Meneer Weller in Tivoli

"Doe dan even iets met de tamboerijn", het leek of Steve Craddock dat tegen Paul Weller zei. Weller was net klaar met een stukje electrische piano en keek wat rond. Craddock reikte hem een tamboerijn aan maar Weller schudde afwijzend met zijn hoofd. Inhaleerde nog maar eens diep, keek nog wat rond en pakte een gitaar.

Gisteravond speelde Paul Weller in Tivoli in Utrecht. Dat is geen grote zaal. En net als eerder dit jaar in De Melkweg liepen we bij binnenkomst rustig kuierend tot aan de rand van het podium. We werden er wat lacherig van. Moest er niet gedrongen worden? En die twee mannen, van de misschien bestaande Paul Weller fanclub stonden die in De Melkweg ook niet precies op dezelfde plek? En kijk, dat is dezelfde kleine, aziatisch ogende mevrouw als toen. Toen ik achterom keek en daar dezelfde twee meisjes (nou ja, ze waren jonger dan ons) zag staan, op weer dezelfde plek, precies achter ons begon het toch aardig een deja vu te worden.

Weller speelde goed, de gitaren gierden fijn lang door en sommige liedjes waren prachtig maar toch had hij er misschien net ietsje minder zin in dan eerder dit jaar. De vonk die er in De Melkweg wel was, die sprong gister maar soms over. Misschien lag het aan sommige liedjes, misschien lag het aan ons.

Maar dat maakt allemaal niet uit hoor. Volgende keer staan we er vast weer. Links vooraan tegen het podium. Als die andere mensen dan ook weer komen wordt het nog een echte reunie.

Filmpje van gisteravond. Het geluid is niet best. Maar dat krijg je nu eenmaal zo dicht naast de boxen. En ik hoor het trouwens toch niet, mijn rechteroor is sinds gister weer even uitgevallen.