Vier dagen, en ze gingen zoevend voorbij. Terwijl de tijd ook kroop.
Omdat dit blog mijn blog is zou het raar zijn als ik nu een gewoon postje zou plaatsen. Een postje over een leuk programma of over dat ik nu eindelijk ook een Google Wave invite heb of zo.
Want waar blijft dan de persoon achter de postjesschrijver?
Moet er altijd een beeld van "niks aan de hand" of van "werk is werk" naar buiten toe geschreven worden?
Wat zet je in je blog, wat laat je weg?
Vier dagen met een moeder van 84 met een op hol geslagen hart, ambulance, onduidelijkheid, intensive care, onduidelijkheid, medicijnen, een meer dan wonderlijk toeval, wachten, verbazing, een chaotisch ziekenhuis, dat soort dingen.
Het was zo voorbij maar het duurde ook eeuwig. Het liep zelfs goed af.
Al is het maar, maar dat was het eigenlijk al, een broos evenwicht.
Ik zou best een postje over iets internetterigs kunnen doen.
Maar ik hou het hier maar bij. Ik ben te moe voor iets slims.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
6 opmerkingen:
Wat fijn dat ze toch weer is opgeknapt!
@marian. Oud, broos maar hardnekkig. We gaan weer een tijdje door.
gelukkig dat de eerste stress weer achter de rug is.neem nu wel wat tijd voor jezelf, zodat je zelf ook op de been blijft......
Maar dit zijn wel de berichten die er toe doen. Heftig. Sterkte.
Wat een droevig maar mooi stukje. Vertel je nog over dat 'meer dan wonderlijk toeval'?
Moedig voorwaarts! (Reve)
@monique, edo en schrijverdezes.
Ik zag jullie reacties nu pas, maar bedankt, respons is altijd fijn maar nu zeker.
Een reactie posten