Oogoperatie

[Sinds Annet en ik in Bulgarije wonen schrijf ik bijna elke week een blogje over het leven hier. Nu we bijna twee jaar weg zijn daalt het aantal lezers. Dat is logisch. We worden toch iets als "oh, ja, woonden die hier niet ergens?" mensen. Maar, het vorige blogje, over het plotse en serieuze oogprobleem van Annet werd door veel meer mensen gelezen. En omdat ik hier toch maar wat zat te zitten bekeek ik de lezersaantallen van de vorige blogjes. En echt, elk blogje waar mogelijke rampspoed in de titel te ruiken is trekt veel meer lezers dan een niets-aan-de-hand tekst. Ooit schreef ik een blogje met "Huis te koop" als titel. Over dat je hier zo makkelijk een huis kunt vinden voor relatief bijna niks. Hopen lezers! Waarschijnlijk dachten die dat wij ons huisje te koop gingen zetten, even rampspoed lezen. Verder kan ik met deze bevinding niet echt zitten, al ga ik misschien hierna wel wat vaker een ellende suggererende titel verzinnen. Dat de trouwe lezers hier maar vast rekening mee houden.]

Annet is geopereerd. En ze is weer terug.

Zo. Dat is kort zeg.

Maar het is lastig om over de operatie en het ziekenhuis een tekstje te schrijven. Ik was er zelf immers niet bij. Ik zat hier op de poezen te passen. Daar zou ik wat over kunnen zeggen maar, mwah, de poezen krijgen toch al teveel aandacht.

Maar. Het is allemaal goed gegaan. Het ziekenhuis had ook in Nederland kunnen staan. Het was dan ook een privékliniek. Er lagen mensen uit heel Bulgarije. Van bij de Griekse grens tot aan Varna dat aan de Zwarte Zee ligt. De doctoren spraken allemaal fijn Engels, het verplegend personeel niet. Maar, volgens Annet was het best goed om niet de hele tijd te weten hoe het zit. De operatie, tja, ik ga het niet opschrijven hoor, wat er allemaal gebeurde, maar hij ging goed. En over drie weken mag ze weer helemaal naar Sofia voor een controle. Nu moet ze de hele tijd met het hoofd naar beneden zitten, dat heeft weer iets met het gas te maken dat in haar oog is gebracht. 

De kliniek in Sofia is er voor het hele land. In ziekenhuizen in de rest van het land wordt eigenlijk niets met ogen gedaan. Laat je netvlies los, zoals dat bij Annet gebeurde, dan moet je naar Sofia. In de kliniek betaal je, als je in het Bulgaarse ziekenfonds zit alleen voor de materiaalkosten. Maar dat loopt nog best op. Alle onderzoeken en de operatie hebben rond de €450,- of 900 Lev gekost. En daar zit dan meteen weer het pijnlijke detail. Wij kunnen dat bedrag best vinden. Maar voor veel Bulgaren is dat een onoverkomelijk hoog bedrag. En dan? Als je netvlies loslaat en je hebt geen 900 lev, dan wordt je blind. Je struikelt hier dan ook vaak over de acties om geld in te zamelen voor iemand die de kosten van een operatie niet kan opbrengen. 

Wij gaan hier weer gewoon verder met wat we hier altijd doen. En daar ga ik dan weer zo af en toe een verhaaltje over tikken. Het was crisis, en nu niet meer.