Groener gras

"Zeg ...".
"....hmm. Wat?"
"Zeg. Dus als ik het goed begrijp schrijf je drie maanden geen blogpostje en kom je nu hier mee".
"Ja".
"En dat lijkt jou relevant?".
"Relevant? Hoezo? Sinds wanneer gaat het om relevantie?".
"Drie maanden tik je geen letter en dan is dit het beste wat je kunt bedenken ...".
"Nee hoor, ik kan vast betere dingen bedenken maar het is maandagochtend en het regent en ... Nou ja".
"Je las stapels saaie boeken. Over Somalië, afgeluisterde soldaten bij de Wehrmacht, Saoedie-Arabië, Pierre Teillard de Chardin. Zeg daar dan wat over".
"...".
"Syrië dan. Je zit altijd met zo'n bedenkelijk gezicht naar het nieuws te kijken als ze het daar over hebben". "...".
"Ik snap het niet. We gaan naar massa's hinkerdeplink plonkeplonk concerten. Zeg daar dan wat over. Of over hoe we de bejaardendisco dansten bij Orbital".
"Ik danste niet hoor. Ik dans nooit. Ik bewoog gewoon wat epileptischer dan anders heen en weer".
"Je begrijpt best wat ik bedoel. Zo'n blog moet toch ergens over gaan. Je moet toch wat te zeggen hebben".
"Och".
"Je zit al weken te sippen over die bezuinigingen die gaan komen. De indeling in de bibliotheek is veranderd. Doe anders even fijn schelden op die VNG nota. Of op die volgens jou groeiende obsessie met "goeie koffie" in je vak.
"... tja".
"Facebook dan. Daar wordt je ook altijd zo leuk narrig van".
"Het is mijn blog! Dan mag ik toch zeker zelf wel weten waar ik iets over wil zeggen".
"Nou, dan moet je het zelf maar weten.  Maar ik vind het niks voor een bibliotheekblog".
"Kijk! Dat bedoel ik! Daar gaat het fout. Omdat ik toevallig, of minder toevallig misschien in een bibliotheek werk hoef ik toch nog niet te bloggen over bibliotheken?".
"Nee, misschien, maar de mensen die er werken lezen je blog soms wel".
"Dat kan ik ook niet helpen. Er staat nergens "Dit is een bibliotheekblog, lees dit als je in een bibliotheek werkt!".
"..."
"Och kom. Weet je. Luister er nu even naar en als je het niks vindt dan tik ik vlug wat over één van die dingen die je eerder noemde. Goed?".
"Goed. Al begrijp ik niet waarom je zo opgetogen wordt van een cover van een liedje van The Monkees. Vreselijk kinderachtig bandje, die Monkees".
"Daar ga ik niet over discussiëren hoor, over het culturele belang van The Monkees en bovendien, het is geen cover maar een bewerking. The Kik is een Nederlands bandje, of eigenlijk moet je misschien beatgroepje zeggen. Perfecte kopie van de muziek uit het midden van de jaren zestig. En met mooie zinnetjes. Neem nou

Het gras zal heus wel ergens groener zijn

maar ik weet alleen niet waar.

dat is toch een prachtzin? Alleen al door zo'n zin zouden er honderden blogjes over het groepje geschreven moeten worden".

"Ho maar he, je slaat weer eens op hol. Het is gewoon een liedje. Eerst maar eens luisteren, en als ik het niks vind schrijf je mooi over iets anders".

"Als je het niks vindt schrijf ik fijn iets over bibliotheken".