Speciaal voor deze heugelijke dag heb ik Claudia kunnen overreden om, voor de majesteit en alle andere web 2.0'ers, een lied te spelen op haar saxofoon. Claudia werkt, mocht dat onbekend zijn, in de Bibliotheek Langedijk.
Haar leek, hoe "community" kun je wel niet worden, "Alle menschen werden bruder" de beste keuze.
Natuurlijk had het beeld scherper gekund en het geluid beter. Maar toch. Het filmpje is er.
Dit filmpje is echter niet aleen maar leuk bedoeld.
Als ik door de bibliotheek loop zie ik mensen praten met de medewerkers, er wordt gegroet en gelachen. Bezoekers reageren op medewerkers en andersom. Ik zie gezichten. Dat is fijn, dat vergemakkelijkt contact. Zo praat ik bijvoorbeeld veel liever met iemand die ik aan kan kijken dan tegen een anonieme medewerker aan een telefoonlijn.
Ik bekijk de laatste tijd nogal wat bibliotheeksites. En wat me opvalt is dat die tegenwoordig allemaal gruwelijk modern zijn, mooi opgemaakt met een button hier en een invulschermpje daar. Maar ze zijn ook anoniem. Er is geen gezicht te zien. En natuurlijk hoeft niet iedereen saxofoon te leren spelen. Of tijdens zijn of haar andere hobby gefilmd en getoond te worden op de website. Iets daar tussen kan ook. Als web 2.0 gaat over communicatie en reageren dan is het misschien handig als wij ons gezicht eens gaan laten zien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
4 opmerkingen:
Een geweldig filmpje! Ik ben het eerste lid van Claudia's fanclub.
Wat betreft ons gezicht laten zien: goed idee, maar wel zeer overdacht toepassen. We hebben natuurlijk geen zin in stalkers en aanverwante types.
Claudia, hoe was je dag in Apeldoorn?
Je moet overal goed over nadenken. Zeker Maar waarom nu toch meteen weer de stalker naar boven gehaald? En loop je, gewoon achter een balie irl niet minstens of veel meer kans op het aantreken van een engig iemand? Iemand die je gewoon kan volgen als je naar buiten gaat en naar huis loopt of fietst?
Er springen hier spontaan mensen in de houding. Grappig mijn dochter speelt viool en heeft zich ook mogen stukbijten op dit stukje muzikaal proza.
Hoe zou jij dat oplossen, die persoonlijke aanpak op je website? Is dat niet de persoonlijke vertaling van web 2.0?
@Edo Bedoel je hoe ik daar voor de/een bibliotheek vorm aan zou willen geven? Dat hangt denk ik erg af van het beeld dat je wilt dat er van je bibliotheek bestaat. Het zou dus kunnen gaan van foto's van mensen in pakken met stropdassen tot filmpjes van toeterende medewerkers. Die beelden oid zijn dus niet autonoom maar zouden deel uit moeten maken van een groter bestaand of te vormen beeld. Maar ik denk wel dat er een beeld zou moeten zijn, anders ga je onder in één grote op elkaar gelijkende berg sites.
Een reactie posten