com/articles/221526/Bulgaria%E2%80%99s+PM+on+the+Grain+Producers%E2%80%99+demands%3A+I+do+not+Negotiate+with+Terrorists" target="_blank">boos op de EU</a> waren dan moesten ze hun nieuwe, glimmende en enorme tractors ook maar inleveren want die waren volledig betaald door EU subsidies. En o ja, de Bulgaarse staat subsidieerde de boeren met een half miljard per jaar dus of het geschreeuw eens afgelopen kon zijn.</p><p>Maar daar tegenover staat dan weer <a href="https://www.novinite.com/articles/221523/Bulgarian+Beekeepers+Protest+against+Ukrainian+Imports" target="_blank">de man die honing maakt</a> (ja, ze maken hier veel honing en er komt ook heel veel honing uit Oekraïne) en die na maanden wachten op toegezegde compensatie een bedrag van 12 lev, iets van 7 euro kreeg uitgekeerd. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhm7tdnPGeyHKzsGK34FzW2kX657GO0iqf5rr_Os8W0Ng5DxWSiMNcqbMLDWCsvZRWf6XhQe7nkj2OyCgkBD758cxLv1CeBAd-GGKBczHOXbWL-mA8r44on-7QJHhPfeek3HgCnRy-oCb4M5tF_UmMVgMXKa9mYCWaIJptMNz_CQv1OcipV7PUiiW1NFV_/s1334/auto.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1334" data-original-width="750" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhm7tdnPGeyHKzsGK34FzW2kX657GO0iqf5rr_Os8W0Ng5DxWSiMNcqbMLDWCsvZRWf6XhQe7nkj2OyCgkBD758cxLv1CeBAd-GGKBczHOXbWL-mA8r44on-7QJHhPfeek3HgCnRy-oCb4M5tF_UmMVgMXKa9mYCWaIJptMNz_CQv1OcipV7PUiiW1NFV_/w225-h400/auto.png" width="225" /></a></div><p>En hoewel een flink deel van de publieke opinie de boeren lijkt te steunen komen er opvallend vaak snerende commentaren voorbij over de peperdure auto's van hoge functionarissen van verschillende landbouworganisaties. Bovenstaand plaatje komt uit een filmpje dat rondgaat en zegt zoiets als "En daar gaan de graanproducenten protesteren". </p><p>Ook boeren zelf hebben kritiek op de verdiensten van de producenten. Gisteren verscheen er nog een bericht van een boer die wel aan de protesten meedeed maar waarin bijna openlijk stond dat hij alleen subsidies kon aanvragen als hij een deel van het bedrag doorschoof naar iemand uit een landbouworganisatie. </p><p>Om het helemaal Bulgaars te maken wordt er ook met regelmaat gewezen op de meer dan goede banden tussen de om een importverbod roepende producenten en president Radev. En deze Radev is dan misschien niet openlijk pro Rusland maar hij is wel tegen vrijwel alle steun die Bulgarije aan Oekraïne geeft. </p><p>En zo is er hier altijd wat. Wat al een ingewikkeld probleem is wordt hier vanzelf nog ingewikkelder door vriendjespolitiek en corruptie</p><p>O, en als je tot hier gekomen bent, het hele gedoe begon met de angst dat goedkoop Oekraïens graan de arme landen niet meer zou bereiken. De Correspondent <a href="https://decorrespondent.nl/14651/in-beeld-waar-komt-het-graan-uit-rusland-en-oekraine-nou-echt-terecht/5cd89554-996c-084f-2c16-f349362ad6df" target="_blank">zocht uit</a> waar het graan dat door over de solidariteitswegen wordt vervoerd nu eigenlijk terecht komt. De grootste importeur blijkt China te zijn. En daarna komen vier Europese landen; Spanje, Turkije, Italië en Nederland.</p><p><br /></p><p> </p><p><br /></p><p> </p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7470224551037268800.post-55398453194879957552023-09-14T14:24:00.000+02:002023-09-14T14:24:28.233+02:00Het ding op de heuvel is hol<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBcmvHhMLiNYv2GUKUVMMnJBub8GlEbOFqB5c1_ARmdG4gr7TVKFNNHi1Lr6MSeCX5dTQFLuQfBC0Bjfv-_LNPwaz_wJew-OKL7eEgcRYkN7cupwlcdLbX-3UIcZNVURo3oEmWlFuqikeVLKiIUPKyxbG4aU8aVoEx4dmzF6R4s-dELY0QFi3nctAQT3t-/s960/IMG-2086.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="576" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBcmvHhMLiNYv2GUKUVMMnJBub8GlEbOFqB5c1_ARmdG4gr7TVKFNNHi1Lr6MSeCX5dTQFLuQfBC0Bjfv-_LNPwaz_wJew-OKL7eEgcRYkN7cupwlcdLbX-3UIcZNVURo3oEmWlFuqikeVLKiIUPKyxbG4aU8aVoEx4dmzF6R4s-dELY0QFi3nctAQT3t-/w240-h400/IMG-2086.JPG" width="240" /></a></div><p>Waarom de priester uit Popovo er stond weet ik niet. Ik was er niet bij, de foto komt van de Facebookpagina van het Historisch Museum uit Popovo. Misschien was de priester er omdat de heuvel graven zou kunnen bevatten. Of misschien was het om iets van succes voor de hele operatie te vragen aan het opperwezen. </p><p>Steek hier een schep in de grond en de kans is groot dat je op iets ouds stuit. De website "<a href="https://www.bulgariancastles.com/category/obekti-v-balgariya/severoiztochna-b-ya/oblast-targovishte/obsht-popovo/" target="_blank">kastelen in Bulgarije</a>" geeft alleen hier in de buurt al tientallen plekken waar ooit een nederzetting, een kasteel of graf was. Al moet je je daar ook weer geen al te grootse dingen bij voorstellen. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW9fvlV08mfX9ZLDdumQVa2_FcykJOB5NoTUCXRqcihU53tcwETUfNr7V5WRND7HlW4kPWXvHJguBuqyH61cTqoEdhuIXmhNDliUpApPNlyWs85534Qp_3YZs5iFWx42HGcW2uZzxH2_H4WPJFGJ53052Eud6xOOPbUmaHcEn6MThciGxRcY7MPeW2-HHl/s2348/IMG_4858.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1338" data-original-width="2348" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW9fvlV08mfX9ZLDdumQVa2_FcykJOB5NoTUCXRqcihU53tcwETUfNr7V5WRND7HlW4kPWXvHJguBuqyH61cTqoEdhuIXmhNDliUpApPNlyWs85534Qp_3YZs5iFWx42HGcW2uZzxH2_H4WPJFGJ53052Eud6xOOPbUmaHcEn6MThciGxRcY7MPeW2-HHl/w400-h228/IMG_4858.jpeg" width="400" /></a></div><p>Laatst zochten Annet en ik het <a href="https://www.bulgariancastles.com/gr-razgrad-krepost-kale-sartat-kovanlashko-kale/" target="_blank">kasteel Kovanlushko</a>. We klauterden tegen een steile heuvel op, sloften over een eindeloos stuk landbouwgrond en ik stak nog bijna mijn rechteroog uit toen ik tegen een tak aanliep. Maar, we vonden de plek. Een vierkant van tweehonderd meter bij tweehonderd meter. Er stonden lage prikstruiken. Het vierkant prikstruiken werd begrensd door een aarden wal met bomen erop. Die aarden wal heeft zich gevormd over de restanten van de kasteelmuur uit de Romeinse tijd. En dat was het. Meer is er niet. Al vond ik het wel genoeg. </p><p>Rond Palamartsa liggen, volgens de kastelenwebsite de resten van een neolithische nederzetting, een twee forten op heuvels en natuurlijk het heuveltje op de heuvel Kalokotch waar ik een tijd eerder al over <a href="http://tyke63.blogspot.com/2022/10/het-ding-op-de-heuvel.html" target="_blank">schreef</a>. Bij dat laatste heuveltje stond weken terug de priester uit Popovo.</p><p>Het Historisch Museum in Popovo begon ergens in het voorjaar met het vragen van donaties voor een onderzoek van het heuveltje op de heuvel. Er zou in dat heuveltje heel goed een Thracisch of Romeins gebouw kunnen zitten. Of iets anders. Maar er zat iets. De bedoeling was om de heuvel geomagnetisch te onderzoeken. Nee, ik heb ook geen idee wat dat is maar om het te laten slagen moest alle begroeiing van de heuvel. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFdAl6c1gFvGKS6uShlS3TqQfCEozL80GskE1yLFzZNyz4UY4cOXRR2aJXBKDSu2H9EzaJTbZTzDhlJelx3VRzkFk9B9NLbK2QIgcr2O3Q0YbVm4VHicn8cIwx_VwF5svw2zCc9EX10Tz3jWzaMJkq0EPMaRRoB_DoQjfvfhxxx93EBhrJB2G2V3-I6-sZ/s1620/unnamed%20(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="1620" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFdAl6c1gFvGKS6uShlS3TqQfCEozL80GskE1yLFzZNyz4UY4cOXRR2aJXBKDSu2H9EzaJTbZTzDhlJelx3VRzkFk9B9NLbK2QIgcr2O3Q0YbVm4VHicn8cIwx_VwF5svw2zCc9EX10Tz3jWzaMJkq0EPMaRRoB_DoQjfvfhxxx93EBhrJB2G2V3-I6-sZ/w400-h133/unnamed%20(1).jpg" width="400" /></a></div><p>Links het heuveltje zoals het eerst was. Rechts na de ontbossing.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp9ifga6z3tcwDf6-0hgUDOUh1eg6SnATvKa-Pgd7L5qOLUufLR-h8AmpXKra_Iph7gOiyc44nO9d_LgGdcjD-p12vK0YZQpZdG6A9u0RW7FrxKaMjAZohDSOUHMT6ZdtU5O8IboEsV2pTPLbOEHxecUxOzGhTJ0aguZveTthYjosZ4TmcHxrCxN8QCtxw/s1620/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="1620" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp9ifga6z3tcwDf6-0hgUDOUh1eg6SnATvKa-Pgd7L5qOLUufLR-h8AmpXKra_Iph7gOiyc44nO9d_LgGdcjD-p12vK0YZQpZdG6A9u0RW7FrxKaMjAZohDSOUHMT6ZdtU5O8IboEsV2pTPLbOEHxecUxOzGhTJ0aguZveTthYjosZ4TmcHxrCxN8QCtxw/w400-h133/unnamed.jpg" width="400" /></a></div><p>Op het heuveltje staat een stenen, vierkante pilaar. Dat ding fascineert me al sinds we hier komen. Jarenlang vroeg ik me zo af en toe af wat het voor een ding was, die pilaar. Niemand die we konden verstaan wist het. Pas veel later las ik in een obscure toeristische folder dat de pilaar er stond omdat Koning Boris van Bulgarije in 1938 op die plek naar militaire manoeuvres heeft gekeken. Nou nou. Het leek me een raar monument, zo'n pilaar. Er stond niet eens een eerbiedige tekst op.</p><p>De ontbossing van het heuveltje leek me een goed moment om de pilaar nog eens goed te bekijken. Ik zal de ontberingen verder laten zitten, het was weer eens te warm, er was teveel menshoog onkruid en waar al die kleine hardnekkige vliegjes toch vandaan kwamen, ik heb geen idee. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEJmBQXprGeSkyVtBH-2PMZHeYcSsubcAK8H3uTyjQQBy4pXNZAWNRkneARoT9QcWzC5NYU_o1nwiLxU1ivTVwjkLIxsXJiLrC9KUj2KciqHgfVqXC7jBLI1mfZL8N7r13isVJ0BbZqB_NtUqiqSrjfSAZXHga_s9J7khgVMytZMHwPJkG9yE-GGrWUbV9/s2046/IMG_4847.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2046" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEJmBQXprGeSkyVtBH-2PMZHeYcSsubcAK8H3uTyjQQBy4pXNZAWNRkneARoT9QcWzC5NYU_o1nwiLxU1ivTVwjkLIxsXJiLrC9KUj2KciqHgfVqXC7jBLI1mfZL8N7r13isVJ0BbZqB_NtUqiqSrjfSAZXHga_s9J7khgVMytZMHwPJkG9yE-GGrWUbV9/w300-h400/IMG_4847.jpeg" width="300" /></a></div><p>Maar, ik kan na zorgvuldig onderzoek (steek je mobiel in het gat aan de onderkant van de stenen pilaar en neem een foto van de binnenkant) hier nu melden dat de pilaar hol is. Eigenlijk is het dus een grote schoorsteen. Het ding zal, toen de koning daar zat waarschijnlijk gebruikt zijn om met een rooksignaal het begin of het einde van de oefeningen aan te kondigen. </p><p>Heb ik iets aan die wetenschap? Schiet de lezer, of ook maar iemand er iets mee op? Welnee. En dat lijkt me ook precies genoeg.</p><p>Het echte, wetenschappelijke onderzoek van de heuvel vond al weken terug plaats. Maar het Historisch Museum heeft nog niets laten horen over wat er nu in het heuveltje zit. Misschien blijkt er toch wel niets te zijn. En dat zou ook wel weer mooi zijn. Er is al te vaak iets.</p><p><br /></p><p><br /></p>Ton de Kruyffhttp://www.blogger.com/profile/15552096626526888435noreply@blogger.com2