"We krijgen nieuw asfalt! We krijgen nieuw asfalt!". Opgewonden roepend kwam Annet een maand of acht, negen geleden terug van het winkeltje. Een forse shovel was bezig de aangekoekte modder van de straat die door het centrum loopt te schrapen. Dat moest de aanloop naar nieuw asfalt zijn. Alleen gebeurde er na dat afschrapen helemaal niets meer. Tot vorige week.
Ik was nooit een fan van asfalt. Hoe minder asfalt hoe beter. Tot ik in Bulgarije ging wonen. Wat weken terug kwamen we Vladimir tegen, een Bulgaar die lang in Nederland had gewerkt. Al vlug waren we het erover eens dat als er iets goed was aan Nederland dat de wegen waren. De enkele snelweg die hier is is best redelijk maar alles van een lagere rangorde, het is een ramp. Hoe onbelangrijker de weg hoe groter de noodzaak van een four wheel drive. En wij hebben een oude Volvo van twintig haar oud. Alles schudt, alles rammelt en kraakt. Annet slingert vaak van links naar rechts en dan maar weer naar links over sommige wegen. Soms zijn er meer gaten dan asfalt.
Over asfalt is ook altijd wel wat te doen hier. Er is de Hemus snelweg, die loopt van Sofia naar Varna. Of beter, men is in 1974 aan die snelweg begonnen en het ding is bij lange na nog niet klaar. Vorig jaar stortte er zelfs nog een deel in dat net was afgekomen.
Voor ons huis, daar komt nooit asfalt, dat blijft een stenig modderding. Maar door het "centrum", daar loopt een gatenkaas asfaltweg en elke keer lijken de gaten zich vermeerderd te hebben. Scheldend rijdt Annet er een paar keer per week overheen. Niet te hard, zeker niet als het geregend heeft want je weet nooit hoe diep een gat is.
Maar nu, nu wordt die weg echt opnieuw geasfalteerd. Grote machines hebben het pokdalige asfalt dat er nog lag al verwijderd. Afgelopen zondag vertelde Gosho, de burgemeester dat het zeven (!) jaar van praten, klagen en brieven schrijven heeft geduurd voor iemand, ergens een goedkeurend vinkje zette. Vrolijk keek hij tijdens het vertellen naar de werkzaamheden.
Vers asfalt. We durfden er eigenlijk al niet meer op te hopen. Maar het komt. Al woon ik hier alweer lang genoeg om me te beseffen dat afschrapen niet hetzelfde is als asfalteren. Dat zijn andere machines, en die zijn nog nergens gesignaleerd.
4 opmerkingen:
Wat leef ik in Nederland toch in weelde wat wegen betreft. Best goed om daar ook eens op gewezen te worden.
Ik wens jullie een asfaltweg voor het nieuwe jaar toe en anders toch zeker in het nieuwe jaar.
'dat afschrapen niet hetzelfde is als asfalteren', dat is beslist een levenswijsheid. Ik hoorde van de week toevallig op de radio dat er in Bulgarije nogal wat Europees geld dat voor wegen bedoeld was in de zakken van bestuurders is terechtgekomen. Maar dat zal wel niet gelden voor jullie dorp. En zeker, teveel asfalt is ook niks. Je merkt dat ik je blog nog lees, zojuist weer voorgelezen bij de koffie. Groet!
In Nederland komt er meteen zo’n ploegje mannen met bijbehorende hardware op één gat af, een spoedreparatie. Hier is spoed een woord dat we nog niet gehad hebben met de lessen. Dank voor de wens, hopelijk komt hij uit.
Europees geld verdwijnt, dat is een soort standaard. Laatst bleek dat nieuw asfalt op een nieuwe snelweg centimeters dunner dan afgesproken. Maar het was wel asfalt. Fijn dat je de stukjes nog leest, en voorleest.
Een reactie posten