Kippen enzo

We passen op de kippen van de buren. Of eigenlijk past Annet op de kippen van de buren. Jordan vroeg haar vorige week of ze dat wilde doen. Misschien kon hij zien dat ze vroeger zelf kippen had gehad. Bulgaren zien de raarste dingen. Jordan en Duschka gingen naar Sofia, daar woont hun dochter. Duschka zou maandag 74 worden, of 75. Dus zouden ze haar verjaardag daar wel gaan vieren, dachten we. Jordan zelf was er wat vaag over. Maar zodra iets vaag overkomt schuiven we dat op bepaalde wonderlijke vervoegingen van Bulgaarse werkwoorden die we nog niet kennen.

Er is niet altijd iets te vertellen over het leven in een Bulgaars dorp. Zeker niet nu wat dat al een tijd doen. Ik kan niet elke keer over weer een wandeling beginnen. Hoewel, laatst liep ik een hevig bloedend oor op toen ik me weer eens door wat struiken probeerde te duwen. En de keer daarna gleed ik in een irrigatiekanaal, nee, er stond geen water in. Maar het was nog een heel gedoe om er weer uit te komen.

We weten ondertussen waar Poes Anneke vandaan komt. De mevrouw in wiens huis ze geboren werd is verhuisd naar Targovishte. Ze nam de poezen niet mee. Daar zeg ik eigenlijk nooit iets over hier, over hoe Bulgaren in het dorp met hun poezen en honden omgaan. Poezen zijn een soort behang. Honden, och, dat is nog veel erger. Het lukt me niet dat op te schrijven.

De kippen van Jordan gedragen zich keurig. Elke dag is er een ei, of twee. Overdag lopen ze op de geploegde grond van de tuin naar dingetjes te pikken. Steeds vaker staat het hele stel naar onze tuin te kijken. Een tuin vol met groen. Onze poezen kijken dan met angstige nieuwsgierigheid naar hen terug. 

James en Dimka verhuizen terug naar Engeland. We reden altijd met hun mee als er weer naar het voetbal moesten gaan kijken van burgemeester Gosho. Aardige mensen zijn het. James is Engels, Dimka Bulgaars. Ze drinken niet, je kunt ze verstaan en het zijn de enige veganisten die we hier kennen. Maar, de ouders van James gaan ernstige gebreken vertonen. Dus dan ga je terug.

We lieten Janine het huis zien. Ze past binnenkort op het huis, en vooral de poezen als Annet en ik voor het eerst in 3,5 jaar samen naar Nederland gaan. Ik ben maar een dag of 4 weg. En zelfs dat vind ik eigenlijk al te lang. Maar de poezen leken haar wel aardig te vinden dus misschien valt het allemaal wel mee.

Gisteren belde de dochter van Jordan en Duschka. En wat we al een heel klein beetje dachten bleek zo te zijn. De verjaardag van Duschka was een leuke aanleiding maar beiden werden in het ziekenhuis doorgelicht. De dochter werkt in dat ziekenhuis dus dat helpt. Duschka had die klachten, Jordan weer andere. Volgende week komen ze, als het goed is allebei weer terug naar Palamartsa. Als het goed is.

Drie-en-een-half jaar geleden kenden we hen een beetje. Nu maken we ons zorgen. Er is misschien niet altijd iets te vertellen maar er is ondertussen wel veel gebeurd.