Imate li tzip?

Ze knikte en zei "nee" (sommige Bulgaren knikken en bedoelen dan "nee", ze schudden hun hoofd van links naar rechts als ze "ja" bedoelen. Dat is geen dwarsigheid, zo hoort het gewoon. Je zou er aan kunnen wennen als tenminste iedereen het zo zou doen. Maar dat is dan weer niet zo. De linkerbuurvrouw knikt "ja" en bedoeld "ja", de rechterbuurvrouw bedoeld "nee" als ze "ja" knikt). Daarna kwam er nog een hoop taal waaruit we dachten op te maken dat we meer kans hadden in een portacabin die achter de markt zou staan.

Annet zocht een ritssluiting. Nu zijn er lastiger dingen om te zoeken, tenminste dat dachten we. Waar we ook waren, nergens kon je een ritssluiting kopen. Toen we door de winkelstraat van Popovo liepen kwamen we een klein wolwinkeltje tegen. Daar vroeg Annet "Imate li tzip?" (dat betekent "Heeft u een ritssluitng?". Tzip is ritssluiting, het lijkt best veel op het Engelse zip of zipper. Er zijn woorden in het Bulgaars die je bekend voorkomen. Een telivisor is een tv en lejkoplast is een pleister. Verband is dan weer bint dus het zijn maar sommige woorden die bekend klinken). Na de aanwijzingen van de wolwinkelmevrouw zochten we achter de markt. Daar stond een portacabin maar een mevrouw maakte duidelijk dat die dicht was. Of zoiets. Omdat ze nogal wonderlijk keek vroegen we niet verder. Teruglopend kwamen we langs iets waarvan we dachten dat het een naaiatelier was maar dat bleek een lijstenmaker te zijn.

Terug in de winkelstraat zagen we een ander wolwinkeltje. De vraag leverde nu een "nee" hoofd beweging met "nee" bedoeling op. Deze mevrouw legde, zo leek het, uit dat we verderop moesten kijken. Licht wanhopig, want hoe moeilijk kan het kopen van een ritssluiting zijn liepen we verder. In een winkel lagen twee poezen in de etalage. Toen we daar een tijdje naar hadden gekeken zagen we dat we voor een naaiatelier stonden. Op de "Imate li tzip?" werd bevestigend geantwoord maar, nee verkopen deed ze die dan weer niet. Wel liep ze mee naar buiten en wees in de richting vanwaar we net gekomen waren. Er was weer heel veel taal en in één van die zinnen viel "sin kola" op. Dat betekent "blauwe auto" (Een kola is een auto. Waarom autobus avtobus, autowasstraat avtomivka en garage avtocentur is en niet kolabus, kolamivka en kolacentur is ontgaat mij volledig. Cola is trouwens gewoon cola). Iets verderop stond een blauwe auto en die stond voor een onooglijk winkeltje. In het winkeltje, met de oppervlakte van een krappe bezemkast reageerde een vrolijk kijkende man verheugd op de bijna wanhopig gestelde "Imate li tzip?" vraag. Na wat gerommel vond hij een plastic zak met een enorm aantal ritsen. 

Hierna liepen we verheugd terug naar de auto. Op de muur van een bankgebouw zag ik een reliëf van Georgi Dimitrov. Dimitrov was ooit baas van de Komintern en daarna de eerste communistische dictator van Bulgarije, zijn bijnaam was Little Stalin.

Er is hier soms weinig waar je je niet over verbaasd.