Deze week zong Dylan in het Witte Huis. "In Performance at the White House: Songs of the Civil Rights Movement".
Hij deed "The Times They Are A Changin'". Dat is een lastig lied. Klassiek. Een monument met historische betekenis. En dat maakt het lastig. Hoe geef je inhoud aan een lied dat zoveel betekende, vroeger, ooit?
There's a battle outside
And it is ragin'.
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin'.
And it is ragin'.
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin'.
Dylan doet het heel mooi. Vind ik. Oud, veel ouder. Spaarzaam, weinig, bedachtzaam.
Obama zit als president in de zaal, Dylan staat op het podium. Van het Witte Huis, zo'n 47 jaar na de mars.
Het lied hoeft niet meer zo hard te bijten. Dat heeft het allang gedaan.
Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won't come again
The chance won't come again
And don't speak too soon
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
That it's namin'.
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.
Met dank aan Tom voor het bijhouden van al het nieuws rond dit optreden.
Posts
11 opmerkingen:
Ha! Ik verheug me er nu al op om het vanavond thuis te beluisteren. Hier op het werk heb ik helaas geen geluid. Dank voor de verwijzing, eindelijk een vrijdag-muziekdag die ik begrijp ;-)
:)
Je moet het geluid wel erg hard zetten, het is heel zachtjes opgenomen.
-dit is een prive video- staat op het zwarte scherm. ik kreeg geen toegang tot Bob. Wel als ik in You Tube zelf het optreden bekijk. En...mooie combinatie: de rauwe stem van BD en de gepolijste lamp van het Wiite huis.
@AliceW dank voor het opmerken. Er staat nu een wel werkend filmpje in het postje.
Hallo Ton,
Dank voor deze mooie koppeling tussen 28 augustus 1963 en 9 februari 2010. Al het nieuws bijhouden heb ik graag gedaan, dank voor de verwijzing naar bobdylaninnederland.blogspot.com
groet,
Tom
Hoi Tom, meer mensen zouden je blog "moeten" lezen. Maar ja, Dylan is toch nog steeds een, hmm, acquiered taste :)
Inmiddels thuis en heb het gehoord & gezien. Ik moest er van huilen. Vraag me niet waarom. Zal de whisky wel geweest zijn ;-) Nogmaals dank!
Dat is een mooie, en geen onbekende reactie schrijver. Met of zonder whiskey.
Maar waar-die nou vandaan komt,ik weet het niet. Verloren idealen ofzoiets. Of de verloren jeugd. 'Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij.' (J.C.Bloem)
Ontroering is misschien niet alijd goed te benoemen. Hoe voorbij het lied ook mag klinken, nu, ik vond er zelf ook iets van het besef in zitten dat het nog niet voorbij is. Dat het misschien wel nooit voorbij zal zijn.
Maar Dylan zou waarschijnlijk zijn schouders ophalen bij mijn gedachten. En dat is ook wel weer mooi.
Het is niet het lied dat voorbij klinkt, integendeel. Maar de tijd dat ik nog in verandering geloofde, díe is voorbij. (D.w.z. in verandering ten goede.)
Een reactie posten