dinsdag 1 december 2009

(...)

De trein van Heerhugowaard naar Den Helder is in de avondspits vaak niet echt gezellig. Een verzameling geharde forensen, toevallige reizigers en scholieren. Vaak, te vaak staat er iets te hard. De stem van een beller, een Ipod of het mp3 gedeelte van een telefoon. Daar wordt dan iets van gezegd, of gesnauwd. Tenslotte is het al later op de dag en ook nog eens druk.Irritaties vliegen dan door de coupé.

Vanavond stond er ook weer eens iets vrij hard. Wat voor ding het was kon ik niet zien. Maar de hele coupé kon het erg goed horen.

Voor degene met 't dichtgeslagen boek
Voor degene met de snelvergeten namen
Voor degene die 't vruchteloze zoeken
Moet nu weten, we zijn allemaal samen

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Niet zonder ons
 
En het mooie, en ontroerende was dat niemand zei dat het geluid zachter moest.