Maar ze hoorden dus eigenlijk in de bak, rechts achterin. Er zat zand in, en er stonden een paar kaarsen. Filip, die jaren in Engeland werkte legde het uit. Kaarsen die je brandde voor levende mensen moesten in de kandelaars voorin. Kaarsen om overledenen te herdenken moesten in die bak achterin. Het was veel te laat om onze kaarsen van de kandelaar te halen en in de bak te zetten. Het moest maar zo.
Sint Nicolaas wordt hier in Bulgarije op 6 december herdacht, gevierd, zo'n woord. Het feest heet hier Nikulden (den is dag dus, de dag van Nikul). Anders dan in Nederland is het hier geen feest waarbij cadeautjes worden gegeven en met al dan niet goedbedoelde rijmwoorden wordt gestrooid. Sint Nicolaas is hier de beschermheilige van de zeevarenden en dan weer vooral van de vissers. Volgens de legende zou Sint Nicolaas ooit, tijdens een storm een gat in de boeg van een vissersboot hebben gedicht met een karper.
De dienst in de kerk in het dorp zou om 10 uur beginnen. Omdat hier vrijwel nooit iets op tijd begint liepen we tegen half elf eens binnen. De kerk heeft het afgelopen jaar nieuwe dakpannen gekregen en er is nu ook een koperen dakgoot. In Nederland zou dat koper er zo weer afgestolen worden dus we houden het nieuws in de gaten.
Buiten de kerk werd er al druk gewerkt aan de reden waarom veel mensen op Nikulden de kerk bezoeken, het eten. Er werd vis gebakken, er lag mooi vormgegeven brood, er stond een schaal met iets dat je broodpap zou kunnen noemen, een schaal met een rijstgerecht.
In de kerk ging het zoals we dat nu gewend zijn. Sommige mensen luisterden, anderen liepen wat heen en weer en kletsten met bekenden. De priester, waarvan ik niet weet hoe hij heet maar hij heeft een mooi brommende Harley Davidson zegende drie karpers die in een ovenschaal lagen.
Buiten zegende de priester een grote pan met water. Daar deed hij vrij lang over. Veel aanwezigen schonken er geen aandacht aan. Dat veranderde toen de priester een bosje bloemen in de pan deed en alle aanwezigen rijkelijk met water begon te besprenkelen. Ik zag het water in straaltjes van het hoofd van burgemeester Gosho lopen. Alle etenswaren werden natuurlijk ook gezegend en toen iemand opmerkte dat de aanwezige zangers van de club voor gepensioneerden nog niet waren natgespat werd dat overdadig goedgemaakt.
Burgemeester Gosho verzekerde ons dat hij morgen kaartjes voor de wedstrijd Ludogorets AZ zou gaan kopen. De buren waren er. Iwan, die er altijd uitziet alsof dit zijn laatste dag is. Er waren een paar kliekerige Engelsen. Tante Annie was er, de Ajax-fan ook. Baba Kapka die 84 is en altijd vrolijk breed lacht vertelde allerlei dingen aan Annet die daar een paar dingen van begreep.
Na een tijdje vormde zich een Bulgaarse rij bij de tafels vol eten. Een Bulgaarse rij is een propje mensen waarvan het onduidelijk is wie er eerst is. Maar omdat iedereen daarna ongegeneerd voor probeert te dingen maakt het ook niet uit wie eerst was. Er ging van allerlei eten in zakjes en nadat burgemeester Gosho zich ervan had verzekerd dat we wel een plastic bekertje wijn in de hand hadden liepen we terug naar huis.
Sinterklaas was hier een erg gezellige ochtend. En Gijs, die anders alleen zijn eigen brokjes wil eten vond de vis geweldig.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten