Boeken kopen

De Redwan Library in Aqaba, Jordanië is geen bibliotheek maar een boekwinkel. Het Arabisch gebruikt hetzelfde woord voor bibliotheek én boekwinkel (Maktaba,مكتبة).
Nu niet meteen verheugd dingen gaan denken over retail enzo. Het woord Maktaba is afgeleid van het werkwoord kataba (schrijven) en betekent plaats waar dingen staan die geschreven zijn.

De Redwan library is een kleine, wat stoffige boekwinkel. Ik sprak er een tijdje met de vriendelijke eigenaar die trots vertelde over de boeken die ze zelf uitgaven. Net toen hij uit wilde gaan leggen waarom er een molen met Nederlandstalige Poema pockets nogal prominent in zijn winkel in de weg stond te staan moest hij de leukste vrouw ter wereld gaan helpen. Die had een fluit gevonden in een mand met muziekinstrumentjes maar ze kreeg er met geen mogelijkheid geluid uit. Na wat heen en weer gepraat en geprobeer klonk er na een tijdje een schelle toon door de winkel. We werden er allemaal blij van.
Het was niet echt slim om een boek te kopen. Het zou de volgende dagen hopeloos in de weg zitten in de toch al volle tas en waarschijnlijk was er thuis via het internet wel een beter uitziend exemplaar van Lion of Jordan te krijgen. De boeken in de Redwan Library hadden nogal last van de zon. De meeste waren wat verbleekt.
Maar, de winkel was leuk en de man was aardig. Dus kochten we het boek, en de fluit en verlieten met een goed humeur de winkel.

In Amsterdam stonden we vorige week in een grote boekhandel. Zo één die het nogal lastig heeft door van alles en nog wat. Het aantal verdiepingen en het aantal titels wordt er verminderd. Ik wilde eigenlijk geen boek kopen maar stond na een half uur toch met drie titels in mijn handen. Adam Hochschild bleek een boek over de eerste wereldoorlog te hebben geschreven en na één boek zie je er altijd meer.
De winkel had een duidelijk waarneembaar nogal groot kassadeel, 3 of 4 kassa's stonden er wel. De jongen achter de balie had, misschien voor de duidelijkheid ook nog een soort enorme sleutelhanger om zijn nek. Daar stond op wie hij was en dat hij bij de boekhandel werkte. Nadat hij me slaperig, het was tenslotte nog geen 12 uur, had laten weten dat ik €83,75 (ik reken dat, ik ben al oud, dan nog altijd even om naar guldens) mocht betalen propte hij de 3 boeken in een te klein papieren zakje. 'Tasje?', dat kon ik hij ook nog zeggen. Overmand door zoveel vriendelijkheid zei ik, 'Graag'.
Hij wurmde het uitpuilende zakje met boeken moeizaam in een tasje, tilde het op en liet het vervolgens nog net niet op de toonbank vallen. Maar dat kwam alleen omdat ik oplette en het bijna vallende tasje nog net op tijd overnam.
Zonder vrolijkheid verlieten we de winkel. Aan het automatische 'Prettige dag' heb ik geen aandacht geschonken.

Misschien is het een klein post-vakantie bluesje maar als Aqaba niet zo ver weg was dan wist ik wel waar ik voortaan mijn boeken zou kopen.