Zingen over Stalin

Het is een prijzend, bijna vrolijk a cappella lied, "Stalin wasn't stallin". Robert Wyatt zong het in het begin van de jaren 80. Op een singeltje dat al gauw ging kraken, zo vaak draaide ik het.

Stalin wasn't stallin'

When he told the beast of berlin
That they'd never rest contented
Till they had driven him from the land
So he called the yanks and english
And proceeded to extinguish
The fuhrer and its vermin
This is how it all began

Dat het over de tweede wereldoorlog ging, dat was wel duidelijk. En misschien waren Stalin's misdaden toen nog niet zo bekend. Maar toch, een vrolijk lied over een communistische massamoordenaar?

Nu, met het internet, zijn de achtergronden van het lied makkelijk te achterhalen. er is zelfs een Wikipediastukje over. "Stalin wasn't stallin" werd in 1943 geschreven, in de VS notabene. Het was daar zelfs een kleine hit van het Golden Gate Jubilee Quartet.

Wyatt nam het lied op, tijdens de koude oorlog, om te laten zien dat de vijand van nu vroeger een vriend was. En dat je die geschiedenis misschien maar het liefst wilt vergeten.

Maar ik denk dat hij het ook gewoon een lekker meezingding vond.

Het eerste boek

Ik kwam er op toen ik naar een filmpje van een enthousiast jongetje in een boekwinkel aan het kijken was. Het filmpje was me in een tweet aangeprezen.

Het viel me nogal tegen, dat filmpje. Ik vond het jongetje overdreven en was bang dat, wanneer het een Nederlands jongetje was geweest hij Dylan, Melvin of zoiets had geheten. Maar dat was natuurlijk eigenlijk weer geen aardige gedachte.

Dus ik vergat het jongetje maar vroeg me af, zonder dat ik precies wist waarom, wat het eerste boek ook alweer was dat ik ooit kocht. Zelf kocht, niet cadeau kreeg, maar zelf kocht. Met geld. Dat ik dan misschien wel weer gekregen had.

Mijn eerste zelf gekochte boek was "Samen op 't eiland Zeekraai" van Astrid Lindgren. Ik kocht het in Den Helder. In een boekwinkel waar ook kantoorspullen en pennen werden verkocht. In mijn herinnering rook het erg donker, naar leer. Maar dat kan ook weer komen omdat er op die plek later een schoenwinkel zat. Soms halen je herinneringen wel eens iets door elkaar.

Ik kocht het boek waarschijnlijk naar aanleiding van de tv serie die er van het boek was gemaakt en die toen werd uitgezonden. Prachtig vond ik die. Toen. Later zag ik hem eens terug en toen bleek er in groeiend gras meer dynamiek te zitten dan in een aflevering van "Samen op 't eiland Zeekraai".

Maar het boek is nog steeds erg mooi. Onschuldig, vrolijk, met mooie kinderavonturen die iedereen wel zou willen beleven. Ook wanneer je allang geen kind meer bent.

Sting, het p53 eiwit en een filmpje

Net als, misschien bibliothecarissen willen wetenschappers ook wel eens wat anders. Gewoon eens fijn uit de band springen, eens iets anders doen dan een doorwrocht stuk schrijven.

Op de website Improbable Research kwam ik een drastisch herschreven versie van het drakerige "Russians" van de al even drakerige Sting tegen.

Bibliotheken maken soms wonderlijke filmpjes maar zo diepgaand iets lastigs uitleggen als de werking van het p53 tumor suppressor eiwit, dat zie ik ze nog niet doen.

Keten failliet

Borders, een Amerikaanse keten van boekhandels is failliet. Dat nieuws wordt ook besproken op Nederlandse bibliotheekblogs en Nederlandse bibliotheektwitters. Het is tenslotte een kleine wereld.

Nu weet ik niet zo goed of je het omvallen van een Amerikaanse keten kunt overzetten naar het Nederlandse bibliotheekwerk. Misschien kan dat, maar ik heb niet veel verstand van faillissementszaken. Als ik lees dat een bod op Borders van 215 miljoen wordt verworpen omdat het de schuldeisers meer op gaat leveren als de keten onmiddellijk geliquideerd wordt haak ik geestelijk al wat af.

Maar, als er raakvlakken zijn dan is het misschien ook aardig om wat zinnen te kopiëren en plakken die ik vanmorgen in de NRC van gister las over het faillissement.

"“Boekhandelmedewerkers verkopen niet alleen boeken, ze verkopen de activiteit van het lezen”, zegt Michael Norris van Simba Information. “Deze bedrijfstak gaat langzaamaan ontdekken dat veel e-booklezers nog altijd eerst naar de boekhandel gaan om nieuwe boeken te bekijken, en dan naar huis om ze te bestellen voor hun e-reader.” Boekhandels weten moeilijk een antwoord te vinden op dit fenomeen, waarbij zij als etalage fungeren voor internetwinkels."

Zoek en vervang?

"The internet is my religion"

Watch live streaming video from pdf2011 at livestream.com

Met religie heb ik weinig. Met het internet veel meer.
Maar, toen ik een tweet voorbij zag komen die verwees naar "The internet is my religion" begon ik toch geestelijk enigszins te borrelen.

Daar heb je weer zo iemand, dacht ik, met schaamteloos eigenbelangerig gemurmel over hoe het internet alles beter maakt en ons zal leiden naar die zonnige en mooie brave new world. Mits we maar dit kopen of ons inschrijven op die website. Mentale jeuk krijg ik van die types. Bij voorbaat al.

Ja, ik heb zo mijn vooroordelen.

De blogpost, waar ik terecht kwam via de link in de tweet, zegt over Jim Gilliam's toespraak "These are the best 10 minutes you’ll spend this week, guaranteed."
Dat moet je natuurlijk helemaal zelf uitmaken. En de week is nog vers. Maar het is een mooi verhaal dat Gilliam vertelt. Al is "mooi" weer eens niet het goede woord.