David Quammen blogt niet. E.O Wilson blogt niet. Robert Fisk blogt wel, nee, toch niet. Bill Bryson blogt niet. Richard Fortey blogt niet. Donald C. Johanson blogt niet (terwijl hij het ego er toch echt voor heeft). Niles Eldredge blogt wel maar heeft al een flinke tijd niets gezegd. Tom Segev ? Nee. Richard Leaky? Die wel. Applaus. Robert Kaplan? Nee.
Ooit stopte ik met het lezen van fictie. Dat scheelt een hoop tijd.
De namen hierboven, die allemaal in mijn boekenkast staan lijken zich niet erg te bekommeren om blogs. Er wordt wel over hen geblogd. Daar kom je wel achter als je hun namen intikt bij Google's Blogsearch. Maar zelf bloggen? Nee. De meeste niet. In ieder geval niet in waarneembare blogs.
Is bloggen iets voor alfa's? Zijn wetenschappers wel 2.0? Zijn journalisten het?
Of ben je er (waar of wat "er" ook precies mag zijn) pas echt als er wel over je geblogd wordt maar zelf niet hoeft te bloggen.
En zegt dat iets over de mensen die wel bloggen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
2 opmerkingen:
En als ze bloggen, hoe weet je of zij het werkelijk zijn die bloggen? Dat is een issue die bij Twitter nogal speelt. Een hoop celebs schijnen te Twitteren en zelfs de Daila Lama, maar niet heus. Een stelletje grapjassen bloggen namens hen of onder hun naam....
Bij de voorbeelden uit mijn postje kun je het wel checken, de "blogs" zijn een onderdeel van hun website of van de website van hun organisatie.
Maar die "werkelijkheidsgraad" is wel een probleem . Je kunt je elke identiteit aanmeten die je wilt. Zolang je het maar voorbereidt en volhoudt.
Ik had best kunnen doen alsof ik van zeezeilen hield, wat termen erdoor en klaar. Terwijl ik toch gruw van zeewater.
Een reactie posten