De bakfietsbibliotheek

Nee, ik heb geen bakfiets. Ik zou waarschijnlijk over iemand heen fietsen, onbedoeld natuurlijk. Nee, dit stukje is alleen maar een rehash van iets dat ik ergens anders las. En wat bleef hangen.

Twee maal per week fietst Laura Moulton door Portland, Amerika. Zij heeft wel een bakfiets. Een bakfiets met zo'n 40 tot 50 boeken. Met haar bakfiets gaat ze langs een aantal vaste plekken in de stad. En op die plekken leent ze boeken uit. Het lijkt dus een beetje op een bibliobus. Al is haar doelgroep misschien een andere. Moulton leent boeken uit aan daklozen. Dat doet ze nu een tijdje. Gewoon omdat ze het belangrijk vindt.

Haar uitleenreglement is vrij eenvoudig. Daklozen kunnen zoveel boeken lenen als ze willen en er is geen uitleentermijn. Of boete.

“Being able to give them a card and tell them, ‘I hope to see you again’ – that’s a powerful thing because these are people who cannot get a library card [at the local library] because they have no address,” Moulton says. Her patrons show a high-level of accountability in returning books, which contradicts some assumptions about homeless people.

Op het blog dat Moulton bijhoudt over haar project laat ze foto's zien (één heb ik er boven dit tekstje gezet) van haar leden en de boeken die zij lenen. Of van mensen die ze tegenkomt en met wie ze een aardig gesprek heeft.

De teksten in mijn nieuwsfeeds, de tweets die ik lees gaan vaak over dingen met een stekker er aan, een sexy nieuw project ergens, of gewoon over of het uitlenen van boeken nog wel zin heeft. En, ik zet het er als een soort disclaimer maar achter, dat zijn natuurlijk allemaal reuze belangrijke dingen waar we met z'n allen erg hard over na dienen te denken.

Maar, het bericht over het werk van mevrouw Moulton bleef me bij. Het is soms fijn om te weten dat er ergens iemand met een bakfiets op pad gaat, gewoon om boeken uit te lenen aan daklozen.