Even dacht ik nog dat de twee vrouwen die op de poort hadden geklopt misschien iets te maken hadden met de evangelisatiefolder die laatst bij de deur lag. Maar hun shirts, met daarop groot de naam van modemerken maakten dat onwaarschijnlijk. Ze kwamen niet uit het dorp, dat maakte hun kleding ook meteen duidelijk. Er kwam een stapel papier tevoorschijn. Die herkende ik. Ze keken wat hulpeloos. Waardoor we allemaal weer moesten lachen.
In Nederland zijn we er in 1971 mee gestopt. Nou ja, men wilde het in 1981 nog een keer doen maar 26% van de doelgroep liet niets van zich horen. Dus stierf het voornemen een zachte dood. In Nederland worden nu databestanden aan elkaar geknoopt en daar wordt alle benodigde informatie uitgehaald
Maar hier in Bulgarije worden dus nog steeds old skool volkstellingen gehouden. Tellers trekken met vragenlijsten langs de deuren. Op het moment dat ik dit tik duurt de telling nog 3 dagen en wat uur. Maar er wordt al over het oprekken van de teltermijn gesproken. Vlekkeloos ging het natuurlijk allemaal weer niet.
Anders dan in Nederland bezit de overheid hier niet over allerlei databases die aan elkaar geknoopt kunnen worden, een handmatige telling met vragenlijsten is dus de enige manier om te achterhalen hoe het met het aantal inwoners en tal van andere zaken is gesteld.
De telling werd met veel bombarie aangekondigd. Er werden tellers gezocht, vragen over privacy werden beantwoord, speciale blauwe mondmaskers met kek logo werden vervaardigd en er kwam een website waar je digitaal de vragen kon invullen. Die website werd meteen de eerste dag gehackt en was verder zo ingewikkeld dat wij maar gokten op de handmatige tellers.
Die dus zondag voor de poort stonden. Overigens zonder kek mondmaster. Met vreugde keek ik uit naar de vragen over de hoeveelheid kamers van het huis, in welke god ik al dan niet geloofde, hoe groot de tuin was, of we nog dachten aan het krijgen van kinderen en welk soort al dan niet energiezuinige kachels wij gebruikten. We waren net terug van een leuke wandeling in Cherven, de zon scheen en we hadden de tijd.
Maar helaas, de twee tellers spraken niet meer dan 7 woorden Engels en wij kenden alleen nog de Bulgaarse zinnen voor "Ik begrijp u niet" en "Kunt u dat alstublieft nog een keer maar dan langzaam herhalen?". De tellers hebben wat gegevens van onze verblijfsvergunningskaartjes overgenomen op de formulieren en zijn daarna weer verder getrokken.
Maar, we tellen dus wel mooi mee. Twee personen. Erbij. En dat is mooi voor dit land. Nog afgezien van het feit dat wij twee leuke inwoners zijn is het al een klein godswonder dat er mensen bijkomen.
Want Bulgarije heeft, naast alle ander problemen, één groot tikkend tijdbom probleem. De bevolking krimpt, er worden weinig kinderen geboren en er gaan veel mensen dood. Een negatieve bevolkingsgroei. Op termijn gaat dat hier een enorm probleem worden. Zeker als jonge Bulgaren naar het buitenland blijven gaan om daar te werken. Want dat doen velen. En dan gaat het niet alleen over mensen die in de kastuinbouw gaan werken maar ook over chirurgen en wetenschappers.
Maar goed, wij zijn geteld. Wij hebben braaf ons best gedaan. Twee mensen erbij. Nu maar eens afwachten wat de einduitslag komt. Die zal wel weer een kleine eeuwigheid op zich laten wachten.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten