"Waar het op lyrisch vakmanschap en puur songschrijven aankomt, is dit album een nieuw hoogstandje van professionaliteit. Neem de woorden van 'Land of confusion', waarin een zanger het machtsmisbruik van politieke gezagsdragers aan de kaak stelt. Dit wordt neergezet met een groove die funkier en zwarter is dan alles waar Prince of Michale Jackson - of welke zwarte artiest van de laatste jaren ook - mee voor de dag is gekomen. Maar hoe dansbaar het album ook is, de spanning is zo goed gedoseerd dat zelfs de overschatte Bruce Springsteen het er niet bij haalt. Als observator van de tekortkomingen van de liefde slaat [Phil] Collins de Boss keer op keer, en bereikt nieuwe hoogten vsn emotionele eerlijkheid in 'In to deep'; maar ook komt Collins clowneske, speelse, onvoorspelbare kant naar voren. Het is de meeslependste popsong uit de jaren '80 over monogamie en gebondenheid."
American Psycho - Bret Easton Ellis (1991) - pagina 179.
'American Psycho' van Bret Easton Ellis herinner ik me voornamelijk als een erg langdurig doorratelend verhaal over en door beurshandelaar Patrick Bateman. Bateman gaat uit, praat en kletst met zijn vrienden. En steeds vaker vermoordt Bateman iemand. Als het kan een beetje gruwelijk. Dat maakte het boek controversieel toen het uitkwam.
Bateman blinkt uit in oppervlakkigheid die plots om kan slaan in uiterste gewelddadigheid. Tegen het eind van het boek is het "verhaal" geheel over de top gegaan. Wat er echt gebeurd is is dan allang onduidelijk geworden. Bateman is een mooi voorbeeld van een totaal ongeloofwaardige verteller.
Verwijzingen naar popmuziek komen veel voor in het boek. Twee "hoogtepunten" zijn de bloedserieus en zonder spoor van een knipoog geschreven hoofdstukken (elk van een 4 tot 6 pagina's) over de groepen Genesis (maar dan alleen de vrolijke jaren '80 Genesis zonder Peter Gabriel) en de in middelmatigheid onovertroffen Huey Lewis and the News. Zonder waarneembaar spoor van ironie worden de meest dreutelige liedjes van deze twee groepen omschreven als niet te evenaren poëtische meesterwerkjes.
Posts
2 opmerkingen:
Land of confusion is eigenlijk enger dan American Psycho!. Ik heb volgens mij alles van Easton Ellis gelezen, maar zijn bekendste boek is dan wel een van zijn zwakste werken.
Een toevallige rel kan een boek een stevigere reputatie geven dan op basis van de eigenlijke kwaliteit.
Een boek met Phil Collins als killer is mischien ook een idee ;)
@Paul1987 Ik vind "Minder dan niks" een sterker boek dan dit. Phil Collins komt er ook niet in voor, dat helpt.
Een reactie posten