Weinig mensen zitten een compleet concert uit op het #NSJ. De eerste keer is dat raar, wennen. Na een paar nummers staat een deel van de zaal op en loopt weg. De meeste niet uit desinteresse maar gewoon omdat er ergens anders misschien iets is dat nog leuker of beter zou kunnen zijn.
De enige zaal waar dat niet kon was die waar op zondag het kwartet van Anouar Brahem optrad. Er hing een briefje op de deur. Na aanvang kon je niet meer naar binnen en tijdens het concert niet meer naar buiten.
Dat was dus even psychisch slikken.
Na het eerste liedje twijfelde ik nog even aan onze keuze. Na het tweede was het al minder en tijdens het derde zat mijn hoofd alleen maar vol klank. De muziek is misschien niet spectaculair. Je kunt er niet op dansen of springen. Meefluiten gaat ook lastig.
Op het podium is weinig te zien. Drie zittende mannen, één meneer staat. Zo af en toe wordt er naar elkaar gekeken. Een knikje, een glimlach als het allemaal klopt of een kleine hoofdbeweging als een nummer moet worden afgerond. Meer niet.
Weinig, subtiel en stil.
Een hoogtepunt.
Het kwartet van Brahem speelt op 21 oktober in Amsterdam en op 22 oktober in Rotterdam.
Posts
2 opmerkingen:
Dank voor de tip. Dat je er niet bij hoeft te dansen is voor mij een groot pluspunt... (Een glimlach zal nog wel lukken.)
Ik gok erop dat je het erg mooi zou vinden. En het is ook nog mooi in je buurt.
Een reactie posten