Regelmaat moet er zijn. Dus roep ik vrijdag uit tot muziekjesdag. Er zijn tenslotte meer dan 23 dingen in het leven.
Naast muziekjesdag is het vandaag ook Dylandag nr.1, morgen is dag 2 maar zondag sla ik over. Het kan ook te gek.
Omdat het Dylandag is leek het me wel aardig om een muziekje uit te kiezen dat nog niet in de verste verte iets met de man te maken heeft.
Een paar jaar terug zat ik, net uit een hobbelend busje gerold, op het fijnste terras ter wereld. Eigenlijk was het restaurant maar in Dahab, Egypte is bijna elk restaurant ook een terras. In Dahab schijn je erg goed te kunnen duiken maar ik heb niets met water maar weer des te meer met de woestijn. Ik zat er dus te wachten tot we de woestijn in gingen.
Uit de vrij enorme boxen kwam een intrigerend muziekje. Een welkome afwisseling na de gezichtsloze lounge deuntjes die afgewisseld werden met Bob Marley liedjes. Het begon met een rare sample van een stem, daarna huppelde er een piano voorbij en een kinderstemmetje brabbelde ook nog iets.
Toen ik na een week in de woestijn weer op hetzelfde terras zat hoorde ik het liedje weer en omdat ik soms dingen wel kan onthouden tikte ik , terug in Nederland, wat woorden in uit de rare sample uit het begin. Google wist raad, Google weet altijd raad. Het lied bleek van Lemon Jelly te zijn en had de titel A Tune For Jack. Klik op de link, negeer het stilstaande plaatje en draai je speakertjes wat verder open. Instant mooi weer, de zomer kan beginnen.
Toen ik gisteravond wat verder zocht op YouTube kwam ik nog een liedje tegen van de mannen, Nice Weather For Ducks. Leuk liedje, mooi filmpje en het raarste gebruik van het wijsje "Alle Eendjes Zwemmen In Het Water" ooit.
Zo, dat was week 1 van 23 dingen. Straks op naar Bob. Ik zal ook namens 23 dingen even naar hem zwaaien. En als hij het niet ziet probeer ik het morgenavond nog een keer.
vrijdag 10 april 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Tja met dit tempo bloggen laat geen plek voor mail ;)
Je moet er wel boven zetten welk ding het is...
Maar dit is geen ding, volgende week komen er weer dingen.
Egypte, heb ik erg vloeibare herinneringen aan. En wij maar bij die gids zeuren om Oum Kalsoum. Was al lang uit de mode. Heeft ie speciaal een bandje voor ons gekocht, wat dus ook weer niet geheel de bedoeling was. Hadden we dit deuntje toen maar...
Zo'n bandje zeker waarop je eerst een hele tijd va n die violen hoort zodat je gaat denken "gaat ze nu nog zingen?" en dat als ze dat eenmaal gaat doen dat je dan denkt "maar wanneer houdt ze nu eindelijk weer eens op?".
Maar wel het muziekicoon van het net niet meer zo moderne Egypte, dat dan weer wel.
Een reactie posten