Hoe we hier terecht kwamen.

Een nadeel van wonen in Bulgarije is dat er mensen zijn die je, als ze je niet kennen, gemakshalve en zonder nadenken in het rijtje wappie, rechts nationalist, vacinatie-angstige en Eu-hater zetten. Nu moet ik toegeven dat het aantal mensen dat in dat rijtje past nogal groot is in dit land. Zelf sta ik ergens keurig links van Trotski en heb ik al mijn vaccinaties. En mensen die fluitend en gemakkelijk uit een EU land naar een ander EU land emigreren en daarna roepen dat ze een hekel aan de EU hebben, die kan ik met geen mogelijkheid serieus nemen. En dan zeg ik het nog vriendelijk.

Maar goed, waarom zijn we dan hier gaan wonen? 

Toeval. Echt.

Misschien heb ik dit al eerder opgeschreven. Maar het is grondig zeikweer. Het regent, het sneeuwt en nu waait het minstens zo hard als ooit in Den Helder. En door de vorst zou er dit jaar weleens erg weinig fruit aan de fruitbomen in de tuin kunnen komen. Vanwege dat weer bladerde ik door YouTube en kwam een filmpje van Noura en Zeno tegen. En eigenlijk zitten we hier door hen.

Ooit, in een ander leven gingen Annet en ik mee op een trektocht door de Sinaï. De vrouw die de tocht organiseerde was Nederlands maar woonde in Turkije. Daar had ze twee honden. Voor die honden zocht ze, als ze met een reis meeging oppassers. Of wij eens op wilden passen? 

We vonden de honden fantastisch. En de honden vonden ons fantastisch. De reismevrouw verhuisde naar Bulgarije. En waarom zouden we niet in Bulgarije op de honden gaan passen?

Dat is dus, zie ik bij het filmpje staan, tien jaar geleden. 

De reismevrouw verhuisde na twee jaar naar een land waar Nederlanders wel heen willen als ze op vakantie gaan. Haar huis (niet het huis in het filmpje, dat vond ze te groot dus kocht ze een kleiner huis) zette ze te koop op Facebook en in een opwelling, het was zondag en we hadden niets te doen die dag, kochten we het (huizen waren hier toen nog zo goedkoop dat ik het bedrag niet op durf te schrijven). 

Tijdens een vakantie, we zaten op de veranda, zei Annet "Waarom gaan we hier eigenlijk niet wonen?". "Goed idee", of zoiets zei ik. En dat was het. We woonden al een tijd in Den Helder dus als we die stad aankonden dan was Bulgarije ook goed te doen leek ons.

In het filmpje zie je iets van het dorp toen. Al is het dorp nu niet heel veel anders. Maar je ziet voornamelijk de honden, Noura en Zeno. Noura was de grote, Zeno het kleine hondje. Noura ligt achter in onze tuin begraven. Zeno kwam bij de ouders van de reismevrouw in Nederland terecht. Hij is daar gestorven.

Maar, zo kom je dus in Bulgarije als je geen WEF-roeper, vaccinatiehater of rechtsdraaiende nationalist bent. Door twee honden. En God, wat waren dat leuke honden.