"Nou, dit is de zaal en, ...., oh kijk, daar vooraan kunnen jullie nog zitten", zijn kinderen liepen mee over podium en gingen op de aangewezen stoelen zitten. Trujillo ging het trapje af naar de kleedkamer.
Het afgelopen jaar zagen de leukste vrouw ter wereld en ik de New Cool Collective al spelen als big band en wat later met rapper Typhoon. De mannen trekken zich van categorieën of genreopdelingen gelukkig niet veel aan.
Jazz wordt door veel mensen afgedaan als irritant gepiel en gepriegel. Maar dat is onzin. Hoogstens moet je soms je best een beetje doen om het te volgen. Maar wat daar precies tegen kan zijn ontgaat me. Als alles altijd maar gaat zoals je verwacht wordt het, denk ik dan, alleen maar saai en voorspelbaar.
Afgelopen woensdag was de trompettist van de New Cool Collective ziek. Dat vertelde aanvoerder Benjamin Herman aan de zaal. Hij had 's middags iets verkeerds gegeten en lag "luid kermend" in de kleedkamer.
Zeg je dan het optreden af? Welnee. Je belt Efraïm Trujillo op. En die komt dan gewoon. En is het dan lastig dat die saxofoon speelt in plaats van trompet? Misschien, maar je kunt ook gewoon proberen hoe de muziek klinkt met twee saxofoons in plaats van één.
New Cool Collective is één van de leukste bands van Nederland. En ik zet met opzet geen "jazz" voor "bands". Dat gehannes met rubriekjes. Het enige dat op ze aan te merken is is dat ze nooit, geen moment eens stil staan. En dat is lastig fotograferen. De eerste, beetje gelukte foto van gitarist Anton Goudsmit moeten we daardoor nog steeds maken.
Volgend jaar spelen ze weer een paar keer met Jules Deelder. Gaat dat zien. Een hard swingende band met Deelder, die dan vast weer onverstoorbaar mooi met brushes vegend op een snaredrum af en toe een gedicht of verhaal doet.
En dan nog even een muziekje.
Om mee af te sluiten.
Posts
1 opmerking:
Een mooi verslag
Een reactie posten