De buurt waar we wonen (3)

De laatste keer dat ik over de buurt waar we wonen schreef is al bijna een jaar geleden. Eigenlijk dacht ik dat het gisteren was. Tijd vliegt hier. Of verglijdt. Wat je maar wilt.

De vorige keer ging ik de poort uit en linksaf en dan naar de straat die naar het centrum van het dorp gaat. Deze keer ga ik rechtsaf als ik de poort uitga. Daarna loop ik naar de rand van het dorp.

Rechts het huis van Jordan en Duschka, de buren. Ze zijn voor medische dingen nog steeds in Sofia. We hopen dat ze gezond thuis komen en zorgen nog steeds voor hun kippen. Onze poezen hebben de tuin van de buren ontdekt en rukken nu op naar de schuren. Links het huis van Snea. Snea werkte in de winkel en de bar van Miltjo. Maar de bar is verkocht aan Engelsen en Snea is in Veliko Tarnovo gaan wonen. Haar poezen heeft ze achtergelaten. Terwijl het best een aardige vrouw leek.

Bij Jordan kun je rechtsaf, een modderig weggetje loopt daar omhoog. Links (na de brakke schuur) staat een huis maar ik weet niet wie daar woont. Er staat een airco aan, dus er moet iemand wonen. Toen ik Jordan er naar vroeg zei hij dat hij niet wist wie er woonde. Dat lijkt me stug. Waarschijnlijk bedoelde hij dat hij een hekel had aan de bewoner. Na dat huis komt de achtertuin van Graham en Tanja. Graham komt uit Engeland maar woont hier al eeuwen. Hij rommelt met van alles om geld te verdienen. Dat lukt hem aardig al zijn er velen in het dorp die zich hardop afvragen hoe eerlijk hij rommelt. En dan zeg ik het nog vriendelijk.

Aan het eind van de straat staat links nog een typisch Bulgaars huis. Typisch Bulgaars betekent hier dat het onduidelijk is of er echt iemand woont. Er zijn mensen die bv in Popovo wonen die nog een huis hebben in Palamartsa. Ze gebruiken dan bv de tuin om groentes te verbouwen. Of ze hebben er kippen. Wat dan weer betekent dat er een hond aan een ketting bij moet. Maar daar wil ik het niet over hebben.

Aan de rechterkant van het straatje bij Jordan staan alleen maar bouwvallen. In de zomer zie je daar weinig van, dan is het allemaal groen, groener, groenst! Maar in de winter kan de rechterkant van het straatje zo in een cliché documentaire over zielige oude mensen in het voormalige Oostblok. Wat muziek van Arvo Pärt eronder en de giften stromen binnen. 

Aan het eind van het straatje bij Jordan ga je linksaf. Aan de linkerkant van wat de Vassil Levski straat is staan drie huizen. Van het laatste huis weet ik dat er een oud vrouwtje woont. Ze is nu gewend aan mijn gewandel en zegt vriendelijk "sdrasti" of "dobre otro" als ik langsloop. Drie jaar terug liep ze nog net niet vlug het huis in als ik langsliep. 

Aan de rechterkant staat een huis met een enorme tuin te vervallen. 

In sommige dorpen zie je nog wel een afbrokkelende rode ster bovenin een elektriciteitshuisje. In ons dorp brokkelen de elektriciteitshuisjes zelf. Een keer per jaar is er groot onderhoud aan het stroomnetwerk. Het dorp zit dan een dag of twee zonder stroom. Bij het elektriciteitshuisje kun je linksaf, de weg loopt daar naar beneden en naar een pad dat naar het dorp Gagovo gaat. Om aan de rand van het dorp te komen ga je rechts.

Links weer eens een ruïne. Een tijdlang groeide er in de ruïne een boom. Maar die is ook al dood gegaan. Rechts het huis van Tante Annie, een erg vriendelijke meneer die Stefan heet maar die ook een grote gelijkenis vertoont met een tante van Annet. 

En daar is de rand van het dorp. Het aangelegde meer verzamelt water dat uit heuvels rechts van de foto komt. Het stroomt daarna richting het dorp Gagovo en daarna weer naar een rivier. Als je heel goed kijkt zie je op de dam links van het meer een auto staan. Het is een erg gekke plek om een auto neer te zetten. Om de dam niet te beschadigen mag er eigenlijk helemaal geen auto over rijden. En aan de andere kant is het een woest en wild stuk vol greppels en dik onkruid. Toch staat de auto er al sinds kerst. Als gezagsgetrouwe burgers hebben we burgemeester Gosho over de auto verteld. Hij vond het "niama problem", geen probleem. Er is hier weinig een problem. 

Als ik langs de auto loop, en dat doe ik een keer per week of om de week kijk ik even door een ruit naar binnen. Maar elke keer is de auto leeg. Al verwacht ik elke keer iets anders.