Je zult Eric Clapton maar zijn. In 1970 schrijf je "Layla" omdat je verliefd bent op de vrouw van George Harrison, Patti Boyd. Lastig, maar wel weer heel erg de blues.
Je worstelt je haast permanent dronken door de jaren 70 heen. Trouwt dan toch met Boyd. Gaat later weer scheiden. En je blijft het lied, dat dan al tot officieel meesterwerk is uitgeroepen, al die jaren maar spelen.
Morgen, 40 jaar nadat je het lied schreef, sta je dan op een podium in Arnhem.
Arnhem.
En natuurlijk speel je het lied dan weer.
En in al die jaren klonk het maar één keer echt fijn.
En daar bestaat dan alleen maar een geluidsopname en één krakend filmpje van.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten