Sefi heeft 10 melkkoeien die in een oude stal staan. Er zijn nog zo'n 15 tot 20 andere koeien. Daar verkoopt hij er soms één van. Of er wordt er één geslacht. Maar dat negeer ik. Annet haalt er soms melk, rond half negen. Ik liep daarna een rondje dat, doordat we met de auto naar de boerderij reden geen echt rondje was.
Wanneer je het dorp uitloopt kom je rechts langs de gebouwen van de coöperatie. Aan het hek hangt een spandoek dat vertelt dat de coöperatie 30 jaar bestaat. Maar dat jubileum was al twee jaar terug.
Iets verder neem je een weg naar rechts, een heuvel op. Links van de weg zit Kondio Fruit, een bedrijf dat fruitbomen kweekt. Je ziet er zelden iemand maar er staat wel altijd een hond vervaarlijk achter het hek te blaffen. Wanneer je de heuvel verder oploopt en terugkijkt staat de hond vaak op de weg. Hij blaft dan nog wat maar iemand echt aanvallen staat duidelijk niet in zijn taak en functieomschrijving.
Bovenop de heuvel staat een oud pompstation. Het pompte water uit de heuvel op. Het water stroomde door pijpen naar waar ooit veel fruitbomen stonden. Het pompstation werkt niet meer, het waterbassin staat al jaren droog en de fruitbomen zijn verwilderd.
Een paar weken terug is een graafmachine begonnen met het verwijderen van struiken. Over een jaar groeit er graan, zonnebloemen of mais. Jammer, maar graan levert meer op dan verwilderde struiken.
De weg buigt naar links waar je verderop alweer een brede strook met struiken tegenkomt. Je kunt er langs lopen maar leuker is het om je ergens over een dierenpaadje door te struiken te wringen. Wanneer je wat worstelt kom je een breder pad tegen. Hier zie je soms, maar vandaag niet, ik zeg het maar vast, herten tegen. Of een vos. Misschien zitten er ook jakhalzen. Die hoor je in de schemering maar je ziet ze hoogst zelden. Wat weken terug zag ik er een groot hert met een enorm gewei. Ik had het hert al een hele tijd niet gezien dus het was fijn om hem weer eens tegen te komen.
Aan het eind van de struiken ga je links en steek je de asfaltweg naar Popovo over. Aan de overkant slenter je over een nog niet geploegd veld.
Hier kun je naar beneden, terug naar het dorp lopen. Maar dan moet je door een vervelend stuk geploegd land met hoog onkruid.
Leuker is het om rechts de heuvel af te gaan. Ja, er staat langzaam groeiend graan maar het is niet anders. Het graan kan het wel hebben en dan moeten ze die struiken maar niet weghalen.
Het leukste stukje is over, of door een volledig verwilderd stukje dat je nog natuur zou kunnen noemen. Niemand kijkt er naar om, nog niet in ieder geval. Je dwaalt wat over dierenpaadjes. Soms kom je wat botten tegen van een hert of ree.
Aan het eind is het nat, het water uit de heuvel komt hier omhoog. Langzaam loopt het naar een klein stroompje dat naar het dorp Gagovo dreutelt. Hier rijden soms wat tractoren, als ze ergens verder moeten ploegen. In de zomer is er hier, door al het onkruid met vaak veel stekels geen doorkomen aan.
Het pad gaat naar links, je moet even een stroomdraad weghalen die koeien tegenhoudt. En dan even een blik op wat je hier vrij vaak tegenkomt als je loopt, vuilnis. Het ligt overal. Een matras, oude beeldbuizen, bouwafval. Vaak is het een hoopje, een klein bergje, niet meer. Viezerikken zijn het.
Langs walnotenbomen loop je terug naar het dorp, rechts is een kleine Turks Bulgaarse begraafplaats en aan de rand van het dorp kom je voorbij een oude, verkruimelende schaapsscheerderij, als dat een woord is tenminste. Nog een stukje door het dorp en ... klaar. Als je doorloopt doe je het rondje in een uur, anderhalf uur.
Maar dan loop je te hard, en zie je niks.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten