Beste poezenoppasster

Ik weet het, we hebben alles al een keer uitgelegd maar ik dacht, een smoelenboek met wat korte informatie kan geen kwaad. En we zijn nu eenmaal licht neurotisch. Misschien moet licht uit de vorige zin.

Gijs (die met al het haar). Bij Gijs hoort eigenlijk de langste gebruiksaanwijzing maar, of misschien wel juist daarom mag hij niet naar buiten. Niet! Dat vindt hij vreselijk en hij gaat vast heel klagelijk en ook aanhoudend miauwen maar het mag niet. We weten niet of hij terugkomt en er is altijd wat met Gijs. O, en in het algemeen, de dierenartsen middenin Popovo kennen al onze poezen. Van Gijs weten ze zelfs zijn naam. Dat zegt misschien al genoeg. Als er wat is, wacht niet, ga naar ze toe.

Lenie (de kleine grijze). Eet vrij weinig. Lenie haat kou. En omdat het 's nachts best wel vriest en het overdag niet veel warmer zal zijn bestaat de kans dat ze zich over haar "Wie is die vrouw?" afkeer heen zal zetten en binnen gaat slapen. Momenteel ligt ze op een vest in het raam in de keuken. Maar ze is nogal veranderlijk. Als ze je helemaal niet ziet zitten zal ze nukkig in het huis links van ons gaan zitten. Dat overleeft ze wel.

Wim (de kleine zwarte). Eet weinig en vaak alleen als je erbij blijft zitten. Heeft ondanks dat toch best een buikje. Wim is een schatje maar hij is volstrekt neurotisch. Hij zoekt vaak ruzie met de andere poezen. En gaat dan heel verongelijkt kijken als ze we terugdoen. Wim is bangig maar omdat het nogal koud is zal hij toch wel binnen gaan liggen. Of in ieder geval kan het gebeuren dat hij 's nachts in de slaapkamer wil. Hij gaat dan op een stoel liggen. Of, maar dan is het echte liefde, op bed. Kijk maar wat je aankunt.

Henk (de stevige met de strepen). Henk is niet heel slim, zelf noemen we het langzaam. Eet veel. Echt veel. Eet ook de bakjes van iedereen leeg. Henk is een bikkel en is soms een paar uur helemaal verdwenen. Maar hij duikt steeds weer op. Als het niet heel erg vriest laten we de deur van de douche open, dan gaat hij in de wasmand slapen. Wil, net als Lenie trouwens graag een poezenstickje voor hij gaat slapen. Hij doet dan aandoenlijke geluidjes maken waarvan hij denkt dat het miauwen is. 

Steve (de oude rode). Is van de buren maar eet graag bij ons wat bij. Nu het koud is gaat hij soms voor de deur zitten, laat hem dan maar binnen. Steve gaat dan dicht tegen de elektrische kachel aangedrukt zitten. Verder heb je geen kind aan hem.

Anneke (zwart wit poesje). Anneke woont ergens maar we weten niet waar. Ze komt nu elke dag tussen 8.30 en 9.30 even langs om te eten. De rest van de poezen heeft een hekel aan haar dus het is het veiligst om haar buiten de poort eten te geven. Ze eet veel en is erg aanhankelijk. Als dat laatste haar teveel wordt gaat ze je plots bijten maar dat moet je niet persoonlijk opvatten.

Goed, ik ben waarschijnlijk 500 dingen vergeten. Maar je hebt dit vaker gedaan. Ik kom maandagnacht alweer terug naar Palamartsa dus voor je gewend bent is het alweer voorbij. Alvast bedankt, dit is de eerste keer in drieënhalf jaar dat Annet en ik samen naar Nederland kunnen gaan en natuurlijk veel plezier met het anarchistisch poezen collectief.