In een kamertje

Dus ik zat in een erg klein kamertje. Verder mocht ik er niet bij zijn.
Iets met straling. Dat schijn je te hebben met röntgenfoto's.

Het was echt een heel klein kamertje. Een kleedhokje eigenlijk.
Je denkt wat.
Je humt een liedje.
Je tikt met de vingertoppen van je ene hand tegen de vingertoppen van de andere hand.
Je luistert naar de uitleg van de procedure. Half. Omdat je het vanwege de dichte deur maar voor de helft kunt verstaan.
Van die halve gedachten die nergens aankomen, over nog naar Algerije willen, dat de NSJ kaartjes al gekocht zijn, dat het niet eerlijk zou zijn.
En dan hum je maar weer dat liedje van Aretha Franklin.

Twee weken terug had de leukste vrouw ter wereld plots een bobbel in zich. Bobbels, knobbels. Dingen die niet horen, soms zijn ze er opeens.

Nee, we maken ons niet druk. Het is gewoon een cyste. Dat kan, dat gebeurt heel vaak. Joh, ik heb zelf een cyste bij mijn keel gehad, daar heb ik jarenlang mee rondgelopen.

Dus gingen we naar het volgende kamertje. Door een gang met kamers ernaast. In de kamers zaten mannen naar beeldschermen te kijken, naar plaatjes van hersenen. Ze spraken terwijl ze naar de schermen bleven kijken in dictafoontjes die ze dicht bij hun mond hielden.

En daar zit je dan. Nou ja, ik zat. Ik had niks, ik mocht zitten. Ik mocht een liedje in mezelf hummen, en met de vingertoppen van mijn even hand tegen de vingertoppen van mijn andere hand tikken. Verder mocht ik niks.
Ja, afwachten.

De man in witte kleren ging achter zijn machientje zitten. Er zaten een hoop knoppen op. En een beeldscherm. Waar ik ruim en duidelijk zicht op had. Zo meteen zou de man een echodingtje op de leukste vrouw ter wereld zetten. En dan zou ik het eerder zien dan zij. Rond en gevaarloos of onduidelijk, stekelig, ruw en ...

Of dit, of dat. En hij zou het zomaar zeggen. Waarschijnlijk zou hij niet eens aarzelen.

De man zette het echodingetje neer. En binnen een seconde of 3, of 4 zei hij "Da's niks, het is gewoon een cyste. Naald erin, leegzuigen en weg is het".

Pas buiten ademden we weer uit.