vrijdag 8 mei 2009

Vrijdag, muziekjesdag (5)

Ik keek al een tijdje naar de rondscharrelende mannen op het podium. Zoals vaker op een festival moest er, voor een nieuwe artiest opkomt, weer een hoop geklungeld en gedaan worden met microfoons, het afstellen van drums en het luisteren of een piano niet plots vals is geworden. Dat is meestal al irritant maar dit duurde wel heel lang. Het was dat er op dat moment niets anders leuks te horen was op het North Sea Jazz Festival (het schema van 2009 staat net online, dat schema is minstens de helft van de pret) want anders was ik weggegaan.

En het duurde maar.

En het duurde nog langer. Mijn god, hoe lang kun je tutten aan het bekken van een drumstel.
Gelukkig, ze liepen van het podium..
Maar wat later kwamen ze weer terug! Ik stond al half op toen de roadies van net rustig achter de instrumenten kropen en het concert begon. Zelden zo'n hechte band horen spelen en ook zelden in een zaal zoveel mensen zittend zien dansen.

Vanavond speelt in het Bim huis in Amsterdam het kwartet van Tomasz Stanko. Stanko zag ik tot nu toe alleen spelen in de band wiens optreden zo raar begon in Rotterdam. Maar dat was niet zijn eigen groep. Muziek van het kwartet van vanavond ken ik eigenlijk niet. Wat het gaat worden? Stillig zoals in het muziekje van vandaag? Of gaan ze wild staan doen? Ik heb geen idee. En dat is het beste.

Dus, zoals men tegenwoordig schijnt te zeggen, "We gaan het zien"

5 opmerkingen:

Mariandoet23dingen zei

ik geloof dat ik maar 's met een tegen'aanval' moet komen.. dit is slaapverwekkend man!

Ton de Kruyff zei

Nounounou, er is helemaal niks tegen fijn slaapverwekkend. En bovendien was het helemaal niet slaapverwekkend. In het echt. Af en toe een stil stukje en daarna weer fijn hard spelen.
Maar ik ben benieuwd naar de tegenaanval. "De oorlog van de muziekdagjes"

Mariandoet23dingen zei

hahaha... had ik toch 'one' moeten kiezen ;-)

Unknown zei

Maar dan heb je het wel ff over een werelddrummer die daar op het podium aan het rommelen was.

Ton de Kruyff zei

En het mooiste was dat hij niet eens opdringerig de beroemde drummer zat te zijn. Gewoon fijn strak spelen.