Het optreden

"Ik denk dat we wel heen moeten gaan hoor. Aneta vond het niet leuk dat er de vorige keer zo weinig mensen waren gekomen. Dus we gaan maar even kijken".

Op mijn telefoon staat de Songkick app. Het is een reuze handige app. Je kunt er bandjes mee selecteren, van jazz tot harde house en je kunt plaatsen aanvinken. De app stuurt je dan een berichtje als één van je geselecteerde bandjes/artiesten of weet ik wat in één van de geselecteerde plaatsen op komt treden. Toen we een paar weken in Bulgarije woonden heb ik een idioot lange rij namen aangevinkt, plus een hele berg plaatsnamen in dit land. En sinds dat moment heeft de app nooit meer een geluidje of ander signaal gegeven.

In Nederland gingen Annet en ik met grote regelmaat naar muziek kijken. Het was daar meer de vraag wat we gingen zien en wat we deze keer zouden laten zitten dan of we iets gingen kijken. We hadden favoriete stoelnummers in het Bimhuis (ja, die kende ik uit mijn hoofd) en in Paradiso stonden twee denkbeeldige kruisjes op de vloer, daar stonden we.

Maar hier, het wil maar niet lukken. Ik zou van hardrock of hoe dat precies tegenwoordig heet kunnen gaan houden, dan is er zat te doen. En we kunnen altijd nog eind november naar Andre Rieux in Sofia maar verder, nee, niks of in het Bulgaars nishto. 

Dus misschien dat het door ook dat gebrek aan levende muziek kwam dat we naar Sadina reden. Daar zou het koor(tje) van de pensonerski's klup optreden op een festival met nog heel erg veel meer andere zanggroepen.

Sadina, daar woonden volgens de overleveringen een aantal Belgen. En ik heb wel eens gehoord dat die onderling ruzie zouden hebben gekregen. Maar dat is waarschijnlijk meer iets dat ik zelf verzonnen heb. Het plaatsje leek op elk ander dorp hier. Een beetje asfalt in het centrum, een standbeeld van een onbekende Bulgaarse held en wat leegstaande oud communistische architectuur.

Het festival was op een mooi, goed onderhouden plein. Er stond net een koor te zingen toen we aankwamen. Het waren voornamelijk oudere zangers. En de bezoekers waren ook best op leeftijd. Het koor van de pensionerski's club uit Palamartsa bestond uit een vrouw of vier en een man of twee. En er was een mevrouw met een strijkinstrument dat waarschijnlijk mooi klinkt als je herder bent en verder alleen schapen ziet. Het koor zong een liedje of drie. Daarna deden de mannen (waaronder aardige buurman Dancho) er nog twee en toen was er een toegift van één mevrouw terwijl de rest een leuk dansje deed. En toen was het af. 

Er kwam onmiddellijk een nieuw koor op en toen we naar de auto liepen stopte er een busje waar alweer een koor uitrolde. Zingen, klederdracht, folkloristische dansen, het is hier populair. Misschien zegt dat iets over het land maar wat precies, daar ben ik nog niet uit.

We zagen geen Belgen, Sadina is geen bijzonder plaatsje en ik geloof niet dat ik echt een fan ga worden van Bulgaarse volksmuziek. Maar toch, we zijn weer een millimeter verder geïntegreerd. En het is altijd nog leuker dan Andre Rieux.

Annet filmde de toegift. Voor later. En nu.