In de toekomst van David Byrne

Mensen die de toekomst nu al met zekerheid menen te kennen. Daar kan ik wel eens jaloers op worden. Dat je opstaat en dat je dan meteen, of na een kopje koffie, denkt "Over 5/10/15 jaar, dan ziet de wereld/het bibliotheekvak er zus/zo uit en daarom moeten we nu deze/die kant op". En dat je dat dan de dag daarvoor ook al zeker wist. En de dag daarna nog steeds.

Zo zeg. Dat moet een rust geven.

In the future everyone will only get to go home once a year.

In the future everyone will stay home all the time.

In the future we will not have time for leisure activities.

In the future we will only ’work’ one day a week.

David Byrne schreef "In the future" in 1984 als één van de verbindende tussenstukjes voor de nog nooit in zijn geheel uitgevoerde opera "The CIVIL warS: a tree is best measured when it's down" van Robert Wilson.
Hij lijkt het niet zo zeker te weten, met de toekomst. Het lied zit in ieder geval vol met (bijna) tegenspraak en warrigheid.
En toch zingt hij het erg rustig. Je zou er jaloers van worden.