Meestal kijk ik niet naar tv-programma's over dieren. Voor het Vlaamse "Dieren in Nesten" maak ik een uitzondering, maar verder, nee. Het is me allemaal te episch, met aanzwellende vioolmuziek en dan die stem van Richard Attenborough.
Maar afgelopen zaterdag was er zo maar een uitzondering op de regel op tv. Terwijl aan de ene kant mannen in grijze pakken ernstig het bouwen van de Berlijnse muur herdachten werd er op een ander kanaal heel anders naar die muur gekeken.
"Rabbit a la Berlin" is een film uit 2009 die het verhaal van de muur verteld, maar dan uit het perspectief van het konijn. Ja, dat is een beetje raar ja. De eerste minuten keken "de leukste vrouw ter wereld" en ik dan ook een beetje alsof iemand ons ernstig in het ootje aan het nemen was.
Beelden van de bouw van de muur, vluchtende mensen werden afgewisseld met beelden van konijnen die tevreden gras kauwend naar alle gebeurtenissen keken. Zij zaten daar maar zo'n beetje. Plots werden ze door niemand meer gestoord, door niemand meer weggejaagd.
Na een tijdje blijkt het verhaal van de konijnen van Berlijn het verhaal van de inwoners te zijn. Maar dat moet je er wel zelf bij bedenken. Het bijna oubollige muziekje, de vriendelijke beschouwende commentaarstem, de interviews, al die dingen blijven stug binnen het format van een documentaire over het konijn. Meesterlijk.
Het was mooi geweest als de film via "Uitzending gemist" terug gekeken had kunnen worden. Maar ja, rechten enzo. Gelukkig kun je met het combineren van wat woorden en na wat wachten alsnog naar de film kijken. Wat vast niet mag. Maar af en toe kan het niet anders.
Posts
4 opmerkingen:
Ik krijg wel associaties met "Watership down", niet de slappe tekenfilm, maar het boek.
Dat boek en die film ken ik niet. Ik heb er wel van gehoord natuurlijk maar door dat hemeltergende "Bright Eyes" liedje van meneer Garfunkel heb ik me er nooit toe kunnen zetten. Hoewel ik nu wel flashbacks van het tekenfilmclipje bij het liedje krijg.
boek gaat (lang geleden gelezen, dus vaag idee van plot ;-) over konijnenmaatschappij waarbij ze op zoek gaan naar 'het beloofde land' en er machtsdenkers zijn, en dromers, en doeners en durfals etc etc. Net de echte mensenwereld, en laat dat nou net het idee van Richards Adams zijn geweest, en parabel.
De konijnen in deze film waren meer beschouwelijker dan in het boek van Adams dat jij las. Ze zaten erbij, keken er naar, deden konijnen dingen en werden passief door het ontbreken van externe prikkels. Maar net als het boek is ook de film een parabel. Al kun je die ook gewoon negeren.
Een reactie posten