"He wrote crap lyrics anyway"

Je hoofd zit vol herinneringen. Barstensvol waarschijnlijk. Alleen ontbreekt er een index. Of een aanleiding om je iets te herinneren.

Nee, dit wordt niets dramatisch of zo hoor. Voor wie daar op hoopt, u gaat teleurgesteld worden. Het is gewoon een avond die ik kwijt was. Omdat er geen aanleiding was om me er iets van te herinneren.

Tom, die van die boeken, schrijft op zijn blog over het niet bepaald onverdeelde genoegen van het luisteren naar artiesten die liedjes van Bob Dylan coveren. Daar heb ik niet echt een mening over, als is het leuk om te lezen. Maar het coveren van Dylan maakte een herinnering los aan een avond die ik helemaal kwijt was.

Twaalf oktober 1985. Rotterdam, Pandora's Music Box. Een festival met wat toen nieuwe muziek was, of nieuwige. Of nieuwachtig.
Op het podium, 's nachts stonden Echo & The Bunnymen. Misschien zegt het u niets meer maar denk aan vier jongens met jaren 80 spinragkapsels en een wat hopeloze blik. Toen waren ze vrij groot, op een beperkte schaal. De zaal was hoopvol afwachtend, de band had dacht ik een tijd niet opgetreden. Er stonden zenuwen op het podium, dat voelde je. Het optreden aarzelde, kwam niet echt op gang. De zanger bietste sigaretten van het publiek, dat kon toen nog. Helemaal fout ging het tijdens een uitvoering van Dylan's "It's all over now, baby blue". De zanger raakte de tekst kwijt, giechelde wat "Ah, he wrote crap lyrics anyway, Bob ..." en verwisselde daarna nog een refrein met een couplet.

Ik zei toch dat het geen dramatische herinnering was.

Gek genoeg viel alles na die struikelpartij op z'n plek. En werd het toch nog een aardig optreden. Ik herinnerde me het, toen ik las over Tom en zijn covers. Dat is lang geleden, 1985. P. was er nog bij, we zagen de Fatal Flowers, Nico en F. viel naast me in slaap terwijl Nick Cave rollend over het podium zijn teksten uitschreeuwde. F. reed ons terug naar Den Helder, wat vast lastig was met drank op. We werden in de auto ook allemaal erg stil toen hij meedeelde dat hij nogal nachtblind was.

Nee, het zijn geen grote herinneringen. Gewoon een avond van lang terug. Die eigenlijk al weg was. Door het herinneren zocht ik even rond. En ontdekte dat Frank een uitputtend blog heeft over Pandora's Music Box. Diezelfde Frank was ook nog zo vriendelijk om me, haast sneller dan het licht een opname te sturen van het gekluns tijdens "It's all over know, baby blue".

Waarmee er mooi weer een avond van ooit is ingevuld.