Het graan is al een tijdje van de velden en de heuvels verdwenen. De randen van een enorm veld met zonnebloemen zijn al gemaaid. Alleen de gortdroge mais is nog overal onaangeraakt.
Aan de linkerkant van het dorp staat een grote schuur met schapen. Wanneer je zonder mogelijke last van honden aan die kant het dorp uit wilt moet je voor 9nen langs die schuur zijn. Ruim voor 9 uur was ik bijna bij de schuur.
Er stonden twee manen met wat geiten op straat te wachten. Water Mustafa was één van de mannen. Water Mustafa nam vroeger de meterstanden van het water op. Dat doet hij nu niet meer maar hij blijft Water Mustafa heten. Er is ook een Timmerman Mustafa, voor je je afvraagt waarom iemand Water Mustafa genoemd wordt. De herder had schijnbaar besloten vandaag vroeger weg te gaan want ruim voor 9nen liepen er plots allemaal schapen op straat. En een vervaarlijk ogende Kangal. Water Mustafa en de andere man gaven hun geiten mee aan de herder en de hond blafte een paar maal lui naar me maar liet me verder, het duidelijke aandringen van de herder hielp hierbij, met rust.
Na de schuur gaat er een oude romeinse weg naar links. Hij kruipt amechtig een heuvel op, buigt daarna af naar rechts en strompelt rustig met wat bochten naar beneden, in de richting van de weg naar Byala.
Ergens links is een omheinde boomgaard. Ik heb er nog nooit iemand in aan het werk gezien. Er hingen pruimen in de bomen, forse blauwe pruimen. Raar want bij ons, en de beide buurmannen is er dit jaar door de vorst in maart geen enkele pruim aan de boom gekomen.
Er was een onbekend pad nauwelijks zichtbaar tussen een hoop struiken. Het pad was nieuw, vers gehakt zeg maar. Het begon zomaar en, zoals altijd hier stopte het ook midden in het niets zomaar weer. Waarom ligt het er? Waar gaat het heen? Komt iemand het ooit afmaken?
Om me heen hing een wolkje vliegen. Van die kleine. Overal gaan ze zitten. Soms, als het even waait zijn ze weg en net als je opgelucht wilt ademhalen doe je dat toch maar niet want dan adem je een achteropgeraakt vliegje in.
Het is nog steeds erg zomer. Een bericht van de administratieve mevrouw van de gemeente stelde dat rantsoenering van het water in de middag noodzakelijk is omdat het niet duidelijk is of er nog wel voldoende water in het bassin aanwezig is.
Soms droom ik van sneeuw. Maar je zult zien, daar ga ik nog spijt van krijgen.
1 opmerking:
Amechtig doet het altijd goed.
Een reactie posten