Er gaan weer mensen weg

Foto uit de Flickrstream van @westher

Met afstand de irritantste mens ter wereld, dat was Rammy Speijer toch wel. Zo'n 25 jaar geleden dan. In de bibliotheek waar ik toen werkte was van alles aan de hand, al weet ik niet meer zo goed wat precies. Om ons uit de ongetwijfeld doffe ellende te trekken kwamen er een aantal mensen van de PBC Noord-Holland (ja, het is echt zolang geleden) regelmatig op bezoek. Rammy was één van hen.

Het kwam door het woord "waarom", met een vraagteken erachter, dat Rammy de irritantste mens was. Bij zo'n beetje alles wat we vertelden over het werk en hoe we dat deden kwam hij met "waarom?". En nadat we daar dan een antwoord op hadden gegeven kwam hij gewoon met weer een "waarom?"!
Gek werd je van die man. En dan zeg ik het nog netjes.

Tegenwoordig vragen mensen die in bibliotheken werken zich natuurlijk de hele tijd af waarom ze dingen doen. Er zijn doelen, meetpunten, afspraken, teruggekoppelde reflectiemomenten, dat soort dingen. Maar echt, vroeger deden we soms dingen gewoon omdat we ze deden.

Sommige momenten blijven je bij. Rammy die tussen de kasten hardnekkig naar het "waarom?" van dingen bleef vragen is voor mij zo'n moment. Zeker, toen had ik hem het liefst met een zijschot van een Bomefa serie 100 kast op z'n hoofd geslagen, maar wat later realiseerde ik me dat het nogal belangrijk was wat hij daar liep te vragen.

Vandaag nemen Rammy, Len, Gerard en Theo afscheid van ProBiblio. Ik had over de anderen ook wel wat kunnen schrijven, ik kom ze allemaal al jaren tegen. Maar alleen Rammy was nu eenmaal kortstondig de irritantste mens ter wereld.

En ja, ik weet het, er gaan de hele tijd mensen weg. Dat hoort erbij. Mensen komen, en ze gaan ook weer. Niks blijft hetzelfde. Dat is ongetwijfeld goed enzo.
Maar het zal wel wennen worden.