Net iets anders, misschien.

Ik wilde je al eerder iets terugmailen maar vanmorgen kwam eerst Ivelin een dode boom omzagen. Met een snerpende motorzaag. Daar schrok poes Gijs zo van dat hij naar een naburige verwilderde tuin holde en het lang duurde voor we hem weer naar binnen konden kletsen. En daarna moest hij langdurig schootliggen om geheel tot rust te komen.

Maar nee, we maken ons geen zorgen over onszelf. Dat hoeft ook helemaal niet. Er zit nog een heel land tussen ons en Oekraïne. Toen het allemaal alleen nog maar spannend was hebben we wel eens half lachend opgezocht dat het van hier naar Odessa wat meer dan 700 km is. Later zagen we nog een stuk Oekraïne dat zuidelijker lag. Dat is iets meer dan 400 km van ons weg. Dus nee, de oorlog blijft hier wel weg. Of het moet helemaal uit de hand lopen maar dan maakt het weinig uit of je hier of in Nederland woont. Als de Russische fascist zo doordraait en op de rode knop drukt is het overal te dichtbij, en te laat.

En niemand wil dit land hebben. Er staat me bij (al kan ik het nu natuurlijk nergens terugvinden) dat tijdens het communisme een premier van Bulgarije of zo iemand serieus aan heeft geboden om Bulgarije op te laten gaan in de Sovjet Unie. Op het voorstel werd in Moskou niet enthousiast gereageerd. En zelfs nu, waar in het westen de bevolking groeit is het aantal inwoners hier in tien jaar met 800.000 afgenomen. Dus, al klinkt het hard zou je kunnen zeggen dat zelfs Bulgaren het land niet willen hebben.

Maar, en daar vroeg je nog naar. Misschien voelt de oorlog hier wel net iets anders. Misschien hoor. Natuurlijk zou elke waargenomen ellende op dezelfde manier over moeten komen en is elke oorlog even erg. Elke zinloze dode zou je op dezelfde manier moeten raken. Zou. Maar ik merk wel, voor mij in ieder geval, dat als ik weer eens een filmpje van een Russische tank in een Oekraïense dorp zie ik anders kijk dan ik in Nederland zou hebben gedaan. De huizen lijken op hier. De mensen, hoe ze eruit zien, hoe ze praten, de kale bomen, de resten sneeuw, de omgeving. Het lijkt. Er is verschil maar een veel kleiner verschil dan er was geweest als we nog in Den Helder hadden gezeten. Misschien zorgt dat voor een net ander gevoel. Misschien hoor. Ik weet het ook niet. Misschien zijn we allemaal wel net zo godsliederlijk boos en emotioneel om wat er gaande is.

Het wordt hier weer even winter. En dat terwijl er nog wel twee feestelijke dagen zijn deze week. Maar daar hoor je nog wel over, hoe ongepast het schrijven over feestelijke of zelfs maar gewone dingen nu soms ook lijkt.