Ik zag de man één keer een lied zingen, tijdens een verder vreselijk routineus optreden van brombeer Van Morrison. Morrison had geen zin die avond en dat mochten we best weten, een beetje chagrijnig kuchen, steels een blik op het horloge werpen, een beetje grauwen naar zijn band.
Toen Burke het podium opkwam sloeg zijn stemming echter om. Alsof hij zich plotseling realiseerde dat hij nu toch wel zijn best moest gaan doen. Hoewel hij het optreden niet echt meer kon redden was het mooi om te zien hoe de omvangrijke Burke met vriendelijk en speels gemak Morrison weer wakker schudde.
Toen ik hoorde van de dood van Solomon Burke op Schiphol moest ik meteen denken aan een mooi artikel dat ik kort daarvoor in de Vrij Nederland las. Het stuk ging over de opnames die De Dijk met hem maakte. Liedjes van De Dijk maar dan vertaald werden door Burke gezongen.
"Sommige nummers vielen af. 'Niemand in de stad' en 'Onderuit' bijvoorbeeld omdat er 'dood' in voorkomt: 'I never do songs about dying'."
Afgelopen week speelde De Dijk "Niemand in de stad" zonder maar ook voor Solomon Burke.
En Nel is dood, en mama, en Chrisje
Iedereen gaat maar dood
En de rest drinkt bier in het cafe
Het regent in de straten
Er is niemand in de stad
Want niemand van mijn vrienden nam me mee
Iedereen gaat maar dood
En de rest drinkt bier in het cafe
Het regent in de straten
Er is niemand in de stad
Want niemand van mijn vrienden nam me mee
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten