"Oh, daar was Erica Terpstra ook!"

"Had je een fijne vakantie?", dat vroegen mensen gister toen ik weer begon met werken. Na een bevestigend antwoord probeerde ik te vertellen hoe het geweest was in Jordanië. Probeerde, want het is lastig over te brengen hoe het is om door de woestijn te lopen. Dat snappen mensen gelukkig dan ook wel weer.
Of ik ook foto's had, dat vroegen ze ook. Ja, nogal heel veel zelfs. Er zou zo een lezing mee te geven zijn. En die zou dan nog erg lang duren ook. Dat ga ik natuurlijk niet doen, zo'n lezing geven. Maar als ik het zou doen dan zou ik waarschijnlijk beginnen met, "Misschien zag u onlangs het tv-programma waarin Erica Terpstra Jordanië bezocht.
Mevrouw Terpstra was in Jordanië. Dat zeiden mensen gister tegen me. Wij zijn haar niet tegengekomen. Tenminste, we hebben haar niet opgemerkt. Misschien was ze er wel maar hadden we het te warm of plakten we net een blaar af.

We liepen er door de woestijn, bezochten Amman, Aqaba, Dana, Jerash en natuurlijk Petra. Dobberden wat in de Dode Zee en liepen weer wat verder door de woestijn. Het blijft lastig om er over te vertellen, om er echt wat over te vertellen. Maar in ieder geval zijn er nu wat plaatjes om te bekijken.

De foto boven het stukje is gemaakt in Aqaba. We sliepen toen een nacht in een hotel. Wat best fijn was, zo konden we voor één nacht de sokken en de t-shirts in de koelkast bewaren.

Twee opmerkingen nog van een meer algemene aard.

1. Het groepje waarmee we in Jordanië waren bestond uit een man/vrouw of 15,16. De helft had een boek mee. Ongeveer de helft van die boeken waren bibliotheekboeken. Er was niemand met een eLezer of iPad. Van de rest van het groepje twitterde er niemand. Hyves en Facebook waren onontgonnen terrein.

2. Ik was 10, 12 jaar terug ook in Jordanië. Er waren daar toen nauwelijks mobiele telefoons vooral omdat het bereik erg slecht was. Na een verdwaaltocht moest de falende gids met zijn mobiel toen iemand in Israël bellen, die weer iemand in Amman belde, die weer iemand boven op een berg kon bereiken voor een jeep ons kon vinden.
Nu had bijna iedereen een mobiel. En die werd regelmatig gebruikt. Best raar, zo'n plots schel klinkende beltoon die vanaf een kameel door de woestijn galmt. Al klinkt het altijd nog veel beter dan in een overvolle treincoupé.