Stopcontact

Maar goed, het is weer voorbij, het NSJF.

Dhafer Youssef en vooral zijn pianist speelden zo intens dat het niemand had verbaasd wanneer ze spontaan los van de grond waren gekomen.
Je kunt van alles eten op het NSJF. Maar net weer geen friet als je daar echt heel erge zin in hebt.
Duffy (langs gekomen) zingt steeds kinderlijker.
Derek Trucks speelt ook live fijn slide gitaar.
John Zorn, dat weten we nu echt wel.
Voor 24.000 bezoekers zijn er altijd te weinig toiletten.
Jamie Cullum (langs gekomen) mwah.
John Scofield speelt geen gospel ook al vroeg een verbaasd kijkende mevrouw, in verwarring gebracht door de aankondiging, aan haar dochter of hij dat deed, net toen zijn gitaar luid gierde.
Dat er zoveel mensen van jazz blijken te houden. Waar verstoppen die zich de rest van het jaar?
BB King (langs gekomen) moet nu echt aan stoppen gaan denken.
Han Bennink speelt soms met zijn voet op het drumstelletje.
Hoe kunnen vrouwen op naaldhakken de hele avond staan?
McCoy Tyner kan van het lijstje "nog te bekijken legendes" af. Hij was fijn rommelig.
De helft van de bezoekers komt alleen om te eten en te drinken. En dat is maar goed ook.
En natuurlijk was er Soil & "Pimp" Sessions.

Vrijdagavond, tegen tienen. Een drukke tent/zaal. Soil & "Pimp" Sessions, het zei me niks. Maar de beschrijving bij het blokkenschema maakte nieuwsgierig. Druk, heel warm. Echt heel warm. Een mevrouw doet een wat overspannen aankondiging. Vijf japanners betreden het podium. Gevolgd door nog een japanse meneer die er uitziet alsof hij is weggelopen uit een aflevering van Starsky & Hutch. Deze meneer roept vrolijk lachend iets, er wordt afgeteld. En de hele zaal steekt vervolgens collectief de vingers in het stopcontact. Ik heb best wel meer bandjes zien spelen maar zoiets als dit?
De waarschijnlijk ADHD hebbende muziekanten speelden alsof ze hadden afgesproken de ritalin te laten staan. Het optreden was een hyperenergieke AAN! DE! KANT! NU! ZIJN! WIJ! AAN! DE! BEURT! show. Vlug(ger), vrolijk, luid en dansbaar. Of beter, springbaar. De vloer deinde mee en het t shirt was na een halfuur doorweekt. De hele zaal was doorweekt. En buiten adem. Zuurstof voor de muzikanten was ook niet overbodig.

Is het al volgend jaar juni?




Iets wakkerder lukt het nu ook nog wat foto's toe te voegen.


Dhafer Youssef terwijl hij zijn oud stemt.


Raul Midon (ook nog gezien) die in zijn eentje wat verzoop in een grote zaal.


Derek Trucks die later nog opdook bij Steve Winwood (ook nog gezien).


De japanse helden van Soil & "Pimp" Sessions.