Luister je nou alweer naar Bobby - Tom Willems (boek)

Ik las "Luister je nou alweer naar Bobby - de Bob Dylan aantekeningen 2011 - 2012" van Tom Willems een paar weekenden terug.
Aan het begin van dat weekend viel er iets zwaars op mijn rechtervoet en al vlug zwol de grote teen van die voet op tot ongewone en redelijk belachelijke proporties. In een schoen paste de voet niet meer. Dus ik kon ook niet veel anders doen dan het boek lezen.

Is het een boek dat je wilt lezen, ook als je voet nog gewoon in een schoen past?

Willems schreef eerder twee boeken, die gingen ook over Dylan. Of beter, het tweede ging echt over Dylan. Dit tweede boek met aantekeningen gaat net zoveel over Willems als over Dylan. Of nog een stapje verder, het gaat over iemand met een (daar komt een modernerig woord, maar ik weet even geen beter) passie.

Willems luistert naar Dylan, heel veel. Willems leest over Dylan, ook heel veel. Het concert van Dylan wordt bezocht, platenbeurzen worden afgelopen, gesprekken worden gevoerd. Alles draait om Dylan. Dat zou vreselijk saai kunnen zijn.

"Ondertussen draait "Bringing it all back home" [...]. Ik ben niet meer Tom, niet meer ik. De ogen zijn dan wel open, maar zien doen ze niet. Ik ben niet meer de pijn. Ik ben niet meer de kop vol afspraken of de duizend vragen zonder ooit een antwoord te vinden.
Ik ben niet meer de woorden, niet meer de grote bek die ik te vaak opzet.
Ik ben er niet.
Even."

Een boek dat ik soms herlees is "Een boekenkast op reis" van Boudewijn Buch. Een dagboek vol aankopen van boeken, gezeul met boeken, gezeur over boeken. Boeken die me meestal niks zeggen. Af en toe, goed verstopt staan er wat zinnen over de man achter de verzamelaar.

Ik hou van het obsessieve, ik begrijp het ook. Ik probeer er zelf wel ver weg van te blijven. Al twijfelt de pakjesbezorger van de PTT, of hoe dat tegenwoordig ook heet denk ik aan die zin.

In "Luister je nou alweer naar Bobby" breek je je nek over Dylan. Maar Lee Morgan, een onterecht haast vergeten trompetheld, komt ook even voorbij. Kerouac en Ginsberg zijn er, en Hunter S. Thompson. En Willems vraag zich af of hij "Parting the waves" van Taylor Branch, over Martin Luther King zou moeten lezen. Iedereen zou dat boek trouwens moeten lezen. In het Nederlands heet het "De geschiedenis van een droom".
Ja, sorry, obsessief.

"Ik kan wel proberen om uit te leggen waarom dit mij nu raakt. Dan moet ik het hebben over stem, inleving. Maar wat heeft het voor zin? Morgen kan het weer anders zijn.
Bovendien wordt het niet persoonlijker dan die drie woorden: "het raakt me". Als ik dat wil uitleggen moet ik mijn ziel op tafel leggen.
En dan nog is het mijn ziel die daar op tafel ligt. Je kunt er omheen lopen om hem van alle kanten te bekijken. Je kunt hem oppakken, misschien zelfs er aan snuffelen, maar het blijft mijn ziel.
Je kunt dichtbij komen, ongeveer tot de rand van de tafel en dan houdt het op.
Het is nooit dichtbij genoeg."

Willems komt in "Luister je nou alweer naar Bobby" dichtbij een paar antwoorden. Niet op vragen over Dylan. Maar wel op vragen die ik zelf wel eens heb. En die waarschijnlijk meer mensen met een, sorry, passie wel hebben. 

Prima boek, ook als je gewoon kunt lopen.