"And we wanna get loaded. And we wanna have a good time."

Als ze het nog een keer zou doen zou ik haar slaan, nam ik me voor.

Just what is it that you're trying to do?

Concerten zijn soms wonderlijke gebeurtenissen. Dit jaar zag ik Brad Mehldau woedend worden omdat een mevrouw niet wilde stoppen met fotograferen. "Kleng" daar galmde de klikkende sluiter weer door een zacht stukje muziek. En er was dat gezin dat, ook na de oproep van de meneer op het podium om tijdens het spelen van Brahem, Holland en Surman rustig te zijn, boertig een hele rij luidruchtig deed opstaan omdat er ergens in het midden nog een paar stoelen vrij waren.
Bij The Jayhawks stond ik laatst naast drie mannen. Het halve concert hebben ze elkaar foto's laten zien, op hun mobieltjes. Van de kinderen, en de vakantie.

We wanna be free We wanna be free to do what we wanna do.

En nu stond ik dan half naast een klein, enigzins aangeschoten Engels meisje. Het optreden van Primal Scream was net wat aan het inkakken maar dat weerhield haar er niet van om haar kleine, mollige armpjes regelmatig in de lucht te steken. Waar mijn hoofd was, mijn bril en één keer zelfs mijn neus.

And we wanna get loaded. And we wanna have a good time.

Primal Scream maakte 20 jaar geleden het album "Screamadelica". Dat is mij toen totaal ontgaan. Ik zat toen net in een "Zo, die Miles Davis kan vlug toeteren zeg" periode.
Maar, om onduidelijke redenen vond ik dat we nu best naar het optreden van de band zouden kunnen gaan. Ze zouden de plaat van 20 jaar geleden spelen. Wat maakte het uit dat we die niet kenden. Misschien zou het leuk worden, een soort medicijn tegen een woekerend slecht humeur. De zomer was slecht, de vakantie zou pas in oktober komen. En ik geloof dat ik net ergens gelezen had dat het uitlenen van boeken maar eens ter discussie moest worden gesteld. Zucht.

That's what we're gonna do. No way baby lets go.

Net toen ik het meisje met de prikkende vingertjes, nu raakten ze mijn linkeroor, hardhandig weg wilde duwen was ze zelf weg. Precies op het moment dat "Loaded" door Paradiso begon te dreunen. Het feest barstte los.

We're gonna have a good time. We're gonna have a party.

Concerten zijn soms wonderlijke gebeurtenissen. Ik ben niet zo heel uitbundig, van nature. Meer een kijkertje, een luisteraartje.
Daarom wil ik, mede namens "de leukste vrouw ter wereld" vanaf deze plek mijn verontschuldigingen maken aan de mensen op wiens tenen en voeten we zijn gesprongen. Of tegen wie we zijn aangevallen. Of gesprongen. Vooral tijdens "Country Girl" en de andere toegiften. Neem het ons niet kwalijk. Het moest gewoon even. En bedenk, het was voor een goed doel, mijn zeurhumeur is geheel verdwenen.