Zo zeg. Nog nooit zoveel lezers en reageerders gehad. De meesten waren boos. Niet alleen op de bezuinigingen of bezuiniger maar ook op onszelf (als je dat zo kunt zeggen).
Ik las er soms ook, maar dat kan aan mij liggen, een beetje een "het gaat niet meer goed komen" gevoel in. Nu ben ik zelf ook niet altijd het zonnetje in huis maar van de verzamelde (misschien vermeende) somberte over de toekomst van de bibliotheek kreeg ik er weer helemaal zin in.
Kom op zeg. Het is toch een pracht vak. Je komt er hopen boeiende mensen tegen, er zijn (nog) zat kansen om nieuwe dingen uit te werken of te verzinnen en je zit nog droog ook.
Een optimistisch lied dan maar. Tegen de somberte. En met de blik op de toekomst.
Don't stop, thinking about tomorrow,
Don't stop, it'll soon be here,
It'll be, better than before,
Yesterday's gone, yesterday's gone.
Don't stop, it'll soon be here,
It'll be, better than before,
Yesterday's gone, yesterday's gone.
Ja, het is dat lied van Fleetwood Mac, die middle of the road band. Waarvan de leden tijdens de opname allemaal in scheiding lagen. En die met hun behoefte aan cocaïne waarschijnlijk verantwoordelijk waren voor een serieuze stijging in het aantal illegale vluchten vanuit Colombia. En de tekst is misschien een pathetische verzameling "optimisme voor op een tegeltje".
Maar wat moet dat moet.
Posts
7 opmerkingen:
En hier reageert dan tot op heden niemand op?
Ik was eerlijk gezegd geschokt van de felheid van sommige reacties en kreeg de indruk dat het een groot deel van de mensheid een worst zal zijn dat bibliotheken verdwijnen of bezuinigen.
Gisteren zei een vriend "wat doe je zelf als je even over in verhouding minder financiële middelen beschikt?"
Ja dan ga ik niet naar de schouwburg, koop even geen boeken, zeg abonnementen op, doe geen schenking aan...
Kortom de extra's gaan er af.
't Is om somber van te worden, want "heb ik tenminste de bibliotheek nog!" gaat dan dus mooi niet meer op.
Dat het een prachtvak is ben ik met je eens. Ik heb het twaalf jaar met groot genoegen uitgeoefend, zelfs zonder boeiende mensen tegen te komen (want ik werk achter de schermen) en zonder de kans te krijgen nieuwe dingen te verzinnen en uit te werken (al had ik dat graag willen doen). (Droog zit ik wel.)
Maar hoe prachtig het is hangt af van je plaats in het geheel en van het beleid, d.w.z. als je dat, zoals ik, niet zelf (mede) kunt maken. Soms gaat dat een kant op waardoor voor jou de lol er afgaat. Best kans dat het daardoor voor ánderen juist een prachtvak wordt natuurlijk.
@prodigieus, die felheid, of misschien meer de sfeer van "het is te laat en er is niks meer aan te doen" verbaasde mij ook nogal. Iemand die niet in een bibliotheek werkt en die de reacties las zei iets als "met zoveel versomberde medewerkers heeft de bibliotheek eigenlijk geen bezuinigingen nodig om te overlijden".
@schrijverdezes, je hebt gelijk. Ik heb met mijn redenering teveel naar de situatie van mezelf en die van de mensen die in de bibliotheek waar ik werk gekeken. Niet dat die nu altijd helemaal kunnen bepalen wat ze zelf doen maar veel vrijheid hebben ze wel. Hoe het gaat in grotere organisaties kan ik niet voldoende inschatten.
Maar ik moest, al was het maar voor mezelf, even iets tegen de somberte in dat andere blog zetten.
Maar dat is ook heel goed, dat je die somberheid probeert te bestrijden, al was het alleen maar vanwege het gevaar van het Thomas-theorema of de self-fulfilling prophecy, waar ik ooit nog 's een stukje over schreef... (Soms is het wel handig als je vroeger geblogd hebt ;-))
De situatie bij ons op het werk is momenteel nogal onzeker (en dat geldt voor veel mensen in de bibliotheekwereld denk ik), waar ik nogal somber van word, maar lezen over jouw bibliotheek heeft me verschillende keren goed gedaan en doen denken: zó kan een bibliotheek zijn en zo hoort hij ook te zijn, d.w.z. in een dorp, want een stad is weer iets anders.
En uitgaan van je eigen situatie is een algemeen menselijke eigenschap. Je moet maar hopen dat je lezers je zo nodig corrigeren ;-)
Nou dat je blog wat losmaakte kun je wel stellen. Ik was zelf ook nogal onder de indruk nadat ik alle reacties op je blog had doorgelezen.
Zodanig zelfs dat ik zaterdagochtend wakker werd met een heel plan voor de toekomst van de bibliotheek in mijn hoofd. Het is teveel om hier in een reactie neer te zetten, maar ik heb het inmiddels wel op mijn blog heb gezet.
Of het echt een goed idee is, moet je zelf maar bedenken, maar voor mij is het in ieder geval zo dat er vanuit boosheid i.p.v. pessimisme ook iets nieuws bedacht kan worden (zoals bijv. dit idee van mij).
Laten we in ieder geval niet gelaten onze kop in het zand steken, daar schieten we zeker niks mee op.
@Tiroka, ik dacht "ach ik schrijf een blogje over de verschillende reacties op het VOB persbericht", meer niet eigenlijk. Maar het is wel mooi om te zien dat zoveel mensen met de bibliotheek en hoe het daar mee verder moet bezig zijn. Ondanks de boosheid op onszelf.
Mooi stuk schreef je trouwens. En dat allemaal na een nacht slapen? Zo zou ik ook wel eens wakker willen worden.
@Ton, thanks :-)
Blijkbaar liep ik al met een aantal puzzelstukjes in mijn hoofd rond en vielen die 's nachts op z'n plek.
Een reactie posten