'Jezus ligt denk ik in die andere doos'

'Heb jij Jezus al gezien?'.
'Volgens mij ligt hij in de andere doos'.

'Ga je weer een blogje schrijven over Jezus en de kerststal enzo?'.
'Ja, dat is al bijna net zo'n gewoonte geworden als het opzetten van de stal'.
'Maar, leuk hoor, maar wordt het niet eens tijd voor een blogje over hoe het nou gaat met die bibliotheek van jou, of dat je iets zegt over dat bibliotheekcongres? Dat van Jezus in de soepkom weten je lezertjes nu toch wel?'.

'Leukerdje'.
'Dat weet ik, maar, je kan toch wel iets met dat congres doen. Dat je dan begint met wat die mensen voor je in de rij bij het badges ophalen zeiden. Daar moest je zo om lachen toen je dat vertelde'.
'O, die mensen die zonder een spoor van ironie opgewekt 'Nou, succes met netwerken' tegen elkaar zeiden?'.
'Ja, dat'.
'Ik weet het niet hoor. Ik was maar flarderig aanwezig op die dag. Ik hoorde die meneer uit Birmingham een mooi verhaal houden over z'n Peoples Palace maar hij vertelde dan weer niet dat er een gemeentelijk plan lag om iets van de helft van het personeel uit zijn paleis weg te bezuinigen. En onder het verhaal van prinses Laurentien zat ik alweer met ambtenaar Fokko te mailen'.
'Maar tussendoor hoorde je toch nog wel andere dingen?.
'Jawel, de buren van beneden vertelden een goed verhaal over hun medialab. En je kreeg ook een muffin van ze. Dat was fijn, want toen ik weer even klaar was met bellen met ambtenaar Fokko waren alle broodjes al op. 
'En er waren toch dingen over maatschappelijke waarde?'.
'Ja, twee dingen. Er was een bureau dat de maatschappelijke waarde, of opbrengst daar wil ik van af zijn had uitgerekend van een bibliotheek ergens. Maar in elke rekenregel zat een aanname en ik ben tegenwoordig ernstig allergisch voor aannames. En bij het SIOB verhaal over maatschappelijke waarde moest ik weer weg om te bellen ...'.

'Wordt ambtenaar Fokko niet helemaal gek van jou?'.
'Hoor eens, als zij niet elke keer weer met een raar mismaakt konijn uit een ingedeukte hoge hoed kwamen hoefde ik niet steeds te bellen. Zit je verdorie relatief rustig te wachten op de raadsvergadering van morgenavond lees je plots vage zinnen over het berekenen van maatschappelijke huur in het collegevoorstel'.
'De maatschappelijke huur die de bibliotheek moet redden?'.
'Ja. Ze bezuinigen 40% op de subsidie en dat zou dan weer deels worden opgelost door het laten zakken van die idioot hoge huur. Maar toen ik vorige week over die vage zinnen begon te bellen was dat het begin van een soort waardevermindering van de subsidie die nog het meest leek op de koersdaling van de Russische roebel'.
'Maar, het is toch weer goedgekomen?'.
'Zoiets. Denk ik. Misschien. Waarschijnlijk. Morgenavond wordt er gestemd over het voorstel en dat moet in ieder geval worden aangenomen. En daarna komt er een bedrag.  En als het bedrag niet goed is, dan, nou ja, dan gaan we daarover weer in gesprek'.

'Kun je het eigenlijk zelf nog volgen?'.
'Soms. Toen ik mezelf aan het eind van de week in de agenda van de wethouder had laten zetten en we over het probleem spraken zei ambtenaar Fokko een rare, maar ware zin, 'Iedereen heeft een andere rekensom en iedereen heeft gelijk'. Ik snap elke som, en de redenering achter elke formule. Nu gaat het er alleen nog om welke redenering gevolgd wordt'.

'Weet je, misschien moet je toch maar gewoon iets over Jezus en de soepkom zeggen. Dat lijkt me eigenlijk het enige dat mensen nog kunnen volgen'.
'Ja. Dat is tenminste helder. Jezus ligt ook gewoon dit jaar weer in zijn soepkom. En dat is mooi. Er waren geen ziektes, geen ambulances dit jaar, geen hartstilstanden, geen verpleegtehuizen en we hoefden ook niet terug te komen van vakantie. Dus het was een goed jaar, het is toch weer mooi een jaar erbij voor haar'.

'En Jezus ligt lekker in de soepkom'.
'Ja, kijk hem nou lekker liggen. Nog een paar dagen en hij mag weer in z'n kribbe'.

'Weer een jaar'.
'Weer een jaar erbij'.

En Den Helder raakt weer eens haast iets kwijt

Ik woon in Den Helder.
Iemand moet het doen.

Den Helder is zo'n stad waar politieke partijen splijten op het moment dat ze in de gemeenteraad worden gekozen, er is tenslotte altijd wel een principiële komma waarover je nietsontziende ruzie kunt krijgen. Het is zo'n stad waar erg lang wordt gepraat en gedacht over hoe een winkelstraat moet worden heringericht. Verkeersplannen, artist impressions, rare keien in de middenberm, dat soort dingen. En zodra het dan aangelegd is wordt er iemand bozig en staan er een week later allemaal bordjes die het oorspronkelijke idee onderuit halen en waardoor je er nu alleen nog van 10 tot 8 over 10 mag fietsen mits je naam met een F begint en het warmer is dan 19,5 graden.

In Den Helder staat een postkantoor. Tenminste, ooit was het een postkantoor. Over wat er met dat gebouw moet gebeuren is al menige burgeroorlog uitgebroken. Over die oorlogen ga ik niks zeggen, ik wil nog even kunnen blijven wonen in Den Helder.

Tot 2013 stond het postkantoor leeg. Leeg laten staan is vaak makkelijker dan ergens voor kiezen.

Ergens in 2013 werd er plots gerommeld in het gebouw, er leek weer iets van leven in te komen. Omdat veel me ontgaat duurde het even voor ik doorhad dat er een museum werd gehuisvest, het Rob Scholte museum.

Voor wie niet meteen iets heeft van "Oh, Rob Scholte!", klik hier.

Ja, die Rob Scholte dus.

Werd er gejubeld over het museum? Werd er door de huisbaas, de gemeente fijn soepel meegedacht? Werd er gedacht van "Zo, dat is even mooie positieve publiciteit voor de stad", of "Daar stappen misschien mensen voor uit de auto als ze op weg zijn naar Texel"?

Ik heb het niet gemerkt. Misschien had iedereen het druk met het verklooien van een winkelstraat, dat kan.

De laatste dagen wordt er een hoop geruzied tussen de gemeente en Scholte. Er moet een nieuw huurcontract komen en na een jarenlang liefdeloos negeren van het gebouw zijn er plots wilde, misschien zelfs ambitieuze gemeentelijke plannen voor het pand. Waar Scholte dan weer weinig mee kan. Nou ja, persbericht hier.

Ik struikelde over de zin, "De gemeente zoekt een deskundige die de verbinding kan vormen tussen kunst en vastgoed". Ik zie alweer zo'n ingevlogen modern gekapte huppel met glanzende schoenen en een iPad in een tropisch hardhouten houder door het gebouw lopen terwijl hij/zij uitgekauwde herhaalzinnen mompelt over "open structuren", "verbinden van disciplines" of "het naar binnen halen van de buitenwereld".

Het gaat nergens over, het gaat nergens heen, het lost niks op. En het kost toch een bak geld.

Den Helder heeft nu nog een fijn museum. Het is misschien niet zo blinkend en glanzend als andere musea. Maar dat past wel bij stad. Er hangen nu mooie dingen. Scholte regelt het zelf, geen gedoe, voor niemand.

Dus. Hou de hipster kapsels buiten de deur, maak geen ingewikkelde businessplannen die toch niet op gaan leveren wat je berekent, bemoei je er niet mee, ga eens rustig kijken wat er gebeurt, laat Scholte fijn zitten en ga iets doen aan de echte problemen van de stad. Want die zijn er zat.

Gedachtes voor een toegift

(Zouden ze nu wat zeggen, tegen elkaar, terwijl ze staan te wachten tot ze weer terug komen? Iets als "Zo, dat laatste nummer ging precies goed zeg", of kennen ze elkaar daar al te lang voor?)

(Waarom heeft die vrouw op de eerste rij in hemelsnaam binnen een muts op?)

(Zijn er tegenwoordig eigenlijk al meer congressen en bijeenkomsten en geef het een naam dingen dan dat er mensen zijn die in een bibliotheek werken?)

(Rotstoeltjes zijn het, het ziet er leuk uit maar na een half uur weet je echt niet meer hoe je moet zitten.)

(Hoe zou het eigenlijk met die Hema academia gaan?)

(De vriend van de mevrouw met de muts heeft een vlassig sjaaltje om. Is er een dresscode? Hebben ze niemand die zegt "Maar dan heb je er buiten niets meer aan?")

(Hebben we The Bad Plus eigenlijk vaker gezien dan Dylan, of Paul Weller?)

(Ik zou weer eens wat vaker moeten bloggen. Met al dat bezuinigingsgedoe is de taal zowat verdwenen.)

(Ik ga stoppen met klappen hoor. Iedereen weet dat er een toegift komt. Gekkigheid dit.)

(Als dat Gastlenen al niet op tijd af is, hoe moet dat dan wel niet met die Landelijke Bibliotheekpas gaan?)

(The Bad Plus 6, Weller 4, Dylan 5. Ingewikkelde Bleekneuzen Jazz wint.)

(Daar komen ze al, zie je wel, ze stonden gewoon op een kluitje te wachten tot het afgemaakt kon worden.)

Wat bedoelt ze nou?

 

Het zal best dom zijn, of mosterd na een maaltijd. 

Maar, ik liep net met iemand naar de buitendeur toen ik de poster die hier boven staat zag hangen.  En ik snap hem niet. Echt niet.

En nu weet ik wel dat ik door al dat bezuinigingsgedoe tegenwoordig veel beter kan rekenen dan dat ik kan lezen, en dat er ook wat weinig ruimte in m'n hoofd is om zinnen op allerlei creatieve manieren uit te leggen. 

En ik was ook wat anders aan het doen en ik kan bar slecht multitasken. 

Maar, ook met die slagen om de arm snap ik het nog steeds niet.

"Door te lenen, werk ik niet voor niets".

Omdat ze leent krijgt ze salaris?

Als ze dan niet zou lenen, zou ze dan wel voor niets werken? 

Als ze niet leent, en ze werkt voor niets, hoe kan ze dan wat kopen (als ze tenminste iets koopt wat ze anders zou lenen)?

En als ze niet voor niets werkt, verdient ze dan zo weinig dat dat bedrag gelijk staat aan dat wat ze kan lenen?

En wat doet ze eigenlijk?

Ik zie haar niet werken. Misschien heeft ze een smartphoneding in de hand. Misschien kan je daar op werken, maar echt heel duidelijk is het me weer niet. 

Of is het dat ze, omdat ze leent nog iets van geld overhoudt? 

Ik zie het gewoon niet. Het klopt vast. Het is tenslotte een weluitgedachte en ook niet geheel goedkope campagne. Dus het moet aan mij liggen. Aan mij met m'n cijferhersenen.

Maar, kan iemand me het dan uitleggen?

De oplossing ligt vast voor de hand.

Want anders weet ik precies hoe het gaat. 

Ik ga hier weer veel te lang over nadenken.

En daar wordt niemand blij van. 

Echt niet.

Geloof me.

De bibliotheek Heiloo kan overal zijn

Net nu ik in mijn vorige postje neerzette dat ik, wat betreft de situatie van de Bibliotheek Langedijk "gematigd positief" ben dreigt het onheil in Heiloo toe te slaan.

U kent de bibliotheek Heiloo misschien niet. Dat kan. zelf ken ik ook niet bepaald alle bibliotheken in Nederland. Maar, wij in Langedijk werken met ze samen. Vandaar misschien.

Ze werken hard, in de bibliotheek Heiloo. Ze doen er van alles, en misschien daardoor hebben ze er  een bovengemiddeld aantal leden. Alom succesvol.

Maar dat hoeft tegenwoordig niet te betekenen dat er niet dramatisch bezuinigd wordt.

Op de website van de bibliotheek Heiloo staat een link naar een petitie die getekend kan worden. De petitie mag, ik heb het nagevraagd,  door iedereen uit welke woonplaats dan ook ondertekend worden.

En misschien woont u dus niet in Heiloo, die kans is best groot. Maar als het even tegenzit gebeurt er binnenkort iets bij u in de buurt dat u ernstig aan Heiloo gaat doen denken.

En ja, je kunt eindeloos discussiëren over de voors en tegens van petities, net zoals je eindeloos kunt discussiëren over het uitlenen van eBoeken, landelijke bibliotheekpassen, retail, de toekomst van bibliotheken en de voors dan wel tegens van al dan niet megalomane nieuwbouwplannen.

Ik stel voor dat u eerst de petitie ondertekent. Hier.

Dan kunt u daarna fijn verder eindeloos door discussiëren.

Vrijdagsliedje.

Maar als de hemel valt,
Zullen we het samen moeten dragen

Typhoon. Mocht hij ergens in de buurt, of een flink eind verder weg optreden, koop een kaartje en ga kijken. Neem wel een kind in de leeftijd van 14 tot 18 of zo mee. Anders zou je je wat misplaatst kunnen gaan staan voelen. Maar dat is dan weer een heel ander verhaal.