Een "standard" spelen is nog niet eenvoudig. Zo'n nummer is al zo vaak gespeeld dat het lastig is om er niet iets raars mee te doen. Iets showerigs, "Kijk eens wat ik kan", zoiets.
Bij Black Velvet, zoals Sonny Clark het speelde, moet ik altijd aan Bill Cosby denken. Toen hij nog Cliff Huxtable speelde in The Cosby Show. Wanneer hij in die rol de rest van zijn gezin weer eens te slim af was kon hij z'n mond zo'n een beetje samentrekken, ogen dicht, zijn lijf wat gebogen met de billen naar achteren, armen een klein beetje omhoog. Er kwam dan zo'n klein, genoeglijk dansje zonder echt te bewegen. Helemaal tevreden.
Ik denk dat Sonny Cark een beetje zo heeft zitten dansen op zijn kruk toen hij Black Velvet speelde, in 1958. Alles gaat goed, de drummer drumt, de bassist bast en het lied is fijn. Alle noten vallen goed, precies waar ze moeten. Geen gedoe, geen gepronk, gewoon een lekker liedje spelen.
Niks meer, maar vooral ook niks minder.
Sonny Clark overleed in 1963, maar een paar dagen voor ik geboren werd, aan een overdosis heroine. 31 was hij toen. Er zijn een paar platen onder zijn eigen naam en een stel waarop hij als begeleider te horen is. Maar het zijn er veel te weinig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten