Het is maar zelden dat je een precieze plek aan kunt wijzen. Een plek waar iets begon.
In 1992 was ik voor het eerst in Egypte. De reis was er één langs erg veel oud steen en na het huilende vertrek van de reisleidster (nee, ik had daar niets mee te maken) op dag 3 of 4 was het nogal een rommeltje.
Eenmaal in Aswan, in het zuiden had ik een totale monumenten overdosis. Dus toen we in die plaats ook nog het mausoleum van de Aga Khan zouden bezoeken besloot ik buiten te blijven.
Rond het mausoleum is een niet al te hoge muur, hij omsluit het hele complex. En wat doe je als je moet wachten omdat de rest naar binnen is? Dan ga je op zo'n muur staan.
Daar waar het kruisje op de foto staat, daar stond ik. Er is ook een foto van maar gelukkig heb ik hier thuis geen scanner.
Het is misschien gek, we waren tenslotte al een tijd onderweg in Egypte, maar daar, daar waar het kruisje staat zag ik voor het eerst de woestijn. Leeg, heet, stoffig en zichzelf schijnbaar eindeloos herhalend.
Ik bedacht me, ik weet het nog, dat wanneer je van het muurtje af zou springen en naar het westen zou lopen je duizenden en duizenden kilometers niets of niemand meer tegen zou komen.
Ik kan nooit goed uitleggen wat het nou precies is met de woestijn en mij. Zelfs niet aan mezelf.
Maar in ieder geval kan ik een kruisje zetten bij de plek waar het begon.
Posts
2 opmerkingen:
Nooit in de buurt geweest van een woestijn. Kan me voorstellen dat het een indrukwekkende ervaring is, zeker als je op een plek staat waar de andere toeristen even ergens anders zijn. Ik houd van dat soort lege eenzame plekken. Ben één keer alleen naar de Noordkaap gereden. De stilte in het Noorden van Scandinavië zal ik niet gauw vergeten.
Nu ben ik weer nooit in Scandinavië geweest maar ik denk dat het zo'n beetje hetzelfde gevoel geweest zou kunnen zijn.
Een reactie posten