ding 2

Ik ben nog nauwelijks begonnen en ik ben nu de tel al kwijt. Is dit ding 2? Edo zal het nog wel zeggen.

Deze post zal dus moeten gaan over mijn ervaringen tot nu toe met web 2.0. Ik sta er (als privépersoon, ik zet dat er even bij) wat weifelend in. Het internet is niet meer weg te denken uit mijn privé- en werkleven. Maar echt onder de indruk van web 2.0 ben ik nog niet. Wel van het idee, van het principe. Maar nu, nu het nog niet gebruikt wordt op het werk kom ik het alleen nog tegen als privépersoon. En in die functie verbaas ik me toch meer.
Over de eindeloze stroom woorden die mensen menen los te moeten laten over hun leven. Over hun hobbies. Hun irritaties. Hun obsessies. Alsof er geen remmen meer zijn. Alsof iedereen en alles plots iets te zeggen heeft. En alsof de wereld er iets mee op zou schieten, met het weten dat "Keessie1985" zeker weet dat "Hunnie in De Haag allemaal linkse sakkenvullers zijn".

Maar goed, voor ik door ga zeuren over "Keessie1985", even over het opstarten van dit blog. Dat ging eenvoudig. Een klik hier, een klik daar. Ik zal nog wel wat gaan priegelen aan het sjabloon al is het daarvoor waarschijnlijk handig als ik mijn leesbril terug kan vinden. Het lastigste was het vinden van een vrije url.

Zijn dit 100 woorden? Misschien is er ergens een progje dat woorden telt.

Het is een mooi weer, ik ga de planten op het balkon maar eens doen. Die hebben aandacht nodig, meer aandacht dan "Keessie1985".