Depeche Mode, Paradiso 1981

Ze hadden net hun 2e lp gemaakt, de mannen, of toen eigenlijk nog jongens, van Depeche Mode. En die was al niet meer zo onbezorgd onbenullig als hun eerste. Je kon het megalomane, het zeurderige van hun latere liedjes al aan horen komen.

Bij een beetje popconcert worden tegenwoordig haast meer filmpjes gemaakt dan er toeschouwers zijn. Soms kun je de band haast niet meer zien door alle oplichtende schermpjes die er in de lucht worden gehouden. En ja, daar doe ik zelf ook aan mee.

Maar in 1981? Videocamera's wogen toen toch nog wel een paar kilo, en klein waren ze ook niet. Dacht ik.

Van Depeche Mode in Paradiso, in 1981 kan ik me niet zoveel herinneren. Ik zou natuurlijk kunnen doen alsof het legendarisch en prachtig was maar ik ben bang dat het eigenlijk een beetje tegenviel. Wat slungelig en verlegen mannen achter synthesizers en big hair verscholen. Een paar leuke liedjes maar de sfeer kwam er, dacht ik, toch niet echt in.

Maar het leuke is dat er bewegend beeld is van het concert. Geen officieel beeld, maar filmpjes gemaakt vanuit het publiek. Goed, ze zijn wazig tot zwart en er zitten soms allerlei strepen op de lens. Maar iemand heeft toen daar gestaan met zo'n misschien wel enormerig videoding en hij heeft die filmpjes ook nog bewaard en ze jaren later op YouTube gezet.

En kijk ze nou eens staan. Zo jong nog, en vast ook nog wat onschuldig. De beroemdheid moet nog toeslaan.
Ook alweer jeugdsentiment.