Brad Mehldau. Een jazzpianist die voor de verandering eens niet al bijna dood is. Ik zag hem een paar jaar terug toevallig op het NSJF. Hij speelde daar twee sets en hoewel het dan gebruikelijk is dat het publiek van set één plaats maakt voor nieuwe belangstellenden bleven erg veel mensen halsstarrig zitten. Ik ook.
Mehldau is een eigenzinnig pianist. Weinig jazzartiesten coveren Radiohead, Soundgarden en Sufjan Stevens. Hij is ook een ernstig serieus pianist. Geen lollige deuntjes of melodieën die je gezellig meefluit.
Mehldau besluipt een melodie, kruipt er in en keert hem binnenstebuiten. Soms raakt hij dan de weg wat kwijt maar dat vind ik eigenlijk ook wel weer fijn.
Ik zag hem voor het laatst in 2004, of 2005. In Amsterdam. Hij speelde toen "50 ways to leave your lover" van Paul Simon. En hij nam er de tijd voor. En maar tegen dat refrein aanleunen. En maar niet afmaken. Tot je de zaal bijna hoorde roepen "Toe dan! Speel het dan, maak het af!"
Het lied van vandaag is een cover van een lied van Nick Drake. Die tragisch dood ging. Jaren terug. En erg goed was in het schrijven van melancholieke liedjes.
Een echt herfstig lied.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
3 opmerkingen:
lekker veel reacties al hè? Ik ben halverwege afgehaakt.. so sorry.
Zoals je hem en zijn spel beschrijft is net zo mooi als de muziek zelf. Ik ga hem lenen.
@Alice, dat is fijn om te horen. Als je het maar niet gaan downloaden, jazzmuzikanten hebben het al niet zo breed :)
Een reactie posten